Lesson 8: Suporta sa Lokal na Iglesya

► Bakit kailangan tulungan ng lokal ang iglesya? Bago tingnan ang talaan sa ibaba, ano ang naiisip mong mga dahilan?

(1) Ipinakita sa atin ni Hesus na ang ministeryo sa isang lugar ay dapat mag-simula nang tama. Ipinadala niya ang mga disipulo na walang pera upang ang kanilang ministeryo ay makaakit ng mga taong interesado sa ebanghelyo at gustong tumulong.

(2) Nagbigay ang Diyos ng utos para sa iglesya ng Bagong tipan na magbigay. Dapat silang magpadala ng tulong sa unang iglesya sa Jerusalem (1 Corinto 16:1-3; 2 Corinto 8:1-7, 9:1-6). Dapat nilang tulungan ang mga balo at ibang taong nangangailangan sa iglesya. (1 Timoteo 5:16; Santiago 1:27, 2:15-16). Dapat nilang tulungan ang mga taong nasa ministeryo sa lahat ng oras. (Galacia 6:6).

(3) Binibigyang kakayahan ng Diyos ang bawat iglesya na maging katawan ni Kristo sa kanyang lugar.[1] Ibig sabihin na ang isang matatag na iglesya ay may kakayahang magpasya at magkaroon ng pangitain para sa sariling ministeryo. Hindi ito magaganap kung ang iglesya ay nakadepende sa suporta at direksyon ng mga lider sa labas. Ang lokal na pinansyal na tulong ay kailangan upang lumago ang iglesya.

(4) Pinagpapala ang pinansyal ng mga taong nagkakaloob ng ikapu. Ang sumpa ay nasa pinansyal ng mga taong hindi nagkakaloob. (Malakias 3:8-10).

(5) Ang pagdepende sa panglabas na suporta ng lokal na iglesya ay nagpapahina dito. Ang ekonomiyang pambansa at ng ibang bansa ay pabago-bago. Kung ang nagbibigay na nasa malayo ay huminto, ang mga iglesyang umaasa sa kanila ay magdudusa.

(6) Ang mga pastor ay dapat suportahan ng mga taong kanilang pinaglilingkuran[2]. Alam ng lokal na kongregasyon kung ang pastor ay matapat. Alam nila kung ginugugol niya ang oras sa ministeryo. Hindi siya dapat tulungan nang pangmatagalan ng mga taong nasa malayo.

► Anong suliranin ang dulot ng pag-asa sa tulong mula sa malayo?

Ang misyon na pang-ibang bansa o denominasyon ay dapat sumunod sa tiyak na alituntuning paraan sa pagtulong sa mga iglesya. Ang samahan ay dapat maging maingat sa mga paraan ng pagtulong upang ang iglesya ay mapalakas, sa halip na gawin itong nakadepende lamang. Narito ang ilang halimbawa ng alituntunin na maaaring gawin ng misyon o denominasyon.

(1) Bigyang diin na ang pagkakaloob ng ikapu ay ang pundasyon ng Kristiyanong pananalapi. Kung ang kongregasyon ay hindi nagkakaloob ng ikapu, hindi pagpapalain ng Diyos ang pinansyal ng iglesya. Kung hindi nila ginagawa ang kaya nila, hindi nila nauunawaan ang ministeryo ng pinansyal. Ang tulong mula sa labas ay maaaring higit na makasama pa sa halip na makatulong.

(2) Sa halip na magbigay ng palagiang tulong, lumikha ng gawain o proyekto kung saan makakapagbigay ng permanenteng bagay. Ang samahan ay dapat gumamit ng pera sa mga proyektong makatutulong sa iglesya na maging matatag sa pinansyal, sa halip na makapagbigay ng suweldo na magpapaasa sa iglesya sa tulong mula sa malayo. Sa mga samahan na mayroon nang buwanang suweldo, ang samahan ay dapat gumawa ng pagbabago upang matulungan ang iglesya na makasuporta sa kanyang sarili.

(3) Huwag magsimula ng ministeryo na hindi kailan man magiging suportado ng lokal. Ang samahan ang hindi dapat mag-umpisa ng mga bagay na aasa lamang sa tulong mula sa labas habang sila ay gumagawa. Ang layunin ay ang makalikha ng ministeryo o negosyo na maaaring mapamahalaan ng isang lokal na iglesya at maaaring mapanatili ng lokal. Halimbawa, ang isang paaralan ay dapat maging ministeryo ng isang lokal na iglesya.

Ang anumang pagkilos sa ministeryo na tila hindi kailanman makakayang suportahan ng lokal sa pinansyal ay dapat maging panandaliang-gawain lamang, na magagawa ang layunin nang mabilis nang hindi makalilikha ng pag-asa. (halimbawa: mga pagtitipon at mga seminar).

(4) Palakasin ang pamumuno ng lokal na iglesya sa halip na pangunahan ito. Kung ang mataas na opisyal mula sa labas ay magbibigay tulong diretso sa mga nangangailangan, ang mga nasa lokal na ministeryo ay mawawalan ng halaga. Sa halip na magbigay direkta sa mga tao sa iglesya, dapat suportahan ng samahan ang pamunuan ng iglesya upang matugunan ang mga pangangailangan.

► Ano ang mga halimbawa ng maling uri ng tulong ng misyon? Ano ang halimbawa ng tamang uri ng pagtulong?

Hindi dapat mabago ang landas ng iglesya mula sa mga dapat nito unahin dahil sa “industriya ng pagtulong”. May mga tao at samahan na nagnanais na magbigay tulong upang maibsan ang kahirapan ngunit walang direktang kaugnayan sa taong nangangailangan. Ang mga “samahan ng mga nagbibigay tulong” ay mga samahan na nagtitipon ng mga tulong mula sa mga donor upang maibigay sa taong nangangailangan. Kung minsan ang mga nangangasiwa sa tulong na kanilang naiipon ay tumatanggap ng sweldo mula rito. Minsan mayroong panlilinlang, at ang nagbigay at ang tumatanggap ay kapwa naloloko. Kahit na ang tulong ay napupunta sa tamang tao, ginagawa ng industriya ng pagtulong ang nakapagpapasaya sa nagbibigay sa halip na unawain ang tunay na pangangailangan ng mga tao.

Kadalasang nilalampasan ng mga samahan na nagbibigay tulong ang mga lokal na iglesya. Nagbibigay sila sa paraan na hindi nito binibigyang pansin ang kaugnayan ng iglesya at ng mga taong tumatanggap ng tulong. Ang pagbibigay ay may mas mabisang epekto kung ito ay gagawin sa pamamagitan ng iglesya, ng mga lider na nakakaalam ng kalagayan ng mga tao, at sa paraang naipapakita ang kahalagahan ng iglesya.

Kung natutugunan ng samahan ang pangunahing pangangailangan ng mga dukha (katulad ng pagkain) ng walang binabago sa kanilang kalagayan, tinuturuan nito ang mga dukha na umasa na lamang sa tulong. Kung mayroon silang sapat na pag-aari, maaari silang lumikha ng komunidad ng mga taong laging umaasa sa iba. At kung sila ay magpapatuloy ng mahabang panahon, magpapalaki sila ng henerasyon ng mga taong laging umaasa sa iba.

Ang misyon ay hindi dapat maging parte ng industriya ng pagtulong at kalimutan ang mga dapat unahin ng iglesya. Kapag ganito ang nangyari, sa wakas nakakasama ito kapwa sa iglesya at sa mga taong nangangailangan.

► Ano-ano na ang mga halimbawa ng industriya ng pagtulong ang iyong nakita at ano ang naging epekto nito?

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Deuteronomio 18:1-5 para sa grupo. Ano ang sinasabi sa atin ng pahayag na ito patungkol sa pinansiyal na tulong para sa ministeryo?

[1]Ang pinansiyal na tulong para sa mga full-time sa ministeryo ay plano ng Diyos mula pa sa panahon ng Lumang Tipan. Ang mga pari ay binibigyang tulong para sa kanilang gawain sa templo. Hindi sila nakakatanggap ng bahagi ng lupa, dahil hindi sila maaaring maging abala sa pagtatanim.

Kung minsan nang ang Israel ay hindi naging matapat sa kanilang pagsamba, bumaba din ang tulong para sa mga pari. Isang tanda ng kawalang-katapatan ng Israel kapag ang mga manggagawa sa templo ay kailangang umalis sa templo at maghanap ng ibang paraan upang suportahan ang kanilang mga sarili. (Nehemias 13:10).

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang 1 Corinto 9:1-14 para sa grupo. Ano ang sinasabi sa atin ng pahayag na ito patungkol sa pinansiyal na tulong para sa ministeryo?

Sinabi ni Pablo na ang plano ng Diyos para sa mga tagapangaral ng ebanghelyo ay dapat suportahan ng kanilang ministeryo, katulad ng sistema sa Lumang Tipan (I Cor. 9:13-14). Gumamit si Pablo ng iba’t ibang halimbawa ng kaugaliang ito. Ang magsasaka ay suportado ng mga ani sa kanyang tanim. Ang pastol ay suportado mula sa kanyang mga kawan. Ang sundalo ay hindi gumagawa ng giyera sa kanyang sariling gastos.

Sinasabi ng apostol na nararapat lamang ang buong atensiyon ng pastor sa kanyang ministeryo. Ang mabisang paraan para sa kanya ay ang iwan ang ibang trabaho. (talatang 6). Sinabi ng apostol na dapat ring masuportahan ng ministeryo ang asawa ng pastor, pati na rin ang kanilang mga anak (talatang 5).

► Dapat basahin ng mag-aaral ang 1 Timoteo 5:17-18 para sa grupo. Ano ang sinasabi sa atin ng pahayag na ito patungkol sa pinansiyal na tulong para sa ministeryo?

Ang mga matatanda sa iglesya na namumuno nang maayos ay dapat makatanggap ng dobleng pagpupuri. Ipinapakita sa talatang 18 na ang papuri ay sa pinansiyal na tulong.

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Galacia 6:6 para sa grupo.

Ang taong nakikinabang sa ministeryo ay dapat tumulong sa pagsuporta sa ministeryo.

Mula sa unang siglo ng iglesya, karamihan sa iglesya ay nagsimula sa maliit na grupo na nagtitipon sa mga tahanan. Wala pa ang mga simbahan sa unang dalawang daang taon, ngunit ang Kristiyanismo ay mabilis nang lumaganap. Sa malalaking lungsod, ilang libong tao ang dumadalo sa pagtitipon sa iglesya, ngunit nagtitipon sa maliliit na grupo sa mga tahanan.

Sa paglalakbay at pangangaral ni Pablo, ang kanyang pangunahing layunin ay makapagtayo ng iglesya sa lahat ng lugar. Kasama sa ganoong pamamaraan ang pagtatalaga ng mga pastor (Mga Gawa 14:23; Tito 1:5). Ang pastor sa bawat lugar ay isang tao na doon na namumuhay at kabilang na sa pagsasama-sama.

Karaniwang nagsisimula ng kanyang ministeryo ang pastor nang walang pinansiyal na tulong. Tinutulungan niya ang misyonero o nag-uumpisang magbahagi ng ebanghelyo ng walang misyonero dahil gusto niyang makatulong. Nagsisimula siyang ipakita ang kanyang kaloob na espirituwal at kakayahan para sa ministeryo. Ginagawa niya iyon hindi para sa bayad, ngunit dahil sa espirituwal na sigasig.

Sa pagkakabuo ng grupo ng mga mananampalataya, ang tungkulin ng pastor ay dumadami at umuubos ng mas maraming oras. Dapat tulungan ng grupo ang pastor upang maibigay niya ang kanyang oras sa ministeryo. Maaaring ang tulong ay hindi sapat sa simula, nguni’t lalaki din ng unti-unti.

► Ano ang iyong sasabihin sa taong nagpahayag na nais niyang maging pastor ngunit naghihintay ng tulong pinansiyal?

Ipinaliwanag ni Pablo na ang plano ng Diyos ay ang mabigyan ng suporta ang mga pastor. Gayunman, kung minsan ang kanyang ministeryo mismo ay hindi kasama rito. Sa maraming lugar siya ay nagtatrabaho upang suportahan ang kanyang sarili. (1 Tesalonica 2:9; 2 Tesalonica 3:8).

Maaaring hindi kayang tulungan ng lubusan ng bagong iglesya ang kanilang pastor. Kapag pupunta ang isang misyonero sa isang bagong lugar upang magbahagi ng ebanghelyo, maaaring hindi sapat ang tulong sa kanya. Samakatuwid, ang tagapangaral ay dapat isang tao na magpapahayag dahil nais niyang sumunod sa tawag ng Diyos. Gagampanan niya ang ministeryo dahil iyon ang nasa puso niya, kahit hindi siya mabayaran.

Kung ang pastor ay hindi handang magtrabaho upang tulungan ang kanyang sarili at mangaral nang walang bayad kung kailangan, hindi niya taglay ang pagmamahal sa Diyos na dapat niyang taglay. Minsan ang tao ay gumagawa para sa pera ng hindi nila kayang gawin para sa Diyos. Dapat tayong magnais gawin ang lahat para sa Diyos. Kung nag-iisip ang pastor na higit siyang mahalaga para magtrabaho upang tulungan ang sarili, dapat niyang alalahanin ang halimbawa ni Pablo. Wala nang hihigit pang misyonero bukod kay Pablo, ngunit payag siyang gawin ang nararapat upang magampanan ang ministeryo.

Sinabi ni Pablo na ipinapangaral niya ang ebanghelyo dahil sa tawag ng Diyos. Nangangaral siya dahil kung hindi ay hindi malulugod ang Diyos. Ang tagapangaral ay mayroong natatanging tungkulin, at huhusgahan ng Diyos kung siya ay hindi susunod. (1 Corinto 9:16-17).

► Ano ang dapat motibasyon ng pastor para sa kanyang ministeryo?

Sinabi ni Apostol Pedro na ang matatanda ay ang pastol na nangangalaga sa kanyang kawan, na nagnanais na mapakain at mabantayan sila. Hindi dapat pera ang kanyang motibasyon. (1 Pedro 5:1-2).

Si Demas ay isang lalaki na tumulong kay Apostol Pablo, ngunit iniwan siya dahil sa pagmamahal sa makamundong bagay (2 Timoteo 4:10). Isipin ninyo ang pribilehiyo ni Demas na makasama sa gawain si Pablo sa unang henerasyon ng iglesya, ngunit iniwan niya ang ministeryo dahil sa materyal na bagay. May mga pastor na mas mahal ang mga bagay sa mundo higit sa pagmamahal sa Diyos. Ang ilan sa kanila ay iniiwan ang ministeryo, nguni’t ang iba ay ginagamit ang ministeryo upang makuha ang mga bagay sa mundo.

Ang isang karakter ng guro ng maling doktrina ay ang paggawa nila para sa pera. (Tito 1:11; 2 Pedro 2:3).

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang 2 Corinto 12:17-18 para sa grupo. Ano ang ating natutunan tungkol kina Pablo at Tito sa pahayag na ito?

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Filipos 2:19-22 para sa grupo. Ano ang natutunan natin tungkol kay Timoteo sa pahayag na ito?

Ipinakita ni Pablo ang halimbawa ng paglilingkod dahil sa pagmamahal sa Diyos. Sumunod sina Timoteo at Tito sa kanyang halimbawa (Filipos 2:19-22; 2 Corinto 12:17-18).

Mahalaga na magkaroon ng pinansyal na pananagutan sa isang lokal na iglesya. Naging halimbawa si Apostol Pablo para sa atin. Noong siya ay tumatanggap ng pera mula sa isang iglesya na dadalhin sa ibang iglesya, mayroon siyang mga saksi at tinitiyak niya na wala siyang ginagawa ng walang nakakaalam (2 Corinto 8:20-21).

Hindi pinagkakatiwalaan ng mga tao ang taong namamahala sa pera. Iniisip nila na maraming tao ang nagnanakaw sa pera na kanilang pinamamahalaan. Naniniwala sila na maraming pastor ang naglilingkod lamang dahil sa pera. Mahalaga para sa isang lokal na iglesya na magkaroon ng sistema para sa pinansyal na pananagutan na magpapatunay na ang kanilang pastor ay mapagkakatiwalaan.

► Ano ang mga gawain na tumutulong sa iglesya na maipakita na ang mga kaloob ay nagagamit ng matapat?

Para sa pinansyal na pananagutan, ang mga kaloob ay dapat tipunin at bilangin ng maraming tao, hindi ng isa lamang. Bukod sa pastor dapat may ibang nag-iingat ng talaan kung paano nagagamit ang pera.

May ibang pastor na nagtuturo na ang lahat ng kaloob ay pag-aari nila. Hindi itinuturo ng Banal na Aklat na ang lahat ng kaloob ay mapupunta lamang sa pastor. Ang kaloob ay ginagamit sa maraming layunin (Deuteronomio 26:12).

Dapat tumulong ang pastor sa pamamahala kung paano magagamit ang kaloob at ikapu upang mapangalagaan ang ministeryo ng iglesya. Dapat maging bukas ang kongregasyon sa pagbibigay ng higit pa kung nakikita nila ang matapat na paggamit sa mga kaloob.

(1) Ang ministeryo sa bagong lugar ay dapat magbigay-diin sa ebanghelyo upang makahikayat ng tamang tao.

(2) Ang ganap na iglesya ay hindi umaasa sa tulong mula sa labas o sa pamunuan.

(3) Ang mga samahan ay dapat tumulong sa iglesya sa paraan na hindi nito napapahina ang lokal na tulong.

(4) Ang mga samahan na nagbibigay tulong ay karaniwang nakakahadlang sa ministeryo ng iglesya at nagbubunga ng pagdepende sa tulong ng iba.

(5) Dapat suportahan ng iglesya ang kanilang pastor upang maibigay niya ang kanyang oras sa ministeryo.

(6) Dapat magkaroon ng sistema ang iglesya para sa pananagutan na magpapatunay ng kanilang katapatan.

(7) Ang pastor ay dapat may motibasyon ng pagmamahal niya sa Diyos at ng pagnanais na maglingkod.

(1) Bago ang susunod na sesyon ng klase, dapat magsulat ang mag-aaral ng talata tungkol sa “Pitong Pagbubuod na mga Pangungusap” (na may kabuuang pitong pangungusap). Dapat maipaliwanag ng talata ang kahulugan ng punto at kung bakit ito mahalaga. Dapat itong isulat ng mag-aaral sa paraan kung paano niya ito ipapaliwanag sa taong hindi kasama sa klase. Ibibigay sa tagapanguna sa klase ang kanilang isinulat.

(2) Paalala: Dapat planuhin ng mag-aaral na magturo mula sa aralin sa mga taong hindi kasama sa klase, sa tatlong magkakaibang pagkakataon.

(3) Pagsusulit: Dapat maghanda ang mag-aaral na magsulat mula sa kanilang ala-ala ng lima sa anim na dahilan ng pagsuporta ng lokal na iglesya at ang apat na polisiya sa pinansiyal ng pagmimisyon.