Lesson 10: Bautismo

May mga tao na nagbibigay kahulugan sa ilang talata sa Kasulatan na nagsasabing ang bautismo ay bahagi ng kaligtasan. Naniniwala sila na ang isang tao ay hindi tunay na ligtas hanggang sa siya ay mabautismuhan. Sinabi ni Ananias kay Saulo, “tumayo ka at magpabautismo, upang mahugasan ang iyong mga kasalanan” (Mga Gawa 22:16). Gayunman, ang ating mga kasalanan ay hinuhugasan sa pamamagitan ng dugo ni Kristo (1 Juan 1:7). Ang paghuhugas ng tubig ay kumakatawan lamang sa isang katotohanang espiritual. Sinasabi ni Ananias kay Saul na dapat niyang gawin ang pisikal na pagpapahayag ng hakbang ng pananampalataya. Ang bautismo ang patotoo na ang kanyang mga kasalanan ay nahugasan na.

Sa Hebreo 10:22, sinabi na ang mga mananampalataya ay dapat lumapit sa Diyos “sapagkat nilinis na ang ating mga puso at hinugasan na ng dalisay na tubig ang ating mg katawan.” Marahil ang tubig ay tumutukoy sa bautismo. Hindi ito lubusang tiyak. Gayunman, kahit na ito nga ay tumutukoy sa bautismo, hindi sinasabi ng talata na inililigtas tayo ng bautismo. Simple lang na sinasabi nito na dapat nating sundin ang utos ng Diyos na magpabautismo tayo.

Sinabi ni Hesus kay Nicodemo na ang isang tao ay dapat “ipanganak sa tubig at sa Espiritu” sa Juan 3:5. Ang pangungusap na ito ay kasunod ng kanyang pahayag na ang isang tao ay dapat ipanganak na muli, na nakalilito kay Nicodemo. Iniisip ni Nicodemo ang pisikal na kapanganakan. Sinasabi ni Hesus na ang isang tao ay dapat ipanganak hindi lamang sa pisikal, kundi sa espirituwal, upang makapasok sa kaharian ng langit. Ang “ipanganak sa tubig” ay ang pisikal na kapanganakan.

Ang bautismo ay hindi isang gawaing gagawin ng isang tao upang maging karapat-dapat siya sa kaligtasan o mabayaran niya ang kaligtasan. May mga tao na nagtuturo na dahil ang bautismo ay hindi isang gawaing nagbubunga ng kaligtasan, hindi natin iyon dapat isagawa. Sila ay nag-aalala na baka ilagay ng mga tao ang kanilang pananampalataya sa bautismo sa halip na sa biyayang ipinagkaloob sa pagbabayad-sala. Gayunman, anumang utos ni Kristo ay dapat sundin, at hindi natin dapat isipin na ang ating pagsunod sa utos ng Diyos ay nakakabayad para sa ating kaligtasan.

Maaari nating tawagin ang bautismo bilang isang paraan ng pagtanggap ng biyaya. Hindi ito nangangahulugan na ito ay nagliligtas sa atin, o ang kilos na ito ay awtomatikong nagbibigay ng biyaya. Kung ang isang tao ay binautismuhan nang walang pananampalataya, wala itong halaga. Ang bautismo ay isang paraan ng biyaya dahil ito ay isang pagkilos na idinisenyo ng Diyos para sa atin. Kapag ginagawa natin ito bilang pagsunod at pananampalataya, kumikilos ang Espiritu ng Diyos sa ating mga puso upang itatag tayo sa buhay Kristiyano.

► Bakit kailangan tayong mabautismuhan?

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Roma 6:3-11 para sa grupo. Ano ang sinisimbolo ng bautismo ayon sa talatang ito sa Kasulatan?

Sinasabi sa atin ng Biblia na ang bautismo ay sumisimbolo sa kamatayan, pagkalibing at muling pagkabuhay ni Kristo. Kapag ang isang mananampalataya ay nabautismuhan, nagpapatotoo siya na siya ay nakikiugnay sa pagtubos na ipinagkaloob ni Kristo. Ginamit rin ng apostol ang pangungusap na tayo ay “binautismuhan kay Kristo Hesus.”

[1]Sa kaligtasan, tinatanggap natin ng mga benepisyo ng kamatayan ni Kristo; subali’t, sa espesyal na kahulugan, nakikihati rin tayo sa kanyang kamatayan. Namatay si Hesus dahil sa kasalanan, hindi sa kanyang sariling kasalanan, kundi sa kasalanan ng mundo. Gayundin naman, sa kaligtasan namamatay tayo sa kasalanan, dahil pinagsisisihan natin ang mga iyon at iniiwan iyon.

Ang paksa ng Roma 6 ay tagumpay laban sa kasalanan. Hindi ito tumutukoy sa kapatawaran lamang. Malinaw na ang mananampalataya ay nararapat lamang na maging malaya mula sa kontrol ng kasalanan (12-14) at hindi na magpatuloy sa kasalanan (1).

Sa kaligtasan nakikibahagi tayo sa muling pagkabuhay ni Hesus. Kung paanong siya’y muling bumangon mula sa mga patay, nagsisimula tayo ng bagong buhay kapag tayo’y namatay sa kasalanan. Nagsisimula tayo ng buhay na matagumpay at malaya sa kasalanan.

Ang tanong tungkol sa paraan ay ito: ang isang mananampalataya ba ay dapat bautismuhan sa pamamagitan ng paglulubog, pagbubuhos o pagwiwisik?

Ang karamihan sa mga Kristiyano sa buong mundo na nagsasagawa ng pagbabautismo ng mga mananampalataya ay nagsasagawa nito sa pamamagitan ng paglulubog.

Mayroong ilang dahilan kung bakit maraming Kristiyano ang naniniwala na ang paglulubog ang siyang tamang paraan ng pagbabautismo.

(1) Ang salitang baptizo ay galing sa salitang Griyego na nangangahulugan ng ilubog o ilublob.

(2) Ang bautismo ay sumisimbolo sa kamatayan, paglilibing, at muling pagkabuhay ni Kristo, na pinakamabuting inilalarawan ng paglulubog. (Roma 6:3-5).

(3) Sa Biblia, ang mga tao ay lumusong sa tubig upang magpabautismo. (Marcos 1:10, Mga Gawa 8:38).

(4) Ang unang iglesya ay nagsagawa ng paglulubog maliban na lang kung hindi maaari dahil sa masamang kalusugan o kaya’y kakulangan sa tubig. Ang Didache, isang buod ng mga katuruan ng mga apostol na isinulat mga taong A.D.70 ang nagsasabi na ang isang mananampalataya ay maaaring bautismuhan gamit ang ibinubuhos na tubig kung walang maraming tubig.

Dahil sa mga dahilang ito, maraming Kristiyano ang naniniwala na ang paglulubog ang naaayon sa Biblia at pangkasaysayang paraan ng pagbabautismo.

May ilang Kristiyano ang naniniwala na may ibang paraan ng bautismo pa ang ayon sa kasulatan. Inilalarawan ng Lumang Tipan ang mga seremonya ng pagwiwisik na kumakatawan sa pagtubos. Tinutukoy rin ng Bagong Tipan ang pagwiwisik ng dugo. Dahil ang pagwiwisik ng dugo ay maaaring maging simbolo ng pagtubos, maaaring posible rin ang bautismo sa pamamagitan ng pagwiwisik. (Para sa reperensiya sa Biblia tungkol sa pagwiwisik tingnan ang Exodo 24:8; Hebreo 9:19-20,10:22, 12:22-24; Mga Bilang 8:6-7; Isaias 52:15; Ezekiel 36:25; at 1 Pedro 1:2.)

Dahil ang Biblia ay hindi kailanman nagbibigay ng tiyak na pahayag kung aling paraan ng bautismo ang kailangan, dapat tayong maging maunawain sa mga Kristiyanong may ibang palagay tungkol sa usaping ito.

Ang iglesya ay isang komunidad ng mga mananampalataya na nabubuhay sa isang pangako sa Diyos. Kapag ang isang makasalanan ay nagsisisi at pumapasok sa komunidad ng pananampalataya, ang bautismo ang pampublikong testimonya ng kanyang pagbabalik-loob.

Subali’t paano naman ang isang sanggol na isinilang sa mga Kristiyanong magulang na nasa iglesya na? Ang sanggol ay bahagi ng komunidad ng pananampalataya. Ang bata ay tinatanggap ng Diyos hanggang siya ay may sapat nang gulang upang gumawa ng pagpili tungkol sa pagbabalik-loob.

May mga iglesya na naniniwala na ang isang sanggol ay dapat bautismuhan bilang tanda na siya ay nasa komunidad ng pananampalataya. Kung tinatanggap ng isang bata ang mga doktrina ng iglesya kapag mayroon na siyang sapat na gulang, ang mga iglesyang ito ay may seremonya na tinatawag na “kumpil”. May mga iglesya na hindi iniisip na kinakailangan ang pagbabalik-loob, dahil ang bata ay isinilang sa iglesya at tinanggap kung ano ang itinuro sa kanya. (Halimbawa nito ang Simbahang Romano Katoliko, ang Iglesyang Lutheran, at ang Iglesya ng Ingglatera). Ang ibang iglesya na nagsasagawa ng pagbabautismo ng mga sanggol ang naniniwala nas mahalaga ang pagbabalik-loob. (Halimbawa, ang mga unang Methodista na pinangunahan ni John Wesley ay naniniwala na ang pagbabalik-loob ay kinakailangan kahit pa ang taong iyon ay binautismuhan na noong sanggol pa siya.)

May mga naniniwala na ang pagtutuli ay nagsilbi ng parehong layunin sa Lumang Tipan. Ang isang bata ay tinutuli bilang simbolo na siya ay kabilang na sa pangako. Hindi niya kailangang maghintay hanggang sa siya ay may sapat nang gulang upang maunawaan kung ano ang kahulugan ng tipan.

Ang unang iglesya ay tila nagsagawa rin ng pagbabautismo ng mga sanggol. Sumulat si Hipolito tungkol sa tradisyon ng mga apostol noong A.D. 212 at sinabi na ang mga bata ay dapat bautismuhan; at kung napakabata pa nila upang magsalita, ang kanilang mga magulang ang siyang magsasalita para sa kanila. Isinulat ni Origen noong A.D. 248 na ang mga apostol ay nagsagawa ng bautismo ng mga sanggol. Isinulat ni Agustin, noong taong A.D. 400 na ang pagbabautismo ng mga sanggol ay isinagawa ng buong iglesya simula pa sa panahon ng mga apostol at hindi pa siya nakaririnig ng sinumang tao na tumangging magbautismo ng mga sanggol.

Sa aklat ng Mga Gawa, kung minsan ang mga apostol ay nagbabautismo ng buong pamilya (11:14; 16:15, 33). Maaari nating ipalagay na binautismuhan din nila ang mga bata.

Mga Pagtutol sa Pagbabautismo sa mga Sanggol

(1) Sa Bagong Tipan, ang mga mananampalataya ay binautismuhan pagkatapos ng pagpapatotoo ng pananampalataya. Sila ang mga taong nagsisi at sumampalataya sa ebanghelyo. Walang mga direksiyon tungkol sa pagbabautismo ng mga sanggol.

(2) Ang pagbabautismo ng mga sanggol ay hindi makatutupad sa orihinal na layunin ng pagpapatotoo na ang mananampalataya ay namatay na sa kasalanan at nabubuhay na para sa Diyos.

(3) Ang pangkasaysayang resulta ng pagbabautismo ng mga sanggol sa maraming lugar ay ang pagbuo ng mga kongregasyon ng mga hindi pa nagbalik-loob na mga tao na nag-iisip na sila ay mga Kristiyano.

Sa halip na bautismuhan ang mga sanggol, may mga iglesya na may seremonya para sa mga sanggol na tinatawag nilang “Paghahandog.” Sa seremonyang iyon, itinatalaga ng mga magulang ang kanilang anak sa Diyos at ipinapangako na palalakihin ito na may pagtuturong Kristiyano. Sa mga iglesyang iyon, hindi isinasagawa ang bautismo hanggang ang bata ay magkaroon ng sapat na gulang upang maunawaan ang pagsisisi at pananampalataya.

Sa pangangaral sa mga taong binautismuhan habang sanggol pa, hindi kinakailangang pawalang-halaga ang kanilang bautismo. Sa halip, ipangaral sa kanya na ang isang tao ay hindi maliligtas kung walang pagsisisi at nakapagliligtas na pananampalataya. Kung ang isang tao ay nabubuhay sa kasalanan, ang kanyang bautismo ay hindi dahilan upang isipin na siya ay isang Kristiyano.

► Gaano katagal ang dapat hintayin ng iglesya bago bautismuhan ang isang nagbalik-loob?

Sa Bagong Tipan, ang mga nagbalik-loob ay agad na binautismuhan. Ang bautismo ay hindi kumakatawan sa lebel ng pagiging matatag o kaalaman.

May mga iglesya na ang mga nagbalik-loob ay kinakailangan munang dumaan sa isang panahon ng pagtuturo at paglagong Kristiyano bago sila bautismuhan. Nais muna nilang makatiyak na ang nagbalik-loob ay mabubuting halimbawa ng pagiging Kristiyano. Nais muna nilang makita na namumuhay sila ng buhay Kristiyano nang ilang panahon upang mas kaunti lamang sa kanila ang muling nawawala pagkatapos ng bautismo.

Ang bautismo ay isang patotoo na ang isang tao ay nagbalik-loob na. Hindi ito isang paghahayag ng espirituwal na pagiging matatag o kaalaman. Samakatuwid, ang bautismo ay dapat agad pagkatapos ng pagbabalik-loob. Ang pagpapaliban ay tila pagsasabi na hindi natin alam kung ang taong ito ay tunay na nagbalik-loob na. Nagpapakita ito ng pagdududa sa kanyang patotoo, na maaaring magpahina sa kanya sa kanyang sariling pananampalataya.

Ang bautismo ay isang paraan din ng biyaya, dahil habang sumusunod ang isang tao nang may pananampalataya at gumagawa ng pampublikong pagpapahayag, binibigyan siya ng Diyos ng biyayang nagpapatatag. Kung pinaghihintay natin ang isang nagbalik-loob bago siya bautismuhan, ipinagkakait natin sa kanya ang tulong na ito sa panahong kailangang-kailangan niya.

Kung tila hindi nauunawaan ng isang tao ang ebanghelyo at hindi nagpapakita ng pagbabago bunga ng biyaya, hindi siya dapat bautismuhan. Kung taglay niya ang mga kuwalipikasyong iyon, dapat siyang bautismuhan sa lalong madaling panahon bilang paraan ng pagpapalakas sa kanyang pananampalataya.

Kung minsan may mga tao na nagpapahayag na sila ay Kristiyano subali’t nagnanais na ipagpaliban ang kanilang bautismo. Sinasabi nila na sumampalataya na sila sa ebanghelyo at nagsisi, subalit hindi pa nila nais na magpabautismo. Kung minsan nagpapaliban sila ng maraming taon. Kung minsan may mga taong naghihintay pa hanggang sa malapit na silang mamatay.

Kung ang isang tao ay hindi payag na mabautismuhan, madalas na may pagtatalaga ng sarili na nakaugnay sa bautismo na hindi siya payag na gawin. Marahil ayaw niyang magtalaga ng sarili sa iglesya. Marahil mayroong kasalanan na hindi pa niya tunay na itinitigil. Marahil ayaw niyang ipahayag sa publiko na siya ay isang Kristiyano.

Kung siya ay tunay na nagbalik-loob, ang isang tao ay Kristiyano na bago pa man siya bautismuhan. Hindi niya kailangan ang bautismo upang maging isang Kristiyano. Gayunman, kung hindi siya pumapayag na lubusang magsisi sa kasalanan at magpatotoo kay Kristo, hindi pa siya isang Kristiyano.

► Ano ang sasabihin mo sa isang tao na nagsasabing siya ay Kristiyano subali’t ayaw namang magpabautismo?

► Ano ang dapat sabihin ng pastor habang binabautismuhan niya ang isang nagbalik-loob?

Nang ibigay ni Hesus sa mga alagad ang Dakilang Pagsusugo, sinabi Niya sa kanila na magbautismo “sa pangalan ng Ama, ng Anak, at ng Banal na Espiritu” (Mateo 28:19).

Ang pagbabautismo “sa pangalan” ng Trinidad ay nangangahulugan ng bautismo sa ilalim ng kanilang awtoridad. Ginamit ni Hesus ang salitang pangalan katulad nang sabihin niya na hindi siya dumating sa kanyang sariling pangalan (Juan 5:43).

May ilang iglesya ang naniniwala na ang isang pastor na nagbabautismo ay dapat magsabi na, “Binabautismuhan kita sa pangalan ng Ama, ng Anak at ng Banal na Espiritu.” Ang ibang iglesya naman ay naniniwala na ang wastong paraan ng pagbabautismo sa ilalim ng awtoridad ng lahat ng tatlong Persona ng Trinidad ay ang pagsasabi ng, “Binabautismuhan kita sa pangalan ni Hesus.”

Sa Bagong Tipan, makakikita tayo ng ilang halimbawa ng mga direksiyon sa pagbabautismo, at ang mga salita ay naiiba sa mga salitang ginamit ni Hesus nang ibigay niya ang Dakilang Pagsusugo. Sa araw ng Pentekostes, sinabi ni Pedro sa mga nagbalik-loob na “Magpabautismo kayo sa pangalan ni Kristo Hesus (Mga Gawa 2:38).

Binautismuhan ni Pablo ang mga mananampalataya sa Efeso sa pangalan ni Hesus (Mga Gawa 19:5). Sinabi ni Pedro sa mga mananampalataya sa bahay ni Cornelio na “magpabautismo kayo sa pangalan ng Panginoo” (Mga Gawa 10:48). Ipinahiwatig ni Pablo na ang mga mananampalataya sa Corinto ay binautismuhan sa pangalan ni Hesus (1 Corinto 1:12-13).

Sa aklat ng Mga Gawa, ang pagbabautismo sa pangalan ni Hesus ay nagbukod dito mula sa bautismo ni Juan (na binanggit din ng pitong beses sa aklat ng Mga Gawa) at ang mga bautismo ng ibang mga relihiyon.

Tila ang paraan ng iglesya sa pagtupad sa utos ni Hesus ay ang pagbibigay-diin sa pangalan ni Hesus sa bautismo. Malamang na ang isang pastor na nagbabautismo sa unang siglo ng iglesya ay nagsabi na “Binabautismuhan kita sa ngalan ni Hesus.” Sa mga unang taon ng iglesya, ang pananampalataya kay Hesus ang pangunahing usapin. Kung ang isang tao ay sumasampalataya kay Hesus, siya ay isang Kristiyano.

Gayunman, ayon sa mga unang kasaysayan ng iglesya, binigyang-diin ng iglesya ang Trinidad sa bautismo. Sa loob ng unang henerasyon ng iglesya, may mga taong nagsabi na pinaniniwalaan nila si Hesus, subali’t hindi naman tunay na pinaniwalaan ang mga tamang bagay tungkol sa Diyos. Ang Didache ay nagsasabi na ang mga nagbalik-loob ay dapat ilubog ng tatlong beses, na nagpapahayag ng pananampalataya sa bawat isang miyembro ng Trinidad. Ang ibang manunulat, na may petsang A.D. 248 o mas maaga, ay sumulat na ang normal na gawain ng iglesya ay ang pagbanggit sa Ama, sa Anak at sa Banal na Espiritu sa bautismo. (si Hipolito, si Origen, si Tertullian at iba pa.

Ang suliranin sa ngayon ay may ilang grupong panrelihiyon na itinatanggi ang Trinidad. Sinasabi nila na naniniwala sila kay Hesus, subali’t hindi sila naniniwala na si Hesus ay isang personang nakabukod sa Ama at sa Banal na Espiritu. Nagbabautismo sila sa pangalan ni Hesus dahil naniniwala sila na Hesus ang pangalan ng Ama, ng Anak, at ng Banal na Espiritu. Naniniwala sila na ang lahat ng tatlong ito ay iisang persona lamang. Isang halimbawa ng grupong gumagawa nito ay ang United Pentecostal Church.

Sa kasalukuyan karamihan sa mga iglesya na naniniwala sa Trinidad ay nagbabautismo gamit ang mga salitang, “Binabautismuhan kita sa pangalan ng Ama, ng Anak at ng Banal na Espiritu.” Pinatutunayan nila ang pananampalataya kay Hesus at paniniwala sa Trinidad.

Pagtitipon: Ang mga nagbalik-loob na babautismuhan ay dapat sama-samang tumayo upang maiharap sa mga taong naroon bilang saksi. Habang nagsasama-sama ang mga tao, maaaring manguna ang isa sa kanila sa pag-aawitan sa loob ng ilang minuto.

Banal na Kasulatan: Maaaring basahin ng isa ang talatang Mateo 28:18-20.

Deklarasyon: Maaaring magsalita ang pastor sa mga tao at sabihing, “Ang mga ito na sa araw na ito ay babautismuhan ay nagpatotoo na sa pagsisisi at pananampalataya kay Kristo. Kung paanong ang bautismo ay sumisimbolo sa kamatayan at muling pagkabuhay ni Hesus, ang mga mananampalatayang ito sa pamamagitang ng bautismo ay nagpapatotoo na sila ay namatay na sa kasalanan at sa ngayon ay nabubuhay para sa Diyos. Nagsimula na sila ng bagong buhay na may pagsunod sa Diyos.”

Panalangin: Pagkatapos, dapat pangunahan ng pastor ang iglesya sa panalangin para sa mga nagbalik-loob. Ang kanyang panalangin ay dapat magsaad ng mga pangungusap na katulad ng: “Panginoon, nagpapasalamat po kami sa inyong biyaya na nagdala sa kanila sa kaligtasan at espirituwal na buhay. Pinasasalamatan po namin kayo na iniligtas ninyo sila mula sa kapangyarihan ng kasalanan. Idinadalangin po namin ang kapangyarihan ng Banal na Espiritu ang pumuspos sa kanila at magbigay sa kanila ng tagumpay sa araw-araw. Gawin mo po silang mga saksi sa kanilang komunidad at pagpapala sa iglesya.”

Binyag: Ang mga nagbalik-loob ay dapat isa-isang lumusong sa tubig patungo sa pastor. Bago bautismuhan ang bawat isa, dapat niyang sabihin, “Binabautismuhan kita sa pangalan ng Ama, ng Anak at ng Banal na Espiritu.”

Hymn: Pagkatapos ng bautismo, ang kongregasyon ay maaaring sama-samang umawit ng isang himno. Maaaring may isang mangunguna sa isang maikling panalangin.

(1) Nagbautismo ang mga disipulo ni Hesus sa panahon ng kanyang ministeryo.

(2) Ang unang iglesya ay nagbautismo ng mga tao saanmang lugar na naabot ng ebanghelyo.

(3) Ang bautismo ay sumisimbolo ng kamatayan, pagkalibing, at muling pagkabuhay ni Hesus.

(4) Ang bautismo ay isang patotoo ng kaligtasan at bagong buhay kay Kristo.

(5) Ang isang nagbalik-loob ay dapat bautismuhan agad sa lalong madaling panahon pagkatapos ng pagbabalik-loob.

(6) Ang isang tao ay hindi dapat magpalagay na siya ay isang Kristiyano dahil siya ay nabautismuhan na.

(7) Dapat panindigan ng iglesya ang doktrina ng Trinidad sa bautismo.

(1) Bago mag-umpisa ang susunod na klase, ang mag-aaral ay dapat sumulat ng talata patungkol sa bawat isa sa “Pitong Pagbubuod ng mga Pangusngusap” (na may kabuuang pitong mga talata). Dapat maipaliwanag ng talata ang kahulugan ng punto at kung bakit ito mahalaga. Dapat itong isulat ng mag-aaral kung paano niya ito ipapaliwanag sa taong hindi kasama sa klase. Ipapasa ito sa tagapanguna sa klase. Dapat ibigay ng mga mag-aaral sa tagapanguna sa klase ang mga talata na kanilang isinulat para sa “Pitong Pagbubuod na mga Pangungusap” mula sa naunang aralin. Dapat hilingan ng tagapanguna sa klase ang ilan sa mga mag-aaral na ibahagi sa klase kung ano ang kanilang isinulat sa isa sa “Pitong Pagbubuod na mga Pangungusap.”

(2) Paalaala: dapat magplano ang mag-aaral na magturo ng isang paksa mula sa kurso sa mga taong hindi kabilang sa klase, sa tatlong magkakaibang pagkakataon.

(3) Takdang-Araling Panayam: Dapat makipag-usap ang mag-aaral sa tatlong magkakaibang mananampalataya na nabautismuhan na at tanungin sila kung ano ang kahulugan ng bautismo para sa kanila. Dapat siyang sumulat ng isang maikling buod.