Lesson 5: Pagiging Miyembro ng Iglesya

Sa isang naunang aralin, nakita natin na ang isang pangunahing bagay sa ministeryo ni Pablo ay ang pagpapaliwanag tungkol sa iglesya. Binigyang diin niya ang iglesya dahil ang iglesya ang paraan ng Diyos ng pagpapatupad sa plano ng kaligtasan sa buong mundo.

Si Apostol Pablo ay tinawag

“upang makita ng lahat ng tao kung paano isasagawa ng Diyos ang kanyang lihim na plano, na mula pa sa simula ng mundo ay inilihim na ito ng Diyos. . .na may layuning. . .upang sa pamamagitan ng iglesya ay maipakilala ang walang hanggang karunungan ng Diyos. . .” (Efeso 3:9-10).

Ang “misteryo” ay plano ng Diyos upang ihayag ang kanyang kalubusan at ipakilala ang kanyang karunungan sa iglesya. Ang iglesya ang pagsasama-sama ng mga tao na tumugon sa plano ng Diyos at nagtalaga ng kanilang sarili para dito. Kung hindi itatalaga ng isang tao ang kanyang sarili sa iglesya, hindi siya nagtatalaga ng sarili sa plano ng Diyos.

► Ano ang ilan sa mga dahilan ng mga tao sa pagtangging magtalaga ng kanilang sarili sa pagiging miyembro ng iglesya?

Nananahan ang Diyos sa kalooban ng bawat mananampalataya, subali’t nakatira rin siya sa iglesya (ang grupo ng mga mananampalatayang nagtalaga ng sarili) sa espesyal na paraan. Tingnan kung saan sa mga talatang ito binabanggit na naninirahan ang Diyos:

“Sa pamamagitan niya [Kristo Hesus] ang bawat bahagi ng gusali ay nagkakaugnay-ugnay at nagiging isang templo na nakatalaga sa Panginoon: Dahil din sa inyong pakikipag-isa sa kanya, kayo man ay sama-samang itinatayo bilang tahanan ng Diyos sa pamamagitan ng Espiritu.” (Efeso 2:21-22).

Ang iglesya, ang grupo ng mga mananampalataya, ay ang tahanan kung saan naninirahan ang Diyos sa pamamagitan ng Espiritu.[1] Ang paninirahan ng Diyos sa iglesya ay para sa mga layuning higit pa sa maaaring matupad ng mga indibidwal. Kapag tumatanggi ang isang tao na magtalaga ng kanyang sarili sa iglesya, tumatanggi siyang maging bahagi ng planong ito ng Diyos.

Nalalaman ng isang tao ang kanyang espirituwal na katayuan kapag siya’y namulat sa kanyang kasalanan, kapag naranasan niya ang pag-ibig, biyaya at pagtanggap ng Diyos. Kapag siya’y nagsisisi at inilalagak ang kanyang pananampalataya kay Kristo, siya’y nagiging anak ng Diyos. Ito ang pinakamahalagang pagkakakilanlan na maaaring taglayin ng isang tao.

Ang mananampalataya ay mayroon ding espirituwal na pagkakakilanla bilang miyembro ng pamilya ng Diyos. (Efeso 2:19). Ang ibang mananampalataya ay ang kanyang mga espirituwal na kapatid. Nakararamdam siya ng pagiging kaanak sa sinumang tunay na Kristiyano na kanyang nakakaharap.

Ang iglesya ay umiiral bilang ang unibersal na pamilya ng Diyos at gayundin bilang lokal na kongregasyon na kumikilos bilang ang lokal na pamilya ng Diyos. Kapag may pangangailangan ang isang kapatid, ang kanyang lokal na espirituwal na pamilya ang siyang tumutulong sa kanya. Kung paanong ang isang mananampalataya ay makaaasa na ang kanyang espirituwal na pamilya ay handang tumulong sa kanya, dapat din niyang italaga ang kanyang sarili sa pamilya at maging handa sa pagtulong sa kapwa. Ang tulong mula sa pamilya ay hindi iiral kung walang mananampalataya na nag-ukol ng panahon at mga resources para dito.

May mga taong humihingi ng tulong subali’t kahit kailan ay hindi makikita upang tumulong sa iba. Hindi nila nauunawaan ang kahulugan ng pagtatalaga ng sarili para sa pamilya.

Ang ibang tao ay nangangalaga sa kanilang sarili at inaasahan na gayun din ang gagawin ng iba. Hindi nila nauunawaan ang kanilang responsibilidad para sa pangangailangan ng iba.

► Paano mo ipapaliwanag sa isang tao na kinakailangan niyang italaga ang kanyang sarili sa pamilya ng Diyos?

Sa kanyang sarili, ang isang tao ay dapat maniwala sa katotohanan ng Diyos at sa kanyang sarili ay piliing sundin ang Diyos. Ang relasyon ng tao sa Diyos ay nagsisimula kapag siya’y nagsisisi at inilalagak ang kanyang pananampalataya kay Kristo. Ang kanyang relasyon sa Diyos ay hindi nakadepende sa ibang tao. Ang bawat mananampalataya ay nagtataglay ng Banal na Espiritu upang gumabay sa kanya sa pag-unawa sa Salita ng Diyos.

Gayunman, maraming Kristiyano ang naging labis na indipendiyente sa kanilang saloobin. Ang kanilang sariling pagkaunawa ang nagiging kanilang pangwakas na awtoridad. Pinagtitiwalaan lamang nila ang kanilang sariling pagpapakahulugan sa Kasulatan. Hinahanap nila ang indibidwal na layunin para sa kanilang buhay na nagbibigay karangalan sa kanilang sariling mga kaloob, sa halip na hanapin ang katuparan sa paggamit ng mga kaloob na iyon para sa katawan. Ang kanilang mahahalagang pagpapasya ay batay sa kanilang sariling mga opinyon, kanilang sariling mga damdamin, at kanilang sariling mga kagustuhan, at hindi ginagabayan ng karunungan ng iglesya.

Maraming tao ang hindi maipaliwanag ang layunin ng iglesya. Maraming tao ang hindi maipaliwanag ang layunin ng simbahan. Nakita nila ito na mahalaga lamang upang magbigay ng ilang mga benepisyo sa mga indibidwal. Hindi nila ito ipinagpapalagay tulad ng isang pamilya. Hindi nila tinatanggap ang anumang espiritwal na awtoridad. Mabilis silang umalis sa isang simbahan at naghahanap ng iba kung may problema. Ang problemang ito ay umiiral kahit saan, ngunit ang mga tao sa ilang kultura ay may higit na pagkahilig upang subukang maging independyente sa espirituwal dahil binibigyang diin ng kanilang kultura ang kalayaan ng indibidwal.

Maraming mga simbahan ang nag-aakala na ang mga tao ay malaya sa espirituwal. Ang mga sermon ay nagbibigay ng mga tagubilin sa kung paano ang mga indibidwal ay maaaring gumawa ng mga personal na pagpapasya upang makuha ang pinakamahusay na mga resulta. Maraming mga simbahan ang pinamunuan ng isang pangkat ng mga tao na naglalagay ng isang programa, at ang kongregasyon ay ang kanilang ng mga tagapanood. Ang isa pang uri ng simbahan ay ang personal na negosyo ng pastor, at sinisikap niyang magbigay ng sapat na benepisyo upang mapanatili ang mga tao at mangolekta ng kanilang pinansyal na suporta.

Ang larawan ng simbahan sa Bagong Tipan ay isang lokal na kongregasyon na magkakabahagi sa responsibilidad. Imposibleng matupad ng isang simbahan ang mga responsibilidad nito maliban bilang isang kongregasyon ng nagtatalaga sa sarili at nagtutulungang mga tao. Karamihan sa mga sulat ng Bagong Tipan ay hindi tumutukoy sa mga indibidwal, ngunit sa mga iglesya, at dapat bigyang kahulugan at mailapat sa gayung paraan.

► Para sa bawat aytem ng listahan, pag-usapan kung paano maibabahgi ng isang kongregasyon ang responsibilidad na ito at gawin itong mas mahusay kaysa sa isang tao.

(1) Mag-ebanghelyo (Mateo 28:18-20).

(2) Sumamba bilang isang kongregasyon (1 Corinto 3:16).

(3) Panatilihin ang doktrina (1 Timoteo 3:15, Judas 3).

(4) Suportahan ang mga pastor sa pananalapi (1 Timoteo 5:17-18).

(5) Magpadala at suportahan ang mga misyonero (Mga Gawa 13:2-4, Roma 15:24).

(6) Tulungan ang mga miyembrong nangangailangan (1 Timoteo 5:3).

(7) Disiplinahin ang mga miyembrong nahuhulog sa kasalanan (1 Corinto 5:9-13).

(8) Magsagawa ng bautismo at ng Hapunan ng Panginoon (Mateo 28:19, 1 Corinto 11:23-26).

(9) Turuan ang mga mananampalataya hanggang sila ay lumago (Efeso 4:12-13).

[1]Karamihan sa mga bagay na ito ay hindi maaaring gawin ng isang tao na kumikilos nang nag-iisa. Nakasalalay sila sa kooperasyon ng pangkat ng mga mananampalataya at isang istraktura ng pamumuno.

Tinatawag ng Diyos ang bawat mananampalataya na magtalaga ng sarili sa isang lokal na iglesya at tulungan ang iglesyang iyon na tuparin ang layunin nito sa mundo. Maliban kung ang isang miyembro ay naglilingkod sa iglesya, hindi niya tinutupad ang kanyang layunin bilang isang miyembro ng katawan ni Kristo.

May plano ang Diyos para sa isang lokal na katawan ng mga mananampalataya. Ibinibigay Niya ang kinakailangan nito at nangangailangan naman ang pagtatalaga ng sarili mula sa mga miyembro.

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang 1 Corinto 12:12-27 para sa grupo.

Sinabi ni Paul na ang mga miyembro ng simbahan ay dapat magtulungan tulad ng mga bahagi ng pisikal na katawan. Ang isang bahagi ay hindi dapat subukang maging independiyente sa iba. Walang gaanong magagawa ang isang bahagi kung wala ang iba.

Dapat mapagtanto ng isang Kristiyano na ang kanyang mga kakayahan ay nakatatagpo ng kanilang halaga sa buhay ng iglesya. Kung paanong ang isang mata o tainga ay walang silbi maliban kung gumana ito para sa katawan, ang isang tao ay hindi malamang na makahanap ng mahalagang layunin sa kalooban ng Diyos maliban kung siya ay gumana bilang isang miyembrong nakalaan ang sarili sa iglesya.

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Mga Gawa 2:46-47 para sa grupo.

“At araw-araw idinadagdag ng Panginoon sa kanila ang mga inililigtas.” Ang pagsali sa simbahan ay hindi isang kumplikadong bagay sa mga unang araw ng iglesya. Ang patotoo ng pagbabalik-loob at pananampalataya ang batayan ng pagiging kasapi. Kahit na walang pormal na proseso ng pagiging kasapi o isang listahan ng mga panuntunan sa pagiging kasapi, madaling makita kung sino ang nasa iglesya.

Kadalasan nagsisimula ang isang iglesya nang walang pormal na pagiging kasapi. Sa simula ang iglesya ay binubuo ng pangkat na nagmiministeryo. Pagkatapos, idinadagdag ang mga lokal na tao na tumugon sa ministeryo at naging kabahagi sa gawain. Ang grupo ay madalas na nagkikita-kita para sa mga talakayan tungkol sa mga praktikal na bagay, espirituwal na mga isyu, pangitain para sa hinaharap, at mga aspeto ng pagbabahagi ng buhay nang magkakasama. Walang listahan ng pagiging kasapi, ngunit alam ng lahat kung sino ang mga taong naglaan na ng kanilang sarili.

Habang lumalaki ang simbahan, ang mga tanong ay lumilitaw. Maraming tao ang bumibisita sa simbahan at nakikilahok sa mga aktibidad; ngunit sino ang mga tao ng simbahan? Ang isang simbahan ay dapat na maging saksi, ngunit paano ito magiging isang saksi kung ang komunidad ay hindi alam kung sino ang mga tao sa simbahan? Tinuturuan natin ang kongregasyon na maglaan ng sarili sa pagtulong sa iba na nasa katawan, ngunit paano nila malalaman kung sino ang mga iyon? Kung ang isang tao ay tumangging tumugon sa pagwawasto at namumuhay sa lantad na kasalanan, paano siya maibubukod sa pangunahing pangkat ng mga mananampalataya na nangangakong mamuhay nang matapat?

Maraming mga modernong iglesya ang may malawak na mga kinakailangan sa pagiging kasapi. Mayroon silang pahayag ng doktrina, mga patakaran para sa pamumuhay ng miyembro, at isang panahon ng pagsubok. Hindi madali para sa isang bagong nagbalik-loob na mabilis na maging isang miyembro ng ganitong mga iglesya.

Ang isang bagong nagbalik-loob ay kailangang tanggapin sa pagsasama ng iglesya kaagad. Kailangan niyang maging bahagi ng grupo ng mga mananampalataya na naglaan ng sarili para sa isa’t-isa. Nawawala sa kanya ang mga kaibigan na hindi Kristiyano kapag siya ay nagbalik-loob, at kailangan niya ang pakikisamang Kristiyano.

Kailangan din ng bagong nagbalik-loob ang pagiging alagad na nagmumula sa malapit na pakikisama sa ibang mga Kristiyano. Siya ay huhubugin ng mga pinahahalagahan ng mga nagbabahagi sa kanilang buhay sa kanya.

Paano kung ang isang nagbalik-loob ay hindi maaaring sumapi sa iglesya dahil sa mataas na mga hinihingi ng pagiging miyembro na hindi naman niya maunawaan? Kung hindi siya natatanggap sa pagiging miyembro, nararamdaman niya na hindi siya tinanggap sa iglesya. Kailangan niya ng ilang uri ng pagiging kasapi kaagad. Mabilis na nagawa ng unang iglesya na ang mga nagbalik-loob ay nakibahagi bilang mga miyembro.

Kung mahusay at mabilis na ibinibilang na miyembro ng isang iglesya ang mga nagbalik-loob, ang listahan ng kasapi ng iglesya ay magkakaroon ng kasamang mga taong hindi pa matitibay na Kristiyano. Hindi pa nauunawaan ng mga bagong nagbalik-loob ang lahat ng mahahalagang doktrina ng iglesya. Hindi pa sila nakapagtatatag ng isang mature na pamumuhay na Kristiyano. Samakatuwid, hindi sila dapat maging responsable sa paggawa ng mga desisyon para sa iglesya. Sapagkat ang pagiging kasapi ng simbahan ay may kasamang mga taong hindi mature na mga Kristiyano, ang pangkalahatang kalipunan ng kasapi ng iglesya ay hindi dapat gumawa ng mga pagpapasya tungkol sa direksyon ng simbahan.

Sa loob ng pangkalahatang listahan ng mga kasapi ay dapat na mga miyembro na bumubuo ng isang grupong tagapamahala. Ang grupong tagapamahala ng iglesya ay dapat na binubuo ng mga may-gulang na Kristiyano na nakauunawa ng mga doktrina at pamumuhay na itinuro ng iglesya. Ito ang pangkat na nagpapasya para sa iglesya. Ang pagiging kasapi Sa loob ng pangkalahatang listahan ng mga kasapi ay dapat na mga miyembro na bumubuo ng isang grupong tagapamahala. Ang grupong tagapamahala ng iglesya ay dapat na binubuo ng mga may-gulang na Kristiyano na nakauunawa ng mga doktrina at pamumuhay na itinuro ng iglesya. Ito ang pangkat na nagpapasya para sa iglesya. Ang pagiging kasapi sa pangkat na ito ay dapat magkaroon ng mas mataas na mga kinakailangan kaysa sa pangkalahatang pagiging kasapi ng simbahan. Ang mga tao mula sa pangkat na ito ay maaaring maglingkod bilang mga guro at pinuno sa simbahan. Tinitiyak ng grupong tagapamahala na ang iglesya ay nananatiling tapat sa doktrina at layunin nito.

Tumatanggap ang pangkalahatang pagiging miyembro ng mga tunay na nagbalik-loob na nagtalaga ng sarili para sa iglesya. Ang mga kinakailangan para sa pangkalahatang pagiging kasapi ay ang mga pangunahing kaalaman sa Kristiyanismo at pagtatalaga ng sarili sa partikular na iglesya. Ang isang nagbalik-loob ay maaaring tanggapin nang mabilis sa pangkalahatang pagiging kasapi kung siya ay tila tunay na nagbalik-loob. Ang isang nagbalik-loob ay Natatanggap ng isang nagbalik-loob ang pakikisama at pakikilahok sa iglesya na kailangan niya kaagad. Tinatawag ng ilang mga iglesya ang pangkalahatang pagiging kasapi bilang "ang Pagsasama."

► Bakit kailangan ng bagong miyembro na maging aktibo agad sa iglesya?

► Sa sistema ng pagiging kasapi na inilarawan sa bahaging ito, ano ang Fellowship, at anong uri ng tao ang isang miyembro?

► Sa sistema ng pagiging kasapi na inilarawan sa bahaging ito, ano ang Governing Body, at anong uri ng tao ang isang miyembro?

Ang Fellowship at Governing Body ay isang sistema ng pagiging kasapi. Sa kahon sa ibaba, inilalarawan ang dalawang iba pang mga sistema para sa pagiging kasapi.

Ang isang konsepto ng pagiging kasapi ay nangangailangan na ang mga miyembro na maging maayos sa doktrina at sapat na ang gulang upang mapagkatiwalaang bumoto sa mga pagpapasya sa iglesya. Ang pangkat na ito ang pipili sa mga tao para sa mga posisyon ng serbisyo, kabilang ang pastor. Maaari silang bumoto sa mga desisyon sa negosyo o pumili ng isang pangkat ng mga kinatawan na gumagawa ng mga pagpapasyang iyon.

Dahil kinokontrol ng pagiging kasapi ang pamamahala ng iglesya, ang isang bagong nagbalik-loob ay maaaring hindi mabilis na tanggapin sa pagiging kasapi. Mas konserbatibo at mas maingat ang iglesya, mas mahaba ang listahan ng mga kinakailangan upang maging kasapi at mas mahaba ang panahon sa pagitan ng pagbabalik-loob at ng pagiging kasapi. Itinatakda ng iglesya ang mga kinakailangan sa pagiging kasapi at isinasama ang lahat ng kinakailangan upang masabi na may gulang na siya sa pagiging Kristiyano, sa halip na ang pangunahing paglalarawan sa isang bagong nagbalik-loob.

Itinatakda ng iglesya ang mga kinakailangan sa pagiging kasapi at kabilang dito ang lahat ng dapat katangian ng isang may gulang na Kristiyano, sa halip na ang karaniwang paglalarawan sa isang nagbalik-loob. Ang isang nagbalik-loob ay maaaring lumahok sa buhay ng simbahan ng maraming taon nang hindi nagiging kwalipikadong maging isang miyembro. Ang ilang mga nagbalik-loob ay maaaring umalis dahil hindi sila maaaring maging mga miyembro.

Sa ilang mga simbahan, ang mga karaniwang dumadalo ay itinuturing na mga miyembro. May iba pang awtoridad na nagpapasya tungkol sa negosyo sa simbahan, ngunit ang sinumang pumapasok sa simbahan ay itinuturing na isang miyembro. Maaaring sabihin ng iglesya na wala silang listahan ng mga miyembro. Gayunpaman, kahit sa isang simbahan na nagsasabing walang listahan ng mga miyembro, mayroong isang hindi nakasulat na sistema ng pagtukoy kung sino ang kabilang sa kanila at kung sino ang hindi.

Sa isang simbahan na ang pagiging miyembro ng samahan ay ayon sa kongregasyon, ang kontrol ng simbahan ay maaaring nasa kamay ng isang pastor o mga pinuno ng mga maimpluwensyang pamilya.

Kung pagiging miyembro ng kongregasyon ang pangwakas na awtoridad sa isang batang iglesya, walang paraan upang mahulaan kung ano ito pagkalipas ng ilang taon.

Kung ang isang mas matandang simbahan, na batay ang pagiging miyembro sa kongregasyon ay may katatagan, marahil ay kinontrol ito ng isang pangkat ng pamilya o ng isang malakas at pangmatagalang pastor. Mahirap para sa kanila na ipaliwanag ang mga patakaran para sa paraan ng paggawa ng mga bagay-bagay ngunit pinagkakatiwalaan nila ang mga may kontrol. Ang mga nakasulat na patakaran ay maaaring hindi umiiral o maaaring hindi pinapansin. Kapag pinalitan ang pastor o iba pang mga pinuno, ang simbahan ay maaaring dumaan sa malaking pagbabago.

► Anong mga kabutihan at kawalan ang nakikita mo sa dalawang mga sistema ng pagiging kasapi na inilarawan sa itaas?

Sa ibaba (pagkatapos ng "Pitong Pagbubuod Na Mga Pangungusap") ay isang halimbawa ng pagiging kasapi sa Samahan at Katawan ng mga Namamahala, na ginagamit ng isang iglesya sa Indianapolis, Indiana, sa Estados Unidos. Pagkatapos nito ay isang halimbawa ng tipan sa iglesya na ginamit para maging kasapi sa Philippine Bible Methodist Church.

Dapat tingnan ng klase ang dalawang halimbawa na ibinigay. Talakayin kung paano ihahambing ang dalawang paglalarawan sa pagiging kasapi ng iglesya sa mga iglesyang alam mo.

Matapos tingnan ang dalawang halimbawa ng mga plano sa pagiging kasapi sa pagtatapos ng araling ito, bumalik sa "Pitong Pagbubuod na mga Pangungusap" sa ibaba.

PDF na handa nang i-print

Ang Victory Chapel Fellowship

Ang publiko ay inaanyayahan na dumalo sa karamihan sa mga gawain ng Victory Chapel, kabilang dito ang mga gawaing pagsamba, mga pagpupulong ng kongregasyon sa mga tahanan, at mga pag-aaral ng Biblia. Ang lahat ay maaaring makilahok sa pagsamba, pagbabahagi ng pangangailangan, panalangin, mga pagsasalo-salo ng kongregasyon, maayos na mga pagtatalakayan at mga hindi pormal na pagsasama-sama. Gayunman, ipinahihiwatig ng Bagong Tipan na ang isang grupo ng mga tao na bumubuo sa isang iglesyang lokal ay dapat maaaring tukuyin. Dapat nalalaman ng publiko kung sino-sino ang kabilang sa isang iglesya.

Kung walang matutukoy na isang tiyak na grupo, imposible na ang iglesya ay magkaroon ng malinaw na patotoo sa harap ng mundo, makibahagi sa tunay na pagsasamang Kristiyano na nakabatay sa pagkakaisang Kristiyano na higit pa sa pagkakaibigan, nagsasagawa ng biblikal na pagdisiplina sa iglesya, at sama-samang pasanin ang responsibilidad para sa ministeryo ng iglesya. Samakatuwid, ang responsibilidad para sa mga ministeryo ng Victory Chapel ay nakasalalay sa isang grupo sa loob ng kongregasyon na tinatawag ng “Fellowship”.

Mga Batayan na Tinutugunan ng mga Kasama sa Fellowship

Kinikilala namin na mayroon pang maraming ibang tiyak na bagay na tanda ng paglagong espirituwal, subali’t ang sumusunod na listahan ay nagbibigay ng pangunahin na tila kinakailangan para sa pagkakaisa at tunay na pagsasamahang Kristiyano.

(1) Buhay Espirituwal

Nagpapakita ng ebidensiya ng pagbabalik-loob, pagnanais na espirituwal at pagtatalaga ng sarili upang lumakad sa masunuring pakikipag-ugnayan sa Diyos.

(2) Moralidad na Ayon sa Biblia

Hindi nagsasagawa ng imoralidad na seksuwal, illegal na paggamit ng droga, sigarilyo at mga inuming nakalalasing.

(3) Pagtatalaga ng Sarili sa Iglesya

Matapat na dumadalo sa lahat ng mga gawain ng iglesya malibang nahahadlangan dahil sa kalusugan, ibang ministeryo o pagpasok sa isang klase ng trabaho na hindi maaaring itigil kahit Linggo.

Nagbibigay ng ikapung kaloob para sa iglesya.

(4) Pagkakaisa sa Doktrina

Kinakailangan ang pagkakaisa at pag-unawa sa pagpapahayag ng pananampalataya sa Victory Chapel. Ibabahagi ng pastor ang talakayan at pagtuturo sa bawat kandidato.

(5) Mga Praktikal na Pag-uugali

Pinananatili ang katapatan sa lahat ng relasyon at katapatan sa lahat ng pagtatalaga ng sarili. Pinananatili ang ugaling naaayon sa pag-ibig at loyalty sa lahat ng nasa samahan.

Mga Polisiya

Nalalaman namin na mayroong mga bagong miyembro na hindi na magpapatuloy, subali’t pinipili natin na huwag magkaroon ng panahon ng pagsusubok, dahil ang mga bagong nagbalik-loob ay nangangailangan ng agad na pakikisangkot sa mga gawain sa iglesya.

Susuriin ng grupong tagapangasiwa ang isang pangalang iminumungkahing isama sa Fellowship matapos na ang kandidato ay makapanayam ng pastor.

Ang isang nagbalik-loob na tinanggap sa Fellowship ay itatakda sa bautismo maliban siya ay nabautismuhan na noong ibang panahon.

Kapag ang isang mananampalataya na kabilang sa fellowship ay natagpuang lumalabag sa mga kinakailangan, ang grupong tagapangasiwa ay maaaring alisin ang mananampalataya mula sa fellowship o hayaan siyang magkaroon ng isang panahon ng pagsusubok at accountability, at pagkatapos nito ay pagpapasyahan ang kanyang kalagayan.

PDF na handa nang i-print

Philippine Bible Methodist Church

“Bilang tinanggap ko na si Hesus Kristo bilang aking Tagapagligtas at Panginoon, sumasampalataya sa kanyang kamatayan, ang pagkabuhos ng kanyang dugo at ang kanyang muling pagkabuhay bilang ang kumpletong gawain para sa aking kaligtasan, nakikipagkaisa ako ngayon sa unibersal na katawan ni Kristo. Subali’t kung paanong ang katawan ay mayroong iba’t-ibang bahagi, gayun din ang katawan ni Kristo. Sa pamamagitan ng sinserong panalangin, nararamdaman kong ako’y inaakay ng Banal na Espiritu upang makipagkaisa sa pamilya ng Philippine Bible Methodist Church – sa samahang nito, sa pananampalataya, at mga espirituwal na disiplina ayon sa patuloy na pagbibigay kakayahan sa akin ng Diyos. Sa paggawa nito, itinatalaga ko ang aking sarili sa Diyos at sa ibang miyembro na gagawin ang mga sumusunod:

Una, upang protektahan ang pagkakaisa ng aking iglesya.

• Sa pagkilos ng may pag-ibig sa ibang miyembro (I Ped.1:22)

• Sa pagtangging magtsismis o lumaban nang nakatalikod (Efe.4:29)

• Sa pagsunod sa kanyang mga itinalagang mga tagapanguna (Heb.13:17)

• Sa pagkakaroon ng malasakit sa kapatiran na nagkamali at nawala sa biyaya ng Diyos (Gal.6:1-2)

Ikalawa, upang makibahagi sa mga responsibilidad ng aking Iglesya

• Sa pananalangin para sa paglago nito (I Tes.1:1-2)

• Sa pamamagitan ng pag-aanyaya sa wala pang iglesya upang dumalo (Lucas 14:23)

• Sa pamamagitan ng mainit na pagtanggap sa bisita (Rom.15:7)

• Sa pamamagitan ng pagpapakilala kay Kristo sa mga tao (Mga Gawa 8:33-35)

Ikatlo, upang magsilbi sa mga ministeryo ng aking Iglesya

• Sa pagtuklas ng mga espirituwal na kaloob (I Ped.4:10)

• Sa pagkakaroon ng kasanayan upang maglingkod kasama ng mga pastor (Efe. 4:11-12)

• Sa pagkakaroon ng puso ng isang lingkod sa pagmiministeryo sa mga banal, at sa mga nagugutom, sa hubad, sa maysakit, sa balo at ulila, at sa mga nakabilanggo – ayon sa kakayahan at pagkakataong ipinahihintulot (Mat.25:31-46; Fil.2:3-7)

Ikaapat, upang suportahan ang patotoo ng aking Iglesya.

• Sa pamamagitan ng matapat na pagdalo (Heb.10:25)

• Sa pamamagitan ng mapagpakumbabang pagtanggap ng Salita ng Diyos na ipinapangaral, at paglakad sa liwanag nito (I Jn.1:9-10)

• Sa pamamagitan ng pamumuhay na may kabanalan (Heb.12:14; Fil.1:27)

• Sa pamamagitan ng pagpapahayag ng mga pagkakamali (Santiago 5:16)

• Sa pakikibahagi sa Hapag ng Panginoon (I Cor.11:23-26)

• Sa pamamagitan ng regular na pagkakaloob (Lev. 27:30; I Cor.16:2; 2 Cor.9:7)

Nilagdaan ngayong _________ araw ng _______________ ,______.

Lagda ng Miyembro _______________________________

Sinang-ayunan ni: ________________________________ Pastor ng Lokal na Iglesya

(1) Ang Diyos ay nananahan sa kalipunan ng mga mananampalataya sa espesyal na paraan.

(2) Ang iglesya ay ang pamilya ng Diyos, kung saan ang mga mananampalataya ay nagtatalaga ng kanilang sarili sa relasyong pampamilya.

(3) Ang pagiging miyembro ng iglesya ay isang paraan ng pagsunod sa plano ng Diyos sa iglesya.

(4) Dapat sama-samang paghatian ng kongregasyon ang mga responsibilidad sa iglesya.

(5) Ang kakayahan ng isang indibiduwal ay mas kapaki-pakinabang kung gagamitin sa buhay iglesya.

(6) Ang bagong nagbalik-loob ay dapat maging aktibo agad sa mga gawain sa iglesya.

(7) Ang pagiging ganap sa pananampalataya ay hindi dapat maging basehan upang maging miyembro ng iglesya.

(1) Bago magsimula ang susunod na klase, ang mga mag-aaral ay dapat sumulat ng talata tungkol sa bawat isa sa “Pitong Pagbubuod na mga Pangungusap” (kabuuan ng pitong talata). Dapat maipaliwang ng talata ang mahalagang punto at kung bakit ito mahalaga. Dapat itong isulat ng mag-aaral sa paraan kung paano niya ito ipapaliwanag sa taong hindi kasama sa klase. Ipapasa ang isinulat sa tagapanguna sa klase.

(2) Paalala: Dapat planuhin ng mag-aaral na magturo mula sa aralin sa mga taong hindi kasama sa klase, sa tatlong magkakaibang pagkakataon.

(3) Takdang Aralin: Tayahin ang porsyento ng mga taong dumadalo sa inyong iglesya na mga commited na miyembro. Ipaliwanag kung paano maging miyembro ng inyong iglesya.