Lesson 10: ความบริสุทธิ์คือการเป็นเหมือนพระคริสต์

เมื่อจบบทเรียน นักศึกษาควรบรรลุจุดประสงค์ดังต่อไปนี้

(1) ยอมรับหลักการสำคัญเรื่องความบริสุทธิ์ในจดหมายฝากต่าง ๆ

(2) ชื่นชมยินดีในการจัดเตรียมของพระเจ้าเพื่อทำให้คนของพระองค์เป็นเหมือนพระคริสต์

(3) เข้าใจความสมดุลระหว่างสิ่งที่พระเจ้าทำแล้วเพื่อสร้างเราให้บริสุทธิ์กับสิ่งที่พระเจ้ากำลังทำอย่างต่อเนื่องเพื่อทำให้เราเติบโตในความบริสุทธิ์

(4) ยอมรับว่าชีวิตที่มีชัยชนะอย่างเสมอต้นเสมอปลายเหนือความบาปนั้นเป็นจริงได้

(5) ท่องจำ ฟิลิปปี 2:1-5

หลังจากพระเยซูถูกรับขึ้นสู่สวรรค์สามสิบปี ในเช้าตรู่วันอาทิตย์วันหนึ่ง มีกลุ่มคริสเตียนมารวมตัวกันเพื่อนมัสการในบ้านส่วนตัวหลังหนึ่งที่เมืองฟิลิปปี พวกเขาตื่นเต้นเพราะพวกเขาได้รับจดหมายจากเปาโล ศิษยาภิบาลที่พวกเขารัก

[1]ผู้นำกลุ่มเริ่มต้นอ่านจดหมายของเปาโล เปาโลเขียนด้วยใจที่ท่วมท้นด้วยความยินดี ถึงแม้ว่าเขาติดคุกอยู่ที่โรม เขาชื่นชมยินดีในพระคริสต์ เปาโลไม่รู้ว่าเขาจะได้รับการปล่อยตัวหรือถูกฆ่า แต่เขามีสันติสุข ทำไมหรือ? “เพราะสำหรับข้าพเจ้าแล้ว การมีชีวีตอยู่ก็เพื่อพระคริสต์ การตายก็ได้กำไร” (ฟิลิปปี 1:21)

ในฐานะพ่อฝ่ายวิญญาณเปาโลหนุนใจคริสเตียนชาวฟิลิปปีให้เติบโตอย่างต่อเนื่องในความเชื่อของคริสเตียนเขาอยากเห็นผู้เชื่อเหล่านี้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ในฐานะคนบริสุทธิ์อย่างที่พระเจ้าเรียกให้เป็น เปาโลเขียนว่า “ขอเพียงให้พวกท่านดำเนินชีวิตสมกับข่าวประเสริฐของพระคริสต์” (ฟิลิปปี 1:27) ดำเนินชีวิตในวิถีที่ควรค่าต่อข่าวประเสริฐ จะเป็นไปได้อย่างไร?

คำตอบของเปาโลคือ ดำเนินชีวิตด้วยจิตใจของพระคริสต์ “จงมีจิตใจเช่นนี้ในพวกท่านเหมือนอย่างที่มีในพระเยซูคริสต์” (ฟิลิปปี 2:5) ถ้าคริสเตียนที่ฟิลิปปีมีจิตใจของพระคริสต์ พวกเขาจะเป็นเหมือนพระคริสต์ เคล็ดลับของชีวิตที่บริสุทธิ์คือการดำเนินชีวิตด้วยจิตใจของพระคริสต์ ความบริสุทธิ์คือการเป็นเหมือนพระคริสต์

จดหมายฝากต่าง ๆ เรียกให้คริสเตียนบริสุทธิ์

คริสเตียนทุกคนได้รับการทรงเรียกให้บริสุทธิ์ พระเจ้า “ในพระคริสต์ พระเจ้าทรงเลือกเราตั้งแต่ก่อนทรงสร้างโลก เพื่อให้เราบริสุทธิ์และปราศจากตำหนิในสายพระเนตรของพระองค์” (เอเฟซัส 1:4) พระประสงค์นิรันดร์ของพระเจ้าเกี่ยวกับความรอดคือการทำให้เราเป็นคนบริสุทธิ์

ไม่มีคริสเตียนยิวคนใดในศตวรรษแรกที่ประหลาดใจเมื่ออ่านเจอว่าคริสเตียนได้รับการทรงเรียกให้บริสุทธิ์ พระเจ้าสั่งเรื่องความบริสุทธิ์ไว้ในเลวีนิติ คริสเตียนยิวรู้ว่าพระเจ้าคาดหวังให้คนของพระองค์บริสุทธิ์

แต่พวกคนต่างชาติเติบโตขึ้นมาท่ามกลางการบูชาพระอื่น ๆ ที่ไม่บริสุทธิ์ คำสอนเรื่องความบริสุทธิ์จึงแปลกสำหรับคนต่างชาติ เปโตรเขียนถึงคริสเตียนต่างชาติที่ไม่นานมานี้ “พวกท่านรู้ว่าพวกท่านได้รับการไถ่ออกจากการดำเนินชีวิตที่ไร้สาระ ซึ่งตกทอดมาจากบรรพบุรุษของพวกท่าน” (1 เปโตร 1:18) คนเหล่านี้เป็นคนนอกศาสนาที่ไม่มีแนวคิดเรื่องความชอบธรรมที่แท้จริง แต่เปโตรเรียกพวกเขาให้มาสู่ชีวิตที่บริสุทธิ์

พวกอัครทูตสอนพวกคนต่างชาติที่กลับใจมาเชื่อว่าจะต้องดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์อย่างไร พวกเขาสอนคำสอนในเชิงบวกว่า “นี่คือสิ่งที่พวกท่านต้องทำ” และสอนในเชิงลบว่า “นี่คือสิ่งที่พวกท่านต้องไม่ทำ”

ในจดหมายฝากต่าง ๆ กล่าวถึงผู้เชื่อในฐานะ “ธรรมิกชน” จำนวนสี่สิบครั้ง ธรรมิกชนในพันธสัญญาใหม่ไม่ใช่คนที่ตายไปนานแล้วและวาดรูปพวกเขาบนกระจกสีเหมือนกับในโบสถ์ใหญ่ทางยุโรป ธรรมิกชนคือคนที่ดำเนินชีวิตอย่างที่พระเจ้าเรียกให้คนของพระองค์ดำเนิน คริสเตียนทุกคนได้รับการทรงเรียกให้บริสุทธิ์ คริสเตียนทุกคนได้รับการเรียกให้เป็นธรรมิกชน

พวกอัครทูตสั่งให้ผู้เชื่อใฝ่หาความบริสุทธิ์

เปาโลเตือนผู้เชื่อที่เมืองโครินธ์ให้ระลึกว่าพวกเขาเป็น “พระวิหารของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่” (2 โครินธ์ 6:16) พระวิหารเป็นสถานนมัสการอันบริสุทธิ์ เนื่องจากเราเป็นพระวิหารของพระเจ้า “ขอให้เราชำระตัวเองให้ปราศจากมลทินทุกอย่างของเนื้อหนังและวิญญาณ จงมีความบริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ด้วยความเกรงกลัวพระเจ้า” (2 โครินธ์ 7:1)

คนของพระเจ้าได้รับการเรียกให้ “ทิ้งตัวเก่าของพวกท่านที่คู่กับการประพฤติแบบเดิม ซึ่งถูกตัณหาล่อลวงทำให้พินาศไป” และให้ “สวมสภาพใหม่” (เอเฟซัส 4:22-24) เปาโลเขียนว่าพระคริสต์ “ประทานพระองค์เองแก่เรา เพื่อไถ่เราให้พ้นจากการอธรรมทุกอย่าง และเพื่อชำระเราให้บริสุทธิ์ จะได้เป็นประชากรของพระองค์โดยเฉพาะ ซึ่งมีใจกระตือรือร้นที่จะทำการดี” (ทิตัส 2:14) ผู้เขียนพระธรรมฮีบรูกำชับผู้อ่านของเขาให้ “จงมุ่งมั่นที่จะได้อยู่อย่างสงบสุขกับทุกคนและที่จะได้ความบริสุทธิ์ เพราะถ้าปราศจากความบริสุทธิ์แล้ว ก็จะไม่มีใครได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าเลย” (ฮีบรู 12:14) คนของพระเจ้าได้รับการทรงเรียกให้บริสุทธิ์

พวกอัครทูตอธิษฐานว่าคริสเตียนทั้งหลายจะได้รับการทำให้บริสุทธิ์

เปาโลอธิษฐานว่าคนของพระเจ้าจะได้รับการทำให้บริสุทธิ์

► อ่าน1เธสะโลนิกา 1:2-10 อธิบายเกี่ยวกับคริสเตียนที่เมืองเธสะโลนิกาตอนเริ่มต้นจดหมายของเปาโล

ผู้คนที่ได้รับจดหมายของเปาโลที่เขียนไปยังคริสตจักรที่เธสะโลนิกาเป็นคริสเตียนแท้ พวกเขามีชื่อเสียงในเรื่องความเชื่อ ความรัก และการยืนหยัดด้วยความหวัง พวกเขาเป็น “พี่น้องผู้เป็นที่รักของพระเจ้า” ข่าวประเสริฐมาถึงพวกเขา “ไม่ใช่ด้วยคำพูดเท่านั้น แต่ด้วยฤทธิ์เดช ด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ และด้วยความมั่นใจอันเต็มเปี่ยม” พวกเขาได้ “รับถ้อยคำด้วยความยากลำบากมากแต่ก็ยังมีความชื่นชมยินดีซึ่งเกิดจากพระวิญญาณบริสุทธิ์” พวกเขาเป็น “แบบอย่างแก่คนที่เชื่อแล้ว ในแคว้นมาซิโดเนียและแคว้นอาคายา” พวกเขาได้หันออก “จากรูปเคารพเพื่อมารับใช้พระเจ้าเที่ยงแท้และทรงพระชนม์อยู่”

อย่างไรก็ตาม คริสเตียนเหล่านี้ยังคงต้องมีประสบการณ์กับพระเจ้า พวกเขาบริสุทธิ์ เมื่อเขาบังเกิดใหม่ พระเจ้าเริ่มต้นทำให้พวกเขาบริสุทธิ์ แต่เปาโลอธิษฐานว่า...

“ขอให้พระเจ้าแห่งสันติสุขทรงชำระท่านทั้งหลายให้เป็นคนบริสุทธิ์หมดจด และทรงรักษาทั้งวิญญาณ จิตใจ และร่างกายของท่านไว้ให้ปราศจากการติเตียน จนถึงวันที่พระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราจะเสด็จมา” (1 เธสะโลนิกา 5:23)

คำอธิษฐานนี้สำคัญต่อเปาโล เขาได้อธิษฐานว่า “ขณะที่เราอธิษฐานอย่างมากมายทั้งกลางวันกลางคืนเพื่อจะได้เห็นหน้าท่านอีก และเพื่อจะได้เพิ่มพูนความเชื่อของท่านในส่วนที่ยังขาดอยู่ให้บริบูรณ์” (1 เธสะโลนิกา 3:10) คนเหล่านี้เป็นคริสเตียนแท้จริง แต่เปาโลรู้ว่ามีบางสิ่งที่ขาดไป ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาเป็น “คริสเตียน” จอมปลอม เปาโลได้ชมเชยพวกเขาสำหรับประสบการณ์ในการเป็นคริสเตียนแล้ว

ไม่มีเรื่องใด “ปลอม” เลยในประสบการณ์การเป็นคริสเตียนของพวกเขา แต่เปาโลรู้ว่าพวกเขาจำเป็นต้องเติบโตมากขึ้น พวกเขาได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ แต่เปาโลอธิษฐานว่าพระเจ้าจะ “ชำระพวกท่านให้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์” เขาอธิษฐานว่าพระเจ้าจะทำให้พวกเขาบริสุทธิ์มากขึ้นเรื่อย ๆ เขาอธิษฐานว่าพระเจ้าจะชำระ “วิญญาณ จิตใจ และร่างกาย” ของพวกเขาให้บริสุทธิ์หมดจด

จดหมายฝากต่าง ๆ ให้คำสัญญาว่าคริสเตียนสามารถเป็นคนบริสุทธิ์ได้

เมื่อเปาโลอธิษฐานว่าชาวเอเฟซัสจะ “ได้รับความบริบูรณ์ของพระเจ้าอย่างเต็มเปี่ยม” เขามั่นใจว่าพระเจ้าจะตอบคำอธิษฐานของเขาเพราะเขากำลังอธิษฐานต่อ “พระองค์ผู้ทรงสามารถทำทุกสิ่งได้มากยิ่งกว่าที่เราทูลขอหรือคิด โดยฤทธานุภาพที่ทำกิจอยู่ภายในเรา...” (เอเฟซัส 3:20) การทรงเรียกของพระเจ้าให้บริสุทธิ์ไม่ได้เป็นคำสั่งที่ทำตามไม่ได้ การทรงเรียกของพระเจ้าเป็นจริงได้สำหรับผู้เชื่อทุกคน

เมื่อเขาอธิษฐานเผื่อคริสเตียนที่เธสะโลนิกา เปาโลมั่นใจว่าพระเจ้าจะตอบคำอธิษฐานของเขา เปาโลอธิษฐานต่อว่า “ขอให้พระเจ้าแห่งสันติสุขทรงชำระท่านทั้งหลายให้เป็นคนบริสุทธิ์หมดจด” ด้วยพระสัญญานี้ “พระองค์ผู้ทรงเรียกท่านนั้นซื่อสัตย์ และพระองค์จะทรงทำให้สำเร็จ” (1 เธสะโลนิกา 5:24) จดหมายฝากต่าง ๆ ให้คำสัญญาว่าเราสามารถเป็นคนบริสุทธิ์ได้

ในพันธสัญญาเดิมพระเจ้าเปิดเผยคำสอนเรื่องใจบริสุทธิ์และมือบริสุทธิ์โดยทางหนังสือกฎบัญญัติและผ่านางผู้เผยพระวจนะทั้งหลาย ในชีวิตของพระเยซูคริสต์ พระเจ้าให้ต้นแบบของความรักที่สมบูรณ์ดีพร้อม ในพระธรรมกิจการ คริสเตียนยุคแรกแสดงให้เห็นถึงความเป็นเป็นไปได้สำหรับผู้เชื่อธรรมดาทั่วไปที่จะมีชีวิตที่บริสุทธิ์โดยพึ่งฤทธิ์เดชของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ในจดหมายฝากต่าง ๆ คำสอนเรื่องความบริสุทธิ์ถูกนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันของผู้เชื่อ

ความบริสุทธิ์คือใจและความคิดที่เหมือนพระคริสต์

จดหมายฝากให้คำสอนว่าความบริสุทธิ์คือการเป็นเหมือนพระคริสต์ ผู้เชื่อต้องเป็นเหมือนพระคริสต์ การเป็นคนบริสุทธิ์ไม่ได้มีเพียงแค่พฤติกรรมภายนอก ความบริสุทธิ์เริ่มต้นจากใจ การเป็นคนบริสุทธิ์คือการเป็นเหมือนพระคริสต์ทั้งในใจและในความคิด

เปาโลไม่ได้พูดว่า “พวกท่านควรทำเหมือนพระเยซูคริสต์” เขาย้ำว่า “พวกท่านควรเป็นเหมือนพระเยซูคริสต์” การเลียนแบบพระคริสต์แค่การกระทำภายนอกเท่านั้นยังไม่พอ เราต้องเป็นเหมือนพระองค์จากภายใน พระประสงค์ของพระเจ้าคือเปลี่ยนแปลงคนของพระองค์ให้เป็นตามพระฉายของพระคริสต์ “เพราะว่าทุกคนที่พระองค์ได้ทรงเลือกไว้แล้ว พระองค์ทรงกำหนดไว้ก่อนให้เป็นตามพระฉายาแห่งพระบุตรของพระองค์” (โรม 8:29) พระประสงค์นิรันดร์ของพระเจ้าคือการสร้างเราให้เป็นไปตามพระฉายของพระคริสต์ นี่คือความหมายของการเป็นคนบริสุทธิ์

หนึ่งในตัวอย่างของแนวคิดที่ทำให้ประหลาดใจนี้อยู่ในจดหมายของเปาโลที่เขียนถึงชาวโครินธ์ คริสตจักรนี้เต็มไปด้วยปัญหา แต่เปาโลกล่าวถึงพวกเขาว่าเป็น “ธรรมิกชน” และเรียกพวกเขาให้มีชีวิตบริสุทธิ์ เป็นไปได้อย่างไรที่กลุ่มผู้เชื่อที่เป็นผู้ใหญ่นี้กลับต่อสู้ดิ้นรนเพื่อเอาชนะอดีตของพวกเขาที่เป็นคนนอกศาสนาด้วยความหวังที่จะเป็นคนบริสุทธิ์? เปาโลตอบว่า “พระเจ้าทรงทำพระองค์ผู้ทรงไม่มีบาปให้บาป เพราะเห็นแก่เรา เพื่อเราจะได้เป็นคนชอบธรรมของพระเจ้าทางพระองค์” (2 โครินธ์ 5:21)

เนื่องจากพระคริสต์ได้กลายเป็นผู้มีบาปเพราะเห็นแก่เรา เราจึงกลายเป็น “คนชอบธรรมของพระเจ้า” ในพันธสัญญาเดิม เลือดสัตว์ที่ถวายเป็นเครื่องบูชาได้ปกคลุมบาปของคนที่เข้ามาหาพระเจ้าด้วยความเชื่อ ทุกวันนี้พระโลหิตของพระคริสต์ปกคลุมบาปของคนที่เข้ามาหาพระเจ้าด้วยความเชื่อ แต่เปาโลไม่ได้สัญญาแค่การปกคลุม เราไม่ได้แค่ถูก “ปกคลุม” แต่เราได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่ เพราะเราได้ “คืนดีกันกับพระเจ้า” เราได้มาเป็น “คนชอบธรรมของพระเจ้า” เปาโลเขียนว่า...

“ฉะนั้นถ้าใครอยู่ในพระคริสต์ เขาก็เป็นคนที่ถูกสร้างใหม่แล้ว สิ่งสารพัดที่เก่าๆ ก็ล่วงไป นี่แน่ะกลายเป็นสิ่งใหม่ทั้งนั้น สิ่งทั้งหมดนี้เกิดจากพระเจ้า ผู้ทรงให้เราคืนดีกับพระองค์โดยทางพระเยซูคริสต์ และประทานพันธกิจในเรื่องการคืนดีนี้แก่เรา” (2 โครินธ์ 5:17-18)

พระคริสต์ไม่ได้ตายเพื่อปกคลุมการกบฏต่อพระเจ้าอย่างต่อเนื่องของเรา โดยทางพระคริสต์เราเป็นสิ่งทรงสร้างใหม่ เราไม่ได้กบฏอีกต่อไป เราเป็นสิ่งทรงสร้างใหม่ที่ได้คืนดีกันกับพระเจ้าผู้บริสุทธิ์

การเปลี่ยนแปลงนี้ลงลึกยิ่งกว่าพฤติกรรมภายนอก เปาโลอธิษฐานเผื่อผู้เชื่อที่เธสะโลนิกาว่า...

“ขอให้พระเจ้าแห่งสันติสุขทรงชำระท่านทั้งหลายให้เป็นคนบริสุทธิ์หมดจด และทรงรักษาทั้งวิญญาณ จิตใจ และร่างกายของท่านไว้ให้ปราศจากการติเตียน จนถึงวันที่พระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราจะเสด็จมา” (1 เธสะโลนิกา 5:23)

“หมดจด” ให้ความหมายว่าได้รับการทำให้บริสุทธิ์ในทุกด้านที่เป็นธรรมชาติชีวิตของพวกเขา ข้อนี้สามารถแปลว่า “ชำระท่านทั้งหลายให้บริสุทธิ์ทุกด้าน” เปาโลอธิษฐานว่าผู้เชื่อเหล่านี้จะได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่ใน “วิญญาณ จิตใจ และร่างกาย” ของพวกเขา เปาโลสัญญาว่า “พระองค์ผู้ทรงเรียกท่านนั้นซื่อสัตย์ และพระองค์จะทรงทำให้สำเร็จ” (1 เธสะโลนิกา 5:24)

การเปลี่ยนแปลงนี้มีผลกระทบต่อทุกด้านของชีวิต ในฟิลิปปี เปาโลเขียนถึงวิธีคิดแบบใหม่ เขาเรียกว่าเป็น “จิตใจของพระคริสต์” เปาโลอธิบายถึงการยอมจำนนด้วยความเต็มใจของพระเยซูต่อพระประสงค์ของพระบิดา พระเยซู “ทรงถ่อมตัวลง ทรงยอมเชื่อฟังจนถึง ความมรณา กระทั่งมรณาบนกางเขน” (ฟิลิปปี 2:8)

เปาโลไม่ได้พูดว่า “ความถ่อมใจของพระคริสต์เป็นวิถีชีวิตที่ดี แต่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับข้าพเจ้าและพวกท่านที่จะมีท่าทีแบบนี้” แต่เขาพูดว่า “จงมีจิตใจเช่นนี้ในพวกท่านเหมือนอย่างที่มีในพระเยซูคริสต์” (ฟิลิปปี 2:5) จิตใจนี้เป็นของคุณ คุณสามารถเป็นเหมือนพระคริสต์ได้!

เราสามารถมีวิญญาณอย่างเดียวกันในการยอมจำนนด้วยความรักซึ่งนำให้พระเยซูยอมจำนนต่อพระประสงค์ของพระบิดา เราสามารถมีจิตใจของพระคริสต์ เราสามารถมองชีวิตผ่านสายตาของพระเยซูคริสต์ สิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยการมีวิธีการแก้ไขที่ดี แต่โดยผ่านใจที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่ เราได้รับการเรียกให้เป็นเหมือนพระคริสต์ไม่เพียงแค่ในการกระทำแต่จากในใจของเรา เราได้รับการทรงเรียกให้มีจิตใจของพระคริสต์

ความบริสุทธิ์คือพฤติกรรมที่เหมือนพระคริสต์

บางคนอาจตอบสนองว่า “ใจของฉันเป็นเหมือนพระคริสต์ แต่การกระทำของฉันไม่เป็นอย่างนั้น ฉันมีแรงจูงใจภายในที่ดีแต่ภายนอกฉันไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนพระคริสต์” พวกอัครทูตไม่สามารถยอมรับการแบ่งแยกระหว่างธรรมชาติภายในกับธรรมชาติภายนอกของเราได้ ธรรมชาติภายในของเราจะแสดงออกมาให้เห็นเป็นการกระทำภายนอก การเป็นคนบริสุทธิ์หมายถึงการมีพฤติกรรมภายนอกที่เป็นเหมือนพระคริสต์

คำสอนนี้อยู่ทั่วไปในจดหมายฝากต่าง ๆ เปาโลพูดว่าพระคริสต์ประทานพระองค์เองเพื่อคริสตจักร “เพื่อจะทำให้คริสตจักรบริสุทธิ์”พระคริสต์ประทานพระองค์เองเพื่อทำให้เจ้าสาวของพระองค์บริสุทธิ์ พระองค์กำลังเตรียมเจ้าสาว “ที่มีศักดิ์ศรี ไม่มีด่างพร้อย ริ้วรอย หรือมลทินใดๆ เลย แต่บริสุทธิ์ปราศจากตำหนิ” (เอเฟซัส 5:26-27)

คุณจินตนาการถึงเจ้าสาวบนโลกนี้ว่าสามารถพูดกับสามีของเธอว่า “ร่างกายของฉันจะไม่ซื่อสัตย์ต่อคุณ แต่จิตใจของฉันจะบริสุทธิ์สะอาด” ได้ไหม? แน่นอนเลยว่าไม่ได้! ในทำนองเดียวกันสำหรับเจ้าสาวของพระคริสต์ที่เปาโลกำลังวาดภาพก็ไม่สามารถพูดได้ว่า “ใจของฉันบริสุทธิ์ แต่การกระทำของฉันไม่บริสุทธิ์” คริสตจักรได้รับการเรียกให้เป็นเจ้าสาว “ที่ปราศจากตำหนิและริ้วรอย”

เปาโลเขียนถึงคริสเตียนที่เธสะโลนิกา คริสตจักรนี้มีทั้งผู้เชื่อชาวยิวและคนที่กลับใจจากการนับถือลัทธิต่าง ๆ ของคนนอกศาสนา ผู้เชื่อชาวยิวรู้ดีเกี่ยวกับคำสั่งในพันธสัญญาเดิมเกี่ยวกับการมีพฤติกรรมที่บริสุทธิ์ แต่คนนอกศาสนาเคยใช้ชีวิตท่ามกลางการทำบาปทางเพศ

เปาโลสอนพวกผู้เชื่อใหม่เหล่านี้ถึงความหมายของการมีชีวิตที่บริสุทธิ์ เขาอธิษฐานว่าพระเจ้าจะ “ชูใจของท่านไว้ให้ดำรงอยู่ในความบริสุทธิ์ ปราศจากข้อตำหนิเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าพระบิดาของเรา” (1 เธสะโลนิกา 3:13) พวกผู้เชื่อใหม่เหล่านี้มีใจบริสุทธิ์และพวกเขาต้องมีพฤติกรรมที่บริสุทธิ์ด้วย “นี่คือพระประสงค์ของพระเจ้าคือชำระพวกท่านให้บริสุทธิ์” การชำระให้บริสุทธิ์มีผลกระทบต่อใจของพวกเขา และเป็นตัวกำหนดพฤติกรรมของพวกเขา

• “ให้เว้นจากการล่วงประเวณี”

• “ให้ท่านทุกคนรู้จักบังคับร่างกายของตนในทางบริสุทธิ์ และในทางที่มีเกียรติ ไม่ใช่ด้วยราคะตัณหาเหมือนอย่างคนต่างชาติที่ไม่รู้จักพระเจ้า”

• “อย่าล่วงเกินและทำผิดต่อพี่น้องในเรื่องนี้เลย” (1 เธสะโลนิกา 4:3-6)

การเป็นคนบริสุทธิ์คือการมีใจเหมือนพระคริสต์ซึ่งก่อให้เกิดเป็นพฤติกรรมที่เหมือนพระคริสต์ การเป็นคนบริสุทธิ์คือการเป็นเหมือนพระคริสต์

ความบริสุทธิ์คือการมีความรักเหมือนพระคริสต์

พระกิตติคุณแสดงให้เห็นว่าความบริสุทธิ์คือการรักพระเจ้าและรักเพื่อนบ้าน เปาโลเชื่อมต่อระหว่างพฤติกรรมที่เหมือนพระคริสต์กับการมีความรักเหมือนพระคริสต์ เขาท้าทายคริสเตียนที่เอเฟซัสให้ “เลียนแบบพระเจ้าให้สมกับเป็นบุตรที่รัก” พวกเขาจะเลียนแบบพระเจ้าได้อย่างไร? โดยการดำเนินชีวิตอยู่ในความรักเหมือนพระคริสต์ “และจงดำเนินชีวิตในความรักเช่นเดียวกับที่พระคริสต์ทรงรักเรา และประทานพระองค์เองเพื่อเรา ให้เป็นเครื่องถวายและเครื่องบูชาที่ทรงโปรดปรานแด่พระเจ้า” (เอเฟซัส 5:1-2)

เมื่อคริสเตียนดำเนินในความรักที่เป็นการเสียสละตัวเอง พวกเขาแสดงให้เห็นถึงพระฉายของพระเจ้า การเป็นคนบริสุทธิ์คือการรักเหมือนพระคริสต์รัก ในโรม 14 เปาโลอธิบายในทางปฏิบัติเกี่ยวกับความรักที่เหมือนพระคริสต์ เขาเรียกผู้เชื่อให้ยอมสละเสรีภาพส่วนตัวเพื่อเห็นแก่พี่น้องที่อ่อนแอกว่า ทำไมหรือ? “ถ้าพี่น้องเป็นทุกข์เพราะอาหารที่ท่านกิน ท่านก็ไม่ได้ประพฤติตามทางแห่งความรักเสียแล้ว” (โรม 14:15) ถ้าเสรีภาพของผมเป็นเหตุทำให้พี่น้องสะดุด ผมก็ไม่ได้ดำเนินในความรัก พระคริสต์ยอมสละสิทธิ์ของพระองค์เองเพราะพระองค์ทรงรักเรา เราถูกเรียกให้ยอมสละสิทธิ์ของตัวเองเพราะเรารักคนอื่น นี่คือความรักที่เหมือนพระคริสต์

คำอธิบายที่รู้จักกันดีมากที่สุดของเปาโลเกี่ยวกับความหมายของความรักที่เหมือนพระคริสต์อยู่ใน 1 โครินธ์ บทที่ 13 เปาโลเขียนถึงคริสตจักรที่เห็นชัดเรื่องความแตกแยก แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัว อิจฉากัน และหยิ่งผยอง เปาโลเขียนว่า...

“ความรักนั้นก็อดทนนานและมีใจปรานี ความรักไม่อิจฉา ไม่อวดตัว ไม่หยิ่งผยอง ไม่หยาบคาย ไม่เห็นแก่ตัว ไม่ฉุนเฉียว ไม่ช่างจดจำความผิด ไม่ชื่นชมยินดีในความอธรรม แต่ชื่นชมยินดีในความจริง” (1 โครินธ์ 13:4-6)

ใน 1 ยอห์น อัครทูตย้ำถึงความรักที่เหมือนพระคริสต์ในทางปฏิบัติ 1ยอห์นแสดงให้เห็นว่าความรักที่เหมือนพระคริสต์เป็นอย่างไร

• ความรักประสงค์การเชื่อฟัง ถ้าเรารักพระเจ้า เราจะเชื่อฟังพระองค์ (1 ยอห์น 2:5; 5:3) เราไม่สามารถแยกความรักออกจากการเชื่อฟังได้

• ความรักประสงค์ใจเด็ดเดี่ยว ถ้าเรารักพระเจ้า เราจะไม่รักโลก “ถ้าใครรักโลก ความรักของพระบิดาไม่ได้อยู่ในผู้นั้น” (1 ยอห์น 2:15) เราไม่สามารถรักพระเจ้าพร้อมกับรักโลกที่เป็นศัตรูกับพระเจ้าได้ คนที่บริสุทธิ์รักพระเจ้าด้วยใจเด็ดเดี่ยว

• ความรักประสงค์ความสัมพันธ์ ถ้าเรารักพระเจ้า เราจะรักคริสเตียนคนอื่น ๆ “ใครก็ตามที่รักพระเจ้าต้องรักพี่น้องของเขาด้วย” แท้จริงแล้ว “ถ้าใครกล่าวว่า “ข้าพเจ้ารักพระเจ้า” แต่ใจยังเกลียดชังพี่น้องของตน เขาเป็นคนพูดมุสา” (1 ยอห์น 4:20-21) ยอห์นสอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะรักพระเจ้าในขณะที่ก็เกลียดพี่น้องคริสเตียน

ผลลัพธ์ของการมีความรักเหมือนพระคริสต์คืออะไร? ความมั่นใจต่อหน้าพระเจ้า “ถ้าเรารักกันและกัน พระเจ้าก็สถิตอยู่ในเรา และความรักของพระองค์ก็สมบูรณ์อยู่ในเรา” (1 ยอห์น 4:12) ความรักที่สมบูรณ์ดีพร้อมนี้ทำให้เรา “มีความมั่นใจในวันพิพากษา” และ “ขับไล่ความกลัว” การลงโทษออกไป (1 ยอห์น 4:17-18)

เราจะดำเนินชีวิตด้วยความรักที่สมบูรณ์ดีพร้อมนี้ได้อย่างไร? “เพราะเรารู้ว่าชีวิตของเราในโลกนี้คือชีวิตของพระองค์ที่อยู่ในเรา” (1 ยอห์น 4:17 ) เราสามารถทำตามแบบอย่างความรักของพระคริสต์ได้ก็ต่อเมื่อพระคริสต์สถิตอยู่ในเรา

ทอมมี่ปรารถนาที่จะเป็นคนบริสุทธิ์ แต่น่าเสียดายที่ความเข้าใจของทอมมี่เกี่ยวกับความบริสุทธิ์ตั้งอยู่บนพื้นฐานของอารมณ์ความรู้สึกมากกว่าพระคัมภีร์ ด้วยเหตุนี้ทอมมี่จึงสลับเปลี่ยนจากการติดตามคำสอนสุดโต่งหนึ่งไปยังอีกคำสอนหนึ่ง

สักช่วงหนึ่ง ทอมมี่อดอาหารบ่อย ๆ อธิษฐานเป็นชั่วโมง ๆ และพยายามฝึกวินัยในตนเองเพื่อความบริสุทธิ์ เขามั่นใจว่าเราบริสุทธิ์ได้โดยการมีวินัยในตนเอง

ไม่นานนักทอมมี่ก็ท้อแท้และล้มเลิกความพยายาม เขาเริ่มไม่ใส่ใจต่อวินัยฝ่ายวิญญาณและจำนนต่อบาป เมื่อผมถามเขาเกี่ยวกับด้านที่เป็นความบาป ทอมมี่ตอบว่า “ผมใช้ชีวิตด้วยพระคุณและไม่จำเป็นต้องมีวินัย พระเจ้าจะทำให้ผมบริสุทธิ์เองเมื่อพระองค์พร้อม”

อีกครั้งหนึ่ง ทอมมี่อธิษฐานอย่างร้อนรนเพื่อจะมีของประทานฝ่ายวิญญาณในการทำอัศจรรย์ เขาตัดสินว่าความบริสุทธิ์คือการมีของประทานและฤทธิ์เดชที่สำแดงให้เห็น

การค้นคว้าของทอมมี่เรื่องความบริสุทธิ์นั้นตั้งอยู่บนสมมติฐานของอารมณ์แทนที่จะมาจากการใส่ใจอ่านพระคัมภีร์ เขาไม่ศึกษาพระคัมภีร์เพื่อจะเข้าใจว่าการมีชีวิตที่บริสุทธิ์ในชีวิตประจำวันเป็นอย่างไร

จดหมายฝากสอนความจริงสำคัญเกี่ยวกับชีวิตบริสุทธิ์ ถ้าเราลืมหลักการเหล่านี้ เราจะขาดความสมดุลในการเข้าใจเรื่องความบริสุทธิ์ พวกอัครทูตแสดงให้เราเห็นวิธีการใช้ชีวิตที่บริสุทธิ์อย่างที่พระเจ้าเรียกเรา

คุณได้รับการทำให้บริสุทธิ์; คุณกำลังถูกทำให้บริสุทธิ์

เมื่อเปาโลเขียนถึง “ธรรมิกชน” เขาพูดว่า “พวกท่านบริสุทธิ์” ธรรมิกชนบริสุทธิ์แล้ว แต่เปาโลเขียนถึงธรรมิกชนเหล่านี้ว่า “พวกท่านต้องบริสุทธิ์” คุณบริสุทธิ์แล้ว แต่คุณต้องเติบโตต่อไปในความบริสุทธิ์

ความสมดุลนี้เห็นอย่างต่อเนื่องในจดหมายฝากต่าง ๆ ในฐานะผู้เชื่อเราบริสุทธิ์แล้ว แต่เรายังคงต้องเติบโตต่อไปในความบริสุทธิ์เมื่อเราดำเนินชีวิตด้วยการเชื่อฟังพระเจ้า

ผู้เขียนฮีบรูบอกเราได้รับการทำให้บริสุทธิ์โดยการตายของพระคริสต์ “เราจึงได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ โดยการถวายพระกายของพระเยซูคริสต์ครั้งเดียวเป็นพอ” (ฮีบรู 10:10) เราได้รับการชำระให้บริสุทธิ์โดยผ่านการตายของพระคริสต์

ผู้เขียนกล่าวต่อไปว่า “โดยการถวายบูชาเพียงครั้งเดียว พระองค์ก็ทรงทำให้คนทั้งหลายที่ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์แล้วนั้นถึงความสมบูรณ์ตลอดไป” (ฮีบรู 10:14) ประโยคนี้ประกอบด้วยสองคำที่เกี่ยวข้องกับเรื่องความบริสุทธิ์ โดยทางการตายของพระองค์ พระคริสต์ได้ “ทำให้คนทั้งหลายที่ “ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์แล้ว” (ฮากิอาโซ) นั้น “สมบูรณ์” (เทเลออส) พระคัมภีร์ข้อนี้บอกกับเราว่า...

เราได้รับการทำให้บริสุทธิ์แล้ว: “พระองค์ทำให้สมบูรณ์ตลอดไป...”

พระคริสต์ตายเพื่อเราจะเป็นอิสระจากอำนาจของบาป พระเยซู “จึงได้ทรงทนทุกข์ภายนอกประตูนครเช่นเดียวกัน เพื่อทรงชำระประชาชนให้บริสุทธิ์ด้วยพระโลหิตของพระองค์เอง” (ฮีบรู 13:12) พระประสงค์ของพระเจ้าในการทำให้คนของพระองค์บริสุทธิ์สำเร็จผ่านทางการตายของพระเยซู เราได้รับการทำให้สมบูรณ์ดีพร้อมแล้ว

เรากำลังได้รับการทำให้บริสุทธิ์: “คนทั้งหลายที่กำลังได้รับการชำระให้บริสุทธิ์”

การตายของพระคริสต์ทำให้พระประสงค์ของพระเจ้าบรรลุผลสำเร็จเกี่ยวกับการชำระให้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ตลอดไป แต่การเติบโตในความบริสุทธิ์ของเรายังคงดำเนินไปตลอดชีวิต มันคือกระบวนการที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยการตายของพระคริสต์ เราบริสุทธิ์ โดยการตายของพระคริสต์ เรากำลังได้รับการทำให้บริสุทธิ์

คำพยานของเปาโลอธิบายให้เห็นภาพของหลักการนี้ ในฟิลิปปีบทที่ 3 เปาโลเขียนว่า เขายังไม่ดีพร้อม แต่ในบางข้อต่อมา เขากล่าวถึงตัวเองว่าเป็นคนที่ดีพร้อมแล้ว (“พวกเราที่เป็นผู้ใหญ่”) คำที่เป็นตัวหนาในข้อพระคัมภีร์ต่อจากนี้มาจากคำว่า เทเลออส ทั้งสองคำแปลว่า “ดีพร้อม”

“ไม่ใช่ว่าข้าพเจ้าได้รับแล้ว หรือดีพร้อม (เทเลออส) แล้ว แต่ข้าพเจ้ากำลังบากบั่นมุ่งไปเพื่อที่จะฉวยไว้เพราะพระเยซูคริสต์ทรงฉวยข้าพเจ้าไว้ … เพราะฉะนั้น เราที่เป็นผู้ใหญ่ (เทเลออส) แล้วจงคิดอย่างนี้ และถ้าพวกท่านคิดอีกอย่างหนึ่ง พระเจ้าก็จะทรงให้เรื่องนี้ประจักษ์แก่ท่านด้วย” (ฟิลิปปี 3:12-15)

เปาโลกล่าวว่า “ข้าพเจ้ายังไม่ดีพร้อม” เขากล่าวต่อว่า “พวกเราที่ดีพร้อมแล้ว” เปาโลยังไปไม่ถึงเป้าหมาย เขากำลังเติบโตในความบริสุทธิ์ ที่เขายังไม่ดีพร้อมคือในความหมายนี้ แต่เปาโลบากบั่นเพื่อไปให้ถึงเป้าหมาย เขาทุ่มเทเพื่อจะได้รับรางวัล ที่เขาดีพร้อมแล้วคือในความหมายนี้ เปาโลจึงสามารถพูดว่า “ข้าพเจ้ายังไม่ดีพร้อม” และ “ข้าพเจ้าดีพร้อม” ในย่อหน้าเดียวกัน

การเป็นคนดีพร้อมไม่ได้หมายความว่าเราปีนป่ายบันไดแห่งการงานต่าง ๆ เพื่อทำให้เราดีพร้อม แต่หมายความว่าเรายอมจำนนเต็มที่ต่อพระคุณของพระเจ้าในชีวิตของเรา มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ทันทีในแง่ที่ว่า บางครั้งพระเจ้าตรัสบอกทิศทางของพระองค์ในใจของเรา มันก็เป็นกระบวนการในแง่ที่ว่า เมื่อเราเคลื่อนเข้าหาพระองค์ก็จะต่อเนื่องไปจนตลอดชีวิตที่เหลือ[1]

คิดถึงภาพนักกอล์ฟที่ตีกอล์ฟลงหลุม มันเป็นจังหวะการตีที่ยอดเยี่ยม จังหวะการตีนั้นไม่ได้ยอดเยี่ยมตอนลูกกอล์ฟลงหลุมเท่านั้น แต่ขณะมันถูกเหวี่ยงขึ้นไปบนอากาศ มันยอดเยี่ยมตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ตั้งแต่มันอยู่บนวิถีที่ไปถึงหลุมนั้น มันยอดเยี่ยมตั้งแต่วินาทีที่นักกอล์ฟตีลูกกอล์ฟแล้ว[2]

ในทำนองเดียวกัน เปาโลมุ่งไปที่เป้าหมายสุดท้าย เขาตั้งเป้าและมุ่งไปสู่เป้าหมายด้วยใจเด็ดเดี่ยว เขายังไปไม่ถึงเป้าหมายแต่เขาอยู่บนทางที่ไปถึงเป้าหมายนั้น เขายังไม่ดีพร้อม แต่เขาก็ดีพร้อมแล้ว

ในฐานะผู้เชื่อ เราเป็น “ธรรมิกชน” ที่บริสุทธิ์ซึ่งพระเจ้ายอมรับโดยผ่านทางพระคริสต์ แต่เราได้รับการเรียกให้ถวายตัวเป็นดั่ง “เครื่องบูชาที่มีชีวิต” ซึ่งเติบโตอย่างต่อเนื่องในการเชื่อฟังและยอมจำนนทุกวัน (โรม 12:1) เราได้รับการทำให้บริสุทธิ์แล้ว และเรากำลังได้รับการทำให้บริสุทธิ์

คุณเป็นธรรมิกชน คุณต้องดำเนินชีวิตให้สมกับเป็นธรรมิกชน

เปาโลเขียนถึง “ธรรมิกชน” ที่อาศัยอยู่ในเมืองโครินธ์ พระธรรม 1โครินธ์กล่าวถึงคนที่บริสุทธิ์ว่าเป็น “ผู้ได้รับการทรงชำระให้บริสุทธิ์ในพระเยซูคริสต์” (1 โครินธ์ 1:2) 2โครินธ์กล่าวถึง“คริสตจักรของพระเจ้าที่เมืองโครินธ์และธรรมิกชนทุกคนที่อยู่ทั่วแคว้นอาคายา” (2 โครินธ์ 1:1) พวกเขาเป็นธรรมิกชน แต่พวกเขาต้องเรียนรู้อย่างมากเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตในฐานะธรรมิกชน

มีความเข้าใจผิดเกิดขึ้นสองทางเกี่ยวกับความจริงนี้ ความเข้าใจผิดอย่างแรกคือ มีคริสเตียนบางคนพูดว่า “ฉันได้รับการเรียกให้เป็นธรรมิกชนเพราะพระเจ้ามองเห็นความชอบธรรมของพระคริสต์มากกว่าเห็นความบาปของฉัน ความบริสุทธิ์ของฉันจึงเป็นไป ‘ภาพลวงตา’ ฉันจะไม่มีวันบริสุทธิ์ในโลกนี้ แต่ยังไงพระเจ้าก็เรียกฉันว่าบริสุทธิ์” ในโรมบทที่ 6 ให้ความชัดเจนว่าคำตอบนี้ไม่เป็นที่ยอมรับต่อเปาโล คนบริสุทธิ์ต้องดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์

ความเข้าใจผิดอย่างที่สอง มีคริสเตียนบางคนพูดว่า “ฉันเป็นธรรมิกชน ฉันไม่มีวันหล่นจากมาตรฐานของพระเจ้าเรื่องความดีพร้อม ฉันไม่ต้องกลับใจใหม่เพราะฉันไม่เคยผิด ฉันเป็นธรรมิกชน” เปาโลปฏิเสธความเข้าใจผิดนี้เหมือนกับที่ปฏิเสธอย่างแรก เปาโลเขียนเพื่อสอน “พวกธรรมิกชน” ในเมืองโครินธ์ให้ดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ พวกเขาขาดความรู้และการเป็นผู้ใหญ่ ดังนั้นเปาโลจึงสอนธรรมิกชนเหล่านี้ให้ดำเนินชีวิตสมกับเป็นธรรมิกชน คนบริสุทธิ์ต้องดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์

เมืองโครินธ์เป็นเมืองที่มีชื่อเสียงเรื่องพฤติกรรมเสื่อมเสีย เปาโลเรียกให้ผู้เชื่อทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในเมืองที่มีแต่ความชั่วร้ายนี้ให้มีพฤติกรรมที่บริสุทธิ์ พวกเขาต้องหลีกหนีจากการทำบาปทางเพศเพราะ “ร่างกายของท่านเป็นอวัยวะของพระคริสต์” (1 โครินธ์ 6:15) เปาโลเขียนรายการพฤติกรรมที่ต้องห้ามในอาณาจักรของพระเจ้า

“ท่านทั้งหลายรู้แล้วไม่ใช่หรือว่าคนไม่ชอบธรรมจะไม่มีส่วนในแผ่นดินของพระเจ้า? อย่าหลงผิดเลย พวกที่ล่วงประเวณี พวกไหว้รูปเคารพ พวกผิดผัวผิดเมีย พวกโสเภณีชาย พวกรักร่วมเพศ พวกขโมย พวกที่โลภ พวกขี้เมา พวกชอบกล่าวร้าย พวกฉ้อโกง จะไม่มีส่วนในแผ่นดินของพระเจ้า” (1 โครินธ์ 6:9-10)

หลังจากพูดถึงรายการต่าง ๆ ที่เป็นความบาปนี้ เปาโลสังเกตว่า “มีบางคนในพวกท่านเคยเป็นอย่างนี้” เปาโลกำลังเขียนถึงผู้ฟังที่ทำบาปเหล่านี้ ในฐานะผู้เชื่อ เปาโลคาดหวังให้พวกเขาละทิ้งวิถีชีวิตเดิม ให้เลิกทำบาปที่เคยทำในอดีต คนเหล่านี้จะมีชีวิตที่บริสุทธิ์ได้อย่างไร? เปาโลให้คำตอบไว้ว่า...

“แต่ท่านทั้งหลายได้รับการล้างชำระแล้ว ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์แล้ว และได้รับการชำระให้ชอบธรรมแล้วโดยพระนามของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าและโดยพระวิญญาณแห่งพระเจ้าของเรา” (1 โครินธ์ 6:11)

ความบาปต่าง ๆ ใน 1 โครินธ์ 6:9-10 ได้ถูกลบล้างโดยการเปลี่ยนแปลงใหม่ใน 1 โครินธ์ 6:11 การเปลี่ยนแปลงใหม่นี้ไม่ใช่โดยทางกฎหมาย เปาโลไม่เคยแนะนำว่า “พวกท่านจะยังคงทำบาป แต่พระเจ้าจะถือว่าพวกท่านชอบธรรมโดยไม่คำนึงถึงพฤติกรรมอันชั่วร้ายของท่าน” ไม่เลย แต่เขาพูดว่า “มีบางคนในพวกท่านเคยเป็นอย่างนี้ แต่ท่านทั้งหลายได้รับการล้างชำระแล้ว” คริสเตียนที่โครินธ์ต้องไม่หันกลับไปหาความบาปในอดีต เปาโลพูดว่า “พวกท่านเป็นธรรมิกชน จงทำให้สมกับเป็นธรรมิกชน” พวกเขาได้รับการชำระล้าง พวกเขาได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ พวกเขาได้รับการทำให้บริสุทธิ์แล้ว พวกเขาเป็นธรรมิกชน พวกเขาต้องดำเนินชีวิตให้สมกับเป็นธรรมิกชน

เมื่อชายหนุ่มคนหนึ่งเข้าร่วมกองทัพ เขาได้รับชุดเครื่องแบบที่บ่งบอกว่าเขาเป็นทหาร ในเวลาเดียวกัน เขาได้รับคู่มือวินัยทหารให้ปฎิบัติตามขณะอยู่ในกองทัพ ชุดเครื่องแบบอย่างเดียวยังไม่พอ เขาต้องใช้ชีวิตตามวินัยทหารด้วย

การเรียนรู้วินัยทหารใช้เวลามากกว่าการสวมชุดทหาร ทหารใหม่ต้องเรียนรู้ที่จะดำเนินชีวิตให้เหมาะสมกับชุดทหารที่พวกเขาใส่ เขาต้องเป็นทหารที่เป็นผู้ใหญ่ หลายครั้งที่ทหารหนุ่มคนนี้จะต้องถูกเตือนให้ระลึกถึงกฎต่าง ๆ ในกองทัพ การปฏิบัติของเขาดีพร้อมหรือยัง? ไม่เลย แต่การอุทิศตัวของเขาต่อการเป็นทหารครบถ้วนสมบูรณ์ไหม? ใช่ ในวันแรกที่กองทัพ เขาเป็นทหาร แต่เขาจะต้องใช้เวลาหลายวันเรียนรู้กับการใช้ชีวิตแบบทหารคนหนึ่ง

นึกถึงชายหนุ่มคนหนึ่งที่พูดว่า “ผมอยากถูกเรียกตัวให้เป็นทหาร แต่ผมไม่อยากทำตามวินัยทหาร” เขาซื้อชุดเครื่องแบบมาใส่ แต่เขาไม่ได้ใช้ชีวิตตามวินัยของทหาร เขาเป็นทหารที่แท้จริงไหม? ไม่เลย เขาทำทีว่าเป็นทหารเท่านั้น

จดหมายฝากต่าง ๆ ถูกเขียนถึงผู้เชื่อทั้งหลายที่ “สวมใส่พระคริสต์” ตอนนี้พวกเขากำลังเรียนรู้การใช้ชีวิตที่บริสุทธิ์ ในเอเฟซัส 4-6 เรารู้ว่าชีวิตที่บริสุทธิ์เป็นอย่างไรในความสัมพันธ์ครอบครัว ความสัมพันธ์ในคริสตจักร และในจริยธรรมการทำธุรกิจ กาลาเทียบทที่ 5 เราเรียนรู้เรื่องผลของชีวิตที่ดำเนินไปกับพระวิญญาณ ใน 1 เปโตร เราเรียนรู้วิธีดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ในการเผชิญการข่มเหง เมื่อเราอ่านยากอบ เราเรียนรู้ว่าคนที่บริสุทธิ์ควบคุมลิ้นของเขาอย่างไร

เปาโลเขียนถึงผู้เชื่อที่เมืองโคโลสีว่า “เพราะว่าท่านตายแล้ว และชีวิตของพวกท่านซ่อนไว้กับพระคริสต์ในพระเจ้า” ผู้เชื่อเหล่านี้ได้ตายต่อบาป พวกเขามีชีวิตอยู่กับพระคริสต์ พวกเขาไม่ได้เป็นทาสของบาปอีก[3]ต่อไป พวกเขาบริสุทธิ์ แต่เปาโลกล่าวอีกว่า “จงประหารโลกียวิสัยในตัวท่าน” (โคโลสี 3:3, 5) คุณตายต่อบาป ประหารความบาป คุณเป็นธรรมิกชน คุณต้องดำเนินชีวิตอย่างธรรมิกชน

หลักการนี้ถูกกล่าวถึงในช่วงต้น ๆ ของบท

“เพราะฉะนั้นเมื่อพระเจ้าทรงทำให้พวกท่านเป็นขึ้นมาด้วยกันกับพระคริสต์แล้ว ก็จงแสวงหาสิ่งที่อยู่เบื้องบนในที่ซึ่งพระคริสต์สถิตอยู่ คือประทับอยู่เบื้องขวาของพระเจ้า จงเอาใจใส่สิ่งที่อยู่เบื้องบน ไม่ใช่สิ่งที่อยู่บนแผ่นดินโลก” (โคโลสี 3:1-2)

เปาโลกล่าวว่า “วันแล้ววันเล่า พวกท่านต้องหมั่นแสวงหาสิ่งที่อยู่ในสวรรค์ วันแล้ววันเล่า พวกท่านต้องมุ่งความคิดไปที่สิ่งต่าง ๆ ของพระเจ้า” กุญแจไขสู่ชีวิตที่บริสุทธิ์คือการมุ่งความคิดไปที่สิ่งต่าง ๆ ของพระเจ้า คุณได้รับการทำให้บริสุทธิ์แล้ว (พระเจ้าทำให้พวกท่านเป็นขึ้นมาด้วยกันกับพระคริสต์แล้ว”) ดังนั้นจงบริสุทธิ์ (“จงเอาใจใส่สิ่งที่อยู่เบื้องบน”)

ผลลัพธ์ของชีวิตที่บริสุทธิ์คืออะไร? “เมื่อพระคริสต์ผู้ทรงเป็นชีวิตของท่านทั้งหลายทรงปรากฏ ในเวลานั้นท่านก็จะปรากฏพร้อมกับพระองค์ในศักดิ์ศรีด้วย” (โคโลสี 3:4) ชีวิตที่บริสุทธิ์เตรียมคุณเพื่อใช้ชีวิตในนิรันดร์กาลกับพระเจ้าผู้บริสุทธิ์ เอโนค “ดำเนินกับพระเจ้าแล้วก็หายไปเพราะพระเจ้าทรงรับเขาไป” (ปฐมกาล 5:24) การเดินไปกับพระเจ้าในโลกนี้ด้วยความบริสุทธิ์เตรียมเอโนคสำหรับการอยู่กับพระเจ้านิรันดร์กาล การเดินไปกับพระเจ้าในโลกนี้ด้วยความบริสุทธิ์เตรียมเราให้ “ปรากฏพร้อมกับพระองค์ในศักดิ์ศรี”

จดหมายฝากต่าง ๆ เขียนถึงธรรมิกชน เราได้รับการทำให้เป็นธรรมิกชนโดยผ่านทางพระโลหิตของพระเยซูคริสต์ เราได้ถอดมนุษย์เก่าออกและสวมใส่มนุษย์ใหม่ เดี๋ยวนี้เรากำลังเรียนรู้วันต่อวันถึงความหมายของการเป็นคนบริสุทธิ์ เรากำลังได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่ให้เข้าสู่พระฉายของพระเจ้าทุก ๆ วัน การกระทำภายนอกของเราดีพร้อมหรือยัง? ยังไม่ดีพร้อม แต่การอุทิศตัวของเราเพื่อเป็นคนบริสุทธิ์สมบูรณ์หรือยัง? ใช่สมบูรณ์แล้ว เราเป็นธรรมิกชน เรากำลังเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอย่างธรรมิกชน

พระเจ้าทำให้คุณบริสุทธิ์; คุณจึงต้องใฝ่หาความบริสุทธิ์

ในเลวีนิติ พระเจ้าตรัสว่า “เหตุฉะนั้นเจ้าจงชำระตัวให้บริสุทธิ์” นี่คือคำสั่งให้ประชาชนทำตาม ในข้อถัดมาพระเจ้าสัญญาว่า “เราคือยาห์เวห์ผู้ชำระเจ้าให้บริสุทธิ์” (เลวีนิติ 20:7-8) นี่คือพระสัญญาถึงสิ่งที่พระเจ้าจะทำ ในการเข้าใจเรื่องความบริสุทธิ์ เราต้องสมดุลเกี่ยวกับความจริงสองอย่าง

1. ความบริสุทธิ์เป็นของขวัญจากพระเจ้า คือพระเจ้าทำให้คนของพระองค์บริสุทธิ์

2. ความบริสุทธิ์เป็นคำสั่งจากพระเจ้า คือพระเจ้าสั่งให้คนของพระองค์ “ใฝ่หาความบริสุทธิ์”

พวกฟาริสีจดจำเพียงแค่ “พวกเจ้าต้องใฝ่หาความบริสุทธิ์” พวกเขาเชื่อว่าตนเองสามารถเป็นคนบริสุทธิ์ได้โดยความพยายามของพวกเขา จดหมายฝากตอบว่า “พระเจ้าทำให้พวกท่านบริสุทธิ์”

คริสเตียนบางคนในคริสตจักรยุคแรกไปในทางตรงข้ามจนสุดโต่ง พวกเขาเชื่อว่า “ถ้าพระเจ้าต้องการทำให้เราบริสุทธิ์ พระองค์จะทำเอง เราไม่ต้องทำอะไรเลย” จดหมายฝากตอบว่า “พวกท่านต้องใฝ่หาความบริสุทธิ์”

ทั้งการยอมจำนนและการใฝ่หาล้วนสำคัญในการชำระให้บริสุทธิ์ พระเจ้าทำให้เราบริสุทธิ์ เราจึงต้องใฝ่หาความบริสุทธิ์ เรายอมจำนนต่อพระเจ้าและอนุญาให้พระองค์เปลี่ยนแปลงเรา แต่เราเพียรพยายามไปให้ถึงเป้าหมายที่พระเจ้าตั้งไว้ให้เรา (ฟิลิปปี 3:13) เปาโลเข้าใจว่าการไว้วางใจในพระสัญญาของพระเจ้าไม่ได้หมายความว่าเราไม่ต้องทำอะไรอีกต่อไป เราได้รับฤทธิ์เดชเพื่อใฝ่หาความบริสุทธิ์เพราะพระทำให้เราบริสุทธิ์

เมื่อลูก ๆ ของผมยังเป็นเด็ก บางครั้งพวกเขาอ่านพระคัมภีร์ออกเสียงในช่วงการเข้าเฝ้าพระเจ้าร่วมกันในครอบครัว วันหนึ่งลูกสาวของเราอ่านฟิลิปปี 2:12 ด้วยความกระตือรือร้น สตาเซย์ตะโกนว่า “ท่านจงอุตส่าห์ประพฤติอย่างสมกับความรอดของท่านทั้งหลาย ด้วยความเกรงกลัวและตัวสั่น” เธอประทับใจกับคำสั่งนี้ที่ให้ “อุตส่าห์ประพฤติให้สมกับความรอด” แต่เปาโลกล่าวต่อไปว่า “เพราะว่าพระเจ้าเป็นผู้ทรงทำการอยู่ภายในพวกท่าน” งานของเราทำสำเร็จได้เพราะการทำงานของพระเจ้า

ตรงกันข้ามกับความเชื่อของคริสเตียนหลายคน การงานของพระเจ้าถูกทำให้สำเร็จได้เมื่อเรา “อุตส่าห์ประพฤติให้สมกับความรอด” นี่หมายความว่าเราได้รับความบริสุทธิ์ด้วยการทำงานของเราใช่ไหม? ไม่ใช่แน่นอน เปาโลพูดต่อว่า “พระเจ้าเป็นผู้ทรงทำการอยู่ภายในพวกท่าน ให้ท่านมีความประสงค์และมีความสามารถทำตามชอบพระทัยของพระองค์” (ฟิลิปปี 2:13) พระเจ้าเป็นผู้ให้ความปรารถนา (“มีความประสงค์”) พระเจ้าเป็นผู้ให้ฤทธิ์เดชเพื่อทำงาน ปราศจาก “พระเจ้าผู้ทำการอยู่ภายในท่าน” การงานของเราก็ไม่เกิดผล เราไม่สามารถบริสุทธิ์ได้ด้วยตัวเอง แต่พระเจ้าจะไม่ทำให้เราบริสุทธิ์โดยไม่มีการใฝ่หาความบริสุทธิ์ของเรา

เปาโลเตือนชาวโครินธ์ให้ระลึกถึงพระสัญญาอันอัศจรรย์ของพระเจ้าที่ว่า “เราจะเป็นดังบิดา ของพวกเจ้า พวกเจ้าจะเป็น บุตรชาย บุตรหญิงของเรา” (2 โครินธ์ 6:18) จากนั้นจึงสั่งพวกเขาให้ดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ “ท่านที่รักทั้งหลาย ในเมื่อเรามีพระสัญญาเช่นนี้ ขอให้เราชำระตัวเองให้ปราศจากมลทินทุกอย่างของเนื้อหนังและวิญญาณ จงมีความบริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ด้วยความเกรงกลัวพระเจ้า” (2 โครินธ์ 7:1) เนื่องจากพระสัญญาของพระเจ้า เรา “ชำระตัวเองให้ปราศจากมลทินทุกอย่าง” พระสัญญาของพระเจ้าในการทำให้เราบริสุทธิ์ให้ความมั่นใจแก่เราในการใฝ่หาความบริสุทธิ์

เปาโลเขียนถึงคริสเตียนที่เธสะโลนิกา เขาอธิษฐานว่าพระเจ้าจะ “ทรงชูใจของท่านไว้ให้ดำรงอยู่ในความบริสุทธิ์” (1 เธสะโลนิกา 3:13) นี่คือการทำงานของพระเจ้า จากนั้นเปาโลเริ่มต้นสอน “วิธีดำเนินชีวิตซึ่งจะเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า” ทำไมหรือ? เพราะ “พระประสงค์ของพระเจ้าเป็นอย่างนี้คือ ให้พวกท่านเป็นคนบริสุทธิ์” (1 เธสะโลนิกา 4:1, 3) พระเจ้ากำลังทำให้คริสเตียนที่เธสะโลนิการบริสุทธิ์ ดังนั้นพวกเขาต้องใฝ่หาชีวิตที่บริสุทธิ์

พระธรรมกาลาเทียเป็นจดหมายที่เขียนถึงผู้เชื่อซึ่งถูกทดลองให้หันกลับไปสู่การรอดด้วย “การงานของกฎบัญญัติ” เปาโลเตือนพวกเขาให้ระลึกว่าพวกเขา “นับว่าชอบธรรมโดยความเชื่อในพระคริสต์ ไม่ใช่โดยการประพฤติตามธรรมบัญญัติ เพราะว่าโดยการประพฤติตามธรรมบัญญัตินั้น ไม่มีมนุษย์คนใดจะถูกนับว่าชอบธรรมได้เลย” (กาลาเทีย 2:16) ถ้าการถูกนับว่าชอบธรรมเป็นจุดสิ้นสุดของข่าวประเสริฐ นี่ก็คงเป็นจดหมายที่สมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับเปาโลที่จะบอกว่า “พวกท่านถูกนับว่าชอบธรรมโดยความเชื่อ ตอนนี้พวกท่านสามารถใช้ชีวิตตามใจปรารถนาและท่านจะไปสวรรค์ พวกท่านมีที่ในสวรรค์แน่นอน” แต่เปาโลไม่ได้พูดอย่างนั้น แต่เขาพูดว่า...

“ผู้ที่อยู่ฝ่ายพระเยซูคริสต์ได้ตรึงเนื้อหนังไว้ที่กางเขนพร้อมกับราคะและตัณหาแล้ว ถ้าเรามีชีวิตอยู่โดยพระวิญญาณ ก็จงดำเนินชีวิตตามพระวิญญาณด้วย” (กาลาเทีย 5:24-25)

“ดำเนินชีวิตตาม” หมายถึง “เดินอยู่ในแนวเดียวกันกับผู้นำ” ซึ่งบอกถึงวินัยและการบังคับตัวเอง บอกถึงการดำเนินชีวิตตามการทรงนำของพระวิญญาณไม่ใช่ความปรารนาของตัวเอง พระเจ้าทำให้ชาวกาลาเทียบริสุทธิ์ แต่พวกเขาต้องใฝ่หาความบริสุทธิ์เสมอ

ผู้เขียนพระธรรมฮีบรูเขียนว่าพระเจ้า “ตีสอนเพื่อประโยชน์ของเรา เพื่อเราจะมีส่วนในความบริสุทธิ์ของพระองค์” เป็นความจริงที่น่าทึ่งมากเพียงไร มนุษย์ที่ล้มลงสามารถมีส่วนในความบริสุทธิ์ของพระเจ้า นี่ไม่ใช่การร่วมกันในทางลี้ลับแบบพวกลัทธินอกรีต นี่คือคำสอนในเชิงปฏิบัติเรื่องวินัยฝ่ายวิญญาณ เขากำลังเขียนเรื่อง “ผลของความชอบธรรม” เกี่ยวกับการอยู่อย่างสันติร่วมกับคนอื่น และเกี่ยวกับความบาปอย่างเช่น ความขมขื่นและการทำบาปทางเพศ (ฮีบรู 12:10-16) นี่ไม่ใช่ความลี้ลับ มันเป็นเรื่องธรรมดาของคริสเตียน พระเจ้าเรียกให้ลูกของพระองค์บริสุทธิ์ พระองค์คาดหวังให้ลูกของพระองค์มีส่วนในความบริสุทธิ์ของพระองค์

เราสามารถมีส่วนในความบริสุทธิ์ของพระเจ้าได้อย่างไร? เรามีส่วนร่วมในความบริสุทธิ์ของพระเจ้าได้เมื่อเรา “มีส่วนในพระลักษณะของพระเจ้า”[4] เปโตรชี้ถึงฤทธิ์เดชของพระเจ้าที่ทำให้เราเป็นเหมือนพระองค์กับความพยายามของเราเพื่อเติบโตในการเป็นพระฉายของพระองค์

อันดับแรก เปโตรสัญญาว่าเราสามารถมีส่วนในพระลักษณะของพระเจ้าได้

“ฤทธิ์เดชของพระเจ้าได้ให้ทุกสิ่งแก่เรา ที่จำเป็นต่อชีวิตและต่อการดำเนินตามทางพระเจ้า โดยการรู้จักพระองค์ ผู้ได้ทรงเรียกเราด้วยพระสิริและคุณธรรมของพระองค์เอง โดยสิ่งเหล่านี้พระองค์จึงได้ประทานพระสัญญาอันล้ำค่าและยิ่งใหญ่แก่เรา เพื่อว่าโดยพระสัญญาเหล่านี้พวกท่านจะพ้นจากความเสื่อมทรามที่มีอยู่ในโลกอันเกิดจากความปรารถนาชั่ว และจะมีส่วนในพระลักษณะของพระเจ้า” (2 เปโตร 1:3-4)

พระเจ้าทำให้เราบริสุทธิ์ “ฤทธิ์เดชของพระเจ้าได้ให้ทุกสิ่งแก่เรา” ที่จำเป็นต่อ “ชีวิตและต่อการดำเนินตามทางพระเจ้า” การดำเนินตามทางพระเจ้าไม่ใช่ฝันที่เป็นจริงไม่ได้ พระเจ้า “ได้ให้พระสัญญาณอันล้ำค่าและยิ่งใหญ่ของพระองค์แก่เรา” หนึ่งในพระสัญญาเหล่านี้คือการที่เรา “จะมีส่วนในพระลักษณะของพระเจ้า” พระสัญญาที่ว่าเราสามารถเหมือนพระบิดาของเราในสวรรค์นั้นมีไว้สำหรับลูกของพระเจ้าทุกคน สิ่งนี้ไม่ได้สำเร็จด้วยความพยายามของเราเอง การเดินตามทางของพระเจ้าเป็นของประทานแห่งพระคุณจากพระเจ้า โดยฤทธิ์เดชของพระเจ้า เราสามารถมีชีวิตที่กลมกลืนกันกับพระลักษณะของพระเจ้า พระเจ้าทำให้เราบริสุทธิ์

จากนั้นเปโตรกล่าวต่อไปว่า...

“ด้วยเหตุนี้เอง พวกท่านจงพยายามอย่างที่สุดที่จะเอาคุณธรรมเพิ่มความเชื่อของพวกท่าน เอาความรู้เพิ่มคุณธรรม เอาการควบคุมตัวเองเพิ่มความรู้ เอาความทรหดอดทนเพิ่มการควบคุมตัวเอง และเอาความยำเกรงพระเจ้าเพิ่มความทรหดอดทน เอาความรักฉันพี่น้องเพิ่มความยำเกรงพระเจ้า และเอาความรักเพิ่มความรักฉันพี่น้อง ถ้าสิ่งเหล่านี้เป็นคุณลักษณะของพวกท่านและเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ก็จะทำให้พวกท่านเป็นคนไม่ไร้ประโยชน์ และไม่ไร้ผลในการรู้จักพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา” (2 เปโตร 1:5-8)

เนื่องจากฤทธิ์เดชของพระเจ้าได้ทำให้เรามีส่วนในพระลักษณะของพระเจ้า เราจึงต้อง “พยายามทุกทาง” เพื่อจะเติบโตขึ้นในความมีคุณธรรม ในความรู้ ในการบังคับตัวเอง ในความทรหดอดทน ในความยำเกรงพระเจ้า ในความรักฉันพี่น้อง และในความรัก เพราะสิ่งที่พระเจ้าได้ทำแล้ว เราจึงต้องใฝ่หาความบริสุทธิ์

เปโตรไม่เคยแนะนำว่าเราทำให้ตัวเราเองบริสุทธิ์ได้ด้วย “ความพยายามทุกทาง” เขาไม่ได้สอนเรื่องการทำตามกฎ เราไม่ได้รับความโปรดปรานจากพระเจ้าด้วยความอุตสาหะของเราเอง อย่างไรก็ตาม เปโตรต้องการให้เราเข้าใจว่าเราไม่สามารถมีชีวิตที่บริสุทธิ์ได้โดยปราศจากวินัยในตนเอง

เราใฝ่หาความบริสุทธิ์เพราะพระคุณของพระเจ้า พระคุณของพระองค์ให้ฤทธิ์เดชแก่เราเพื่อใฝ่หาชีวิตที่บริสุทธิ์ เนื่องจากฤทธิ์เดชของพระเจ้า (ข้อ 3-4) เรา “พยายามทุกทาง” เพื่อจะเติบโต (ข้อ 5-8) การใฝ่หาความบริสุทธิ์ของเราไม่ได้เป็นการทำตามกฎ แต่เป็นความปรารถนาตามธรรมชาติของหัวใจที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่ ถ้าหากเราเป็นลูกของพระเจ้าจริง ๆ เราจะต้องการเติบโตในความบริสุทธิ์ ถ้าหากเราเป็นลูกของพระเจ้าจริง ๆ เราจะต้องการเห็นพระประสงค์ของพระเจ้าสำเร็จในชีวิตของเรา

เปาโลเขียนถึงผู้เชื่อที่ฟิลิปปี เขาชี้ถึงพระเยซูผู้เป็นแบบอย่างของท่าทีที่พวกเขาควรสำแดง พระคริสต์ “ทรงถ่อมตัวลง ทรงยอมเชื่อฟังจนถึงความมรณา กระทั่งมรณาบนกางเขน” (ฟิลิปปี 2:8) เปาโลต้องการให้ผู้เชื่อเหล่านี้เข้าใจว่าวิถีสำหรับลุกของพระเจ้าคือวิถีแห่งความถ่อมใจ ไม่ใช่วิถีของการยกย่องตัวเอง เราต้องมี “จิตใจของพระคริสต์”

เราอาจถูกทดลองให้ตอบสนองว่า “แน่นอน พระเยซูมีชีวิตที่ดีพร้อม พระองค์เป็นพระบุตรของพระเจ้า แต่นั่นไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลย ฉันมไม่ใช่พระเยซู” เราสามารถทำตามแบบอย่างของพระเยซูได้อย่างไร? เปาโลสอนว่าพระวิญญาณของพระคริสต์สถิตอยู่ในผู้เชื่อ

เปาโลเขียนถึงคริสเตียนหนุ่มสาวว่า “ถ้าพระวิญญาณของพระเจ้าสถิตอยู่ในพวกท่านแล้ว ท่านก็ไม่อยู่ในเนื้อหนัง แต่อยู่ในพระวิญญาณ ใครไม่มีพระวิญญาณของพระคริสต์ คนนั้นก็ไม่เป็นของพระองค์” (โรม 8:9) เราดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ได้ไม่ใช่ด้วยกำลังของเราเองแต่โดยฤทธิ์เดชของพระวิญญาณบริสุทธิ์

คำพยานของเปาโลเองแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงใหม่นี้ เปาโลชี้ให้เห็นจากชีวิตของเขาที่เป็นฟาริสีซึ่งพยายามทำให้สำเร็จตามกฎบัญญัติด้วยกำลังของตัวเอง เขาระลึกถึงวันที่เขาปรารถนาทำสิ่งถูกต้องแต่ไม่มีความสามารถที่จะทำได้ เขาพูดว่า “ข้าพเจ้าจึงไม่ใช่ผู้ทำ แต่ว่าบาปซึ่งอยู่ในตัวข้าพเจ้านั่นเองเป็นผู้ทำ” (โรม 7:17) ความพยายามจะเป็นคนชอบธรรมด้วยกำลังของเปาโลเองมีแต่จะทำให้ล้มเหลว

หลังจากพบพระคริสต์ คำพยานของเปาโลก็เปลี่ยนจาก “ไม่ใช่ข้าพเจ้า แต่เป็นบาปที่ทำ” มาเป็น “ไม่ใช่ข้าพเจ้าแต่พระคริสต์ที่ทำ” (กาลาเทีย 2:20) เปาโลสามารถดำเนินชีวิตคริสเตียนที่มีชัยชนะได้เพราะพระคริสต์สถิตอยู่ในเขาเวลานี้

เปาโลหนุนใจผู้เชื่อที่โครินธ์ว่า “พวกท่านไม่ตระหนักว่าพระเยซูคริสต์สถิตอยู่ในท่านทั้งหลายหรือ?” (2 โครินธ์ 13:5) เราสามารถเป็นเหมือนพระคริสต์ได้เพราะพระคริสต์สถิตอยู่ในเรา นักศาสนศาสตร์ของรูเธอร์แรนคือ ไดทริช บอนฮอฟเฟอร์ พูดในทำนองนี้ว่า การเป็นคริสเตียนหมายถึง “พื้นที่เจาะจงที่ครั้งหนึ่งคนเก่าเคยใช้ ตอนนี้เป็นพระเยซูที่ใช้พื้นที่นั้น”[1]

พระคริสต์สถิตอยู่ในเรา หรือกล่าวหลักการเดียวกันในอีกทางว่า “เราอยู่ในพระคริสต์” วลีของเปาโลที่กล่าวซ้ำมากที่สุดคือ “ในพระคริสต์” เปาโลใช้บางวลีอื่น ๆ ของ “ในพระคริสต์” คือ “ในพระองค์” “ในผู้ทรง” หรือ “ในพระบุตร” มากกว่า 150 ครั้งในจดหมายของเขา เปาโลชี้ให้เห็นบ่อยครั้งถึงที่ของเราในพระคริสต์ว่าเป็นที่ลึกลับของชีวิตคริสเตียน ชัยชนะในชีวิตประจำวันเกิดขึ้นได้เพราะเราอยู่ในพระคริสต์

ชีวิตเก่าของเราอยู่ “ในอาดัม” ในตัวตนที่ล้มลงในบาป ชีวิตใหม่ของเราอยู่ “ในพระคริสต์” ในฤทธิ์เดลของการเป็นขึ้นจากตายขององค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ประทานชัยชนะเหนือบาปแก่เราทุก ๆ วัน

• ในอาดัมเราเดินในความมืด ในพระคริสต์เราเดินในความสว่าง

• ในอาดัมเราเป็นทาสของบาป ในพระคริสต์เราเป็นทาสของความชอบธรรม

• ในอาดัมเราปลาบปลื้มกับความบาปของเนื้อหนัง ในพระคริสต์เรา “และสวมวิสัยมนุษย์ใหม่ที่กำลังได้รับการสร้างขึ้นใหม่ตามพระฉายาของพระองค์ผู้ทรงสร้างเพื่อให้รู้จักพระเจ้า” (โคโลสี 3:10)

ความเข้าใจนี้สำคัญมากต่อชีวิตที่มีชัยชนะ เมื่อเรามองเห็นตัวเองในอาดัม (คนบาปที่ได้รับการยกโทษ” ซึ่งดำเนินชีวิตในการเป็นทาสของบาป) เราจะยังคงล้มลงในการทดลองอย่างต่อเนื่อง แต่เมื่อเราเห็นตัวเองในพระคริสต์ (“ธรรมิกชนที่ได้รบการเปลี่ยนแปลงใหม่” ผู้มีฤทธิ์เดชโดยทางพระคริสต์) เราจะดำเนินชีวิตที่มีชัยชนะเหนือบาป เปาโลบอกเคล็ดลับเพื่อมีชีวิตที่บริสุทธิ์ให้กับคริสเตียนที่โคโลสีว่า “6 เพราะฉะนั้น ในเมื่อพวกท่านรับพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าไว้แล้ว ก็จงดำเนินชีวิตในพระองค์ด้วย” (โคโลสี 2:6) เมื่อเราเดินในพระคริสต์ เราก็ได้รับการทำให้บริสุทธิ์

บางคนนึกภาพการชำระให้บริสุทธิ์ว่าเป็นเหมือนยาแก้ไข้ที่หมดจัดให้คุณกินเพื่อหายโรค พวกเขาคิดว่าเมื่อเราขอพระเจ้าทำให้เราบริสุทธิ์ พระองค์ก็จะให้ “ยาบริสุทธิ์” ที่ให้เราหายจากการทำบาป พวกเขาเชื่อว่าหลังจากพระเจ้าชำระเราให้บริสุทธิ์แล้ว เราก็จะมีชีวิตที่บริสุทธิ์ได้ด้วยกำลังของตัวเราเอง

ไม่มีตอนไหนในพระคัมภีร์ที่ให้ภาพนั้น มีแต่ภาพของการที่เราอยู่ “ในพระคริสต์” เราบริสุทธิ์ “ในพระคริสต์” เราที่อยู่ “ในพระเยซูคริสต์ก็พ้นจากกฎแห่งบาปและความตาย” (โรม 8:2) เราได้รับ “การชำระให้บริสุทธิ์ในพระเยซูคริสต์” (1 โครินธ์ 1:2) เราไม่ได้รับการทำให้บริสุทธิ์โดยทางความพยายามของเราเองที่จะเลียนแบบพระเยซู เราได้รับการทำให้บริสุทธิ์โดยการยอมให้พระเยซูสถิตอยู่ในเรา ดังนั้น “ให้ผู้โอ้อวด อวดองค์พระผู้เป็นเจ้า” (1 โครินธ์ 1:31)

[2]เปาโลเป็นพยานว่า... “ข้าพเจ้าเองไม่มีชีวิตอยู่ต่อไป แต่พระคริสต์ต่างหากที่ทรงมีชีวิตอยู่ในข้าพเจ้า ชีวิตซึ่งข้าพเจ้าดำเนินอยู่ในร่างกายขณะนี้ ข้าพเจ้าดำเนินอยู่โดยความเชื่อในพระบุตรของพระเจ้าผู้ได้ทรงรักข้าพเจ้า และได้ทรงสละพระองค์เองเพื่อข้าพเจ้า” (กาลาเทีย 2:20)

คำพยานของเปาโลสามารถแปลในทำนองนี้ได้ว่า “ชีวิตที่ข้าพเจ้าดำเนินในร่างกายนี้ ข้าพเจ้าดำเนินโดยความเชื่อในพระบุตรของพระเจ้า” เปาโลไม่ได้ผัดผ่อนการทรงเรียกให้บริสุทธิ์ไปจนกระทั่งวันตาย เปาโลเป็นพยานว่าเขาได้ดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ “ตอนนี้” เขาดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์อย่างไร? โดยความเชื่อในพระบุตรของพระเจ้า เปาโลดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์เพราะ “ข้าพเจ้าเองไม่มีชีวิตอยู่ต่อไป แต่พระคริสต์ต่างหากที่ทรงมีชีวิตอยู่ในข้าพเจ้า”

ภาษาของเปาโลคู่ขนานกันกับคำสอนของพระเยซูใน ยอห์น 15

“เราเป็นเถาองุ่น พวกท่านเป็นแขนง คนที่ติดสนิทอยู่กับเราและเราติดสนิทอยู่กับเขา คนนั้นจะเกิดผลมาก เพราะว่าถ้าแยกจากเราแล้วพวกท่านจะทำสิ่งใดไม่ได้เลย” (ยอห์น 15:5)

ความบริสุทธิ์ไม่ใช่สิ่งของที่รับมาโดยแยกจากชีวิตของเราในพระคริสต์ ความบริสุทธิ์เป็นความสัมพันธ์ที่ต้องรักษา เรามีชีวิตอยู่เมื่อเรายังคงเชื่อมต่ออยู่กับเถาองุ่น เราดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ผ่านทางชีวิตของเราในพระคริสต์เท่านั้น พระเจ้าผู้บริสุทธิ์ประทับอยู่ในเราและเราบริสุทธิ์เมื่อเราเดินไปกับพระองค์

“เพราะว่าท่านตายแล้ว และชีวิตของพวกท่านซ่อนไว้กับพระคริสต์ในพระเจ้า” (โคโลสี 3:3) ชีวิตที่บริสุทธิ์ไม่สามารถบรรลุด้วยกำลังของเรา ชีวิตที่บริสุทธิ์ “ซ่อนไว้กับพระคริสต์ในพระเจ้า” เราดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์โดยการใช้ชีวิตแต่ละวันด้วยจิตใจของพระคริสต์ เมื่อเราเดิน “ในพระคริสต์” เรามีกำลังในการดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ในท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยความบาป เรามีกำลังที่จะเป็นคนบริสุทธิ์ในทุกวันของชีวิต นี่คือความหมายของการเป็นคนบริสุทธิ์

คำสอนเรื่องชีวิตที่บริสุทธิ์เป็นคำสอนที่งดงาม อย่างไรก็ตาม หลักคำสอนที่ไม่สามารถกลายเป็นชีวิตประจำวันได้ก็มีค่าในทางปฏิบัติเพียงเล็กน้อย การดำเนินชีวิตที่มีชัยชนะเหนือการตั้งใจทำบาปเป็นไปได้หรือไม่? หรือคำสอนเรื่องชีวิตที่บริสุทธิ์เป็นเพียงความฝันหรือไม่?

ชัยชนะเหนือความบาปเป็นไปได้หรือไม่?

เปาโลสัญญาว่าเราสามารถ “เป็นยิ่งกว่าผู้พิชิตโดยทางพระองค์ผู้ทรงรักเรา” (โรม 8:37) แน่นอนเลยว่าพระสัญญานี้เกี่ยวกับชีวิตที่มีชัยชนะในพระคริสต์รวมถึงการมีชัยชนะเหนืออำนาจของบาปด้วย เป็นไปได้ไหมที่จะดำเนินชีวิตประจำวันด้วยชัยชนะเหนือการตั้งใจทำบาป ทำไมคริสเตียนมากมายจึงล้มเหลวที่จะดำเนินชีวิตที่มีชัยชนะ? อะไรคือสาเหตุบางประการของการพ่ายแพ้ฝ่ายวิญญาณ?

เราจะพ่ายแพ้ถ้าหากเราไม่เชื่อว่าชีวิตที่มีชัยชนะเป็นไปได้

ผมเชื่อมั่นว่ามีคริสเตียนบางคนที่ไม่ดำเนินชีวิตที่มีชัยชนะเพราะพวกเขาเชื่อว่าชีวิตที่มีชัยชนะเป็นไปไม่ได้ พวกเขาได้ยินคำเทศนาที่สอนว่าเราต้องล้มลงต่อการตั้งใจทำบาปไปเรื่อย ๆ และพวกเขาหมดหวังที่จะมีชัยชนะใด ๆ เหนือความบาป ถ้าหากเราต้องการมีชีวิตที่มีชัยชนะเหนือบาป เราต้องเอาจริงเอาจังกับเสียงเรียกของยอห์นว่า “ลูกของข้าพเจ้าเอ๋ย ข้าพเจ้าเขียนข้อความเหล่านี้ถึงท่านทั้งหลายเพื่อท่านจะได้ไม่ทำบาป” (1 ยอห์น 2:1) ยอห์นเขียนถึงคริสเตียนทั้งหลายที่มั่นใจว่าการดำเนินชีวิตที่มีชัยชนะเป็นไปได้สำหรับพวกเขา เราต้องอ้างถึงความหวังนี้ด้วยความเชื่อเพื่อเราจะมั่นใจเมื่อต้องเผชิญกับการทดลอง

เราจะพ่ายแพ้ถ้าหากเราผูกติดกับประสบการณ์ฝ่ายวิญญาณในอดีตหรือตำแหน่งในคริสตจักร

บางคนมองเรื่องชีวิตที่บริสุทธิ์เป็นเหมือนประสบการณ์เพียงครั้งเดียวที่ไม่ต้องมีวินัยหรือความพยายามต่อจากนั้น พวกเขาเชื่อว่าเมื่อพวกเขาเป็นพยานว่า “พระเจ้าได้ชำระใจของฉันโดยความเชื่อและทำให้ฉันบริสุทธิ์หมดจดแล้ว” ก็ไม่มีอะไรต้องทำต่ออีก อย่างไรก็ตาม อย่างที่เปาโลแสดงให้เห็น เรายังคงต้อง “ไปให้ถึงเป้าหมาย” ชัยชนะเหนือความบาปจำเป็นต้องมีวินัยในชีวิต ผมยังต้องพูดว่า “ไม่” กับความบาปเพื่อผมจะสามารถพูดว่า “ได้” กับพระเจ้า

มีบางคำเทศนาเรื่องการทดลองของพระเยซูจบลงด้วยชัยชนะของพระเยซูเหนือการทดลองของซาตาน แต่ลูกาจบเรื่องนี้ด้วยการสรุปที่สำคัญคือ “เมื่อมารทดลองทุกอย่างจนหมดแล้ว จึงจากพระองค์ไปจนกว่าจะถึงโอกาสเหมาะ” (ลูกา 4:13) นี่ไม่ได้เป็นครั้งสุดท้ายที่พระเยซูจะถูกทดลอง ถึงแม้พระกิตติคุณไม่ได้บันทึกรายละเอียดของการทดลองครั้งต่อมา ลูกาทำให้ชัดเจนว่าซาตานวางแผนที่จะทดลองพระเยซูอีก

เราต้องไม่คิดไปเองว่าเรามาถึงจุดที่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณจนไม่สามารถล้มลงได้อีกแล้ว แต่เราต้องเฝ้าระวังร่างกายและจิตใจของเราอยู่เสมอ ซาตานชอบโจมตีช่วงที่เราเอาเครื่องป้องกันลง ชีวิตที่บริสุทธิ์ต้องเอาใจใส่เฝ้าระวัง

ศิษยาภิบาลและผู้นำคริสตจักรสามารถถูกทดลองให้ผูกติดกับตำแหน่งของเราเพื่อชัยชนะฝ่ายวิญญาณ เราสามารถคิดไปเองได้ว่าเพราะเราเทศนาความจริงและรู้สึกถึงการเจิมของพระเจ้าซึ่งทำให้เราไม่สามารถล้มลงได้ อย่างไรก็ตาม เป็นไปได้ที่จะเทศนาวันอาทิตย์และล้มลงเมื่อซาตานทดลองในวันจันทร์ เราต้องไม่ผูกติดกับประสบการณ์ในอดีตหรือตำแหน่งของเราในคริสตจักร

เราจะพ่ายแพ้ถ้าหากเราพยายามดำเนินชีวิตคริสเตียนด้วยกำลังของเราเอง

ชีวิตแห่งชัยชนะไม่ได้มาจากำลังของเราแต่มาจากฤทธิ์เดชของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ชีวิตที่บริสุทธิ์คือการดำเนินชีวิตในแต่ละวันโดยฤทธิ์เดชของพระวิญญาณ เราไม่สามารถไปถึงจุดที่เอาชนะการทดลองของซาตานได้ด้วยกำลังของเราเอง เปโตรอวดว่า “แม้ว่าทุกคนจะทิ้งพระองค์ แต่ข้าพระองค์จะไม่ทิ้งพระองค์...แม้ว่าข้าพระองค์จะต้องตายกับพระองค์ ข้าพระองค์ก็จะไม่ปฏิเสธพระองค์เลย” (มาระโก 14:29-31) เขาเชื่อว่าเขาสามารถเผชิญกับการโจมตีของซาตานได้ด้วยกำลังของเขาเอง ไม่ช้านานเขาก็ล้มลง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเราดำเนินด้วยฤทธิ์เดชของพระวิญญาณ พระองค์ประทานชัยชนะเหนือการทดลองให้เรา เช่นเดียวกันกับที่พระเยซูเผชิญการทดลองด้วยฤทธิ์เดชของพระวิญญาณ เราก็สามารถเผชิญการทดลองด้วยฤทธิ์เดชของพระวิญญาณ

อีกครั้ง ศิษยาภิบาลและผู้นำคริสตจักรสามารถถูกทดลองให้พึ่งพาความพยายามของตัวเอง เมื่อเรานำอธิษฐานในที่ประชุม เราสามารถล้มเหลวในการใช้เวลาตามลำพังกับพระเจ้า เมื่อเราศึกษาเพื่อประกาศพระวจนะต่อที่ประชุม เราสามารถหลงลืมที่จะใช้เวลาฟังเสียงของพระเจ้าส่วนตัวที่ตรัสผ่านพระวจนะของพระองค์ เราต้องไม่ยอมให้ความพยายามในการทำพันธกิจของเรามาลดทอนการดำเนินกับพระเจ้าในชีวิตส่วนตัวและการพึ่งฤทธิ์เดชของพระวิญญาณเพื่อชัยชนะฝ่ายวิญญาณ

ถ้าหากเราล้มลง

ยอห์นเรียกให้ผู้เชื่อดำเนินชีวิตที่มีชัยชนะเหนือบาป “ลูกของข้าพเจ้าเอ๋ย ข้าพเจ้าเขียนข้อความเหล่านี้ถึงท่านทั้งหลายเพื่อท่านจะได้ไม่ทำบาป” (1 ยอห์น 2:1) เป็นไปไม่ได้ที่จะดำเนินชีวิตโดยปราศจากความล้มเหลวฝ่ายวิญญาณ แต่ยอห์นให้ทางออกสำหรับคนที่ล้มลงในความบาป “แต่ถ้าใครทำบาป เรามีผู้ทูลขอต่อพระบิดาแทนเรา คือพระเยซูคริสต์ผู้ชอบธรรม” (แหล่งข้อมูลเดียวกัน) ความสมดุลนี้สำคัญและมักจะถูกละเลย

ในอีกด้านหนึ่ง มีพวกคนที่เน้นแค่ส่วนแรกของข้อนี้คือ “ข้าพเจ้าเขียนข้อความเหล่านี้ถึงท่านทั้งหลายเพื่อท่านจะได้ไม่ทำบาป” พวกเขาเทศนาว่าเราสามารถและสมควรใช้ชีวิตที่เป็นอิสระจากการตั้งใจทำบาป แต่พวกเขาไม่มีคำสอนให้กับคนที่ล้มลงในช่วงที่อ่อนแอ

ในอีกด้านหนึ่ง มีหลายคนที่เน้นแค่ส่วนหลังของข้อนี้ว่า “และถ้าใครทำบาป เราก็มีผู้ช่วยทูลขอพระบิดาเพื่อเรา คือพระเยซูคริสต์ผู้ทรงเที่ยงธรรมนั้น” พวกเขาให้ความหมายว่าชีวิตที่มีชัยชนะนั้นเป็นไปไม่ได้และเรายังคงต้องทำบาปอยู่เรื่อย ๆ

ยอห์นให้ความสมดุลอย่างเหมาะสม อย่างแรก ชีวิตที่มีชัยชนะเป็นไปได้ ฉันไม่ยอมจำนนต่อการทดลองของซาตาน แต่อย่างที่สองคือ ถ้าฉันล้มลงในช่วงที่อ่อนแอ ฉันก็มีผู้แทนที่ทูลขอเพื่อฉัน ฉันไม่ต้องทิ้งการดำเนินชีวิตคริสเตียนของฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องหมดหวัง ใช่ พระเจ้าจะตีสอนฉัน แต่พระองค์ตีสอนฉันเหมือนพ่อที่ตีสอนลูกด้วยความรัก เพื่อ “ก่อให้เกิดผลคือสันติสุขและความชอบธรรม” พระองค์ “ตีสอนเพื่อประโยชน์ของเรา เพื่อเราจะมีส่วนในความบริสุทธิ์ของพระองค์” (ฮีบรู 12:10, 11)

ซาตานต้องการให้คริสเตียนมีความเชื่อมั่นว่าการปฏิบัติภายนอกเป็นวิธีการทำให้พระเจ้าพอพระทัย มันต้องการให้เราลืมว่าเราคืนดีกับพระเจ้าแล้วและตอนนี้เราเป็นลูกของพระองค์แล้ว ขณะที่เราเป็นคนบาป “เราได้กลับคืนดีกับพระองค์ โดยที่พระบุตรของพระองค์สิ้นพระชนม์” ใส่ใจให้ดีในประโยคต่อไปคือ “ยิ่งกว่านั้นอีกเมื่อกลับคืนดีแล้ว เราก็จะรอดโดยพระชนม์ชีพของพระองค์” (โรม 5:10)

ในฐานะคนบาป เราไม่สมควรได้รับความโปรดปรานจากพระเจ้า แต่พระองค์ให้เรากลับคืนดีกับพระองค์โดยการตายของพระบุตรของพระองค์ ตอนนี้เปาโลกล่าวว่า “ยิ่งกว่านั้นอีกเราจะรอดโดยพระชนม์ชีพของพระองค์” คริสเตียนบางคนดูเหมือนจะเชื่อว่า “ฉันรอดแล้วโดยพระคุณผ่านทางความเชื่อ แต่ฉันก็จะยังคงรอดได้ด้วยการทำดีให้มากพอเพื่อจะสมควรต่อความรักของพระเจ้า”

นี่คือรูปแบบอย่างเดียวกันกับพ่อแม่ที่พูดว่า “ใช่ ฉันรักเธอมากพอถึงได้ให้เธอเกิดมาในโลกนี้ แต่ตอนนี้เธอต้องทำตัวให้ดีทุกวันเพื่อจะได้รับความรักจากฉัน” นี่ไม่ใช่พ่อแม่ที่รักลูก และนี่ไม่ใช่ความรักที่พระบิดาในสวรรค์มีให้แก่เรา

แทนที่จะเป็นเช่นนั้น ฉันพึ่งพาพระคุณของพระเจ้าเพื่อนำฉันมาสู่ชีวิตฝ่ายวิญญาณก่อน จากนั้นฉันพึ่งพาพระคุณเพื่อรักษาชีวิตฝ่ายวิญญาณ และถ้าหากฉันล้มเหลว ฉันต้องพึ่งพระคุณพระเจ้าอีกครั้งเพื่อนำฉันกลับมาสู่ชีวิตฝ่ายวิญญาณที่ดี

[1]หนึ่งในมิชชันนารีที่มีอิทธิพลมากที่สุดในยุคสมัยใหม่คือ ฮัดสัน เทย์เลอร์ ผู้ก่อตั้งไชนา อินแลนด์ มิชชั่น เทย์เลอร์กลับใจมาเชื่อตอนอายุ 17 ปีโดยคำอธิษฐานของมารดาซึ่งอยู่ในคณะเมธอดิสท์ เขาเรียนแพทย์และล่องเรือเดินทางไปยังประเทศจีนในฐานะมิชชันนารีตอนอายุ 21 ปี

เมื่ออายุ 28 ปี เขากลับไปยังอังกฤษเนื่องจากป่วยเป็นโรคตับอักเสบ ในช่วงห้าปีต่อมา เขาแสวงหาการนำของพระเจ้าและเชื่อว่าพระเจ้าต้องการให้เขาแนะนำมิชชันนารีมากมายเพื่อไปยังพื้นที่ที่ยังไม่มีการประกาศข่าวประเสริฐในประเทศจีน ในวัย 34 ปี ฮัดสันและมาเรีย เทย์เลอร์ พร้อมกับลูก ๆ ได้ล่องเรือเดินทางไปพร้อมกับกลุ่มมิชชันนารีสิบหกคนซึ่งเป็นกลุ่มแรกของไชนา อินแลนด์ มิชชันนารี

หนึ่งในคำกล่าวที่เป็นที่นิยมมากที่สุดของ ฮัดสัน เทยเลอร์ คือ “งานของพระเจ้าที่สำเร็จด้วยวิธีของพระเจ้า จะไม่มีวันขาดการสนับสนุนจากพระเจ้าเลย” เรามักจะแปลประโยคนี้ว่าเป็นการสนับสนุนทางการเงิน แต่สำหรับเทยเลอร์แล้วมีมากกว่านั้น เขาเชื่อว่าพระเจ้าจะสนับสนุนทางการเงิน ความปลอดภัย ความเชื่อ สันติสุข กำลัง และทุกสิ่งที่จำเป็นต่อการทำให้พระประสงค์ของพระองค์สำเร็จ ในช่วงห้าทศวรรษ ฮัดสัน เทย์เลอร์ ในฐานะผู้นำของไชนา อินแลนด์ มิชชั่น เขาได้เห็นพระสัญญานี้สำเร็จจนนับไม่ถ้วน

ในปี 1869 เทย์เลอร์พบกับวิกฤติใหญ่ในชีวิตฝ่ายวิญญาณ เขาต่อสู้กับการทดลองและล้มเหลว เขาเขียนจดหมายถึงแม่ของเขาว่า “ลูกไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าในใจของลูกชั่วร้ายถึงเพียงนี้” แต่เขาก็เขียนด้วยว่า “ลูกรู้ว่าลูกรักพระเจ้าและรักงานของพระองค์ และอยากรับใช้พระองค์ผู้เดียวและด้วยทุกสิ่ง ขอพระเจ้าช่วยลูกให้รักพระองค์มากขึ้นและรับใช้พระองค์ได้ดีกว่านี้”

วันที่ 4 กันยายน 1869 ฮัดสัน เทย์เลอร์ เป็นพยานยืนยันว่าพระเจ้าได้เทพระวิญญาณของพระองค์ด้วยวิธีการใหม่เข้ามาในชีวิตของเทย์เลอร์ เขาเขียนจดหมายไปหาเพื่อนร่วมงานบอกว่า “พระเจ้าได้สร้างผมให้เป็นคนใหม่แล้ว!” กุญแจไขสู่ความมั่นใจใหม่ในการทรงสถิตของพระเจ้าในชีวิตของเขาคือประโยคหนึ่งในจดหมายจากเพื่อนมิชชันนารีคือ จอห์น แมคคาร์ธี เทย์เลอร์ได้แสวงหามาตลอดเพื่อจะได้รับความเชื่อที่ลึกมากขึ้นและความมั่นใจในการทรงสถิตของพระเจ้าด้วยความพยายามของเขาเอง แต่แมคคาร์ธีเขียนว่า “เราจะทำให้ความเชื่อของเราเข้มแข็งมากขึ้นได้อย่างไร? ไม่ใช่ด้วยการต่อสู้ดิ้นรนเพื่อให้ได้ความเชื่อ แต่โดยการพักสงบในพระองค์ผู้ทรงสัตย์ซื่อ”

เทย์เลอร์เขียนข้อความเหล่านี้ถึงน้องสาวของเขา

“เมื่อพี่อ่าน พี่เห็นทุกอย่าง ‘ถ้าเราไม่เชื่อ แต่พระองค์ก็คงอยู่อย่างสัตย์ซื่อ’ พี่มองที่พระเยซูและมองเห็น (และเมื่อพี่เห็น โอ ความยินดีไหลล้น) พระองค์ตรัสว่า ‘เราจะไม่มีวันละทิ้งเจ้าเลย’

‘โอ มีการพักสงบ’ พี่คิดอย่างนี้ว่า ‘ฉันได้ดิ้นรนต่อสู้มาอย่างเหนื่อยเปล่าเพื่อจะพักสงบในพระองค์ ฉันจะไม่ดิ้นรนต่อสู้อีก เพราะพระองค์สัญญาไม่ใช่หรือว่าจะเข้าสนิทกับฉัน ไม่มีวันละทิ้งฉัน ไม่มีวันทำให้ฉันผิดหวัง?’ และน้องรัก พระองค์ทำแบบนั้นจริง ๆ

พี่ไม่เพียงเห็นว่าพระเยซูไม่เคยละทิ้งพี่ แต่เห็นด้วยว่าพี่เป็นอวัยวะในพระกายของพระองค์ ในเนื้อและกระดูกของพระองค์ เถาองุ่นไม่ได้เป็นเพียงแค่ราก แต่เป็นทุกอย่าง เป็นราก ลำต้น กิ่งก้าน ใบ ดอก ผล และพระเยซูไม่ได้เป็นแค่นั้นอย่างเดียว พระองค์เป็นดินและแสงแดด เป็นอากาศและน้ำค้างรินรด และนับหมื่นครั้งที่ทรงเป็นมากกว่าที่เราจะฝัน ปรารถนา หรือต้องการ โอ..ความยินดีที่ได้เห็นความจริงนี้ พี่อธิษฐานว่าให้ตาของน้องเปิดออกเพื่อจะเข้าใจอย่างชัดเจน ที่น้องจะรู้ และชื่นชมยินดีกับความไพบูลย์ที่ประทานให้แก่เราในพระคริสต์”

ในช่วงนี้เองเทย์เลอร์เข้าใจว่าการเป็นเหมือนพระคริสต์ไม่ได้มาจากความพยายามแต่มาจากการเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ผู้เป็นเถาองุ่นที่ให้ชีวิต มาทางการมีส่วนร่วมกับพระคริสต์ ต่อมาลูกชายของเขาเขียนว่า “พ่ออยู่ในการยอมจำนนมาอย่างยาวนาน แต่ครั้งนี้มากยิ่งกว่า นี่คือการยอมจำนนแบบใหม่ที่เป็นความยินดี มอบถวายตัวเองทั้งหมดและทุกสิ่งแด่พระองค์”

นี่ไม่ใช่ประสบการณ์ที่เกิดจากอารมณ์ชั่วครั้งชั่วคราว สามสิบปีต่อมา เทย์เลอร์มองย้อนกลับไปและเขียนว่า “เราไม่ควรหลงลืมพระพรที่เราได้รับจากพระวจนะ ในยอห์น 4:14 ‘แต่คนที่ดื่มน้ำที่เราจะให้กับเขานั้น จะไม่มีวันกระหายอีกเลย’ เมื่อเราตระหนักว่าพระคริสต์หมายความว่าอะไรในสิ่งที่พระองค์ตรัส คำว่า ‘ไม่มีวัน’ คือ ‘ไม่มีวัน’ และ ‘กระหาย’ คือกระหาย – ใจของเราท่วมท้นไปด้วยความยินดีเมื่อเรายอมรับของประทานนี้” สังเกตวลีนั้น “เมื่อเรายอมรับของประทานนี้” เทย์เลอร์เข้าใจว่าพระคุณของพระเจ้าเพื่อชำระให้บริสุทธิ์นั้นเป็นของประทานที่ให้เรารับ ไม่ใช่การทำให้สำเร็จเพื่อจะได้รับ

ประสบการณ์กับพระคุณของพระเจ้านี้ไม่ได้ทำให้ชีวิตที่เหลือของเทย์เลอร์สุขสบาย ปีต่อมาเป็นปีที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตของเขา ลูกสองคนของเขาเสียชีวิต และมาเรียเสียชีวิตตอนอายุ 33 ปี ต่อมาเทย์เลอร์ต้องนำ ไชนา อินแลนด์ มิชชั่น เผชิญกับความน่าสะพรึงกลัวของกลุ่มกบฎบ๊อกเซอร์ สมาชิกเจ็ดสิบเก้าคนของมิชชั่นถูกฆ่าตายในวันอันน่าสะพรึงกลัวนั้น

แต่โดยทางทุกสิ่งเหล่านี้ เทย์เลอร์ยังคงมั่นใจด้วยความวางใจว่าพระเจ้าจะสนับสนุนทุกสิ่งที่จำเป็น พระสังฆราชคนหนึ่งมาเยี่ยมเทย์เลอร์ในช่วงที่ยากลำบากนี้ เขาเขียนไว้ว่า “นี่คือบุรุษคนหนึ่งที่มีอายุเกือบหกสิบปี แบกภาระที่ใหญ่หลวง แต่ยังคงสงบนิ่งและไม่ทุกข์ร้อนใด ๆ”ทำไมหรือ?เพราะเทย์เลอร์เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ผู้เป็นเถาองุ่นและเขากำลังพักสงบในพระคริสต์ เขาคือ “ผู้ที่รับใช้ด้วยกำลังที่พระเจ้าประทานให้เขา เพื่อในทุกสิ่งพระเจ้าจะได้รับเกียรติผ่านทางพระเยซูคริสต์” (1 เปโตร 4:11)

ประสบการณ์นี้ไม่ได้ทำให้การเติบโตฝ่ายวิญญาณของเทย์เลอร์สิ้นสุดลง “การพักสงบในพระคริสต์” ของเขาไม่ได้หมายความว่าไม่เกี่ยวข้องกับความพยายาม ในแต่ละเช้า โดยไม่คำนึงถึงความกดดันในงานรับใช้ เทย์เลอร์ใช้เวลาสองชั่วโมงเพื่ออธิษฐานและศึกษาพระคัมภีร์ก่อนที่เขาจะเริ่มต้นทำงาน เขาเข้าใจสิ่งที่เปาโลบอกว่าเราต้อง “ไปให้ถึงเป้าหมาย” แต่นี่คือความพยายามที่ตั้งอยู่บนการพึ่งพากำลังของพระเจ้า ไม่ใช่กำลังของ ฮัดสัน เทย์เลอร์ เดี๋ยวนี้เทย์เลอร์รู้แล้วว่า แม้แต่กำลังที่จะผลักตัวเองให้ลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อเริ่มต้นศึกษาพระคัมภีร์ก็เป็นของประทานแห่งพระคุณของพระเจ้าที่ให้กำลังแก่เขา เขาสามารถเป็นเหมือนพระคริสต์เพราะเขาอยู่ “ในพระคริสต์”

ลูกชายของเทย์เลอร์ระลึกถึงชีวิตแห่งการอธิษฐานและศึกษาพระวจนะของเทย์เลอร์ การพักสงบในพระคริสต์ไม่ได้หมายความว่าเทย์เลอร์ไม่ใส่ใจต่อความจำเป็นในการมีวินัยฝ่ายวิญญาณ

“สำหรับเขาแล้ว เคล็ดลับในการเอาชนะอยู่ในการสามัคคีธรรมกับพระเจ้าทุกวัน แต่ละชั่วโมง และเขาพบว่า สิ่งนี้สามารถรักษาเอาไว้ได้ด้วยการอธิษฐานในที่ลี้ลับและการบำรุงเลี้ยงด้วยพระวจนะซึ่งพระเจ้าสำแดงพระองค์เองให้กับจิตวิญญาณที่รอคอยพระองค์ การจัดเวลาเพื่ออธิษฐานและศึกษาพระคัมภีร์ในชีวิตที่มีการเปลี่ยนแปลง ไม่ได้เป็นสิ่งที่ทำได้ง่ายสำหรับเทย์เลอร์ แต่เขารู้ว่าสิ่งนี้สำคัญเทียบเท่าชีวิต

บ่อยครั้งในห้องใหญ่ห้องเดียว พวกเขาต้องเอาผ้าม่านมากั้นตรงมุมหนึ่งให้กับพ่อ และมุมอื่น ๆ สำหรับตัวพวกเขาเอง และหลังจากนอนหลับในความเงียบ พวกเขาได้ยินเสียงจุดไม้ขีดไฟและมองเห็นแสงเทียนสั่นไหว ซึ่งบ่งบอกว่ามิสเตอร์เทย์เลอร์ ไม้จะเหน็ดเหนื่อยเพียงไร ก็กำลังอ่านพระคัมภีร์เล่มเล็ก ๆ ที่อยู่ในสองมือเสมอ ตั้งแต่ตีสองจนถึงตีสี่เป็นเวลาที่เขาอธิษฐาน เป็นเวลาที่เขามั่นใจว่าไม่มีอะไรมารบกวนในการรอคอยพระเจ้า... ส่วนที่ยากที่สุดสำหรับอาชีพมิชชันนารีที่มิสเตอร์เทย์เลอร์ค้นพบคือ การรักษาชีวิตในการอธิษฐานและศึกษาพระคัมภีร์อย่างเต็มที่เป็นประจำทุกวัน ‘ซาตานจะหาบางสิ่งให้คุณทำเสมอ” มันจะบอกว่า “คุณควรจะทำงาน’ เมื่อคุณอธิษฐานและอ่านพระคัมภีร์”

วันนี้มีมิชชันนารี 1600 คนทำงานให้กับ โอเอ็มเอฟ อินเตอร์เนชั่นแนล บรรดาผู้สืบทอด ไชนา อินแลนด์ มิชชั่น คนจีนนับหลายล้านคนถูกนำมาหาพระคริสต์ผ่านทางพันธกิจของมิชชั่นนี้ นี่คือผลจากชีวิตของชายคนหนึ่งที่ดำเนินชีวิตในความเป็นหนึ่งเดียวกับพระ[2]

รักพระเจ้า ความรักที่ดีเลิศ ความยินดีจากสวรรค์ลงมายังโลก
ประทับในเรา ที่พำนักอันต่ำต้อย ความเมตตาของพระองค์เป็นมงกุฎ
พระเยซู ทรงเมตตา บริสุทธิ์ รักที่ไม่จำกัด
เยี่ยมเยียนเราด้วยความรอด เข้ามาในทุกดวงใจที่สั่นไหว

การสร้างใหม่เสร็จสิ้น ให้เราบริสุทธิ์ ไร้ตำหนิ
ให้เราเห็นความรอดยิ่งใหญ่ของพระองค์ รับการรื้อฟื้นอย่างสมบูรณ์ในพระองค์
จากสง่าราศีสู่สง่าราศี จนเราได้อยู่ในสวรรค์
จนเราถอดมงกุฎวางต่อหน้าพระองค์ อยู่ในความอัศจรรย์ ความรัก และสรรเสริญ

(1) พวกอัครทูตเรียกให้คริสเตียนทุกคนบริสุทธิ์

(2) การเป็นคนบริสุทธิ์คือการเป็นเหมือนพระคริสต์

• การเป็นคนบริสุทธิ์คือการมีใจบริสุทธิ์ คือใจและความนึกคิดที่เหมือนพระคริสต์

• การเป็นคนบริสุทธิ์คือมีมือบริสุทธิ์ หมายถึงพฤติกรรมที่เหมือนพระคริสต์

• การเป็นคนบริสุทธิ์คือการมีความรักเหมือนพระคริสต์

(3) จดหมายฝากต่าง ๆ บอกถึงลักษณะของความบริสุทธิ์ในชีวิตประจำวัน

• คุณได้รับการทำให้บริสุทธิ์ คุณกำลังได้รับการทำให้บริสุทธิ์

• คุณเป็นธรรมิกชน คุณต้องดำเนินชีวิตให้สมกับเป็นธรรมิกชน

• พระเจ้าทำให้คุณบริสุทธิ์ คุณต้องใฝ่หาความบริสุทธิ์

(4) เราได้รับฤทธิ์เดชเพื่อดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์โดยทางพระวิญญาณของพระคริสต์ผู้สถิตในเรา

(5) เราดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ได้ “ในพระคริสต์” ชีวิตเก่าของเราอยู่ “ในอาดัม” ชีวิตใหม่ของเราอยู่ “ในพระคริสต์”

(6) ชีวิตที่บริสุทธิ์ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ที่ต่อเนื่องกับพระองค์ผู้เป็นเถาองุ่น

(1) เตรียมคำเทศนาเรื่อง “ชีวิตที่เป็นเหมือนพระคริสต์” เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างชีวิตสองแบบ คือชีวิตเก่าในอาดัมกับชีวิตใหม่ในพระคริสต์ แสดงให้เห็นว่าการอยู่ “ในพระคริสต์” ให้ฤทธิ์เดชแก่เราเพื่อเอาชนะความบาปได้อย่างไร

(2) เริ่มต้นชั่วโมงเรียนถัดไปโดยการท่องจำ ฟิลิปปี 2:1-5