Lesson 8: Pamumuhay ng ayon sa Espiritu

Sa araling ito nagpapatuloy tayo sa Ikaapat na Bahagi ng aklat ng Roma. Napag-aralan natin sa Roma 6 (ang tungkol sa katagumpayan sa kasalanan) at Roma 7 (tungkol sa nahatulang makasalanan). Sa araling ito pag-aaralan natin ang Roma 8 na naglalarawan sa buhay ng isang Kristiyano sa mahihirap na sitwasyon sa mundo.

Pangunahing Punto ng Kabanata 8

Bagaman ang mananampalataya ay nabubuhay sa isang makasalanang mundo, ang paghihirap mula sa mga kundisyon nito at mula rin sa kaniyang sariling mga kahinaan, ang Banal na Espiritu ay nagbibigay sa kanya ng tagumpay laban sa kasalanan at sa lahat ng mga pagkakataon.

Buod ng Kabanata 8

Ang kabanatang ito ay tumutukoy sa bawat isa sa tatlong persona ng Trinidad ng ilang beses. Ang tatlo ay may malapit na kaugnayan sa ating pangkasalukuyan at pangwakas na kaligtasan. Maaari tayong mamuhay sa tagumpay laban sa laman, magtamasa ng personal na katiyakan ng kaligtasan, magtiis ng mga pangyayari sa mundong nahulog sa kasalanan, manalangin nang may espirituwal na tulong na higit sa ating sariling mga pananaw, at magpatuloy sa ating nakapagliligtas na relasyon sa Diyos.

8:1-13 ay bumubuo ng isang talata na maaaring bigyang pamagat na “Wala Na Sa Laman.”

Panimula sa 8:1-13

Ang mga hindi hinatulan ay yaong hindi na sumusunod sa laman. Ang pagiging nasa laman ay hindi lamang nangangahulugang maging tao, ngunit mapapailalim sa kontrol ng bumagsak na kalikasan.[1]

Ang namumuhay sa laman ay kasalungat ng pagiging ligtas. Ang pagiging nasa laman ay kamatayan (8:6) at pagkapoot laban sa Diyos (8:7). Ang taong nasa laman ay hindi nagbibigay-lugod sa Diyos (8:8) at mamamatay (8:13). Ang pagiging nasa laman ay ang parehong kondisyon na inilarawan sa 7:7-25 (tingnan sa 7:14, 18, 25).

Ang 8:12-13 ay ang konklusyon. Hindi tayo dapat mamuhay ayon sa laman, dahil ang tao na nabubuhay ayon sa laman ay mamamatay, na nangangahulugang tatanggap ng paghatol ng Diyos (tingnan ang 1:17). Dapat nating patayin ang mga makasalanang gawa ng katawan. Dahil ang isang tao na kontrolado ng laman ay hindi tagasunod ni Hesus, ang kasalanan ay dapat wakasan sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Espiritu.

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Roma 8:1-13 para sa grupo.

Mga Tala Bersikulo-Bersikulo

(8:1) Ang taong sumusunod sa Espiritu ay hindi hinatulan. Ang taong sumusunod sa laman ay nahatulan na - at wala kay Kristo.

(8:2) Ang batas ng Espiritu ng buhay ay ang taong pinatawad ay tinatanggap ng biyaya at may espirituwal na buhay. Ang batas ng kasalanan at kamatayan ay ang taong hahatulan ng kautusan at hahatulan ng kamatayan.

(8:3) Ang kautusan ay nagbigay ng mga hinihingi. Hindi ito nagbibigay ng kapangyarihan. Ang isang hindi mananampalataya ay walang kakayanang sundin ang kautusan; samakatuwid, ang kautusan ay hindi maaaring maging isang paraan upang maligtas. Ipinadala ng Diyos ang kanyang Anak bilang tagapagligtas.

(8:4) Hindi natin nalilimutan ang kautusan ng Diyos, ngunit sinusunod ito sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Espiritu.

(8:5) Ang bawat tao ay sumusunod sa kanyang sariling kalikasan. Kung hindi pasiyanakatatanggap ng buhaynaespiritwal, siya ay kontrolado ng laman.

[2](8:6) Ang kontrolado ng makasalanang kalikasan ay nasa ilalim ng kahatulan. Ang ibang paraan ay ang paglakad sa Espiritu, at sumusunod sa Diyos. Walang pagpipilian na mapapatawad habang patuloy na sinusunod ang kasalanan.

(8:7-8) Ang taong may likas na pagiging nasa laman ay natural na isang kalaban ng Diyos, dahil hangga't siya ay kontrolado ng makasalanang kalikasan ay hindi siya makapagpapasakop sa Diyos. Hindi siya katanggap-tanggap sa Diyos sa kondisyong iyon.

► Ilista ang ilan sa mga detalye ng paglalarawan ng taong nasa laman.

(8:9) Ang maging sa laman ay hindi nangangahulugang maging tao; nangangahulugan itong pagiging nasa ilalim ng kontrol ng isang nahulog at makasalanang kalikasan. Ang mananampalataya ay wala na sa laman. Magkakaroon pa rin siya ng mga tukso mula sa laman, ngunit wala na siya sa ilalim ng kontrol nito, at may kapangyarihan na upang labanan ang tukso. Sinasabi sa atin ng talatang ito na ang kapangyarihang ito ay nandiyan sapagkat ang Espiritu ng Diyos ay nariyan. Ang isang tao ay hindi dapat mag-angkin na gagabayan at pinili ng Espiritu kung wala siyang tagumpay sa kasalanan.

[3](8:10-11) Ang katawan ng tao ay naaapektuhan pa rin ng kasalanan ni Adan at ng ating sariling mga kasalanan ng nakaraan. Kaya't, ang mga hangarin nito ay maaaring magtungo sa maling direksyon. Hindi natin mapagkakatiwalaan na gabayan tayo ng mga hangarin ng ating katawan. Pero ang parehong kapangyarihan na nagpabangon kay Hesus upang mabuhay muli ay gumagana sa atin at nagbibigay sa atin ng buhay upang ang ating mga katawan ay madala sa pagsunod sa Diyos. Ang kahinaan ng katawan ay hindi isang dahilan para sa kasalanan, sapagkat higit ang kapangyarihan ng Diyos.

(8:12-13) Ang pagsunod sa laman ay humahantong sa espirituwal na kamatayan. Sa pamamagitan ng Espiritu ay pinapatay natin ang makasalanang mga gawain ng katawan, at tinatapos na ang mga ito. Tanging ang mga taong gumagawa nito lamang ang siyang mabubuhay – makatatakas sa paghatol ng Diyos. Walang konsepto dito ng isang tao na pinatawad at tinanggap ng Diyos habang pinipiling magpatuloy sa paggawa ng kasalanan.

May mga taong nagsasabi na ang kautusan ng Diyos ay walang kaugnayan sa pamumuhay na Kristiyano. Sinasabi nila ang mga bagay na tulad ng, “Walang pakialam ang Diyos sa iyong mga gawa,” at “Kapag nakarating ka sa langit ang iyong mga gawa ay walang halaga.” Sa kanilang pag-iisip, ang biyaya ay pumapalit sa lugar ng pagsunod. Ngunit sinabi ni Pablo, “Pinawawalang-saysay ba natin ang kautusan sa pamamagitan ng pananampalataya? Huwag nawang mangyari; kundi pinagtitibay pa nga natin ang kautusan” (Roma 3:31). Kung nagtuturo tayo ng isang ebanghelyo na nagpapawalang-halaga sa kautusan, hindi ito ang ebanghelyo na ipinangaral ni Pablo.

Ang kautusan na binanggit ni Pablo ay hindi lamang ang kautusan na ibinigay ng Diyos sa Israel sa pamamagitan ni Moises. Ang kautusan ni Moises ay isang aplikasyon ng kalooban ng Diyos sa isang partikular na panahon at lugar. Marami sa mga detalye nito ay hindi naaangkop sa lahat ng lugar at panahon sa parehong paraan, lalo na sa mga seremonya at mga kautusan na ibinigay sa Israel bilang isang bansa. Ngunit ang mga alituntunin o walang hanggang katotohanan ng kautusan ni Moises ay nalalapat pa rin dahil ang katangian ng Diyos ay hindi nagbabago.

Sa pangkalahatan, ang kautusan ng Diyos ay kung ano ang hinihiling niya sa tao. Ang kautusan ay banal, makatarungan, at mabuti (7:12) dahil nagmula ito sa likas na katangian ng Diyos. Ang kautusan ay espiritwal (7:14).

Ang katuwiran ng kautusan ay natutupad sa mga lumalakad ayon sa Espiritu sa halip na ayon sa laman (8:4), dahil nabubuhay sila sa pagsunod sa Diyos.

Ginagawa ng Bibliya ang mga sumusunod na pahayag tungkol sa kautusan ng Diyos:

1. Ang pagsunod sa kautusan ay dapat napagpapakita ng buong pag-ibig na nasa puso (Mateo 22:37-40).

2. Ang layunin ng mga tiyak na utos ng Diyos ay ipakita ang pangangailangan ng pag-ibig mula sa isang dalisay na puso, mabuting budhi, at taos-pusong pananampalataya (1 Timoteo 1:5). Imposible para sa isang tao na tunay na tuparin ang mga hinihingi ng Diyos maliban sa motibo ng pag-ibig, kaya’t ang pagsuway ay nagpapakita ng kakulangan ng pag-ibig.

3. Ang taong may pag-ibig na ito ay tumutupad sa buong kautusan; iyon ay, lubusan niyang natutugunan ang hinihingi ng Diyos sa tao (Roma 13:8-10). Sagayun, ang magkaroon ng kumpletong pag-ibig ay may ganap na pagsunod.

4. Ang pag-ibig ay ipinahayag sa pagsunod (1 Juan 5:2-3). Ang pag-ibig ay hindi lamang isang damdamin o ipinapahayag na katapatan sa Diyos. Hindi pinapalitan ng pag-ibig ang pagsunod ngunit ito ang humihikayat sa pagsunod.

5. Si Hesus ay hindi dumating upang alisin ang kautusan, at sinabi niya na kung ang isang tao ay nagtuturo sa iba na labagin ang kautusan, siya ay tatawaging pinakamababa sa kaharian ng langit (Mateo 5:17-20).

Ang tamang pag-unawasa kautusan ay kinakailangan sa ebanghelyo, sapagkat ang mga tao ay walang hanggan na hinatulan sa paglabag sa kautusan ng Diyos. Ang isang tao ay hindi maaaring magsisi maliban kung siya ay sumasang-ayon sa Diyos tungkol sa kasalanan at kautusan. May mga taong nakauunawa na ang isang makasalanan ay tunay na nararapat mapunta sa impiyerno dahil sa paglabag sa kautusan ng Diyos, gayunpaman mayroon silang kakaibang ideya na ang Diyos ay wala nang paki-alam sa kautusan pagkatapos na ang isang tao ay naging isang mananampalataya.

Hindi ang kautusan ang batayan ng pagtanggap ng Diyos sa atin, ngunit nagbibigay ito sa atin ng pag-unawa sa kung paano nais ng Diyos na tayo’y mamuhay.

► Para sa mananampalataya, ano ang kaugnayan ng pagmamahal sa Diyos at ng kautusan ng Diyos?

Introduksiyon sa 8:14-27

Iniuugnay ng 8:14 sa mga naunang talata sa mahalagang tema ng katiyakan ng kaligtasan sa mga sumusunod na talata. Ang pagkakakilanlan ng mga anak ng Diyos ay ang pagsunod sa Espiritu at nabubuhay sa tagumpay sa halip na sundin ang laman at nabubuhay sa kasalanan.

Ang 8:14-27 ay isang sipi na maaaring may pamagat na “Ang Tulong ng Banal na Espiritu sa isang Makasalanang Daigdig.”

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Roma 8:14-27 para sagrupo.

Mga Tala Bersikulo-Bersikulo

(8:14) Ang pagkakakilanlan sa anak ng Diyos ay ang pagsunod sa Espiritu at nabubuhay sa tagumpay sa halip na sumusunod sa laman at nabubuhay sa kasalanan.

Ang 8:14-17 ay naglalarawan ng pansariling katiyakan ng kaligtasan na ibinigay ng Banal na Espiritu.

(8:15) Bilang mga mananampalataya, hindi tayo dapat bumalik sa ilalim ng takot sa katausan. Sa halip, nabubuhay tayo na may katiyakan ng kaligtasan sa pamamagitan ng biyaya. Tayo ay inampon bilang mga anak ng Diyos. Ang pagsunod ng Kristiyano ay hindi ang pagbalik sa ilalim ng kautusan bilang isang paraan ng kaligtasan, ngunit ito’y isang usapin ng kaugnayan sa Diyos.

(8:16) Ang talatang ito ay naglalarawan ng isang bagay na tinatawag ng mga mananampalataya ng ebanghelyo na “ang patotoo ng Espiritu.” Ang Espiritu ng Diyos ay nagpapatunay sa atin na tayo ay nasa isang mapagmahal, masunuring relasyon sa Diyos at nagpapatotoo na tayo ay naligtas. Ang Espiritu ng Diyos ay sumasaksi sa ating espiritu sa katotohanang iyon. Ang kasunduang ito ng Espiritu ng Diyos at ang ating espiritu ay ang batayan ng katiyakan upang hindi tayo kailangang mamuhay nang walang katiyakan, at nag-iisip kung naligtas nga ba tayo.

Ang mga relihiyon at kulto na hindi nagtuturo ng katiyakan ng kaligtasan ay nagpapanatili takot sa kanilang mga miyembro. Natatakot ang mga tao na hindi sapat ang kanilang mga ginawa upang maligtas. Ang ebanghelyo ay nagdadala ng paglaya mula sa takot, sapagkat alam natin na tayo ay pinatawad. Ang ating pagsunod ay batay sa pagsunod sa Espiritu upang malugod ang Diyos na tumanggap na sa atin, sahalip na tugunan ang mga kinakailangan bilang isang paraan upang makuha ang kanyang pagtanggap.

Maaari nating malaman na tayo ay naligtas dahil nabubuhay tayo ng may masunuring kaugnayan sa Diyos at may patotoo ng Espiritu na ito ay totoo. (Tingnan sa 1 Juan 2:3, 29, 1 Juan 3:14, 18-21, 24 para sa isang batayan sa banal nakasulatan para sakatiyakan ng kaligtasan).

► Anong payo ang ibibigay mo sa isang tao na hindi sigurado na siya ay naligtas?

(8:17-18) Mamanahin natin kasama ni Kristo ang kaluwalhatian at kaharian ng Diyos. Ang kanyang kaluwalhatian ay ipapahayag sa ating kalooban sa pamamagitan ng mga dakilang bagay na ginawa niya sa atin, binabago ang ating kalikasan ayon sa kanyang plano para rito. Tayo ay magmamana ng buhay na walang hanggan, na nangangahulugang ipamuhay ang buhay ng Diyos. Tayo ay maghahari kasama si Kristo. Gayunman, hindi lahat ng ating mga pribilehiyo ay matatanggap na ngayon. Ang pagluwalhati na nabanggit dito ay sa hinaharap parin. Ang pagdurusa ay ngayon, at ang paghahari ay sa hinaharap. Gayunman, ang kaluwalhatian ay napakadakila na ang ating kasalukuyang mga kalagayan ay hindi mahalaga kumpara sa ating hinaharap.

Ang 8:19-25 ay naglalarawan ng pagtitiis sa pamamagitan ng pananampalataya habang hinihintay nating ganap na ibalik ng Diyos ang kanyang nilikha.

(8:19) Ang lahat ng nilikha ay naghihintay pa rin sa panahon kung kailan lubusang luluwalhatiin ng Diyos ang kanyang mga anak. Sinabi ni Apostol Juan na hindi pa natin nakikita ang anyo na magkakaroon tayo sa langit (1 Juan 3:2).

(8:20-21) Ang bawat bagay na nilikha ay nagdurusa parin ng mga resulta ng kasalanan. Pinahintulutan ng Diyos na mapanatili ang sumpa sa pag-asang magsisisi ang mga makasalanan dahil sa nakikita ang mga resulta ng kasalanan. Ang mga bagay na ginawa ay muling ibabalik at maisasakatuparan upang matupad ang pangwakas na plano ng Diyos. Hindi kasama rito ang mga tao na hanggang sa wakas ay tumanggi sa kalooban ng Diyos, at tumangging magsisi.

(8:22) Ang sumpa ng kasalanan ay nakakaapekto sa lahat ng nilikha (Genesis 3:17-19). Mahirap ang pagtatrabaho. Ang lupain ay hindi tumutugon sa tao katulad ng ginawa nito bago ang pagkahulog sa kasalanan. Ang sakit, pagtanda, at kamatayan ay dumating sa lahat ng nilalang na may buhay.

(8:23) Maging ang mga mananampalataya ay magdurusa pa rin ng mga resulta ng kasalanan, dahil ang kanilang mga katawan ay hindi pa naibabalik sa kalagayan nito bago ang pagkahuog sa kasalanan. Taglay natin ang Banal na Espiritu bilang unang bahagi, isang halimbawa, at katibayan ng panghuling pagpapanumbalik ng Diyos. Ang pinakahuli, kumpletong pagpapanumbalik sa sannilikha ay pangwakas na kaligtasan. Maaari nating sabihin na tayo ay naligtas na, at gayonpaman ay naghihintay pa rin ng panghuling kaligtasan.

► Ano ang ilang mga bagay na nakikita mo na mga palatandaan na ang sanlibutan ay nasa ilalim ng sumpa ng kasalanan?

Ang patakaran ni Satanas para ng mga makasalanan ay ibigay ang pinakamahusay na magagawa niya sa una, pagkatapos ay mas masahol o mas masama pa at mas masahol pa, pasama nang pasama, inaakit sila sa mga pangakong hindi naman niya kayang tuparin at magtatapos sa impiyerno. Binibigyan tayo ng Diyos ng isang halimbawa ng langit ngayon at inilalaan ang pinakamahusay para sa atin sa hinaharap.

(8:24-25) Ang mga talatang ito ay nagbibigay ng punto na naghihintay tayo ng mga bagay na hindi pa natin nakikita o natatanggap.

Ang mulingpagkabuhay ng katawan ay isang mahalagang doktrinang Kristiyano, at ang pagtanggi dito ay humahantong sa makasalanang pamumuhay. Ang ilan sa iglesyang taga-Corinto ay tumanggi sa muling pagkabuhay at nagresulta sa dalawang magkasalungat na kalagayan:

1. Matinding pagsupil sa pisikal na pagnanasa na para bang ito ay masama.

2. Ang walang ingat na pagpapakasawa sa pisikal na pagnanasa na parang hindi nakakapinsala.

Inisip ng ilan na kung ang katawan ay aalisin bilang walang kabuluhan at kasamaan, kung gayon ang lahat ng pisikal na pagnanasa ay makasalanan. Kasunod ng pangangatwirang ito, inirerekomenda nila ang hindi pag-aasawa. Ang iba naman ay nagpasya na dahil ang katawan ay itatapon, maaari na ngayong gumawa ng lahat ng makasalanang pagnanasa. Ang dalawang magkasalungat na pananaw ay hindi maka-Kristiyano. Ang mga erehiyang ito at iba pa ay dumarating kapag itinatanggi ng mga tao ang muling pagkabuhay ng katawan.

Ang 8:26-27 ay naglalarawan ng gawain ng Banal na Espiritu sa panalangin ng isang mananampalataya.

(8:26-27) Ang ating makasalanang kalagayan ay nakakaapekto sa ating pag-iisip at espiritwal na pang-unawa. Hindi natin lubos na maunawaan ang mga katotohanang espiritwal. Hindi natin lubusang maunawaan kung ano ang nais ng Diyos na gawin sa mundo. Kapag tayo ay nagdarasal, pinupunuan ng Banal na Espiritu ang ating kahinaan sa pamamagitan ng pagdarasal kasama natin ng mga salitang hindi natin masasabi. Nalalaman Niya kung paano manalangin ayon sa kalooban ng Diyos.

Ang mga talatang ito ay hindi nangangahulugang nananalangin tayo sa isang hindi nalalamang wika. Ang pangungusap ay nagsasabi na ang Banal na Espiritu ang nananalangin para sa atin, sapagkat hindi natin ito masasabi. Hindi nito sinasabi na nananalangin tayo sa paraang hindi natin nauunawaan.

Introduksiyon sa 8:28-39

Ipinapaliwanag ng talatang ito na ang mga mananampalataya ay nasa plano ng Diyos, at nilalayon niyang bigyan sila ng biyaya upang tapusin ang paglalakbay na Kristiyano at mabago sa imahe ni Kristo. Walang anumang kondisyon na umiiral sa mundo ang maaaring makapaghiwalay sa atin sa Diyos dahil ang kanyang biyaya at kapangyarihan ay masdakila.

Ang tekstong ito ay maaaring bigyang pamagat na “Ang Espirituwal na Seguridad ng Mananampalataya.”

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Roma 8:28-39 para sa grupo.

Mga Tala Bersikulo-Bersikulo

(8:28) Ang pariralang “lahat ng mga bagay” ay kasama ang lahat ng mga bagay na ipinagdurusa natin. Hindi ito nangangahulugang itinakda ng Diyos ang lahat ng mga bagay na nangyayari, kasama na ang kasalanan. Ito ay nangangahulugan na ang Diyos ay nagdadala ng magagandang resulta mula sa lahat ng mga bagay para sa kapakanan ng mga mananampalataya. Sa 8:37, matapos ilista ang lahat ng mga uri ng pagdurusa, sinabi niya na sa lahat ng mga bagay na ito higit pa tayo sa mga mapagtagumpay. Ginagamit ng Diyos ang mga ito para sa kanyang mga layunin at pinauunlad tayo sa pamamagitan ng mga ito.

Hindi ipinag-uutos ng Diyos ang lahat ng nangyayari. Pinahihintulutan niya ang malayang kalooban na gumana, pinapayagan ang mga totoong panganib na mapapasailalim sa pagkakataon, at pinahihintulutan kahit na ang kasalanan. Ngunit sa mananampalataya, ang Diyos ay nagdadala ng magagandang resulta mula sa lahat ng mga kaganapan – kahit na mula sa mga kasalanan ng iba na ginawa nang may mapaminsalang hangarin.

(8:29) Alam natin na hindi lahat ng tao sa mundo ay naligtas. Samakatuwid, yaong mga nakilala niya noon pa man ay yaong mga alam niya tungkol sa isang bagay na tiyak. Alam natin mula sa konteksto ng Roma na pinipili ng Diyos ang mga naniniwala. Alam niya kung sino ang tutugon sa kanyang alok ng kaligtasan nang may pananampalataya (tingnan din 11:2 at mga kumento). Napakahalaga na ang kanyang kaalaman sa hinaharap ay mas nauna kaysa sa predestinasyon sa pagkakasunud-sunod na ito. Nasa plano ng Diyos na iligtas ang mga mananampalataya (Tingnan ang Awit 1:6, 1 Corinto 8:3, Galacia 4:9, at 2 Timoteo 2:19 para sa mga halimbawa ng “pagkaalam” ng Diyos).

Ang plano niya para sa kanila ay maging katulad ni Kristo. Ang maging katulad niya ay nangangahulugan na tayo ay magiging tulad ni Kristo sa pagkatao.

(8:30) Ang gawain ng Diyos ang nagdadala sa atin ng lubos patungo sa isang walang hanggang kaligtasan. Walang kailangan mula sa atin maliban sa ating kagustuhan.

(8:31-32) Walang pangyayari na maaaring maging napakahirap para sa Diyos. Ginawa na niya ang kataas-taasang sakripisyo, kaya't ngayon ibibigay niya sa atin ang lahat ng kailangan para sa ating tagumpay.

(8:33) Walang sinuman ang makapagsasabi na tayo ay makasalanan ayon sa ating talaan dahil ang mga ito ay nabura na ng pagpapawalang-sala na ibinigay ng Diyos.

(8:35-39) Ito ay isang sipi na nag-aalok ng malaking pag-asa at kaaliwan sa mga sumusunod kay Hesus. Walang makapaghihiwalay sa atin sa Diyos. Sinasabi ni Pablo na tayo ay espirituwal na protektado mula sa lahat ng maaari nating harapin sa mundong ito. Ang katiyakan ng mananampalataya ay ang pangakona ang Diyos ay hindi kailanman mabibigo na magbigay sa kanya ng lakas upang magpatuloy sa kanyang pananampalataya at walang ibang kapangyarihang makapag-aalis sa kanya sa Diyos.

► Paano mo ilalarawan ang paraan ng pagtulong ng Diyos sa isang mananampalataya na harapin ang lahat ng mga pangyayari nang may pananampalataya?

(1) Bakit imposible na ang kautusan ang maging daan sa kaligtasan?

(2) Ano ang kahulugan kapag sinabing ang isang mananampalataya ay wala na sa laman?

(3) Paano pinapatnubayan ng kautusan ang buhay ng isang Kristiyano?

(4) Ano ang patotoo ng Espiritu?

(5) Ano ang huling kaligtasan?

(6) Ano ang mga suliranin na nagiging resulta kapag itinatanggi ng mga tao ang muling pagkabuhay ng katawan?

(7) Ano ang seguridad ng mananampalataya?

Sumulat ng isang pahina na naglalarawan sa mga paghihirap ng pamumuhay bilang isang Kristiyano sa isang makasalanan na mundo at inilalarawan din kung ano ang ginagawa ng Banal na Espiritu para sa Kristiyano.