Lesson 8: ਸਲੀਬ ਅਤੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣਾ

ਇਸ ਪਾਠ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੇਠਾਂ ਦੱਸੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ:

(1) ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਯਿਸੂ ਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰਨੀ।

(2) ਅੰਜੀਰ ਦੇ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਪ ਦੇਣ ਦੀ ਜੀਵਿਤ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ।

(3) ਉਸ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਜਿਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪਤਰਸ ਅਸਫਲ ਹੋਇਆ।

(4) ਸਲੀਬ ਅਤੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀ ਮਸੀਹੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸੇਵਕਾਈ ਦੀ ਨੀਂਹ ਵੱਜੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਨੀ।

ਸਾਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸੇਵਕਾਈ ਸਲੀਬ ਅਤੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਸ਼ੁਭਸਮਾਚਾਰਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਸਿਖਰ ਯਿਸੂ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੁਭਸਮਾਚਾਰਾਂ ਦੇ ਕੁੱਲ 89 ਅਧਿਆਇਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ 30 ਅਧਿਆਏ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜੇਤੂ ਦਾਖਲੇ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੇ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਯੂਹੰਨਾ ਦਾ ਲਗਭਗ ਅੱਧਾ ਸ਼ੁਭਸਮਾਚਾਰ ਇਸੇ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਬਾਰੇ ਹੈ। ਇਹ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦਾ ਸਿਖਰ ਹੈ। ਇਸ ਪਾਠ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਧਰਤੀ ਤੇ ਯਿਸੂ ਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਅੰਤਿਕ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਲਈ ਪਾਠ ਸਿੱਖਾਂਗੇ।

► ਪਾਠ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦੋ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰੋ:

• ਸਲੀਬੀਕਰਨ ਦਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ, ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਵੱਜੋਂ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ਤੇ?

• ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ, ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਵੱਜੋਂ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ਤੇ?

ਸ਼ੁਭਸਮਾਚਾਰ ਲਿਖਾਰੀਆਂ ਨੇ ਮੁੱਢਲਾ ਜ਼ੋਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਸੀ ਜੋ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਿਲੇ। ਉਦਾਹਰਨ ਦੇ ਲਈ, ਯਿਸੂ ਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ, ਮੱਤੀ ਜੋਤਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਹੇਰੋਦੇਸ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਦੇ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਇਸ ਵਿਰੋਧੀ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਯਤਨ ਕੀਤਾ। ਯੂਹੰਨਾ ਇੱਕ ਯਹੂਦੀ ਧਰਮ ਗੁਰੂ ਨਿਕੁਦਿਮੁਸ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਦੀ ਤੁਲਨਾ, ਖੂਹ ਤੇ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਅਸਿੱਖਿਅਤ ਔਰਤ ਦੇ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।

► ਪੜ੍ਹੋ ਮੱਤੀ 10:32-39.

ਕੋਈ ਵੀ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਨਿਰਪੱਖ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ; ਜਾਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਸਦੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਉਸਦਾ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦਾ ਵਰਣਨ ਅਜਿਹੀ ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਵੱਜੋਂ ਕੀਤਾ ਜੋ ਇੰਨਾਂ ਦੋ ਸਮੂਹਾਂ ਨੂੰ ਅਲੱਗ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪਰਿਵਾਰ ਯਿਸੂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੰਡੇ ਗਏ; ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਯਿਸੂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ (ਯੂਹੰਨਾ 7:5, ਮਰਕੁਸ 3:21)। ਕੋਈ ਵੀ ਨਿਰਪੱਖ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਿਆ।

ਯਿਸੂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਰੋਧੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ ਉਸਦੀ ਜਨਤਕ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਨਾਟਕੀ ਬਣ ਗਈਆਂ। ਇਹ ਵਿਰੋਧੀ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਸਲੀਬ ਦੇ ਵੀ ਜਾਰੀ ਰਹੀਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋ ਚੋਰਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਬਹੁਤ ਅਲੱਗ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ।

ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਉਂਦਾ ਕਰਨ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ

► ਪੜ੍ਹੋ ਯੂਹੰਨਾ 11:1-57.

ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਪਰਤਿਸਠਾ ਦੇ ਪਰਬ ਦੌਰਾਨ ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੈਕਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗਿਆ, ਜਾਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਉਸ ਤੇ ਈਸ਼ਵਰ ਨਿੰਦਾ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਤੇ ਪਥਰਾਅ ਕਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਅਜੇ ਉਸਦੇ ਬਲੀਦਾਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਯਿਸੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿੱਕਲ ਕੇ ਯਰਦਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਧਾਰਮਿਕ ਕੇਂਦਰ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਤੋਂ ਦੂਰ ਚਲਾ ਗਿਆ (ਯੂਹੰਨਾ 10:22-42)।

ਜਦੋਂ ਲਾਜ਼ਰ ਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਆਈ ਤਾਂ ਚੇਲ੍ਹੇ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਯਿਸੂ ਦੇ ਲਈ ਯਹੂਦਿਆ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਾਪਿਸ ਜਾਣਾ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਸੀ। ਬਾਈਬਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਅਕਸਰ ਥੋਮੇ ਦਾ ਉਸਦੇ ਸ਼ੱਕ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸਾ ਦੇ ਲਈ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੁਆਮੀ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਸੀ। ਉਹ (ਸਹੀ) ਅੰਦਾਜਾ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਯਹੂਦਿਆ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਾਰਿਆ ਜਾਵੇਗਾ, ਪਰ ਥੋਮਾ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਯਹੂਦਿਆ ਮੁੜਣ ਦੇ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਥੋਮਾ ਆਪਣੇ ਸੰਗੀ ਚੇਲ੍ਹਿਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਆਓ ਅਸੀਂ ਭੀ ਚੱਲੀਏ ਭਈ ਉਹ ਦੇ ਨਾਲ ਮਰੀਏ” (ਯੂਹੰਨਾ 11:16)। ਥੋਮਾ ਦੁਆਰਾ ਬਾਅਦ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੀਤੇ ਸ਼ੱਕ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਡਰੇ ਹੋਏ ਚੇਲ੍ਹੇ ਦੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨੂੰ ਕਦੇ ਭੁੱਲਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ। ਕੀ ਇਹ ਕੋਈ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਥੋਮਾ ਭਾਰਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਭਸਮਾਚਾਰ ਲੈ ਕੇ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਇਆ?

ਬੈਤਅਨਿਯਾ ਜਿਹੇ ਛੋਟੇ ਨਗਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਲੁਕਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕਿਆ। ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਇਸ ਨਾਟਕੀ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਲੁਕਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਯੂਹੰਨਾ ਇਸ ਚਮਤਕਾਰ ਦੇ ਬਾਰੇ ਅਲੱਗ-ਅਲੱਗ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਭੀੜ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ

ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਲਾਜ਼ਰ ਦੇ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਫੈਲੀ, ਤਾਂ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਪੱਕਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਯਿਸੂ ਰੋਮ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ਅਤੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦਾਊਦ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰੇਗਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੱਕਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਯਿਸੂ ਵਾਇਦਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਮਸੀਹ ਹੈ। “ਤਦੋਂ ਬਥੇਰਿਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਹੜੇ ਮਰਿਯਮ ਕੋਲ ਆਏ ਸਨ ਇਹ ਜੋ ਕੁਝ ਯਿਸੂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਨਿਹਚਾ ਕੀਤੀ” (ਯੂਹੰਨਾ 11:45 ਅਤੇ 12:11)। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਵੇਖੋ ਜਗਤ ਉਹ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗ ਤੁਰਿਆ!” (ਯੂਹੰਨਾ 12:19)। ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਗਧੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਭੀੜਾਂ ਦੇ ਜੋਸ਼ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਮਿਲੀ।

ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ

ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਉਂਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਘਟਨਾ ਨੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਦੁਆਰਾ ਯਿਸੂ ਦੇ ਮਸੀਹ ਹੋਣ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਦਾ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਭੀੜਾਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਕੋਲ ਸਿਰਫ਼ ਦੋ ਹੀ ਵਿਕਲਪ ਬਚੇ ਸਨ:

1. ਮੰਨ ਲੈਣ ਕਿ ਯਿਸੂ ਉਹੀ ਹੈ ਜੋ ਹੋਣ ਦਾ ਉਹ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਲਈ ਆਪਣੀ ਕਾਮਨਾ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ ਸੀ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਪਟੀ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਮਨ ਲੈਂਦੇ ਕਿ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਯਹੂਦੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਵੱਜੋਂ ਆਪਣੇ ਅਹੁਦੇ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੰਦੇ।

2. ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਫੜ ਲੈਂਦੇ ਅਤੇ ਮਾਰ ਦਿੰਦੇ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਯਿਸੂ ਦੇ ਮਸੀਹ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰਨਾ ਪੈਣਾ ਸੀ।

ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪੱਖ ਇਹ ਦੱਸ ਕੇ ਆਪਣਾ ਬਚਾਅ ਕੀਤਾ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਭਲੇ ਦੇ ਲਈ ਹੈ। ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਆਗੂਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਬਣਾਇਆ। “ਇਸ ਲਈ ਪਰਧਾਨ ਜਾਜਕਾਂ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਨੇ ਮਹਾ ਸਭਾ ਇਕੱਠੀ ਕਰ ਕੇ ਕਿਹਾ, ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਬਹੁਤ ਨਿਸ਼ਾਨ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ? ਜੇ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ਛੱਡ ਦੇਈਏ ਤਾਂ ਸਭ ਉਸ ਉੱਤੇ ਨਿਹਚਾ ਕਰਨਗੇ ਅਤੇ ਰੋਮੀ ਆ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਨਾਲੇ ਸਾਡੀ ਜਗ੍ਹਾ ਅਰ ਨਾਲੇ ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਭੀ ਲੈ ਲੈਣਗੇ।” (ਯੂਹੰਨਾ 11:47-48)। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਯਿਸੂ ਰੋਮ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰੇਗਾ। ਉਹ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾਏ ਕਿ ਉਸਦਾ ਰਾਜ ਆਤਮਿਕ ਸੀ।

“ਸਾਡੀ ਜਗ੍ਹਾ” ਦਾ ਅਰਥ ਸ਼ਾਇਦ ਹੈਕਲ ਹੈ, ਅਤੇ “ਸਾਡੀ ਕੌਮ” ਉਸ ਆਜਾਦੀ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਸੀ ਜੋ ਰੋਮ ਨੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ (ਵੇਖੋ ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 6:13 ਅਤੇ ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 21:28)। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਯਹੂਦਿਆ ਰੋਮ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸੀ, ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਹੈਕਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰਨ, ਆਪਣੀਆਂ ਧਾਰਮਿਕ ਰੀਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨ ਦੀ ਅਤੇ ਮਹਾਂ ਸਭਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੀ ਕੁਝ ਨਾਗਰਿਕ ਸਰਕਾਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਆਜਾਦੀ ਸੀ। ਜੇਕਰ ਰੋਮ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਨੂੰ ਦਬਾ ਦਿੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਇਹ ਸਭ ਗੁਆ ਦਿੰਦੇ।

ਕੈਫਾਸ ਨੇ ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਰੀ ਕੌਮ ਦੇ ਦੁੱਖ ਭੋਗਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇੱਕ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਮਰਨਾ ਸਹੀ ਹੈ (ਯੂਹੰਨਾ 11:49-50)। ਵਿਅੰਗਮਈ ਢੰਗ ਦੇ ਨਾਲ, ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮਹਾਂ ਸਭਾ ਦਾ ਡਰ ਸੱਚ ਹੋ ਗਿਆ। ਯਿਸੂ ਦੇ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਦੇ ਚਾਲੀ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਰੋਮੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਯਹੂਦੀ ਬਗ਼ਾਵਤ ਨੂੰ ਦਬਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਹੈਕਲ ਨੂੰ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਲੈ ਲਏ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਤੋਂ ਕੈਫਾਸ ਬਚਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਸਬੂਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਟਾਉਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇਸ ਚਮਤਕਾਰ ਨੂੰ ਲੁਕਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਮਹਾਂ ਸਭਾ ਨੇ ਕੌਮ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਯਿਸੂ ਦੇ ਲਾਜ਼ਰ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ (ਯੂਹੰਨਾ 11:53 ਅਤੇ ਯੂਹੰਨਾ 12:10)। ਚਮਤਕਾਰ ਜਰੂਰੀ ਤੌਰ ਤੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ, “ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਇੱਕ ਚਮਤਕਾਰ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਬਿਤ ਕਰ ਦੇਵੇ, ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਲਵੇਗਾ।” ਪਰ ਚਮਤਕਾਰ ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ੱਕ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਜਿਆਦਾ ਕਠੋਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਧਨੀ ਅਤੇ ਲਾਜ਼ਰ (ਇਹ ਉਹ ਲਾਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਯਿਸੂ ਨੇ ਜਿਉਂਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ) ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਧਨੀ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅਬਰਾਹਾਮ ਦੇ ਅੱਗੇ ਮਿੰਨਤ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਭਾਈਆਂ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇਣ ਦੇ ਲਈ ਘੱਲੇ। ਅਬਰਾਹਾਮ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਪਰ ਉਹ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਜੇ ਮੂਸਾ ਅਤੇ ਨਬੀਆਂ ਦੀ ਨਾ ਸੁਣਨ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਭੀ ਕੋਈ ਜੀ ਉੱਠੇ ਪਰ ਓਹ ਨਾ ਮੰਨਣਗੇ” (ਲੂਕਾ 16:31)। ਵਚਨ ਹੀ ਸਚਿਆਈ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਦੇ ਲਈ ਕਾਫੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਵਚਨਾਂ ਦਾ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਬਾਕੀ ਦੇ ਸਬੂਤ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।

ਯਿਸੂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ: ਮਰੀਅਮ

► ਪੜ੍ਹੋ ਮੱਤੀ 26:6-13 ਅਤੇ ਯੂਹੰਨਾ 12:1-11.

ਧਰਤੀ ਤੇ ਯਿਸੂ ਦੀ ਸਾਰੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਮਰੀਅਮ, ਲਾਜ਼ਰ ਅਤੇ ਮਾਰਥਾ ਦੀ ਭੈਣ ਯਿਸੂ ਦੀ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਸਮਰਪਿਤ ਪੈਰੋਕਾਰ ਸੀ। ਇੱਕ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਮਾਰਥਾ ਨੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੀ ਮਰੀਅਮ ਬੈਠ ਕੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਸੁਣਦੀ ਹੈ ਜਦਕਿ ਮਾਰਥਾ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਯਿਸੂ ਨੇ ਮਰੀਅਮ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਜਿਸਨੇ “ਤਾਂ ਉਹ ਚੰਗਾ ਹਿੱਸਾ ਪਸਿੰਦ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਤੋਂ ਖੋਹਿਆ ਨਾ ਜਾਵੇਗਾ” (ਲੂਕਾ 10:42)।

ਯਿਸੂ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚੇਲ੍ਹੇ ਸ਼ਮਓਨ ਕੋੜ੍ਹੀ ਦੇ ਘਰ ਗਏ। ਲਾਜ਼ਰ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਖਾਣੇ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਮਰੀਅਮ ਨੇ ਇੱਕ ਮਹਿੰਗਮੁੱਲੇ ਅਤਰ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸਿਰ ਅਤੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਡੋਲ੍ਹਿਆ। ਇਸ ਅਤਰ ਦੀ ਕੀਮਤ 300 ਦੀਨਾਰੀ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਸਾਲ ਦੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੈਂਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਮਰੀਅਮ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਜੋੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਪੈਸੇ ਸਨ।

ਚੇਲ੍ਹੇ ਗੁੱਸੇ ਸਨ ਕਿ ਮਰੀਅਮ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ (ਮੱਤੀ 26:8, ਮਰਕੁਸ 14:5), ਪਰ ਮਰੀਅਮ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਰਾਏ ਬਾਰੇ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਉਹ ਯਿਸੂ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਅਜਿਹੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਬਾਕੀਆਂ ਦੀ ਰਾਏ ਨਹੀਂ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਕਿ ਅਤਰ ਦੀ ਕਿੰਨੀ ਕੀਮਤ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਕਿ ਬਾਕੀ ਇਸਦੇ ਬਾਰੇ ਕੀ ਸੋਚਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੁਆਮੀ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਜਦੋਂ ਚੇਲ੍ਹਿਆਂ ਨੇ ਮਰੀਅਮ ਦੇ ਕੰਮ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫਟਕਾਰ ਲਗਾਈ: “ਉਸਨੂੰ ਇਕੱਲਿਆਂ ਛੱਡ ਦਿਉ...ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ” (ਮਰਕੁਸ 14:6)। ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਸਲੀਬ ਹੁਣ ਕੁਝ ਹੀ ਦਿਨ ਦੂਰ ਹੈ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਮਰੀਅਮ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਕੰਮ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ: “ਇਹ ਅਤਰ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੀ ਦੇਹੀ ਉੱਤੇ ਪਾਇਆ ਸੋ ਮੇਰੇ ਕਫ਼ਨਾਉਣ ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਹੈ” (ਮੱਤੀ 26:12)। ਯਿਸੂ ਨੇ ਇਸ ਇਸਤਰੀ ਦਾ ਆਦਰ ਕੀਤਾ ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੇ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਕੰਮ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਭਰੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕੀਤੀ।

ਜਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਮਰੀਅਮ ਦੁਆਰਾ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਸਹ ਕਰਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਪੜਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪੁੱਛਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, “ਮੈਂ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ? ਕੀ ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਜਿਆਦਾ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਜਾਂ ਵੇਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਰਾਏ ਸੀ?” ਮਰੀਅਮ ਸੱਚਮੁੱਚ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ।

ਯਿਸੂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ: ਸ਼ਾਹੀ ਦਾਖਲਾ

► ਮੱਤੀ 21:1-11 ਅਤੇ ਯੂਹੰਨਾ 12:12-19.

ਐਤਵਾਰ ਵਾਲੇ ਦਿਨ, ਯਿਸੂ ਇੱਕ ਗਧੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਆਇਆ। ਇੱਕ ਸਾਧਾਰਨ ਦਿਨ ਤੇ, ਇਸ ਦੇ ਕੋਈ ਵੀ ਗੱਲ ਅਜੀਬ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ; ਇੱਕ ਗ਼ਲੀਲੀ ਸਿੱਖਿਅਕ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਸਮੂਹ ਦੇ ਨਾਲ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਸਾਹ ਦੇ ਪਰਬ ਦੇ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਸਾਧਾਰਨ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿੰਦਾ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪਸਾਹ ਦੀ ਇਹ ਧਾਰਮਿਕ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਬਿਆਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ।

ਮੱਤੀ ਯਿਸੂ ਦੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲੇ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮੱਤੀ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਦੇ ਦਾਖਲੇ ਨੇ ਜ਼ਕਰਯਾਹ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਕੀਤੀ। ਭੀੜ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਜ਼ਬੂਰ 118 ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਆਏ, ਇੱਕ ਪਸਾਹ ਦਾ ਜ਼ਬੂਰ ਜੋ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਹੀ ਦਾਖਲੇ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਮੱਤੀ 21:4-11, ਜ਼ਕਰਯਾਹ 9:9, ਜ਼ਬੂਰ 118:26)।

ਇਹ ਦਾਖਲਾ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਮਹੱਤਵ ਦੇ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ:

• ਭੀੜਾਂ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਰਾਹ ਵਿਛਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਰਾਜੇ ਦੇ ਅੱਗੇ ਅਧੀਨਗੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ (ਮੱਤੀ 21:8, 2 ਰਾਜਿਆਂ 9:13)

• ਮੈਕਾਬਿਅਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਕਾਲ ਤੋਂ ਖ਼ਜੂਰ ਦੀਆਂ ਟਾਹਣੀਆਂ ਕਿਸੇ ਸੈਨਿਕ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਤੇ ਜਿੱਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ (ਯੂਹੰਨਾ 12:13, 1 ਮੈਕਾਬੀਸ 13:51)।

• “ਹੋਸੰਨਾ” ਦਾ ਅਰਥ ਸੀ “ਸਾਨੂੰ ਬਚਾਓ”, ਜੋ ਕਿ ਛੁਟਕਾਰੇ ਦੇ ਲਈ ਦੁਹਾਈ ਸੀ।

• “ਦਾਊਦ ਦਾ ਪੁੱਤਰ” ਇੱਕ ਸ਼ਾਹੀ ਅਤੇ ਮਸੀਹ ਦੇ ਲਈ ਅਹੁਦਾ ਸੀ।

ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸੀ ਕਿ ਯਿਸੂ ਰੋਮ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਦਾਊਦ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਲੰਬੀ ਉਡੀਕ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਨਬੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਾਇਦੇ ਜਲਦ ਹੀ ਪੂਰੇ ਹੋ ਜਾਣਗੇ।

ਕੁਝ ਹੀ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਚੀਖ ਕੇ ਕਹਿਣਗੇ, “ਉਸਨੂੰ ਸਲੀਬ ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਉ! ਕਿਉਂ? ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਗ਼ਲਤ ਕਾਰਨਾਂ ਦੇ ਕਰਕੇ ਯਿਸੂ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਰੋਮ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ, ਪਰ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਸੈਨਿਕ ਬਗ਼ਾਵਤ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਇਰਾਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਰਾਜ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਪਰ ਉਹ ਇੱਕ ਆਤਮਿਕ ਰਾਜ ਲਿਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਭੀੜ ਜਲਦ ਹੀ ਯਿਸੂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋ ਗਈ।

ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਤਾਕਤਵਰ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁਲੀਨ ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ; ਜਲਦ ਹੀ ਸ਼ਕਤੀਹੀਨ ਲੋਕ ਵੀ ਉਸਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਅੱਗੇ ਕੀ ਹੈ, ਯਿਸੂ ਆਪਣਾ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਲਈ ਰੋਇਆ (ਲੂਕਾ 19:41-44)। ਯਿਸੂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸ਼ਾਹੀ ਦਾਖਲਾ ਉਸਨੂੰ ਸਲੀਬ ਦੇ ਵੱਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਭੀੜਾਂ ਨੇ ਜ਼ਬੂਰ 118:26 ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ, “ਧੰਨ ਹੈ ਉਹ ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ!” ਯਿਸੂ ਉਸ ਜ਼ਬੂਰ ਦੇ ਅੱਗਲੇ ਵਚਨ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਸੀ “ਜਗ ਪਸ਼ੂ ਨੂੰ ਰੱਸਿਆਂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿਉ, ਜਗਵੇਦੀ ਦੇ ਸਿੰਙਾਂ ਤੀਕ!” (ਜ਼ਬੂਰ 118:27, ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦ ਬੀ ਐਸ ਆਈ) ਯਿਸੂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਬਲੀਦਾਨ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾਖਿਲ ਹੋਇਆ ਜੋ ਜਲਦ ਹੀ ਵੇਦੀ ਤੇ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਜਾਵੇਗਾ, ਜੋ ਇੱਕ ਰੋਮੀ ਸਲੀਬ ਸੀ।

► ਪੜ੍ਹੋ ਮਰਕੁਸ 11:12-25.

ਸਾਰੇ ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਸ਼ੁਭਸਮਾਚਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਯਿਸੂ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਬਾਂਝ ਅੰਜੀਰ ਦੇ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਪ ਦੇਣ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਉਸਦੀ ਜਨਤਕ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦੱਸੀ ਗਈ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਅੰਜੀਰ ਦੇ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਬੈਤਅਨੀਆ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਾਤ ਬਿਤਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੋਮਵਾਰ ਦੇ ਦਿਨ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਆਉਣ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸ਼ਰਾਪ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਮੰਗਲਵਾਰ ਦੇ ਦਿਨ ਚੇਲ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਰੁੱਖ ਸਿਰਫ਼ 24 ਘੰਟਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੁੱਕ ਗਿਆ ਸੀ।

ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਅੰਜੀਰ ਦੇ ਫ਼ਲ ਦੀ ਰੁੱਤ ਨਹੀਂ ਸੀ (ਮਰਕੁਸ 11:13), ਪਰ ਪੱਤਿਆਂ ਤੋਂ ਭਾਵ ਸੀ ਕਿ ਰੁੱਖ ਤੇ ਹਰੀਆਂ ਅੰਜੀਰਾਂ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਸਨ। ਅੰਜੀਰ ਦੇ ਰੁੱਖ ਉੱਤੇ ਫ਼ਲ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਕੁਝ ਹੀ ਸਮੇਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦਿੱਖਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਰੁੱਖ ਦੇ ਉੱਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਲੱਗਣ ਵਾਲੀਆਂ ਅੰਜੀਰਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਪੱਤੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਸਾਲ ਰੁੱਖ ਫ਼ਲ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ।

ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇਸਰਾਏਲ ਦੇ ਫ਼ਲ ਨਾ ਦੇਣ ਦਾ ਜੀਵਿਤ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਸੀ।[1] ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਇਸਰਾਏਲ ਨੂੰ ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਬਰਕਤ ਦੇਣ ਦੇ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਸੀ (ਉਤਪਤ 12:3)। ਇਸਦੀ ਬਜਾਏ, ਇਸਰਾਏਲ ਨੇ ਯਹੋਵਾਹ ਦੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ।

ਹੈਕਲ ਸਾਰੀਆਂ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਲਈ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਸਥਾਨ ਸੀ (ਯਸਾਯਾਹ 56:7)। ਇਸਦੀ ਬਜਾਏ, ਹੈਕਲ ਡਾਕੂਆਂ ਦੀ ਖੋਹ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਤਾਕਤਵਰ ਮਹਾਂ-ਜਾਜਕ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟਦੇ ਸਨ।

ਅੰਜੀਰ ਦਾ ਰੁੱਖ ਬਾਂਝ ਸੀ; ਇਸਰਾਏਲ ਵੀ ਬਾਂਝ ਸੀ। ਅੰਜੀਰ ਦੇ ਰੁੱਖ ਦਾ ਇਨਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ; ਇਸਰਾਏਲ ਦਾ ਵੀ ਜਲਦ ਹੀ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।

ਅੰਜੀਰ ਦੇ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਪ ਦੇਣਾ ਯਿਸੂ ਦੀ ਜਨਤਕ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸੰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ:

1. ਅੰਜੀਰ ਦੇ ਬਾਂਝ ਰੁੱਖ ਦਾ ਜਿਉਂਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ (ਮਰਕੁਸ 11:12-14, 20-25)।

2. ਹੈਕਲ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਨਾ (ਮਰਕੁਸ 11:15-19)।

3. ਦੁਸ਼ਟ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ (ਮਰਕੁਸ 12:1-12)।

4. ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵਿਵਾਦ (ਮਰਕੁਸ 12:13-40)।

5. ਯਿਸੂ ਹੈਕਲ ਦੇ ਬਰਬਾਦ ਹੋਣ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਮਰਕੁਸ 13:1-37)।

ਯਿਸੂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ: ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ

► ਪੜ੍ਹੋ ਮੱਤੀ 21:23-22:46.

ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਪੱਕਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਨੇ ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕਠਿਨ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹੇਠਾਂ ਸੁੱਟਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਯਿਸੂ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਦਾਖਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਹੈਕਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸਾਰੇ ਵਿਵਾਦ ਕੀਤੇ। ਉਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਉਹ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਅਸਫਲ ਹੀ ਹੋਏ। ਸਗੋਂ ਭੀੜ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੁੱਧ ਅਤੇ ਸਮਝ ਦੇ ਨਾਲ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਿਆਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਵੇਖਿਆ।

ਪਹਿਲਾਂ ਮਹਾਂ-ਜਾਜਕ ਅਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਹੈਕਲ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਨ ਅਤੇ ਜਨਤਕ ਤੌਰ ਤੇ ਸਿਖਾਉਣ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯੂਹੰਨਾ ਬਪਤਿਸਮਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਬਾਰੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਪੁੱਛ ਕੇ ਫਸਾਉਣ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕੀਤੀ।

ਫਿਰ ਯਿਸੂ ਨੇ ਤਿੰਨ ਅਜਿਹੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਦਿੱਤੇ ਜੋ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਦੋ ਪੁੱਤਰਾਂ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਧੰਦਾ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਰਾਜ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਸੰਬੰਧ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਦੁਸ਼ਟ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਸੀਹ ਸਵੀਕਾਰ ਨਾ ਕਰਨ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਅੰਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਭੋਜ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਭੋਜ ਦੇ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਇਸਦੇ ਯੋਗ ਪ੍ਰਤੀਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੱਦੇ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਵਿਖਾਉਣ ਦਾ ਪੱਕਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਉਸਦੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਸਚਿਆਈ ਦੇ ਬਾਰੇ ਸਿੱਖਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ; ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਦੇਸ਼ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨਾ ਸੀ। ਯਿਸੂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸਚਿਆਈ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਉੱਤਰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੇ।

ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮੱਤੀ ਇਸ ਭਾਗ ਦਾ ਅੰਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਨੂੰ ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਰਦਾ ਹੈ: “ਅਤੇ ਕੋਈ ਉਹ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਚਨ ਤੀਕਰ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦੇ ਸੱਕਿਆ, ਨਾ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹਿਆਉਂ ਪਿਆ ਜੋ ਉਸ ਅੱਗੇ ਕੋਈ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕਰੇ।” (ਮੱਤੀ 22:46)। ਮਰਕੁਸ ਇਹ ਵਿਵਾਦ ਵੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅਨੰਦ ਦੇ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਸਮਾਪਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, “ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਭੀੜ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਹ ਦੀ ਸੁਣਦੀ ਸੀ” (ਮਰਕੁਸ 12:37)।

► ਇੱਕ ਪਾਸਬਾਨ ਜਾਂ ਮਸੀਹੀ ਆਗੂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ਅਕਸਰ ਬਹੁਤ ਕਠਿਨ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ। ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰ ਪਰਖ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ? ਇੰਨਾਂ ਦੋਨਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਤੁਹਾਡੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਅਲੱਗ-ਅਲੱਗ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ? (ਇਸ ਤੁਲਨਾ ਦੀ ਉਦਾਹਰਨ ਦੇ ਲਈ ਵੇਖੋ ਕਹਾਉਤਾਂ 26:4-5)।

► ਪੜ੍ਹੋ 1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 15:1-8.

ਯਿਸੂ ਦੇ ਸਵਰਗ ਤੇ ਉਠਾਏ ਜਾਣ ਦੇ ਵੀਹ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ, ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਕੁਰਿੰਥੁਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਲੀਸਿਆ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਕਲੀਸਿਆ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਲੱਗ-ਅਲੱਗ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਛੋਕੜਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਸਨ। ਕਲੀਸਿਆ ਦੇ ਯਹੂਦੀ ਸਨ ਜੋ ਇਬਰਾਨੀ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਾਸਤਰ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਵਿੱਚ ਪਰਾਈਆਂ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਵੀ ਸਨ ਜੋ ਸੱਚੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਸਨ।

ਕੁਰਿੰਥੁਸ ਦੀ ਕਲੀਸਿਆ ਵਿੱਚ ਫੁੱਟ ਪਈ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਗ਼ਲਤ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਸੀ। ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਜੁਆਬ ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਪਹਿਲੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਈ ਜੋ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਮੁੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪਰਾਈਆਂ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਘਟਨਾਵਾਂ ਸਨ:

• ਮਸੀਹ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਲਈ ਮਰਿਆ।

• ਉਹ ਦਫਨਾਇਆ ਗਿਆ।

• ਉਹ ਤੀਸਰੇ ਦਿਨ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਉਂਦਾ ਹੋ ਗਿਆ।

• ਉਹ ਜਨਤਕ ਤੌਰ ਤੇ – ਕੇਫਾਸ, ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਨੂੰ, ਇੱਕ ਸਮੇਂ 500 ਭਾਈਆਂ ਨੂੰ, ਯਾਕੂਬ ਨੂੰ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਰਸੂਲਾਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਅੰਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ ਨੂੰ ਵਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ।

ਕੁਰਿੰਥੁਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਸਲੀਬ ਦੇ ਬਾਰੇ ਸੀ: “ਮਸੀਹ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਲਈ ਮਰਿਆ।” ਸਲੀਬ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਮਸੀਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀ ਬਿੰਦੂ ਹੈ।

ਪੁਰਾਣੇ ਨੇਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਲੇਲੇ ਨੂੰ ਬਲੀਦਾਨ ਦੇ ਲਈ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਉਹ ਲੇਲੇ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਬਲੀਦਾਨੀ ਮੌਤ ਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜ ਸਕੇ। ਸਕੀਏ। ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਲੇਲੇ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਅਰਾਧਕ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ, “ਲੇਲਾ ਮੇਰੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਮਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਾਪ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮੌਤ ਦੇ ਯੋਗ ਹਾਂ।” ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮੌਤ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਮਸੀਹ ਮਰਿਆ। ਅਸੀਂ ਮਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ; ਪਰ ਉਹ ਮਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜੀ ਸਕੀਏ।

ਕੀ ਉਸਨੂੰ ਕੋੜ੍ਹੇ ਮਾਰੇ ਗਏ?

ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਮਾਰ ਖਾਣ ਦੇ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਨਰੋਏ ਕੀਤੇ ਜਾਈਏ।

ਕੀ ਉਹ ਬੇਕਸੂਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਸੂਰਵਾਰ ਠਹਿਰਾਇਆ ਗਿਆ?

ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਸੂਰਵਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਬੇਕਸੂਰ ਠਹਿਰਾਏ ਜਾਈਏ।

ਕੀ ਉਸਨੇ ਕੰਡਿਆਂ ਦਾ ਤਾਜ਼ ਪਾਇਆ?

ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮਹਿਮਾ ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨ ਸਕੀਏ।

ਕੀ ਉਸਦੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ?

ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਦੀਪਕ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਦੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਪਹਿਨ ਸਕੀਏ।

ਕੀ ਉਸ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬਦਨਾਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ?

ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਆਦਰ ਅਤੇ ਬਰਕਤਾਂ ਮਿਲ ਸਕਣ।

ਕੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਗਿਣਤੀ ਪਾਪੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ

ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਬੇਕਸੂਰ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਪਾਪ ਤੋਂ ਛੁਡਾਏ ਹੋਏ ਮੰਨੇ ਜਾਈਏ।

ਉਸਦੇ ਬਾਰੇ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਚਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ?

ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਬਚਾ ਸਕੇ।

ਕੀ ਉਹ ਅੰਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕੀ ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦਰਦਨਾਕ ਅਤੇ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਮੌਤ ਸੀ?

ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਦਾ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹੀਏ, ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਮਹਿਮਾ ਤੱਕ ਚੁੱਕੇ ਜਾਈਏ।

-ਜੇ.ਸੀ. ਰਾਇਲ46F[1]

ਉਸਦਾ ਫੜਿਆ ਜਾਣਾ

► ਪੜ੍ਹੋ ਮੱਤੀ 26:1-5, 14-56.

ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਬੁੱਧਵਾਰ ਵਾਲੇ ਦਿਨ, ਦੋ ਦਿਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ। ਮਹਾਂ ਸਭਾ ਪਸਾਹ ਦੇ ਪਰਬ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭੀੜਾਂ ਦੇ ਚਲੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਫੜਵਾਏ ਜਾਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਜੋ ਯਿਸੂ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਦੇ ਨੌ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਹੋਣਾ ਸੀ। ਪਰ ਯਹੂਦਾਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੁਆਮੀ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਰੱਖਿਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਇੱਕ ਪੈਰੋਕਾਰ ਦੀ ਸਮਰਥਨ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਫੜਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ।

ਮਹਾਂ ਜਾਜਕਾਂ ਨੂੰ ਯਹੂਦਾਹ ਦੀ ਲੋੜ ਕਿਉਂ ਸੀ? ਉਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਫੜਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਭੀੜ ਨਾਲੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋਵੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜੇਕਰ ਉਹ ਜਨਤਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਫੜਦੇ ਤਾਂ ਦੰਗੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ।

[1]ਚੇਲ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪਸਾਹ ਦਾ ਭੋਜਨ ਖਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਯਿਸੂ ਗਤਸਮਨੀ ਦੇ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਗਿਆ। ਸਲੀਬ ਦੇ ਸਰੀਰਕ ਦੁੱਖਾਂ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋਣ ਦੇ ਆਤਮਿਕ ਦੁੱਖ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕੀਤੀ, “ਰੇ ਪਿਤਾ, ਜੇ ਹੋ ਸੱਕੇ ਤਾਂ ਇਹ ਪਿਆਲਾ ਮੈਥੋਂ ਟਲ ਜਾਵੇ ਪਰ ਉਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਜੋ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਪਰ ਉਹੋ ਜੋ ਤੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈਂ” (ਮੱਤੀ 26:39)। ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੇ ਅੱਗੇ ਸਮਰਪਣ ਕੀਤਾ।

ਉਸ ਰਾਤ ਦੇ ਪਿੱਛਲੇ ਸਮੇਂ, ਯਹੂਦਾਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਫੜਵਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਭੀੜ ਦੇ ਨਾਲ ਆਇਆ।[2] ਯਹੂਦਾਹ ਦੁਆਰਾ ਚੁੰਮੇ ਦੇ ਨਾਲ ਯਿਸੂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰਵਾਉਣ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। “ਸੋ ਜਾਂ ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਮੈਂ ਹੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿਛਾਹਾਂ ਨੂੰ ਹਟ ਗਏ ਅਤੇ ਭੁੰਞੇਂ ਡਿੱਗ ਪਏ” (ਯੂਹੰਨਾ 18:6)। ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦਾ ਇਹ ਵੱਡਾ ਸਮੂਹ ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਤੋਂ ਡਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਕੋਲ ਮੌਤ ਤੇ ਉੱਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੁੱਖ ਕਾਬੂ ਯਿਸੂ ਦਾ ਸੀ, ਨਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਵੈਰੀਆਂ ਦਾ। ਇੱਕ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਓਕਟਾਵਾਈਸ ਵਿਨਸਲਾਅ ਨੇ ਲਿਖਿਆ, “ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਰਨ ਦੇ ਲਈ ਕਿਸਨੇ ਫੜਵਾਇਆ? ਪੈਸੇ ਦੇ ਲਈ, ਯਹੂਦਾਹ ਨੇ ਨਹੀਂ। ਡਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੇ ਨਹੀਂ। ਜਲਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੇ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਪਿਤਾ ਨੇ ਕੀਤਾ, ਪਿਆਰ ਦੇ ਕਾਰਨ![3]

ਪੇਸ਼ੀ

► ਪੜ੍ਹੋ ਮੱਤੀ 26:57-27:26, ਲੂਕਾ 22:54-23:25, ਯੂਹੰਨਾ 18:12-19:16.

ਯਿਸੂ ਦੀਆਂ ਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਯਹੂਦੀ ਅਤੇ ਰੋਮੀ ਪੇਸ਼ੀ ਦੋਵੇਂ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ। ਯਹੂਦੀ ਕਾਨੂੰਨ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਨੁੱਖੀ ਸੀ; ਯਹੂਦੀ ਕਾਨੂੰਨ ਨੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਹਰ ਸੰਭਵ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਰੋਮੀ ਕਾਨੂੰਨ ਆਪਣੇ ਸਖ਼ਤ ਨਿਯਮਾਂ ਅਤੇ ਵਿਆਪਕਤਾ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸੰਸਾਰ ਦੀਆਂ ਦੋ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਾਪੀ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਰੋਕਿਆ।

ਯਿਸੂ ਦੇ ਫੜਵਾਏ ਜਾਣ ਦੇ ਕੁਝ ਘੰਟਿਆਂ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਛੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਯਹੂਦੀ ਧਾਰਮਿਕ ਪੇਸ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਰੋਮੀ ਸਿਵਲ ਮੁਕੱਦਮੇ ਦੋਵੇਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਯਹੂਦੀ ਪੇਸ਼ੀਆਂ ਯਹੂਦੀ ਸ਼ਰਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਗ਼ੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਸਨ। ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਕਰਾਰ ਦੇਣ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਨੇ ਹੇਠਾਂ ਦੱਸੇ ਕੰਮ ਕੀਤੇ:

• ਰਾਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਪੇਸ਼ੀ ਕੀਤੀ ਗਈ (ਗ਼ੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ)

• ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਫੜਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਤੇ ਕੋਈ ਰਸਮੀ ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਲਗਾਏ ਗਏ (ਗ਼ੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ)

• ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਗਵਾਹ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ (ਗ਼ੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ)

• ਯਹੂਦੀ ਸ਼ਰਾ ਦੇ ਉਲਟ ਪੇਸ਼ੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਤੇਜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ (ਗ਼ੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ)

ਵਿਅੰਗਮਈ ਢੰਗ ਨਾਲ, ਇਹ ਸਭ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਪਸਾਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਲੀਬ ਦੇ ਸਕਣ ਅਤੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਲੀਬ ਤੋਂ ਹਟਾ ਸਕਣ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਲੇਲੇ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਸਹੀ ਸਮੇਂ ਤੇ ਪਸਾਹ ਦੇ ਲੇਲੇ ਨੂੰ ਖਾਹ ਸਕਣ!

ਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ

(1) ਅੱਨਾਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਯਹੂਦੀ ਪੇਸ਼ੀ (ਯੂਹੰਨਾ 18:12-14, 19-23)

ਅੱਨਾਸ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਲਈ ਮਹਾਂ-ਜਾਜਕ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਰੋਮੀਆਂ ਨੇ ਅੰਨਾਸ ਦੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਉਸਦੇ ਜਵਾਈ ਕੈਫਾ ਨੂੰ ਮਹਾਂ-ਜਾਜਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪਰ ਯਹੂਦੀ ਲੋਕ ਲਗਾਤਾਰ ਅੱਨਾਸ ਨੂੰ “ਮਹਾਂ-ਜਾਜਕ” ਕਹਿੰਦੇ ਰਹੇ। ਅੱਨਾਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਈ ਪਹਿਲੀ ਪੇਸ਼ੀ ਅਧਿਕਾਰਕ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਜਾਂ ਗਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ।

(2) ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਯਹੂਦੀ ਪੇਸ਼ੀ (ਮੱਤੀ 26:57-68)

ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ 2 ਵਜੇ ਦੇ ਕਰੀਬ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪੇਸ਼ੀ ਨੂੰ ਸੂਰਜ ਚੜਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਯਹੂਦੀ ਆਗੂ ਇਹ ਕੰਮ ਤੇਜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਭਾਵੇਂਕਿ ਰਸਮੀ ਰਾਤ ਦੀ ਪੇਸ਼ੀ ਗ਼ੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਸੀ, ਪਰ ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਦੇ ਗ਼ੈਰ-ਰਸਮੀ ਪੇਸ਼ੀ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਯਿਸੂ ਤੇ ਈਸ਼ਵਰ-ਨਿੰਦਾ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੈ।

(3) ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰਸਮੀ ਯਹੂਦੀ ਪੇਸ਼ੀ (ਲੂਕਾ 22:66-71)

ਜਦੋਂ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਿਆ, ਤਾਂ ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਨੇ ਇੱਕ ਰਸਮੀ ਪੇਸ਼ੀ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਪੇਸ਼ੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਨੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ ਤੇ ਯਿਸੂ ਤੇ ਈਸ਼ਵਰ ਨਿੰਦਾ ਕਰਨ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ।

(4) ਪਿਲਾਤੁਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਹਿਲੀ ਰੋਮੀ ਪੇਸ਼ੀ (ਲੂਕਾ 23:1-5, ਯੂਹੰਨਾ 18:28-38)

ਰੋਮ ਨੇ ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਨੂੰ ਅਪਰਾਧੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਸੀ (ਯੂਹੰਨਾ 18:31)। ਪਿਲਾਤੁਸ ਦੁਆਰਾ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜਾ ਸੁਣਾਏ ਜਾਣ ਦੇ ਲਈ ਯਹੂਦੀ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਈਸ਼ਵਰ ਨਿੰਦਾ ਦੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲ ਕੇ ਬਗ਼ਾਵਤ ਦਾ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ “ਭਈ ਅਸਾਂ ਇਹ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਭਰਮਾਉਂਦਿਆਂ ਅਤੇ ਕੈਸਰ ਨੂੰ ਮਾਮਲਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਮਨੇ ਕਰਦਿਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਸੀਹ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਕਹਿੰਦਿਆ ਡਿੱਠਾ” (ਲੂਕਾ 23:2)।

ਪਸਾਹ ਦੇ ਪਰਬ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਯਹੂਦੀ ਲੋਕ ਕਿਸੇ ਰੋਮੀ ਇਮਾਰਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦਾਖਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਅਸ਼ੁੱਧ ਹੋ ਕੇ ਪਸਾਹ ਦੇ ਭੋਜਨ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਨਾ ਰਹਿ ਜਾਣ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੇ ਇਸ ਪੇਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮਹਿਲ ਦੇ ਬਾਹਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਕੋਲ ਰੱਖਿਆ।

(5) ਹੇਰੋਦੇਸ ਅੰਤੀਪਾਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਈ ਰੋਮੀ ਪੇਸ਼ੀ (ਲੂਕਾ 23:6-12)

ਪਿਲਾਤੁਸ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਯਿਸੂ ਬੇਕਸੂਰ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਯਹੂਦੀ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਕ੍ਰੋਧਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਯਿਸੂ “ਗਲੀਲ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਐਥੋਂ ਤੋੜੀ ਸਾਰੇ ਯਹੂਦਿਯਾ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ” (ਲੂਕਾ 23:5) ਤਾਂ ਪਿਲਾਤੁਸ ਇਸ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਪਸਾਹ ਦੇ ਹਫ਼ਤੇ ਦੌਰਾਨ, ਹੇਰੋਦੇਸ਼ ਅੰਤੀਪਾਸ, ਗ਼ਲੀਲ ਦਾ ਹਾਕਮ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੀ।[4] ਕਿਉਂਕਿ ਯਿਸੂ ਗ਼ਲੀਲ ਤੋਂ ਸੀ, ਤਾਂ ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੇ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਉਹ ਇਸ ਮੁਕੱਦਮੇ ਦੇ ਜੱਜ ਵੱਜੋਂ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਏਗਾ। ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਹੇਰੋਦੇਸ ਦੇ ਕੋਲ ਘੱਲਿਆ, ਪਰ ਹੇਰੋਦੇਸ ਦੇ ਇਸ ਮਸਲੇ ਵਿੱਚ ਪੈਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

(6) ਪਿਲਾਤੁਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਅੰਤਿਮ ਰੋਮੀ ਪੇਸ਼ੀ (ਮੱਤੀ 27:15-26, ਲੂਕਾ 23:13-25, ਯੂਹੰਨਾ 18:39-19:16)

ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਪਿਲਾਤੁਸ ਦੀ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਵਾਪਿਸ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਹੱਲ ਕੱਢਿਆ। ਪਿਲਾਤੁਸ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਯਿਸੂ ਬੇਕਸੂਰ ਸੀ: “ਵੇਖੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪੁੱਛ ਗਿੱਛ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਜਿਹੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਤੁਸਾਂ ਇਸ ਉੱਤੇ ਨਾਲਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਖੇ ਇਸ ਮਨੁੱਖ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ” (ਲੂਕਾ 23:14)। ਪਿਲਾਤੁਸ ਬੇਕਸੂਰ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਸਜਾ ਨਹੀਂ ਦੇਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।

ਜਦੋਂ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕੈਸਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਨਾ ਹੋਣ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਉਣ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ, ਤਾਂ ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਪਿਲਾਤੁਸ ਇੱਕ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਾਕਮ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਏ ਇੱਕ ਵਿਵਾਦ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰਾਟ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿੱਚ ਦਾਖਿਲ ਹੋਣ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਇੱਕ ਯਹੂਦੀ ਭੀੜ ਨੇ ਪਿਲਾਤੁਸ ਦੇ ਮਹਿਲ ਦੇ ਬਾਹਰ ਪੰਜ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਣ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੈਸਰ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਲਿਆਏ ਜਾਣ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਮਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਨਗੇ। ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਵੱਸ ਆਪਣਾ ਫੈਸਲਾ ਵਾਪਿਸ ਲੈਣਾ ਪਿਆ।

ਇਸ ਅਨੁਭਵ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਪਿਲਾਤੁਸ ਯਹੂਦੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਡਰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਰੋਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਉੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀ ਸੇਜਾਨੁਸ ਪਿਲਾਤੁਸ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਯਹੂਦਿਆ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਵੇਗਾ ਤਾਂ ਕੈਸਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਉਸਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨਗੇ, ਤਾਂ ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸਲੀਬ ਦੇਣ ਦੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ (ਯੂਹੰਨਾ 19:16)। ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਇਸ ਲਈ ਸਜਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਮੰਨਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਅਜਿਹਾ ਆਪਣੀ ਹੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕੀਤਾ।

ਪੇਸ਼ੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਪਤਰਸ ਯਿਸੂ ਦਾ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਪਸਾਹ ਭੋਜਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਪਤਰਸ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ, “ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸੱਚ ਆਖਦਾ ਹਾਂ, ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਤਿੰਨ ਵਾਰੀ ਇਨਕਾਰ ਨਾ ਕਰੇਂ ਕੁੱਕੜ ਬਾਂਗ ਨਾ ਦੇਵੇਗਾ” (ਯੂਹੰਨਾ 13:38)। ਹੁਣ, ਯਿਸੂ ਦੀ ਪੇਸ਼ੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਪਤਰਸ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਯਿਸੂ ਦਾ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਜਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਪਤਰਸ ਦੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਭਰੀ ਗਿਰਾਵਟ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਕੱਲਾ ਪਤਰਸ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਉਸ ਰਾਤ ਯਿਸੂ ਦਾ ਸਾਥ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਸਿਰਫ਼ ਪਤਰਸ ਅਤੇ ਯੂਹੰਨਾ ਹੀ ਉਸਦੀ ਪੇਸ਼ੀ ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਸਨ। ਬਾਕੀ ਦੇ ਚੇਲ੍ਹੇ ਡਰ ਦੇ ਮਾਰੇ ਨੱਸ ਗਏ ਸਨ।

ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ਤੇ, ਪਤਰਸ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਹ ਕਿਉਂ ਡਿੱਗ ਗਿਆ? ਪਹਿਲਾਂ ਅਸੀਂ ਯਿਸੂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਰੇ ਪਾਠ ਸਿੱਖੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਪਤਰਸ ਦੀ ਗਿਰਾਵਟ ਤੋਂ ਉਹ ਚੇਤਾਵਨੀਆਂ ਵੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸਾਡੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਦੋ ਗੱਲਾਂ ਪਤਰਸ ਦੀ ਗਿਰਾਵਟ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣੀਆਂ:

(1) ਲੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ

ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ, ਪਤਰਸ ਨੇ ਘਮੰਡ ਕੀਤਾ, “ਭਾਵੇਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਮਰਨਾ ਭੀ ਪਵੇ ਤਾਂ ਵੀ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਇਨਕਾਰ ਕਦੀ ਨਾ ਕਰਾਂਗਾ” (ਮੱਤੀ 26:35), ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਲੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਡਿੱਗ ਜਾਣ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਵੱਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਜੇਤੂ ਮਸੀਹੀ ਜੀਵਨ ਜੀ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਲੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਆਤਮਿਕ ਅਸਫਲਤਾ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕਦਮ ਹੈ।

(2) ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਦੀ ਕਮੀ

ਬਾਗ਼ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਚੇਲ੍ਹਿਆਂ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ, “ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਪਰਤਾਵੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਪਵੋ” (ਲੂਕਾ 22:40)। ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਪਰਤਾਵੇ ਦੇ ਲਈ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਕਤੀ ਮੰਗਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪਤਰਸ ਸੌਂ ਗਿਆ।

ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਦੀ ਕਮੀ ਆਤਮਿਕ ਅਸਫਲਤਾ ਦੇ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਲਗਾਤਾਰ ਚੱਲਣ ਵਾਲੀ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਦੇ ਬਿਨਾਂ ਜੇਤੂ ਮਸੀਹੀ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ। ਸ਼ੈਤਾਨ ਅਜਿਹੇ ਮਸੀਹੀ ਸੇਵਕਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਇੰਨੇ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਹਾਂ ਕਿ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਜਲਦੀ ਡਿੱਗ ਪਵਾਂਗੇ।

► ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਮਸੀਹੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸੇਵਕਾਈ ਵੱਲ ਵੇਖੋ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਥਾਨਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦੇ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਪਏ, ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਡਿੱਗਣ ਦੇ ਬਹੁਤ ਕਰੀਬ ਆ ਗਏ। ਕਿਹੜੇ ਤੱਥਾਂ ਦੇ ਉਸ ਗਿਰਾਵਟ ਦੇ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸੇਵਕਾਈ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਕਾਰਨ ਤੁਸੀਂ ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਸੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੇ? ਕੀ ਕੁਝ ਹੋਰ ਅਜਿਹੇ ਤੱਥ ਹਨ ਜੋ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਲਈ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ?

ਪੇਸ਼ੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਯਹੂਦਾਹ ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।

ਪਤਰਸ ਦੇ ਇਨਕਾਰ ਦੇ ਇੱਕ ਦਮ ਬਾਅਦ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੱਤੀ ਸਾਨੂੰ ਯਹੂਦਾਹ ਦੇ ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਧੋਖੇ ਦੇਣ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵੇਖ ਕੇ, ਯਹੂਦਾਹ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮਨ ਬਦਲ ਲਿਆ ਅਤੇ ਚਾਂਦੀ ਦੇ 30 ਸਿੱਕੇ ਮਹਾਂ-ਜਾਜਕ ਅਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਵਾਪਿਸ ਲੈ ਆਇਆ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਜੋ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਫੜਵਾ ਦਿੱਤਾ” (ਮੱਤੀ 27:3-4)। ਯਹੂਦਾਹ ਨੇ ਉਸ ਚਾਂਦੀ ਨੂੰ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਉਸਦੇ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਦੇ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਜਾ ਕੇ ਫਾਹਾ ਲੈ ਲਿਆ (ਮੱਤੀ 27:5)। ਯਹੂਦਾਹ ਨੇ ਜੀਵਨ ਭਰ ਦੀ ਦੋਸ਼ ਭਾਵਨਾ ਦੇ ਨਾਲੋਂ ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ।

ਮੱਤੀ ਪਤਰਸ ਦੀ ਤੌਬਾ ਅਤੇ ਯਹੂਦਾਹ ਦੇ ਪਛਤਾਵੇ ਨੂੰ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਪਤਰਸ ਅਤੇ ਯਹੂਦਾਹ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਕੰਮਾਂ ਦਾ ਪਛਤਾਵਾ ਕੀਤਾ। ਪਰ ਯਹੂਦਾਹ ਦੇ ਲਈ ਮੱਤੀ ਨੇ ਅਜਿਹੇ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਉਪਯੋਗ ਕੀਤਾ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮਨ ਦੇ ਬਦਲਣ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਸੱਚੀ ਤੌਬਾ ਦੇ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਆਮ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਾਪ ਦੇ ਬੋਧ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਦਾ ਫ਼ਰਕ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ।

ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਪਛਤਾਵੇ (ਪਾਪ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਦੇ ਦੁੱਖ) ਅਤੇ ਤੌਬਾ (ਪਾਪ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਦਿਸ਼ਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ) ਦੇ ਫ਼ਰਕ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ। ਰਸੂਲ ਦੇ ਲਿਖਿਆ: “ਕਿਉਂ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਜੋਗ ਉਦਾਸੀ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਅਜਿਹਾ ਤੋਬਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਪਛਤਾਉਂਦਾ ਪਰ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਉਦਾਸੀ ਮੌਤ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ” (2 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 7:10)।

ਭਗਤੀ ਵਾਲਾ ਦੁੱਖ ਸੱਚੀ ਤੌਬਾ ਨੂੰ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮੁਕਤੀ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸੰਸਾਰਿਕ ਦੁੱਖ ਪਛਤਾਵੇ ਨੂੰ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਦੋਸ਼ ਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੇ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਤਰਸ ਅਤੇ ਯਹੂਦਾਹ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਪਛਤਾਵਾ ਹੋਇਆ ਪਰ ਤੌਬਾ ਸਿਰਫ਼ ਪਤਰਸ ਨੇ ਕੀਤੀ।

ਯਹੂਦਾਹ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੋਖੇਬਾਜ਼ੀ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ਰਮ ਅਤੇ ਦੋਸ਼ ਭਾਵਨਾ ਦੇ ਉੱਤੇ ਮੌਤ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ; ਉਸ ਨੇ ਪਛਤਾਵਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਤੋਬਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਪਤਰਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਸਫਲਤਾ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਸੱਚੀ ਤੋਬਾ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ। ਯਹੂਦਾਹ ਦੇ ਪਛਤਾਵੇ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਮੌਤ ਸੀ; ਪਤਰਸ ਦੀ ਤੋਬਾ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਜੀਵਨ ਭਰ ਦੀ ਫਲਦਾਇਕ ਸੇਵਕਾਈ ਸੀ।

► ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਹੈ ਜਿੰਨਾਂ ਦੇ ਪਾਪ ਦਾ ਪਛਤਾਵਾ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਸੱਚੀ ਤੋਬਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ? ਇਸਦਾ ਨਤੀਜਾ ਕੀ ਨਿੱਕਲਿਆ? ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚੀ ਤੋਬਾ ਦੇ ਸਥਾਨ ਤੱਕ ਕਿਵੇਂ ਲਿਆ ਸਕਦੇ ਹਾਂ?

ਸਲੀਬੀਕਰਨ

► ਪੜ੍ਹੋ ਮੱਤੀ 27:27-54.

ਯਹੂਦਿਆ ਕਿਸੇ ਰੋਮੀ ਸਿਪਾਹੀ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਸਥਾਨ ਸੀ। ਲੋਕ ਰੋਮੀ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਕਨਾਨੀ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀਆਂ ਵਿਉਂਤਾਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਪਸਾਹ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਦੰਗਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਉਚੇਚੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸੁਚੇਤ ਰਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਸੈਨਿਕ ਦੇ ਲਈ ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਬੁਰਾ ਕੰਮ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਯਹੂਦੀ ਕੈਦੀ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਸਿਪਾਹੀ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਨਫ਼ਰਤ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਕੱਢਦੇ ਸਨ।

ਯਿਸੂ ਦੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਵਿਵਹਾਰ-ਮਾਰਨਾ, ਮਖੋਲ ਕਰਨਾ, ਕੰਡਿਆਂ ਦਾ ਤਾਜ ਪਾਉਣਾ- ਕਠੋਰ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦੇ ਜੁਲਮ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਜੋ ਆਸ-ਆਸ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਜੋ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜੋ ਮੁੜ ਕੇ ਮਾਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਿਪਾਹੀ ਦੇ ਇਸ ਸਭ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਕ੍ਰੋਧ ਦੇ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਤੱਕ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਝੱਲਿਆ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੇਖ਼ਕਾਂ ਨੇ ਸਲੀਬੀਕਰਨ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਸਲੀਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਯਿਸੂ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਸੱਤ ਕਥਨਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਆਖਰੀ ਸ਼ਬਦ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਲਈ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਜਰੂਰੀ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਮੌਤ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਕੀ ਕਿਹਾ?

ਮਾਫੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦ

ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿੱਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਸਲੀਬ ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਇਆ, ਤਾਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕੀਤੀ, “ਹੇ ਪਿਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਕਿਉਂ ਜੋ ਓਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਭਈ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਨ” (ਲੂਕਾ 23:34)। ਉਹ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਮਾਫੀ ਨੂੰ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ।

ਮੌਤ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਰੱਖਣ ਚੋਰ ਦੇ ਨਾਲ ਯਿਸੂ ਨੇ ਵਾਇਦਾ ਕੀਤਾ, “ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸੱਤ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ਭਈ ਅੱਜ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸੰਗ ਸੁਰਗ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇਂਗਾ” (ਲੂਕਾ 23:43)।

ਦਯਾ ਦੇ ਸ਼ਬਦ

ਯਿਸੂ ਨੇ ਯੂਹੰਨਾ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮਾਤਾ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਹੇ ਬੀਬੀ ਜੀ, ਔਹ ਵੇਖ ਤੇਰਾ ਪੁੱਤ੍ਰ!” ਅਤੇ ਯੂਹੰਨਾ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਔਹ ਵੇਖ ਤੇਰੀ ਮਾਤਾ!” (ਯੂਹੰਨਾ 19:26-27) ਪਹਿਲਾਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ ਸੀ ਕਿ ਡੂੰਘੇ ਪਰਿਵਾਰਿਕ ਸੰਬੰਧ ਆਤਮਿਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। “ਵੇਖੋ ਮੇਰੀ ਮਾਤਾ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਭਰਾ! ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਸੁਰਗੀ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮਰਜੀ ਉੱਤੇ ਚੱਲਦਾ ਹੈ ਸੋਈ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਅਤੇ ਭੈਣ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਹੈ” (ਮੱਤੀ 12:49-50)।

ਯਿਸੂ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਉਸਦੇ ਚਚੇਰੇ ਭਾਈ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਸਨ; ਉਹ ਆਤਮਿਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਆਪਣੇ ਆਤਮਿਕ ਭਰਾ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ, ਜੋ ਯੂਹੰਨਾ ਪਿਆਰਾ ਚੇਲ੍ਹਾ ਸੀ।

ਸਰੀਰਕ ਕਸ਼ਟ ਦੇ ਸ਼ਬਦ

ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਯਿਸੂ ਸਲੀਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰਕ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਉਸਨੇ ਕਿਸੇ ਸਜ਼ਾ ਪਾਏ ਹੋਏ ਅਪਰਾਧੀ ਵਾਲੇ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਝੱਲਿਆ। ਸਖ਼ਤ ਗਰਮੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਘੰਟਿਆਂ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਪੁਕਾਰਿਆ, “ਮੈਂ ਪਿਆਸਾ ਹਾਂ।” ਯੂਹੰਨਾ 19:28)

ਆਤਮਿਕ ਕਸ਼ਟ ਦੇ ਸ਼ਬਦ

ਮੱਤੀ ਅਤੇ ਮਰਕੁਸ ਨੇ ਸਲੀਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਯਿਸੂ ਦੁਆਰਾ ਬੋਲੇ ਸਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਦਿਲ ਤੋੜ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਹੈ: “ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, ਤੈਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ?” (ਮੱਤੀ 27:46 ਅਤੇ ਮਰਕੁਸ 15:34, ਜ਼ਬੂਰ 22:1 ਦਾ ਹਵਾਲਾ)।

ਆਪਣੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਸੇ ਤਿਆਗ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਜੋ ਦਾਊਦ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਦਾਊਦ ਦਾ ਮਖ਼ੌਲ ਉਡਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾਏ ਸਨ (ਜ਼ਬੂਰ 22:7), ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾਏ (ਮੱਤੀ 27:39)। ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦਾਊਦ ਨੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਪੁਕਾਰ ਕੇ ਆਖਿਆ, “ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, ਤੈਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ?” (ਮੱਤੀ 27:46)।

ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ, ਦਾਊਦ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਅਸਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਤਿਆਗਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਦਾਊਦ ਨੇ ਗਵਾਹੀ ਦਿੱਤੀ,"ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹ ਨੇ ਦੁਖੀਏ ਦੇ ਦੁਖ ਨੂੰ ਤੁੱਛ ਨਾ ਜਾਣਿਆ ਨਾ ਉਸ ਤੋਂ ਘਿਣ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਨਾ ਉਸ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਛਿਪਾਇਆ, ਸਗੋਂ ਜਦ ਉਸ ਨੇ ਉਹ ਦੀ ਦੁਹਾਈ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਉਹ ਨੇ ਸੁਣਿਆ।” (ਜ਼ਬੂਰ 22:24)।

ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਯਿਸੂ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਤਿਆਗਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸਲੀਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਅੱਗਲੇ ਸ਼ਬਦ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਅੱਗੇ ਹੀ ਇੱਕ ਪੁਕਾਰ ਸੀ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਤਿਆਗਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ, “ਹੇ ਪਿਤਾ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਆਤਮਾ ਤੇਰੇ ਹੱਥੀਂ ਸੌਂਪਦਾ ਹਾਂ” (ਲੂਕਾ 23:46)।

ਆਪਣੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਇਕੱਲੇਪਨ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਜਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਸਾਨੂੰ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਥਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦਾ। ਪਰ ਯਿਸੂ ਨੇ ਇਸ ਅਸਲੀਅਤ ਦਾ ਵੀ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸਾਡਾ ਸਵਰਗੀ ਪਿਤਾ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤਿਆਗਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਸਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੀ ਅਸੀਂ ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੇ ਅੱਗੇ ਪੁਕਾਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਕਿ ਉਹ ਸਾਡੀ ਸੁਣਦਾ ਹੈ।

ਤਿਆਗ ਦੇ ਸ਼ਬਦ

“ਹੇ ਪਿਤਾ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਆਤਮਾ ਤੇਰੇ ਹੱਥੀਂ ਸੌਂਪਦਾ ਹਾਂ” (ਲੂਕਾ 23:46)। ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਯਿਸੂ ਪਿਤਾ ਦੀ ਅਧੀਨਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ। ਸਲੀਬ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕੀਤੀ, “ਪਰ ਉਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਜੋ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਪਰ ਉਹੋ ਜੋ ਤੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈਂ” (ਮੱਤੀ 26:39)। ਹੁਣ ਉਸਨੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੇ ਅੱਗੇ ਅਧੀਨਤਾ ਦਾ ਇਹ ਅੰਤਿਮ ਕਥਨ ਕਿਹਾ।

ਜਿੱਤ ਦੇ ਸ਼ਬਦ

“ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ” (ਯੂਹੰਨਾ 19:30)। ਜਿੱਤ ਦੀ ਇਸ ਪੁਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਘੋਸ਼ਨਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਉਹ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਘੱਲਿਆ ਸੀ। ਪਾਪ ਦੀ ਕੀਮਤ ਅਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ; ਸ਼ੈਤਾਨ ਹਾਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਹ ਪ੍ਰਾਸਚਿੱਤ ਜਿਸਦੀ ਝਲਕ ਪੁਰਾਣੇ ਨੇਮ ਦੇ ਲੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਖਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਸਦਾ ਵਾਇਦਾ ਯਸਾਯਾਹ 53 ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ।

ਸਲੀਬ ਤੇ ਉੱਤੇ, ਉਹ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਿਹੜਾ ਪਾਪ ਦਾ ਜਾਣੂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਾਡੀ ਖ਼ਾਤਰ ਪਾਪ ਠਹਿਰਾਇਆ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੋ ਕੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧਰਮ ਬਣੀਏ। (੨ ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ਨੂੰ 5:21)। ਯਸਾਯਾਹ 53 ਦੇ ਵਿੱਚ, ਨਬੀ ਨੇ ਉਸ ਦੁਖਿਆਰੇ ਦਾਸ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਜਿਸਨੇ ਸਾਡੇ ਪਾਪ ਉਠਾ ਲਏ (ਯਸਾਯਾਹ 53:4-12)। ਪੌਲੁਸ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਪ੍ਰਾਸਚਿਤ ਸਲੀਬ ਤੇ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ।

ਯਿਸੂ ਸਾਡੀ ਖ਼ਾਤਰ ਪਾਪ ਠਹਿਰਾਇਆ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੋ ਕੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧਰਮ ਬਣੀਏ (੨ ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ਨੂੰ 5:21)। ਅਸੀਂ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਪਾਪ ਦੇ ਬੰਧਨ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ; ਮਸੀਹ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਦੁਆਰਾ, ਅਸੀਂ ਧਰਮੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਾਂ। ਪੌਲੁਸ ਸਾਧਾਰਨ ਤੌਰ ਤੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਧਰਮੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਗੋਂ, ਉਸਦੇ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧਰਮ ਬਣ ਗਏ ਹਾਂ। ਮਸੀਹ ਦੇ ਸਲੀਬ ਤੇ ਕੀਤੇ ਕੰਮ ਦੇ ਦੁਆਰਾ, ਇੱਕ ਅਸਲ ਪਰਿਵਰਤਨ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਮਸੀਹ ਪਾਪ ਬਣ ਗਿਆ ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਧਰਮੀ ਬਣ ਜਾਈਏ।

ਹੇ ਈਸ਼ਵਰੀ ਪਿਆਰ, ਇਹ ਤੂੰ ਹੀ ਕੀਤਾ ਹੈ!

ਇੱਕ ਅਮਰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਮਰ ਗਿਆ!

ਪਿਤਾ ਦੇ ਸੰਗੀ-ਸਦੀਪਕ ਪੁੱਤਰ ਨੇ

ਰੁੱਖ ਤੇ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਸਹਿ ਲਿਆ।

ਇੱਕ ਅਮਰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਮਰ ਗਿਆ:

ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੂ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ, ਸਲੀਬ ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ਗਿਆ!

ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸਲੀਬ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ,

ਬਾਗ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਕੋਲ ਵਾਪਿਸ ਲਿਆਉਣ ਦੇ ਲਈ।

ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ, ਇਸ ਵੇਰਵੇ ਨੂੰ ਸੱਚ ਮੰਨੋ,

ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਯਿਸੂ ਦੇ ਲਹੂ ਨਾਲ ਖਰੀਦੇ ਹੋਏ ਹੋ।

ਉਸਦੇ ਵੱਲੋਂ ਸਭ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਮਾਫ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ:

ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੂ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ, ਸਲੀਬ ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ਗਿਆ!

ਹੇ ਸਭ, ਕੋਲੋਂ ਦੀ ਲੰਘਣ ਵਾਲਿਓ,

ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਲਹੂ-ਲੁਹਾਣ ਰਾਜ-ਕੁਮਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖੋ!

ਹੇ ਪਾਪੀਓ, ਆਓ, ਆਪਣੇ ਮੁਕਤੀਦਾਤੇ ਨੂੰ ਮਰਦੇ ਹੋਏ ਵੇਖੋ,

ਅਤੇ ਕਹੋ, ‘ਕੀ ਉਸਦੇ ਦੁੱਖ ਜਿਹਾ ਕਦੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਦੁੱਖ ਸੀ?’

ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਆ ਕੇ ਉਸਦੇ ਲਹੂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ:

ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੂ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ, ਸਲੀਬ ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ਗਿਆ!

- ਚਾਰਲਸ ਵੈਸਲੀ

ਦਫਨਾਇਆ ਜਾਣਾ

► ਪੜ੍ਹੋ ਮੱਤੀ 27:57-61.

ਕੁਰਿੰਥੁਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਯਿਸੂ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਲਈ ਮਰਿਆ ਅਤੇ ਦਫਨਾਇਆ ਗਿਆ (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 15:3-4)। ਪੌਲੁਸ ਅਤੇ ਅਰੰਭਿਕ ਕਲੀਸਿਆ ਦੇ ਲਈ ਦਫਨਾਇਆ ਜਾਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ। ਅੱਜ ਕਲਿਜੀਅ ਵਿਚ ਕਈ ਪੈਸ਼ਨ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਉਤਸਵ ਸਿੱਧੇ ਗੁੱਡ ਫ੍ਰਾਈਡੇ ਤੋਂ ਈਸਟਰ ਐਤਵਾਰ ਤੱਕ ਹੀ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਕਲੀਸਿਆ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਵਿੱਚ, “ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਨੀਵਾਰ” ਨੂੰ ਈਸਟਰ ਦੇ ਜਾਗਣ ਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਿੱਸਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਦਫਨਾਏ ਜਾਣ ਦਾ ਮਹੱਤਵ ਕੀ ਹੈ?[1]

ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਮਹੱਤਵ

ਦਫਨਾਇਆ ਜਾਣਾ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਜੋ ਕਿ ਇਸਲਾਮਿਕ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੇ ਉਲਟ ਹੈ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਯਿਸੂ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਜਾਗ ਗਿਆ, ਦਫਨਾਇਆ ਜਾਣਾ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਸਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਰੋਮੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਕਿਸੇ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮਾਰਨਾ ਹੈ। ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਕੋਈ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸਲੀਬ ਤੋਂ ਉਤਾਰ ਦੇਣ।

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਬਹੁਤ ਭਾਰਾ ਪੱਥਰ ਅਤੇ ਰਾਖੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਿਪਾਹੀ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਪੱਕਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਕਬ਼ਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਾ ਜਾਏ। ਜੇਕਰ ਰੋਮੀ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੇ ਗ਼ਲਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਦਫ਼ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤਾਂ ਇਹ ਸੋਚ ਤੋਂ ਵੀ ਪਰੇ ਹੈ ਕਿ ਸਲੀਬ ਤੇ ਇੰਨੇ ਘੰਟਿਆਂ ਦਾ ਕਸ਼ਟ ਝੱਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਈ ਕਫਨ ਨੂੰ ਹਟਾ ਕੇ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਭਾਰੇ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਖੁਦ ਹਟਾ ਲੈਂਦਾ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨਾਲ ਲੜ ਕੇ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ। ਦਫਨਾਇਆ ਜਾਣਾ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨਾਸਰੀ ਮਰ ਗਿਆ ਸੀ।

ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਦਾ ਮਹੱਤਵ

ਲੇਲੇ ਦੇ ਕਟਣ ਲਈ ਲੈ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਲਿਖਦੇ ਹੋਏ, ਯਸਾਯਾਹ ਨੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ, ਯਸਾਯਾਹ ਨੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ, “ਉਸਦੀ ਕਬ਼ਰ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਵੇਲੇ ਧਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਠਹਿਰਾਈ ਗਈ” (ਯਸਾਯਾਹ 53:9)। ਯਿਸੂ ਦੇ ਦਫਨਾਏ ਜਾਣ ਨੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ।

ਯਿਸੂ ਦੇ ਮਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਰਮਥਿਆ ਦੇ ਯੂਸੁਫ ਨੇ ਪਿਲਾਤੁਸ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਉਸਦੀ ਲਾਸ਼ ਮੰਗੀ। ਯੂਸੁਫ ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣ ਦੇ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਭਾਵੇਂਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਗੂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਕੁਝ ਲੋਕ ਹੁਣ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਯੂਸੁਫ ਉਸਦੇ ਗੁਪਤ ਚੇਲ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਅਤੇ ਨਿਕੁਦੀਮੁਸ ਨੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਯੂਸੁਫ ਦੀ ਕਬ਼ਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦਫਨਾਇਆ (ਮੱਤੀ 27:57-60, ਮਰਕੁਸ 15:42-46, ਲੂਕਾ 23:50-54, ਯੂਹੰਨਾ 19:38-42)।

ਸੋਚੋ ਕਿ ਇਸਦੇ ਲਈ ਕਿਨੇ ਹੋਂਸਲੇ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਪਈ ਹੋਵੇਗੀ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਚੇਲ੍ਹਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਯੂਸੁਫ਼ ਇੱਕ ਅਪਰਾਧੀ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸੰਬੰਧ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਅੱਗੇ ਆਇਆ। ਜਨਤਕ ਤੌਰ ਤੇ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਮਹਾਂ-ਸਭਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਯੂਸੁਫ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਰੁਤਬੇ ਦੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਖ਼ਤਰਾ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਯੂਸੁਫ਼ ਨੇ ਪਿਲਾਤੁਸ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧਿਤ ਹੋ ਜਾਣ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਉਠਾਇਆ। ਰੋਮੀ ਅਧਿਕਾਰੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਮੁੱਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਲੀਬੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੀਆਂ ਲੋਥਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸੌਂਪਦੇ ਸਨ। ਸਰੀਰ ਜਨਤਕ ਤੌਰ ਤੇ ਲਟਕਦੇ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਕਿ ਇਹ ਅਪਰਾਧੀਆਂ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਚੇਤਾਵਨੀ ਹੋਣ। ਪਿਲਾਤੁਸ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਿਲਾਤੁਸ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੇ ਕੋਈ ਅਪਰਾਧ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ।

ਧਰਮ ਸਿੱਖਿਆ ਸੰਬੰਧੀ ਮਹੱਤਵ

ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਬਪਤਿਸਮੇ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਦੇ ਦਫਨਾਏ ਜਾਣ ਦੇ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ:

ਅਥਵਾ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹੋ ਭਈ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਦਾ ਬਪਤਿਸਮਾ ਲਿਆ ਉਹ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਬਪਤਿਸਮਾ ਲਿਆ? ਸੋ ਅਸੀਂ ਮੌਤ ਦਾ ਬਪਤਿਸਮਾ ਲੈਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਦੇ ਨਾਲ ਦੱਬੇ ਗਏ ਤਾਂ ਜੋ ਜਿਵੇਂ ਪਿਤਾ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਦੇ ਵਸੀਲੇ ਨਾਲ ਮਸੀਹ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਵਾਲਿਆ ਗਿਆ ਤਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਵੀ ਨਵੇਂ ਜੀਵਨ ਦੇ ਰਾਹ ਚੱਲੀਏ” (ਰੋਮੀਆਂ 6:3-4)।

ਦਫਨਾਇਆ ਜਾਣਾ ਯਿਸੂ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਜਨਤਕ ਪ੍ਰਮਾਣ ਸੀ। ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਬਪਤਿਸਮਾ ਸਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਯਿਸੂ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਭਾਗੀਦਾਰ ਹੋਣ ਦੀ ਜਨਤਕ ਗਵਾਹੀ ਹੈ। ਬਪਤਿਸਮੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਸੀ, ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਮਰ ਜਾਣ ਦੀ ਘੋਸ਼ਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਦਫਨਾਇਆ ਜਾਣਾ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਮੌਤ ਦੀ ਅੰਤਿਮ ਪਹਿਚਾਣ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪੱਛਮ ਵਿਚ, ਸੋਗ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇਸ ਧਰਤੀ 'ਤੇ "ਅਲਵਿਦਾ" ਦੀ ਅੰਤਮਤਾ ਨੂੰ ਪਛਾਣਨ ਲਈ ਦੱਬੇ ਹੋਏ ਤਾਬੂਤ 'ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਸੁੱਟਦੇ ਹਨ। ਪੌਲੁਸ ਪਾਪ ਤੋਂ ਮਰ ਜਾਣ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਕਦਮ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਮਸੀਹ ਮਰਿਆ, ਅਸੀਂ ਵੀ ਪਾਪ ਦੇ ਲਈ ਮਰ ਗਏ ਹਾਂ। ਮਸੀਹ ਦੇ ਨਾਲ ਦਫਨਾਏ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਾਪ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਮੁਰਦਾ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਪੁੱਟਣ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ।[2] ਅਸੀਂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਨਾਲ ਦਫਨਾਏ ਗਏ ਹਾਂ; ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਪਾਪ ਦੇ ਲਈ ਜੀਵਿਤ ਨਹੀਂ ਹਾਂ।

ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਕੁਰਿੰਥੁਸ ਵਿਖੇ ਸਲੀਬ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ; ਮਸੀਹ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦਫਨਾਇਆ ਗਿਆ; ਫਿਰ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੇ ਬਾਰੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ; ਮਸੀਹ ਤੀਸਰੇ ਦਿਨ ਜਿਉਂਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗਵਾਹਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 15:3-8)। ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਮਸੀਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੇਂਦਰੀ ਗੱਲ ਹੈ।

► ਪੜ੍ਹੋ ਮੱਤੀ 27:62-28:15.

ਜਦੋਂ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੂੰ ਸਲੀਬ ਤੇ ਲਗਾਉਣ ਵਾਲੀ ਤਖ਼ਤੀ ਬਦਲਣ ਦੇ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਇਸ ਚਿੰਨ੍ਹ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸਲੀਬ ਚੜਾਇਆ, “ਯਿਸੂ ਨਾਸਰੀ, ਯਹੂਦੀਆਂ ਦਾ ਰਾਜਾ” (ਯੂਹੰਨਾ 19:19)। ਇੱਕ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਅਪਰਾਧੀ ਦੇ ਲਈ ਦੇ ਲਈ ਇਸ ਅਹੁਦੇ ਨੂੰ ਦੇ ਕੇ, ਪਿਲਾਤੁਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦਾ ਮਖੌਲ ਉਡਾਇਆ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਸੀ।

ਸਲੀਬੀਕਰਨ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਪਿਲਾਤੁਸ ਦੇ ਕੋਲ ਆਏ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਰੋਮੀ ਸਿਪਾਹੀ ਕਬ਼ਰ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਨ।

ਮਹਾਰਾਜ, ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਛਲੀਆ ਆਪਣੇ ਜੀਉਂਦੇ ਜੀ ਕਹਿ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਮੈਂ ਤਿੰਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਜੀ ਉੱਠਾਂਗਾ। ਇਸ ਲਈ ਹੁਕਮ ਕਰੋ ਜੋ ਤੀਏ ਦਿਨ ਤੀਕਰ ਕਬਰ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕੀਤੀ ਜਾਏ, ਕਿਤੇ ਉਹ ਦੇ ਚੇਲੇ ਆਣ ਕੇ ਉਹ ਨੂੰ ਚੁਰਾ ਨਾ ਲੈ ਜਾਣ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਆਖਣ ਭਈ ਉਹ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਿਆ ਹੈ ਸੋ ਪਿਛਲੀ ਭੁੱਲ ਪਹਿਲੀ ਨਾਲੋਂ ਬੁਰੀ ਹੋਊਗੀ (ਮੱਤੀ 27:63-64)।

ਪਿਲਾਤੁਸ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਬ਼ਰ ਨੂੰ ਸੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਰਾਖਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਤੈਨਾਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਗ਼ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਫੜਿਆ ਸੀ। ਇੱਕਦਮ:

ਅਰ ਵੇਖੋ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਭੁਚਾਲ ਆਇਆ ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਦਾ ਦੂਤ ਅਕਾਸ਼ੋਂ ਉੱਤਰਿਆ ਅਰ ਨੇੜੇ ਆਣ ਕੇ ਉਸ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਰੇੜ੍ਹ ਕੇ ਲਾਂਭੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਰ ਉਸ ਉੱਤੇ ਬਹਿ ਗਿਆ। ਉਹ ਦਾ ਰੂਪ ਬਿਜਲੀ ਵਰਗਾ ਅਰ ਉਹ ਦਾ ਬਸਤ੍ਰ ਬਰਫ਼ ਜਿਹਾ ਚਿੱਟਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਉਹ ਦੇ ਭੈ ਦੇ ਮਾਰੇ ਰਾਖੇ ਕੰਬ ਉੱਠੇ ਅਤੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਾਂਙੁ ਹੋ ਗਏ (ਮੱਤੀ 28:2-4)।

ਯਿਸੂ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਿਆ ਸੀ!

► ਪੜ੍ਹੋ ਯੂਹੰਨਾ 20:1-29.

ਸ਼ੁਭਸਮਾਚਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਯਿਸੂ ਦੇ ਵਿਖਾਈ ਦੇਣ ਦੀਆਂ ਕਈ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦਰਜ ਹਨ। ਉਹ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਥਾਨਾਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ।

ਸ਼ੱਕ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਈ ਵਾਰ ਵਿਵਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ, “ਕਬ਼ਰ ਤੇ ਔਰਤਾਂ ਭਰਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਹੀ ਵੇਖਿਆ ਜੋ ਵੇਖਣ ਦੀ ਉਹ ਉਮੀਦ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।” ਪਰ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਗਵਾਹਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਵੇਖਣ ਦੀ ਕੋਈ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ ਸੀ; ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਮਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ! ਉਹ ਇਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਉਸਦੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀਆਂ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝੇ ਸਨ (ਯੂਹੰਨਾ 20:9)। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਗਵਾਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਬਾਕੀ ਦੇ ਚੇਲ੍ਹਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਕੀਤਾ (ਮਰਕੁਸ 16:13)। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਯਿਸੂ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠੇਗਾ।

ਅੰਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਰੀਅਮ ਮਗਦਲੀਨੀ ਨੂੰ (ਯੂਹੰਨਾ 20:11-18), ਇਮਾਊਸ ਦੀ ਰਾਹ ਤੇ ਦੋ ਚੇਲ੍ਹਿਆਂ ਨੂੰ (ਲੂਕਾ 24:13-32), ਗਿਆਰ੍ਹਾਂ ਚੇਲ੍ਹਿਆਂ ਨੂੰ (ਯੂਹੰਨਾ 20:19-31), ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ 500 ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਨੂੰ (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 15:6), ਵਿਖਾਈ ਦੇਣ ਦੇ ਬਾਦ ਯਿਸੂ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੇ ਜਾਣਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਜੀ ਉੱਠਿਆ ਹੈ। ਅਰੰਭਿਕ ਕਲੀਸਿਆ ਨੇ ਇੰਨਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, “ਉਹ ਜੀ ਉੱਠਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਜੀ ਉੱਠਿਆ ਹੈ!”

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ੱਕੀ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਨਘੜਤ ਕਹਾਣੀ ਸਮਝ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਰਸੂਲਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਯਿਸੂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਥਿਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਕਿਸੇ ਸੁੰਦਰ ਕਥਾ ਤੇ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਅਤੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੇ ਤੱਥਾਂ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਸੀ। ਰਸੂਲ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਯਿਸੂ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਿਆ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਤਾਅ ਅਤੇ ਮੌਤ ਤੱਕ ਨੂੰ ਝੱਲਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਮਿਲੀ। ਅੱਜ ਯਿਸੂ ਦੀ ਮੌਤ ਅਤੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ?

ਸਲੀਬ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੇਵਕਾਈ ਕਰਨਾ

► ਪੜ੍ਹੋ 1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 1:17-2:5.

ਦੂਸਰੀ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਯਾਤਰਾ ਤੇ, ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਅਥੈਨੇ ਤੋਂ ਕੁਰਿੰਥੁਸ ਦੇ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਅਰਿਯੁਪਗੁਸ ਦੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ। ਅਜਿਹਾ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਅਥੈਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸੀਮਿਤ ਨਤੀਜੇ ਹੀ ਵੇਖੇ (ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 17:16-34)। ਉਸਨੇ ਅਥੈਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਲੀਸਿਆ ਸਥਾਪਨਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਫਲਸਫੇ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵਾਲੇ ਅਥੈਨੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਇਆ। ਅਥੈਨੇ ਤੋਂ ਪੱਛਮ ਦੇ ਵੱਲ 75 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਕੁਰਿੰਥੁਸ ਦੇ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਅਖਾਯਾ ਰਾਜ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸ਼ਹਿਰ ਸੀ।

ਪੌਲੁਸ ਤਿੰਨ ਨਗਰਾਂ ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ, ਬਰਿਯਾ ਅਤੇ ਅਥੈਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁਰਿੰਥੁਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਇਆ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਕਾਰਨ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਅਤੇ ਮੈਂ ਦੁਰਬਲਤਾਈ ਅਤੇ ਭੈ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਕਾਂਬੇ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ” (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 2:3)। ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਿ ਯੂਨਾਨੀ ਸ੍ਰੋਤੇ ਬੌਧਿਕ ਗੁਣ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਪੱਕਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰ ਸਲੀਬ ਦਾ ਹੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰੇਗਾ। ਉਸਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਉਸਦੀ ਬੁੱਧ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਪਰ ਸਲੀਬ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸੀ। ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ “ਪਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਭਈ ਕਿਤੇ ਐਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਜੋ ਮਸੀਹ ਦੀ ਸਲੀਬ ਅਵਿਅਰਥੀ ਹੋ ਜਾਏ” (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 1:17)।

ਕੁਰਿੰਥੁਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਇਹ ਠਾਣ ਲਿਆ ਭਈ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਸਗੋਂ ਸਲੀਬ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਮਸੀਹ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਗੱਲ ਨੂੰ ਨਾ ਜਾਣਾਂ” (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 2:2)। ਪੌਲੁਸ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਸਲੀਬ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤਕਲੀਫ਼ ਪਹੁੰਚਾਏਗਾ।

ਯਹੂਦੀ ਤਾਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਮੰਗਦੇ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਬੁੱਧ ਭਾਲਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਸਲੀਬ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਮਸੀਹ ਦਾ ਪਰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਉਹ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਲੇਖੇ ਠੋਕਰ ਦਾ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਪਰਾਈਆਂ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਲੇਖੇ ਮੂਰਖਤਾਈ ਹੈ (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 1:22-23)।

ਇਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਠੋਕਰ ਜਾਂ ਬਦਨਾਮੀ ਸੀ। ਉਹ ਮਸੀਹ ਦੇ ਸਾਬਿਤ ਹੋਣ ਦੇ ਲਈ ਚਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਸਨ ਕਿ ਸਲੀਬ ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ਗਿਆ ਮਨੁੱਖ ਚੁਣਿਆ ਹੋਇਆ ਮਸੀਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਰਾ ਦੱਸਦੀ ਸੀ, “ਜੋ ਜਿਹੜਾ ਟੰਗਿਆ ਜਾਵੇ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਸਰਾਪੀ ਹੈ (ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ 21:23)। ਸਲੀਬ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਦਾ ਮਸੀਹ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨਾ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਲਈ ਬਦਨਾਮੀ ਭਰਿਆ ਸੀ।

ਪਰਾਈਆਂ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਲਈ ਸਲੀਬ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਮੂਰਖਤਾ ਸੀ। ਯੂਨਾਨੀ ਕਿਸੇ ਸ਼ਹੀਦ ਦੀ ਆਦਰਯੋਗ ਮੌਤ ਦੀ ਇੱਜਤ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਜੇਕਰ ਯਿਸੂ ਰੋਮੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਯੁੱਧ ਲੜਦਾ ਹੋਇਆ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਯੂਨਾਨੀ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਉਸਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਦੇ ਲਈ ਉਸਦਾ ਬਹੁਤ ਆਦਰ ਕਰਦੇ। ਪਰ ਸਲੀਬ ਦੇ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ਜਾਣਾ ਨਿਰਾਦਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੀ; ਇਹ ਕੋਈ ਆਦਰਯੋਗ ਮੌਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸਲੀਬੀਕਰਨ ਦੇ ਪੀੜਿਤ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਦੇ ਦਫਨਾਇਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਲੋਥਾਂ ਦਾ ਮਾਸ ਪੰਛੀਆਂ ਜਾਂ ਚੂਹਿਆਂ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਖਾ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਹੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਾਂਝੇ ਟੋਏ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਸਲੀਬੀ ਦੇ ਚੜਾਏ ਗਏ ਯਹੂਦੀ ਮਨੁੱਖ ਦੇ “ਪ੍ਰਭੂ” ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਪਰਾਈਆਂ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਬੇਤੁਕੀ ਗੱਲ ਸੀ।

ਸਲੀਬ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਲਈ ਨਿਰਾਦਰ ਅਤੇ ਪਰਾਈਆਂ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਲਈ ਮੂਰਖਤਾ ਸੀ, ਪਰ ਪੌਲੁਸ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਝਿਜਕ ਦੇ ਸਲੀਬ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਪੌਲੁਸ ਦੀ ਉਦਾਹਰਨ ਸਾਡੇ ਲਈ ਨਮੂਨੇ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਵੀ ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਲੀਬ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਤਕਲੀਫ਼ ਹੋਵੇਗੀ ਅਤੇ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਮੂਰਖਤਾ ਲੱਗੇਗੀ, ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਇਸੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਸੇਵਕਾਂ ਅਤੇ ਕਲੀਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਯੋਗਤਾ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ; ਸਾਡਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਲੀਬ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ। ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਕੋਲ ਬਿਹਤਰੀਨ ਸਿੱਖਿਆ ਸੀ, ਤੇਜ਼ ਦਿਮਾਗ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਬੁੱਧੀ ਜੀਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵਾਦ-ਵਿਵਾਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਦਾ ਮੁੱਢਲਾ ਭਰੋਸਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਲੀਬ ਤੇ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਤਰਕ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਜਿੱਤਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਬੁੱਧ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ; ਪਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਲੀਬ ਦੇ ਵੱਲ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 2:5)।

ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੇਵਕਾਈ ਕਰਨਾ

► ਪੜ੍ਹੋ ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 2:22-36.

ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਅਰੰਭਿਕ ਕਲੀਸਿਆ ਦੇ ਮਸੀਹੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀ ਵਿਸ਼ਾ ਸੀ। ਪੰਤੇਕੁਸਤ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਪਤਰਸ ਦੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਸਬੂਤ ਵੱਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜੋ ਨਬੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦਿਆਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਅਗ੍ਰਿੱਪਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਪਣਾ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਅਤੇ ਹੁਣ ਮੈਂ ਉਸ ਕਰਾਰ ਦੀ ਆਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜਿਹੜਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਸਾਡੇ ਪਿਉ ਦਾਦਿਆਂ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਦਾਲਤ ਲਈ ਖੜਾ ਹਾਂ। ਓਸੇ ਕਰਾਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਆਸ ਉੱਤੇ ਸਾਡੀਆਂ ਬਾਰਾਂ ਗੋਤਾਂ ਦਿਨ ਰਾਤ ਵੱਡੇ ਜਤਨ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਉਪਾਸਨਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ । ਹੇ ਰਾਜਾ, ਇਸੇ ਆਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਯਹੂਦੀ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਨਾਲਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ! “ਇਹ ਗੱਲ ਕਿਉਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲੇਖੇ ਬੇ ਇਤਬਾਰ ਗਿਣੀਦੀ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਜਿਵਾਲੇ?” (ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 26:6-8)।

► ਪੜ੍ਹੋ 1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 15:12-34.

1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਸਿਰਫ਼ ਸਲੀਬ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਉੱਤੇ ਟਿਕੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਪੌਲੁਸ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਉਸਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਅਰਥਹੀਨ ਹੈ। “ਅਤੇ ਜੇ ਮਸੀਹ ਨਹੀਂ ਜੀ ਉੱਠਿਆ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਪਰਚਾਰ ਥੋਥਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਨਿਹਚਾ ਥੋਥੀ ਹੈ” (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 15:14)। ਜੀ ਉੱਠਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਯਿਸੂ ਕਿਸੇ ਅਸਫਲ ਮਸੀਹ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਕੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੇ ਬਿਨਾਂ, ਯਿਸੂ ਇੱਕ ਦਰਦਨਾਕ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਵਾਇਦਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਮਸੀਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।

ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਮਸੀਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਆਧਾਰ ਹੈ। “ਅਤੇ ਜੇ ਮਸੀਹ ਨਹੀਂ ਜੀ ਉੱਠਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਨਿਹਚਾ ਅਕਾਰਥ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋ” (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 15:17)। ਸਲੀਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਾਸਚਿੱਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਇਹ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਮੌਤ ਅਤੇ ਪਾਪ ਦੇ ਉੱਤੇ ਮਸੀਹ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਸਾਬਿਤ ਕੀਤਾ। ਪੌਲੁਸ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦਾ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਨਿਹਚਾ ਅਕਾਰਥ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਬੰਧਨ ਵਿੱਚ ਪਏ ਹੋਏ ਹੋ।

ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਮਸੀਹੀ ਉਮੀਦ ਦਾ ਆਧਾਰ ਹੈ। “ਜਾਂ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਮੌਤ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੀ ਕਿਆਮਤ ਵੀ ਹੋਈ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਦਮ ਵਿੱਚ ਸੱਭੇ ਮਰਦੇ ਹਨ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਸੱਭੇ ਜੁਆਏ ਜਾਣਗੇ” (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 15:21-22)। ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਪੱਕਿਆਂ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ਦੇ ਕੋਲ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਮਸੀਹ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਿਆ ਹੈ।

ਦੂਜੀ ਸਦੀ ਵਿੱਚ, ਲੂਸੀਅਨ, ਇੱਕ ਯੂਨਾਨੀ ਨਾਵਲਕਾਰ ਨੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਮਸੀਹੀਆਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਗਰੀਬ ਦੁਖੀਆਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਦਾ ਲਈ ਰਹਿਣਗੇ। ਇਸ ਕਰਕੇ, ਉਹ ਮੌਤ ਨੂੰ ਤੁੱਛ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਨਿਹਚਾ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ।” ਲੂਸੀਅਨ ਮਸੀਹੀਆਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਸੱਚ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲੂਸੀਅਨ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਦੂਜੀ ਸਦੀ ਦੇ ਮਸੀਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਜੀਉਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ। ਇਸ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਲਈ ਮਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ।।

ਇਹ ਗੱਲ ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਲਈ ਵੀ ਸੱਚ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਮਸੀਹ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਿਆ, ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਸਤਾਅ ਅਤੇ ਮੌਤ ਤੱਕ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਮਿਲਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਸਾਡੀ ਮਸੀਹੀ ਉਮੀਦ ਦਾ ਆਧਾਰ ਹੈ।

ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਸਾਡੇ ਮਸੀਹੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਆਧਾਰ ਹੈ। ਪੌਲੁਸ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਤਰੀਕੇ ਦੇ ਨਾਲ ਅਭਿਆਸਿਕ ਲਾਗੂਕਰਨ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। “ਜੇ ਮੁਰਦੇ ਨਹੀਂ ਜੀ ਉੱਠਦੇ ਤਾਂ ‘ਆਉ ਅਸੀਂ ਖਾਈਏ ਪੀਵੀਏ ਕਿਉਂ ਜੋ ਭਲਕੇ ਮਰਨਾ ਹੈ’... ਤੁਸੀਂ ਧਰਮ ਲਈ ਸੁਰਤ ਸਮ੍ਹਾਲੋ ਅਤੇ ਪਾਪ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿਉਂ ਜੋ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਗਿਆਨ ਨਹੀਂ” (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 15:32, 34)। ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਭਗਤੀ ਭਰਿਆ ਜੀਵਨ ਜਿਉਣ ਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਾਰਨ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦਾ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅਪੀਕੂਰੀਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਮ, “ਖਾਉ, ਪੀਓ ਕਿਉਂਕਿ ਕੱਲ ਅਸੀਂ ਮਰ ਜਾਣਾ ਹੈ।” ਜੇਕਰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦਾ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤਾਂ ਸਦੀਪਕਤਾ ਦੇ ਲਈ ਜਿਉਣ ਦਾ ਕੋਈ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਰ ਪੌਲੁਸ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦਾ ਜੀ ਉੱਠਣਾ ਸੱਚ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਜਾਗ ਜਾਓ ਅਤੇ ਪਾਪ ਦੇ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਆਜਾਦ ਹੋ ਜਾਉ। ਪਾਪ ਦੇ ਉੱਤੇ ਸਾਡੀ ਜਿੱਤ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।

ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਉੱਠਣ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਸਾਨੂੰ ਸੇਵਕਾਈ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਕਮੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਾਥਨਾਵਾਂ ਦਾ ਉੱਤਰ ਨਾ ਮਿਲਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ? ਕਿਉਂ? ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ! ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਜਿੱਤ ਦੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਭਰੋਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ? ਕਿਉਂ? ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਵਾਇਦੇ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ: “ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਦਾ ਆਤਮਾ ਜਿਹ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀਵਾਲਿਆ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜਿਹ ਨੇ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਵਾਲਿਆ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਤਮਾ ਦੇ ਵਸੀਲੇ ਨਾਲ ਜਿਹੜਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦਾ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਮਰਨਹਾਰ ਦੇਹੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜਿਵਾਏਗਾ” (ਰੋਮੀਆਂ 8:11)।

ਜੇਕਰ ਮਸੀਹ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਸਰੀਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਿਉਂਦੇ; ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਪਾਪ ਦੇ ਕੈਦੀ ਨਹੀਂ ਰਹੇ। ਇਹ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਵਾਲਾ ਜੀਵਨ ਹੈ। ਜਿਸ ਸਮਰੱਥਾ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਕਬ਼ਰ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਉਂਦਾ ਕੀਤਾ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਦਿਨ ਪਾਪ ਦੇ ਜੀਵਨ ਤੇ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਜਿਉਣ ਅਤੇ ਸੇਵਕਾਈ ਕਰਨ ਦਾ ਇਹੀ ਅਰਥ ਹੈ।

ਕੀ ਤੁਹਾਡਾ ਜੀਵਨ ਮਸੀਹ ਜਿਹਾ ਵਿਖਦਾ ਹੈ?

ਲੂਕਾ ਨੇ ਲਿਖਿਆ, “ਅਤੇ ਅੰਤਾਕਿਆ ਦੇ ਵਿੱਚ ਚੇਲ੍ਹੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਅਖਵਾਏ” (ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 11:26)। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਲੋਕ ਅੰਤਾਕਿਆ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਵੱਲ ਵੇਖਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਕਹਿਣਾ ਅਰੰਭ ਕੀਤਾ, “ਜੋ ਮਸੀਹ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ‘ਮਸੀਹੀ’ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ” ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਵਚਨ ਨੂੰ ਪੜਦੇ ਹੋ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਪੁੱਛੋ, “ਕੀ ਮੇਰੇ ਗੁਆਂਢੀ ਮੇਰੇ ਕੰਮਾਂ, ਸ਼ਬਦਾਂ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ‘ਮਸੀਹੀ’ ਨਾਮ ਦੇ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉਣਗੇ? ਕੀ ਮੈਂ ਮਸੀਹ ਜਿਹਾ ਵਿਖਦਾ ਹਾਂ?” ਅੰਤਾਕਿਆ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਜਿਉਣ ਦਾ ਅਜਿਹਾ ਤਰੀਕਾ ਸੀ ਜੋ ਮਸੀਹ ਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਾ ਹੈ; ਉਹ ਮਸੀਹੀ ਸਨ।

ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਇੱਕ ਪਾਸਬਾਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਡਾ. ਐਚ.ਬੀ ਲੰਡਨ ਹੁਣ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਪਾਸਬਾਨਾਂ ਦੇ ਲਈ ਸਿੱਖਿਅਕ ਵੱਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਅਜਿਹੇ ਆਤਮਿਕ ਖ਼ਤਰਿਆਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਪਾਸਬਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। “ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਪਵਿੱਤਰ ਵਸਤਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਪਵਿੱਰਤਾਈ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਮਾਫੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਪਰ ਆਪ ਮਾਫ਼ ਨਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਸੇਵਕ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਲਈ ਇੰਨੇ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਆਤਮਿਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।”[1] ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਕੇ ਆਪ ਅਯੋਗ ਠਹਿਰਣਾ ਸੰਭਵ ਹੈ (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 9:27)।

ਡਾ. ਲੰਡਨ ਨੇ ਪਾਸਬਾਨਾਂ ਦੇ ਲਈ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਆਤਮਿਕ ਅਸਫਲਤਾ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕੁਝ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਇਹ ਅਜਿਹੇ ਖੇਤਰ ਹਨ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਅਸੀਂ ਮਸੀਹ ਜਿਹੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ:

• ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤੇ ਲਾਗੂ ਕਰੋ। ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਲਈ ਅਜਿਹੀ ਗੱਲ ਦਾ ਕਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਨਾ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋ।

• ਆਪਣੀ ਆਤਮਾ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰੋ। ਕੁਝ ਡਾਕਟਰ ਆਪ ਹੀ ਬਿਮਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਪਾਸਬਾਨ ਆਤਮਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਬਿਮਾਰ ਹਨ। ਇੱਕ ਪਾਸਬਾਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ, ਆਪਣੇ ਆਤਮਿਕ ਯੁੱਧ ਦੀ ਫਿਕਰ ਕਰੋ।

• ਹਲੀਮ ਬਣੋ। ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਇੱਕ ਪਾਸਬਾਨ ਇੱਕ ਚਰਵਾਹਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਬੈਂਕ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨਹੀਂ। ਇੱਕ ਸੇਵਕ ਬਣੋ।

• ਨਿਰਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰੋ। ਤੁਸੀਂ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋਵੋਗੇ। ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਿਖਾਉਗੇ ਅਤੇ ਉਹ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਬਹੁਤ ਨੇੜਤਾ ਵਾਲਾ ਮਿੱਤਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਕਲੀਸਿਆ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਤੁਹਾਡਾ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦੇਣਗੇ। ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੀ ਉਮੀਦ ਨਾ ਗੁਵਾਓ।ਯਹੂਦਾਹ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ। ਦੇਮਾਸ ਪੌਲੁਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਦੁਆਰਾ, ਵੱਧਦੇ ਰਹੋ ਅਤੇ ਇੱਜੜ ਦੀ ਰਖਵਾਲੀ ਕਰਦੇ ਰਹੋ।

ਕੀ ਤੁਹਾਡੀ ਸੇਵਕਾਈ ਮਸੀਹ ਵਰਗੀ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ?

ਯਿਸੂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਬਾਰੇ ਇਸ ਪਾਠ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵੇਖਿਆ ਹੈ। ਕੀ ਤੁਹਾਡੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ?

ਇੱਥੇ ਤੁਹਾਡੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਕੁਝ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਹਨ:

• ਕਈ ਪਾਪੀ ਬਚਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ? ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ, ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਜਨਮ ਤੱਕ ਲਿਆ ਰਹੇ ਹੋ?

• ਕੀ ਲੋਕ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਾਲ ਭਰ ਰਹੇ ਹਨ? ਯਿਸੂ ਨੇ ਵਾਇਦਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਲਈ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਘੱਲੇਗਾ। ਕੀ ਇਹ ਵਾਇਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਸੇਵਕਾਈ ਕਰਦੇ ਹੋ?

• ਕੀ ਸ਼ੈਤਾਨ ਹਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਕੀ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਗੜ੍ਹ ਢਹਿ ਰਹੇ ਹਨ? ਆਤਮਿਕ ਅਧਿਕਾਰ ਯਿਸੂ ਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦਾ ਚਿੰਨ੍ਹ ਸੀ।

• ਕੀ ਦੁਖੀ ਲੋਕ ਚੰਗਿਆਈ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ? ਕੀ ਟੁੱਟੇ ਜੋ ਪਰਿਵਾਰ ਦੁਬਾਰਾ ਜੁੜ ਰਹੇ ਹਨ? ਕੀ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਜੀਵਨ ਸੰਪੂਰਨ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ? ਕੀ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਸੰਬੰਧ ਦੁਬਾਰਾ ਜੁੜ ਰਹੇ ਹਨ? ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਰੀਰਕ, ਮਾਨਸਿਕ ਅਤੇ ਆਤਮਿਕ ਜਖ਼ਮਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗਿਆਂ ਕੀਤਾ।

• ਕੀ ਲੋਕ ਕ੍ਰਿਪਾ ਅਤੇ ਸਚਿਆਈ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹਨ? ਕੀ ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਕੋਲ ਲਿਆ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਜਾਂ ਯਿਸੂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ? ਯਿਸੂ ਨੇ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦੇ ਨਾਲ ਸਚਿਆਈ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ।

► ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਇੰਨਾਂ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਅਜਿਹੇ ਖੇਤਰਾਂ ਬਾਰੇ ਵੇਖੋ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਤੁਹਾਡੀ ਸੇਵਕਾਈ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਹਰੇਕ ਸੇਵਕ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਕਾਰਨ ਇਸ ਸੂਚੀ ਦੁਆਰਾ ਸਵੈ-ਨਿੰਦਾ ਨਾ ਕਰਕੇ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਣ ਦੇ ਲਈ ਚੁਣੌਤੀ ਦੇ ਵੱਜੋਂ ਉਪਯੋਗ ਕਰੋ।

(1) “ਸਲੀਬ ਤੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸੱਤ ਕਥਨਾਂ” ਦੇ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਚਾਰ ਜਾਂ ਬਾਈਬਲ ਪਾਠ ਤਿਆਰ ਕਰੋ। ਯਿਸੂ ਦੇ ਇੰਨਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਜ ਦੇ ਮਸੀਹੀਆਂ ਦੇ ਲਈ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਿਓ।

(2) ਪ੍ਰਤੀਦਿਨ ਦੇ ਮਸੀਹੀ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੇ ਅਰਥ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਚਾਰ ਜਾਂ ਬਾਈਬਲ ਪਾਠ ਤਿਆਰ ਕਰੋ। ਆਪਣੀ ਤਿਆਰੀ ਦੇ ਲਈ ਸ਼ੁਭਸਮਾਚਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੀ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਤੇ 1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 15:15-17 ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਕਹੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਉਪਯੋਗ ਕਰੋ।