Ang Biblikal na pag-aasawa ay napakagandang bagay. Ngunit ang mga magkasintahan na nais maranasan ang kagandahan at kabutihan nito ay dapat suriin ang itinuturo ng mga Banal na Kasulatan tungkol dito, at pagkatapos ay sikaping sumunod sa kanilang natutunan. Kailangan ng pagsisikap at sakripisyo ang nakasisiyang pag-aasawa.

Ang Biblikal na Pag-aasawa ay para sa Pakikipagkapwa

Sa aklat ng Genesis, inilalarawan ang paglikha ng Diyos ng pag-aasawa. Bawat bahagi ng paglalarawan ay nagbibigay ng karangalan sa pag-aasawa.

At sinabi ng Panginoong Diyos, “Hindi mabuti na ang lalaki ay nag-iisa; siya’y igagawa ko ng isang katuwang na nababagay sa kanya” (Genesis 2:18).

Tulad ng relasyon ng Diyos Ama, Anak, at Banal na Espiritu, nilikha tayo ng Diyos upang makisalamuha. Tayo ay nilikha para sa pakikipag-usap. Tayo ay nilikha para sa pagpapalagayang-loob at pakikipagkapwa. Sinabi ng Diyos na hindi maganda ang nag-iisa!

Kinuha ng Diyos ang isang tadyang mula sa lalaki at ginawa itong magandang babae, isang tao—na nilikha din sa imahe ng Diyos, na kapareho ng halaga, ngunit magkaiba ang disenyo—na nagkumpleto sa lalaki. Siya “ay dinala na may espesyal na karangalan sa lalaki bilang huli at pinakaperpektong gawa ng Lumikha.”[1]

Ang pag-aasawa ay dapat maging isang masayang pagsasama.

Nang sinabi ni Adan, “Sa wakas, ito’y buto ng aking mga buto” (Genesis 2:23), ipinahayag niya ang paggalang at kasiyahan. Hindi sinabi ni Adan na, “Sa wakas, isang alipin! Ngayon may maglalaba na, magluluto ng pagkain, magmamasahe sa likod, at gagawa ng mga gawain ko!” Hindi, sinabi ni Adan, “Sa wakas, isang katuwang na kukumpleto sa akin!”

Ang pag-aasawa ay dapat pag-iisa ng magkapantay.

…isang katuwang na nababagay sa kanya (Genesis 2:18).

Dinisenyo ng Diyos ang babae upang perpektong bumagay sa at makumpleto ang lalaki.

Ipinapaalala ni Matthew Henry sa atin na, “Ang babae ay ginawa mula sa isang tadyang na kinuha mula sa tagiliran ni Adan; hindi gawa mula sa kanyang ulo upang pamunuan siya, o mula sa kanyang paa upang apakan niya, kundi mula sa kanyang tagiliran upang maging kapantay niya, sa ilalim ng kanyang braso upang protektahan, at malapit sa kanyang puso upang mahalin.”[2] Ang babae ay hindi mas mababa o mas mataas sa lalaki, kundi katulad niya.

Ang pag-aasawa ay dapat maging isang tipan ng pagkakaisa.

Kaya't iniiwan ng lalaki ang kanyang ama at ang kanyang ina, at pumipisan sa kanyang asawa; at sila'y nagiging isang laman. (Genesis 2:24)

Ang matitibay na pag-aasawa ay hindi umaasa sa tuluy-tuloy na romantikong damdamin (ang mga damdamin ay nagbabago), o kaligayahan, (bagaman nagdadala ng kasiyahan ang magandang pag-aasawa), o personal na kasiyahan (bagaman nakakapagbigay ng kasiyahan ang matibay na pag-aasawa). Ang mga kamangha-manghang benepisyo ng pag-aasawa ay hindi nagiging sanhi ng matibay na pag-aasawa; ito ay bunga ng matibay na pag-aasawa. Ang pag-aasawa ay itinatatag sa hindi matitibag na pundasyon ng tipan—isang lalaki at isang babae na may tapat na pangako sa isa't-isa sa panghabambuhay.

Ang pag-aasawa ay dapat maging relasyong bukas, may tiwala, at tumatanggap—”Ang lalaki at ang kanyang asawa ay kapwa hubad, ngunit sila’y hindi nahihiya” (Genesis 2:25). Dahil hindi pa nadudungisan ng kasalanan ang pagkadalisay ng unang mag-asawa, ang kanilang pag-aasawa ay walang panghuhusga, hindi nahihiya, at walang takot. Sa Bagong Tipan, sinasabi sa atin na, “Maging marangal sa lahat ang pag-aasawa, at huwag dungisan ang higaan” (Hebreo 13:4).

Ang isang matatag na relasyong mag-asawa ay hindi umiiral kung may kawalan ng katiyakan, kawalan ng tiwala, pagdududa, o takot, kung saan ang mga mag-asawa ay hindi tiyak sa pangako ng isa't-isa sa pagsasama. Ang matatag na relasyong mag-asawa ay nangangailangan ng pangakong nagwawakas lamang kapag namatay na ang isa sa mag-asawa (Roma 7:1-2).

Intensyon ng Diyos na ang pag-aasawa ay maging isang panghabambuhay na kasunduan sa pagitan ng lalaki at babae (Mateo 19:3-6). Sinabi ni Pablo na ang mga mananampalataya ay hindi matatali kapag humiwalay sa kanila ang kanilang mga asawang hindi mananampalataya (1 Corinto 7:15), ngunit hindi dapat humiwalay ang isang mananampalataya sa asawang hindi mananampalataya (1 Corinto 7:12-14, 16). Noong una, isinulat na ni Pablo na ito ay sinabi ng Panginoon: hindi dapat umalis/humiwalay ang mga mananampalataya sa kanilang mga asawa, ngunit kung gagawin nila ito, hindi sila dapat mag-asawa ulit (1 Corinto 7:10-11, Mateo 5:31-32, Mateo 19:9).

Ang pag-ibig ng kasunduan ay ang pagbibigay ng sarili, pagkakaroon ng respeto, at pagpapaganda kahit na ang relasyon ay mahirap (1 Corinto 13). Ang mabuway na pangako ay lumilikha ng pansamantalang pagsusumikap, emosyonal na pagkakahiwalay, paglayo, at tukso.

Ang lalaki ay nagpapakita ng pag-ibig ng kasunduan kapag hindi niya isinusuko ang kanyang asawa kahit na ito ay hindi tumutugon o hindi nagpapakita ng respeto o may karamdaman. Ang babae ay nagpapakita ng pag-ibig ng kasunduan kapag pinipili niyang igalang at sundin ang kanyang asawa, alang-alang kay Cristo, kahit na hindi siya minamahal ng kanyang asawa.

Naaani ng pagmamahal ng lalaki ang respeto ng babae, at naaani ng respeto ng babae ang pagmamahal ng lalaki. At patuloy silang lumalago!

► Anu-anong mga problema ang nagiging bunga kapag ang mga tao ay nag-asawa habang iniisip na pwede pa nilang baguhin ang kanilang desisyon sa hinaharap kapag hindi sila naging masaya sa kanilang relasyong mag-asawa? Ano ang kaibahan na nagagawa ng buong pangako kapag ang isang tao ay naniniwala na permanente ang kanyang pag-aasawa?

Ang Biblikal na Pag-aasawa ay ang Lugar para sa Sekswal na Kasiyahan at Pagpaparami.

Ginawa ng Diyos ang pakikipagtalik na ganap na nakasisiya at lubos na makapangyarihan. Ito ay gawaing may layuning magdala ng pagkakaisa sa pisikal, emosyonal, at espirituwal na aspeto. Ang malusog na sex life ay hindi lamang nakapagbibigay-sigla at nagdadala ng pagkakaisa, ito rin ay nagpapalusog sa relasyon ng mag-asawa. Para sa mga nagnanais sumunod sa etikang sekswal na itinatag ng Biblia, ang pakikipagtalik ay isang biyayang ibinigay ng Diyos upang lubos na tamasahin sa loob ng pag-aasawa.[3]

► Dapat basahin ng mga mag-aaral ang 1 Corinto 7:1-5 at Hebreo 13:4 para sa grupo.

Sinasabi sa atin ng mga berso sa 1 Corinto na isang layunin ng pag-aasawa ang mapunan ang mga sekswal na pagnanasa. Ibinigay na ng mag-asawang lalaki at babae ang mga sarili nila sa isa’t-isa at isinuko ang kanilang pag-aari sa sarili nilang mga katawan. Ibig sabihin nito, hindi dapat asahan ng may asawa na makikipagtalik lang siya sa tuwing gusto niya, kundi dapat ding tumugon sa mga pagnanasa ng kanyang asawa. Hindi sinasabi ng mga berso na maaaring ipilit ng isang tao ang kasiyahan nang labag sa kagustuhan ng asawa niya. Sa halip, sinasabi ng mga berso na dapat tumugon sa mga pangangailangan ng isa't isa.

Sinasabi sa atin ng siping ito na hindi dapat ipagkait ng mga mag-asawa ang pribilehiyong ito sa isa't-isa. Lehitimo ang maikli o pansamantalang pag-iwal sa pagtatalik kasabay ng pag-aayun, pero ang mahabang paghihiwalay ay magdudulot ng tukso dahil sa hindi natutugunang pagnanasa. Minsan, pinipili ng mga mag-asawa na maghiwalay nang ilang buwan o mas matagal pa dahil magtatrabaho o mag-aaral ang isa sa malayong lugar. Bago gawin ang ganitong desisyon, dapat nilang isipin kung ang ganitong plano ay naaayon sa plano ng Diyos. Maaaring magdulot ng problema ang mahabang paghihiwalay.

May mga taong mas pinipili ang pamumuhay na walang anak, ngunit itinuturo ng Biblia na ikinagagalak ng Diyos kapag ang mga magulang ay may mga maka-Diyos na anak (Malakias 2:15). Mahalaga ring tandaan na hindi lamang pag-aanak ang gusto ng Diyos, kundi ang magkaroon ng mga anak na maka-Diyos. Tinatawag ng Diyos ang mga magulang na turuan ang kanilang mga anak na sumunod kay Cristo.

Ang Biblikal na Pag-aasawa ay para kay Cristo

► Dapat basahin ng mga mag-aaral ang 1 Pedro 3:1-7 at Efeso 5:22-33 para sa grupo. Dapat hayaang nakabukas ng grupo ang mga siping ito para sa pagsusuri sa buong talakayang ito.

Sa Efeso 5:30-32, ipinakikita ng Banal na Espiritu ang mas malalim na kahulugan ng pag-aasawa, na nakatago hanggang dumating si Jesus. Ang pag-aasawa ay isang larawan sa mundo—isang salamin—ng relasyon sa pagitan ni Jesu-Cristo at ng kanyang iglesya.

Sinimulan ni Pablo ang bahaging ito sa pamamagitan ng paanyaya sa mga mananampalataya na mapuno ng Espiritu (Efeso 5:18). Sa kontekstong ito, inaalok niya ang sumusunod na tagubilin ukol sa pag-aasawa.

Ang nobyang puno ng Banal na Espiritu ay magpapasakop sa kanyang asawang lalaki (ang kanyang “ulo”) sa Panginoon, sa parehong paraan na nagpapasakop ang mga mananampalataya kay Jesus (Efeso 5:24, 32; tingnan din ang 1 Pedro 3:1). Sa ganitong paraan niya maipapakita ang respeto kay Jesus at sa kanyang asawa. Ang babae ay inaasahang tatanggapin ang pamumuno ng kanyang asawa kahit hindi ito mananampalataya. Kung gagawin niya ito, mas may posibilidad na maging mananampalataya ang kanyang hindi nananampalatayang asawa.

Mahalaga para sa bawat babaeng may asawa na isipin ang Diyos sa kanyang pagpapasakop. Ito'y para sa kanya at alang-alang sa kanya na sumusunod ang babae, at hindi lamang sa kanyang asawa. Nakatutok siya kay Jesus, na natatanging walang kasalanan. Ang kusang pagpapasakop ng babae sa kanyang asawa ay isang akto ng pagsamba kay Jesus.

Ang Biblikal na pagpapasakop, katulad ng pag-ibig, ay hindi puwedeng pilitin. Ang Biblikal na pagpapasakop ay isang regalo na iniaalay ng mga babae sa kanilang mga asawa alang-alang kay Cristo (Efeso 5:33). Ang pagpapasakop sa lahat ng bagay ay isang akto ng pagsamba kay Jesus.[4]

Ang pagpapasakop ng isang asawang-babae sa kanyang asawa ay isang akto ng paggalang (Efeso 5:33) sa lalaki, bilang bahagi ng buhay na puno ng Banal Espiritu Santo (Efeso 5:18-21). Ang karangalang ito na nagmumula sa isang malumanay at tahimik na espiritu ay napakahalaga sa paningin ng Diyos (1 Pedro 3:4).

Ang lalaking puno ng Banal Espiritu ay mamahalin ang kanyang asawa tulad ng pagmamahal ni Jesus sa kanyang iglesya (Efeso 5:25). Dapat niyang mahalin ang kanyang asawa tulad ng sarili niyang katawan (Efeso 5:28-29). Dapat niyang ipakita ang parehong pag-aalay ng sarili na puno ng Espiritu Santo na ipinakita ni Jesus sa kanyang iglesya nang ibigay niya ang kanyang sarili para sa dito. Ito ang kanyang akto ng pagpapasakop sa Diyos (Efeso 5:21). Ayon sa isang komentarista:

Tulad ng pag-aalay niya (Jesus) ng kanyang sarili para magdusa sa krus upang iligtas ang iglesya, dapat handa rin tayong pagkaitan ang ating mga sarili at tiisin ang [hirap at kahirapan], upang maitaguyod natin ang kaligayahan ng asawa. Tungkulin ng lalaki na [magsikap] para sa suportahan siya; ibigay ang mga pangangailangan niya; pagkaitan ang sarili niya ng pahinga at kaginhawaan, kung kinakailangan, upang alagaan siya kapag may sakit; unahan siya kapag may panganib; ipagtanggol siya kung siya ay nasa [mapanganib na sitwasyon]; tiisin siya kapag siya ay nagiging mainitin ang ulo; yakapin siya kapag tinutulak ka niya palayo; manalangin kasama siya kapag siya ay may espiritual na problema; at handang mamatay upang iligtas siya. Bakit hindi? Kung lulubog ang barkong sinasakyan nila, at may iisang piraso ng kahoy na maaaring magligtas sa kanila, hindi ba't dapat niyang ilagay ang asawa niya roon, at tiyaking ligtas ito, at lahat ng panganib ay nasa kanya? Pero hindi lang iyon… dapat maramdaman ng lalaki na dapat maging isa niyang malaking layunin sa buhay na hangarin ang kaligtasan ng kanyang asawa. Dapat niyang ibigay sa asawa niya ang lahat ng mga pangangailangan nito para sa kanyang kaluluwa… At dapat siyang maging halimbawa; dapat payuhan niya ang kanyang asawa kung kinakailangan; at gawing madali ang landas ng kaligtasan para sa kanyang asawa. Kung nasa lalaki ang Espiritu at pagkakait sa sarili ng Tagapagligtas, gagawin niya ang lahat ng sakripisyo para maitaguyod ang kaligtasan ng kanyang pamilya.[5]

Dapat hangarin ng lalaki ang kadalisayan ng kanyang asawa katulad ng pagpapadalisay ni Cristo sa kanyang nobya, ang iglesya (Efeso 5:26-27).

Sinasabi sa 1 Pedro 3:7, na dapat maging maunawain ang mga lalaki sa kanilang asawa, na ibig sabihin ay gagawin niya ang kanyang makakaya upang maunawaan ito. Dapat niyang pag-aralan ang kanyang asawa upang maunawaan ang mga pangangailangan nito. Ang babae ang tinatawag na “marupok na sisidlan” sa bersong ito. Kinakailangang unawain ng lalaki ang kanyang asawa. Dapat niya itong protektahan, hindi lamang mula sa pisikal na panganib kundi mula rin sa mga alalahanin at emosyonal na stress.

Ang lalaki ang magbibigay ng lahat ng paraan na kinakailangan para sa pag-usbong ng kanyang asawa: katapatan, walang kondisyong pagmamahal, pang-unawa, panalangin, payo, pagtuturo, at kabutihan.

Kapag tinatrato ng lalaki ang kanyang asawa nang may ganitong pagmamahal, siya ay masusuklian ng kaligayahan. Sinasabi ni Pablo, “Ang umiibig sa kanyang sariling asawa ay umiibig sa kanyang sarili” (Efeso 5:28). Ang mga asawang nagmamahal sa kanilang mga asawa sa paraang ito na nag-aalay ng sarili ay higit na masusuklian ng Panginoon, at malamang ng respeto, pagmamahal, at katapatan ng kanyang asawa.

► Ano ang mga partikular na bagay na dapat gawin ng isang lalaki upang makapagbigay ng espirituwal na suporta sa kanyang asawa?

Mahalagang tandaan kung paano ibinigay ang mga utos sa mga bersong ito. Ang lalaki ay hindi sinabihang ipilit ang awtoridad sa kanyang asawa. Sinasabihan ang babae na sundin ang kanyang asawa, ngunit hindi sinasabi sa lalaki na pilitin itong sumunod sa kanya. Sinasabi sa lalaki na mahalin ang kanyang asawa at magsakripisyo kung kinakailangan upang alagaan ito. Gayundin, hindi sinasabi sa babae na humingi ng pag-aalaga mula sa kanyang asawa; sinasabi sa kanya na respetuhin ang asawa.

Ang prayoridad ng lalaki ay hindi ang panatilihin ang kanyang awtoridad kundi ang magbigay ng mapagmahal ng pag-aaruga. Ang prayoridad ng babae ay hindi ang himingi ng pag-aaruga para sa kanyang sarili kundi respetuhin ang kanyang asawa.

Nagbabala si Apostol Pedro sa lalaki na mahahadlangan ang kanyang mga panalangin kung hindi niya maayos na aalagaan ang kanyang asawa. Mula sa mga salita ni Pablo at Pedro, nakikita natin na ang lalaking hindi nag-aaruga ng asawa tulad ng nararapat ay hindi umiibig sa Diyos sa paraang nararapat. Ang babaeng hindi nirerespeto ang kanyang asawa ay hindi nirerespeto ang Diyos sa paraang nararapat. Ang ating pag-uugali sa relasyong mag-asawa ay inaapektuhan ang ating relasyon sa Diyos.

[1]Charles Ellicot, ed., Ellicot’s Commentary for English Readers. (Notes on Genesis 2:22). Hango sa https://biblehub.com/genesis/2-22.htm#commentary noong Disyembre 29, 2020.

[2]Matthew Henry, Matthew Henry’s Commentary on the Whole Bible. (Notes on Genesis 2:21-25). Hango sa https://studylight.org/commentaries/eng/mhm/genesis-2.html noong Hulyo 31, 2023.

[3]“Spiritual Health and Porn Addiction,” hango sa https://thefreedomfight.org/health/porn-addiction-and-spiritual-health/ noong Hulyo 31, 2023.

[4]Para sa mas malalim na pag-aaral ng paksa ng biblikal na pagpapasakop, tingnan ang Aralin 10 ng Spiritual Formation, na makukuha sa Shepherds Global Classroom.

[5]Albert Barnes, Barnes' Notes on the Whole Bible. (Notes on Ephesians 5:25). Hango sa https://studylight.org/commentaries/eng/bnb/ephesians-5.html noong Hulyo 31, 2023.