PDF აქ წვდომა

პროფესორი დენი მაკკეინი (ჯოსის უნივერსიტეტი, ნიგერია)

რამდენიმე წლის წინ, გომბეს ემირმა დამპატიჟა სტუმრად. რამდენიმე თვის შემდეგ წავედი სასახლეში. ოფიციალურმა პირმა განმიმარტა წესები, რომლებიც უნდა დამეცვა ემირთან შეხვედრისას. თქვენ უნდა გაიხადოთ ფეხსაცმელი სასახლეში შესვლისას. თქვენ არ შეგიძლიათ ხელი ჩამოართვათ ემირს, რადგან ის ხელს არ ართმევს უბრალო ხალხს. არ შეიძლება ემირთან ერთ დონეზე (სიმაღლეზე) ჯდომა. თქვენ უნდა მიმართოთ მეფეს როგორც „თქვენო სამეფო უმაღლესობავ" ან „თქვენო სამეფო უდიდებულესობავ.”

თითოეულ სამეფოს აქვს თავისი მახასიათებლები, წესები და ლიდერები. თუ თქვენ ხართ ამ სამეფოს ნაწილი, თქვენ უნდა გესმოდეთ სამეფო და მისი წესები. დავიწყებ წმინდა წერილის ორი ადგილით, რომელიც იქნება საფუძველი ამ ქადაგებისათვის.

მათეს 6:9-10:

მამაო ჩვენო, რომელიც ხარ ცათა შინა, წმიდა იყოს სახელი შენი; მოვიდეს მეფობა შენი, და იყოს ნება შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა.

ლუკას 9:1-2:

მოუხმო თორმეტს, მისცა მათ ძალა და ხელმწიფება ყველა ეშმაკზე, და სნეულებათა განსაკურნებლად. მიავლინა ისინი ღმერთის სამეფოს საქადაგებლად და სნეულთა განსაკურნად.

ამ გზავნილში მსურს წარმოვაჩინო ღვთის სამეფოს დიდი სურათი და ვაჩვენო, თუ როგორ შეიძლება იყოს ეს ჭეშმარიტება პრაქტიკული ჩვენს ცხოვრებაში.

ღვთის სამეფო: დიდი სურათი

ბავშვობაში მეგონა, რომ „ღვთის სამეფო" იყო ღმერთის მარადიული სახლი - სამოთხე. როგორც ჩანს, სამეფოს მრავალი მუხლი ეხება ჩვენს მარადიულ სახლს. „ყველა, ვინც მეუბნება: უფალო, უფალო! როდი შევა ცათა სამეფოში, არამედ ის, ვინც აღასრულებს ჩემი ზეციერი მამის ნება-სურვილს" (მათეს 7:21).

რაც მეტს ვსწავლობდი, დავიწყე იმის გაგება, რომ სამეფო უფრო მეტი იყო, ვიდრე ღვთის მარადიული სახლი. მე გავზარდე ჩემი აზროვნება იმის დასაჯერებლად, რომ სამეფო მიახლოებით უტოლდებოდა ეკლესიას. ბადეში თევზის იგავი ცხადყოფს, რომ სამეფოს შესახებ ზოგიერთი ცნობა სამოთხეს არ ეხება.

კიდევ, ცათა სამეფო წააგავს ბადეს, რომელსაც ზღვაში მოისვრიან და ყოველნაირი ჯიშის თევზს იჭერენ. როცა ივსება, გამოაქვთ ნაპირზე, მერე დასხდებიან, კარგებს ჭურჭელში მოათავსებენ, ხოლო ცუდებს გადაყრიან. ასევე იქნება წუთისოფლის აღსასრულის დროს: გამოვლენ ანგელოზები და გამოაცალკევებენ ბოროტებს მართლებისგან. ჩაყრიან მათ ცეცხლის ქურაში: და იქნება იქ ტირილი და კბილთა ღრჭენა (მათე 13: 47-50).

ეს უნდა ეხებოდეს ეკლესიას. ჩვენს ეკლესიებში არიან ნამდვილი მორწმუნეები და თვალთმაქცები. თუმცა, ეკლესიის ხანის ბოლოს, ღმერთი განარჩევს მათ: „ყველა, ვინც მეუბნება: უფალო, უფალო! როდი შევა ცათა სამეფოში, არამედ ის, ვინც აღასრულებს ჩემი ზეციერი მამის ნება-სურვილს” (მათეს 7:21).

რაც უფრო მეტს ვსწავლობდი, მით უფრო მეტს ვპოულობდი მინიშნებებს, რომ ღვთის სასუფეველი უფრო ფართოა ვიდრე ეკლესია. იესომ თქვა: „მაგრამ თუ მე ღმერთის სულით ვდევნი ეშმაკებს, აბა, მოსულა თქვენთან ღმერთის სამეფო“ (მათეს 12:28). თუ ეკლესია დაიბადა სულთმოფენობის დღეს და სამეფო უკვე მოვიდა, მაშინ ეკლესია და სამეფო არ უნდა იყოს იგივე.

ამ ფიქრებმა მაიძულა, სამეფოსთვის შემეხედა გლობალური თვალსაზრისით. ეს არის ის, რისი გაკეთებაც ახლა მსურს.

ღვთის სამეფო ედემის ბაღში

სამყაროს შექმნისას ღმერთმა თქვა: „შევქმნათ კაცი ჩვენს ხატად და ჩვენს მსგავსად; დაე იბატონოს ზღვაში თევზზე, ცაში ფრინველზე, პირუტყვზე, მთელ დედამიწაზე და ყოველ ქვეწარმავალზე, რომელიც დაძვრება მიწაზე“ (დაბადების 1:26). როდესაც ღმერთმა შექმნა ადამიანები, მან ისინი გარკვეულწილად, თავის მსგავსებად შექმნა.

თუ ღმერთმა შექმნა ადამიანები თავისი ხატად, გონივრულია ვარაუდი, რომ ღმერთი შექმნიდა ადამიანთა საცხოვრებელ ადგილს, რომელიც გარკვეულწილად დაემსგავსებოდა იმ გარემოს, რომელშიც თავად ღმერთი ცხოვრობდა. თუ ეს მართალია, მაშინ ედემის ბაღი სამოთხის ხატად შეიქმნა. როგორი იყო ედემის ბაღი?

იქ არ ყოფილა ცოდვა და მორალური ნაკლი; ის სამოთხეს ჰგავდა.
იქ არ ყოფილა ავადმყოფობა, სიკვდილი და მწუხარება; ის სამოთხეს ჰგავდა.
იქ უსიამოვნო არაფერი იყო. ეს იყო სამოთხის მსგავსი სრულყოფილების ადგილი.
იქ უწესრიგობა არ ყოფილა. ყველაფერი ფუნქციონირებდა ზუსტად ისე, როგორც შეიქმნა; ის სამოთხეს ჰგავდა.

ედემის ბაღი იყო ღვთის სამეფო დედამიწაზე იმ დროს. „იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგი იყო ფრიად" (დაბადების 1:31). ეს იყო პირველი შეფასება დედამიწაზე ღვთის ახალი სამეფოს შესახებ. როდესაც რაღაც კარგია, ყველაფერი თავის ადგილას და სათანადო წესრიგშია. დედამიწაზე ყველაფერი ისე იყო, როგორც ღმერთს სურდა. ეს ასახავდა წესრიგს, სილამაზეს და სრულყოფილებას, რომელიც ახასიათებდა ღვთის სახლს ზეცაში. ამიტომ, თუ გსურთ იცოდეთ როგორი იქნებოდა ღვთის სამეფო დედამიწაზე, შეისწავლეთ ედემის ბაღი.

ღვთის სამეფოს დაკარგვა ედემის ბაღში

ღმერთმა საფუძვლიანი მითითებები გასცა დედამიწაზე, ღვთის სამეფოს დაცვისა და შენარჩუნებისთვის. სამწუხაროდ, ადამიანმა დაარღვია ღვთის წმინდა ნდობა და შესცოდა ღმერთს. ამან გამოიწვია ორი სერიოზული მდგომარეობა.

პირველი, ცოდვა შემოვიდა სამყაროში და გამოიწვია ადამიანში ღმერთის მსგავსების დამახინჯება. მეორე, რადგან ადამიანებმა ნაწილობრივ დაკარგეს ღმერთის მსგავსება, მათ აღარ ჰქონდათ უფლება ეცხოვრათ სრულყოფილ ადგილას, რომელიც აშკარად იყო იმ ადგილის გამოხატულება, სადაც ღმერთი ცხოვრობდა. ედემი აღარ იყო ადამიანისთვის მიკუთვნებული ადგილი.

ამიტომაც, ღმერთმა ისინი განდევნა იმ ადგილიდან და დაწყევლა დედამიწა ისევე, როგორც დაწყევლა მამაკაცი და დედაკაცი. ღმერთმა „დაწყევლა მიწა“ და მან წარმოშვა „ეკალი და ძეძვი.” დედამიწამ დაკარგა თავისი სილამაზე, კომფორტი, პროდუქტიულობა და უსაფრთხოება. ისევე, როგორც ადამიანები არიან მხოლოდ აჩრდილი, თავისი ოდესღაც წმიდა პიროვნების, ასევე დედამიწა მხოლოდ აჩრდილია იმისი, რადაც ღმერთმა შექმნა ის. იმისათვის, რომ ეს ქადაგების ტერმინოლოგიას შეესაბამებოდეს: ღვთის სამეფო დედამიწაზე დაინგრა.

ის, რაც ღმერთმა ააშენა, წახდა.
ის, რაც ღმერთმა შექმნა ლამაზი, ახლა მახინჯი იყო.
ის, რაც ღმერთმა შექმნა კომფორტულად, ახლა ტკივილის მომტანი იყო.
ის, რაც ღმერთმა წმიდად შექმნა, ახლა ცოდვილი და გარყვნილი იყო.
ის, რაც ღმერთმა დაგეგმა კაცობრიობისა და დედამიწისთვის, არ ასრულდებოდა.

თუმცა, ღმერთი არ არის დამარცხებული. მისი დამარცხება შეუძლებელია. "არ არსებობს სიბრძნე, გონება და რჩევა, უფალს რომ დაუპირისპირდეს" (იგავების 21:30). ეშმაკმა სცადა, მაგრამ ის ვერასოდეს დაამარცხებს ღმერთს.

ვის შეუძლია გააუქმოს ის, რაც ღმერთმა დააარსა?
ვის შეუძლია თქვას არა, როდესაც ღმერთმა თქვა დიახ?
ვის შეუძლია გაანადგუროს ის, რაც ღმერთმა შექმნა?

ღმერთისთვის მიუღებელია მარცხი. ღმერთს შეუძლია შეცვალოს და აღადგინოს ის, რაც არასწორად მოხდა. ღმერთი მთავარი განმაახლებელი-გამომსყიდველი-აღმდგენი-გამწმენდი-გადამამუშავებელი-რეაბილიტატორია.

ღმერთმა შეადგინა გეგმა დედამიწაზე თავისი სამეფოს აღდგენის შესახებ.

განივრცობა მისი ხელმწიფება და არ ექნება დასასრული მის მშვიდობას დავითის ტახტსა და მის სამეფოზე, რათა განამტკიცოს იგი და დააფუძნოს სამართლითა და სიმართლით ამიერიდან უკუნისამდე; ცაბაოთ უფლის მოშურნეობა აღასრულებს ამას (ესაიას 9: 7).

ჯერ კიდევ ადამისა და ევას ცოდვით დაცემამდე, ღმერთს ჰქონდა გეგმა დედამიწაზე თავისი სამეფოს აღდგენისა და აღორძინების შესახებ. ბიბლიის ერთ -ერთი უმნიშვნელოვანესი დანიშნულებაა აღწეროს ღვთის სამეფოს აღდგენა დედამიწაზე, რომ იყოს ისეთი, როგორც ზეცაშია. აღდგენის პროცესი ჯერ კიდევ მიმდინარეობს. ჩვენ ვხედავთ პროცესის დაწყებას დაბადების 12:1-3-ში.

ღვთის სამეფო და აბრაამი

აბრაამი ქალდეველთა ურში იყო, როდესაც ეს შეტყობინება მიიღო:

წადი შენი ქვეყნიდან, შენი სამშობლოდან, მამაშენის სახლიდან იმ ქვეყანაში, რომელსაც გაჩვენებ. დიდ ერად გაქცევ, გაკურთხებ, განვადიდებ შენს სახელს და კურთხეული იქნები. ვაკურთხებ შენს მაკურთხებელს და დავწყევლი შენს მაწყევარს; და იკურთხება შენში დედამიწის ყველა ტომი (დაბადების 12: 1-3).[1]

მიუხედავად იმისა, რომ სიტყვა „სამეფო“ აქ არ არის გამოყენებული, ჩვენ გვჯერა, რომ ღმერთი იწყებდა დედამიწაზე თავისი სამეფოს აღდგენას, ამ განცხადებაში ორი აღთქმის გამო.

ღმერთმა აღუთქვა ისრაელისგან დიდი ერის შექმნა

ერი და სამეფო არ არის ერთი და იგივე, მაგრამ ისინი მნიშვნელოვნად ემთხვევა ერთმანეთს. საინტერესოა, რომ ძველი აღთქმის მესამედი ნაწილი ეთმობა ამ ერის შექმნის აღწერას.

ამ ერის შექმნაში ჩვენ ვხედავთ, რომ ღმერთი იყენებს ორ პრინციპს, რომელსაც იგი იყენებს თავის პროექტებში.

1. როდესაც ღმერთი მოქმედებს დედამიწაზე, ის ყოველთვის მოქმედებს ადამიანების მეშვეობით. როგორც წესი, ღმერთი ანგელოზებს არ აგზავნის იმ სამუშაოს შესასრულებლად, რაც მას სურს რომ მოიმოქმედოს დედამიწაზე.

2. როდესაც ღმერთი მოქმედებს დედამიწაზე, ის მოქმედებს მძიმე გზებით, ნელა, რთულად, პროგრესულად, იმის საპირისპიროდ, თუ როგორ ვიმოქმედებდით ჩვენ. ერის შექმნა სავსე იყო მრავალი დაბრკოლებით. თუმცა, საბოლოოდ რეალობად იქცა.

მე არ მგონია, რომ ეს ერი იყო სრულყოფილად, ღმერთის მიერ აღდგენილი მისი სამეფო დედამიწაზე. თუმცა, ეს იყო ნაბიჯი ამ მიმართულებით. სამეფომ აჩვენა, რომ ღმერთს შეეძლო თავისი ხალხის მართვა დედამიწაზე. სამწუხაროდ, ადამიანური ფაქტორის გამო, ეს მხოლოდ ნაწილობრივ იყო წარმატებული.

ღმერთმა აღუთქვა, რომ აბრაამის შთამომავლები კურთხევა იქნებოდა დედამიწის ყველა ხალხისთვის

„…და იკურთხება შენში დედამიწის ყველა ტომი“ (დაბადების 12:3). ეს აღთქმა შესრულდა იესოს მოსვლით.

ღვთის სამეფო და იესო

პირველი ისტორია, რომელსაც ლუკა აღწერს იესოზე, მისი ნათლობისა და გამოცდის შემდეგ, არის ნაზარეთის სინაგოგაში მისი მისვლა. მივიდა ნაზარეთს, სადაც აღიზარდა და ჩვეულებისამებრ, შაბათ დღეს შევიდა სინაგოგაში და დადგა წასაკითხად. დღის წასაკითხი აღებული იყო ესაია წინასწარმეტყველის წიგნის 61 -ე თავიდან.

„უფლის სულია ჩემზე, რადგან მან მცხო გლახაკთა სახარებლად, მომავლინა გულშემუსვრილთა განსაკურნებლად, ტყვეთათვის თავისუფლების გამოსაცხადებლად და ბრმათათვის თვალის ასახელად, ჩაგრულთა გასათავისუფლებლად, უფლის შეწყალების წლის გამოსაცხადებლად”. დახურა წიგნი, მსახურს გადასცა და დაჯდა; სინაგოგაში ყველა მას მისჩერებოდა. და დაუწყო მათ ლაპარაკი: „დღეს აღსრულდა ეს წერილი, თქვენ რომ მოისმინეთ" (ლუკას 4:18-21).

მისი მსახურების პირველ დღეებში იესომ მტკიცედ მიანიშნა, რომ ის იყო იქ, რათა გაეგრძელებინა განახლების ის პროცესი, რასაც ღმერთი ასობით წლის განმავლობაში ატარებდა.

ცოდვის შედეგების გამო სამყარო გაღარიბდა როგორც სულიერი, ისე პირდაპირი მნიშვნელობით. მაგრამ იესომ თქვა, რომ ის ცხებული იყო „გლახაკთა სახარებლად.”
დაცემის გამო, კაცობრიობა ცოდვის ტყვე გახდა. თუმცა, იესომ თქვა, რომ ის მოვიდა „ტყვეთათვის თავისუფლების გამოსაცხადებლად.”
დაცემის გამო, კაცობრიობა სულიერად დაბრმავდა, რაც იმას ნიშნავს, რომ ადამიანებმა ვერ შეიცნეს ჭეშმარიტება. ზოგი ადამიანი ფიზიკურად დაბრმავდა. მაგრამ იესო მოვიდა „ბრმათათვის თვალის ასახელად.”
დაცემის გამო ეშმაკმა და მისმა დემონებმა ადამიანები მრავალმხრივ დაჩაგრეს. თუმცა, იესომ თქვა, რომ ის მოვიდა „ჩაგრულთა გასათავისუფლებლად.”

იესომ თქვა, რომ მისი მიზანი იყო გაეუქმებინა წყევლა, რაც მრავალი ცოდვის გამო დაატყდა დედამიწას. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, იესო დედამიწაზე მოვიდა, ღვთის სამეფოს მშენებლობის პროცესის გასაგრძელებლად დედამიწაზე. და კიდევ სხვაგვარად რომ ვთქვა, იესო მოვიდა ამ დედამიწაზე, რათა შეასრულოს აბრაამისადმი მიცემული ღვთის მეორე აღთქმა - იყოს კურთხევა დედამიწის ყველა ხალხისთვის. „აღსრულდა ჟამი,” - თქვა მან. „მოახლოვდა ღმერთის სამეფო. მოინანიეთ და იწამეთ სახარება!“ (მარკოზის 1:14-15). სამეფო იყო იესოს სწავლებების მთავარი ნაწილი მისი მსახურების განმავლობაში.

ღვთის სამეფო და ეკლესია

არხი, რომლის მეშვეობითაც ღმერთი მოქმედებდა ძველი აღთქმის პერიოდში, იყო ისრაელის ერი. ახალ აღთქმაში ეკლესია გახდა ღვთის მოქმედების არხი. ეკლესია პროგრესი იყო ძველ აღთქმასთან შედარებით, რამდენიმე მიზეზის გამო:

ეკლესია მოიცავდა მსოფლიოს ყველა ხალხს, არა მხოლოდ ებრაელებს.
ეკლესიამ ყველას მისცა სულიწმიდისადმი წვდომა, ხოლო ძველი აღთქმის პერიოდში მხოლოდ სულიერ გიგანტებს ჰქონდათ ასეთი წვდომა.
ეკლესიამ ახალი აქცენტი გააკეთა ღმერთთან პირად ურთიერთობაზე.
ეკლესია ხაზს უსვამდა თაყვანისცემას "სულითა და ჭეშმარიტებით" და არა ცხოველების მსხვერპლშეწირვითა და მკაცრი რიტუალების საშუალებით.

იესოს გაკვეთილები ღვთის სამეფოს შესახებ

არსებობს რამდენიმე გაკვეთილი სამეფოს შესახებ, რომლის სწავლაც შეგვიძლია იესოს ცხოვრებიდან და სწავლებიდან.

(1) ღვთის სამეფოს არ აქვს გეოგრაფიული საზღვრები, მაგრამ არსებობს იქ, სადაც მეფეა.

როდესაც იესო ეწვია ქორწილს, მან ის ღვინით უზრუნველყო, რადგან მისი სამეფო მისი იქ ყოფნით გავრცელდა.
როდესაც იესო ხვდებოდა ავადმყოფებს, ის კურნავდა მათ, რადგან მისი სამეფო ვრცელდებოდა ავადმყოფობებზე და უძლურებებზე.
როდესაც იესო ხვდებოდა მშიერ ხალხს, ის აპურებდა მათ, რადგან მისი სამეფო ხალხის ძირითად მოთხოვნილებებს ეხებოდა.

იესოს სურს გააფართოვოს თავისი სამეფო დღეს და მოიცვას ნებისმიერი ადგილი, სადაც მისი მიმდევრები მივლენ. ის ხდება მისი სამეფოს ნაწილი, რადგან მეფის ხალხი არის იქ. ეს არის ჩვენი, როგორც სამეფო ოჯახის ნაწილის პასუხისმგებლობა. ჩვენ უნდა დავრწმუნდეთ, რომ იესოს მმართველობა ვრცელდება ჩვენს კონკრეტულ სფეროზე, მსოფლიოს იმ მხარეზე, რომელზეც ჩვენ გვაქვს გავლენა.

ჩვენ უნდა დავამყაროთ ღვთის სამეფო ჩვენს ოჯახებზე.
ჩვენ უნდა დავამყაროთ ღვთის სამეფო ჩვენს საზოგადოებაზე.
ჩვენ უნდა დავამყაროთ ღვთის სამეფო ჩვენს სამსახურებსა და სამუშაო ადგილებზე.
ჩვენ უნდა დავამყაროთ ღვთის სამეფო ადგილობრივ და ცენტრალურ მთავრობებზე.
ჩვენ უნდა დავამყაროთ ღვთის სამეფო ჩვენს ეკლესიებსა და ქრისტიანულ ორგანიზაციებზე.

სადაც მეფის ქვეშევრდომი ცხოვრობს, სამეფო უნდა დამყარდეს. ამრიგად, ჩვენი სახლები და ოფისები წარმოადგენს ღვთის სამეფოს. ჩვენი ურთიერთობა კოლეგებთან წარმოადგენს სამეფოს. პეტრე წერდა,

საყვარელნო, შეგაგონებთ, როგორც ხიზნებსა და მწირებს. განეშორენით ხორციელ გულისთქმებს, რომლებიც თქვენი სულის წინააღმდეგ იბრძვიან. კეთილად მოიქეცით წარმართთა შორის, რათა რაშიც გაძაგებენ, როგორც ბოროტმოქმედებს, იმაში დაინახონ თქვენი კეთილი საქმეები და ადიდონ ღმერთი მონახულების დღეს (1 პეტრეს 2:11-12).

ღმერთს სურს, რომ სამეფოს არამოქალაქეებმა დაინახონ სამეფო ჩვენში. ისინი შეძლლებენ დაინახონ სამეფო ჩვენს ცხოვრებაში, თუ ჩვენ ვიცხოვრებთ სამეფოს პრინციპებით. შეუძლიათ ადამიანებს დაინახონ ღვთის სამეფო თქვენში?

(2) ღვთის სამეფო არ არის ადამიანთა მხოლოდ კონკრეტული ჯგუფისთვის, არამედ ყველასთვის, ვინც მას მიჰყვება.

როდესაც იესომ განკურნა რომაელი (წარმართი) ჯარისკაცის მსახური, მან თქვა,

ხოლო თქვენ გეუბნებით, რომ მრავალნი მოვლენ აღმოსავლეთიდან და დასავლეთიდან და დასხდებიან აბრაჰამთან, ისაკთან და იაკობთან ცათა სამეფოში (მათეს 8:11).[2]

სამეფო იყო ყველა ადამიანისთვის, განურჩევლად რასისა, ენისა და ეთნიკური წარმომავლობისა. იმის გამო, რომ იესომ აირჩია ყველა სახის წარმომავლობის ადამიანები, ჩვენ უნდა მივიღოთ ყველა სახის წარმომავლობის ადამიანები, რომლებიც იესოს მიმდევრები არიან. რასიზმი, ეთნიკური კუთვნილება და ფრაქციონალიზმი არ არის ღვთის სამეფოს ნაწილი.

(3) ღვთის სამეფო არ ასოცირდება ძვირფას სასახლეებთან და ეგზოტიკურ ტანსაცმელთან, არამედ დადებით სოციალურ ფასეულობებთან.

როდესაც ჩვენ ვფიქრობთ სამეფოებზე, ჩვენ ხშირად წარმოვიდგენთ მეფის სამყოფელს - სასახლეს. სასახლე მეფის შესახებ რაღაცას ამბობს. თუმცა, იესომ თქვა: „მელიებს სოროები აქვთ, ცის ფრინველებს - ბუდეები. ძე კაცისას კი თავის მისადებიც არ გააჩნია" (მათეს 8:20). იესოს სამეფოს არ ახასიათებს სიმდიდრის ჩვენება ან დახვეწილი შენობები, ლამაზი ტანსაცმელი ან ეგზოტიკური სამკაულები. იესოს სამეფოს ახასიათებს არა ეს გარეგანი საგნები, არამედ პოზიტიური ღირებულებები.

(4) ღვთის სამეფოსვის არ არის დამახასიათებელი ბოროტება და მანიპულირება, არამედ სამართლიანობა და ჭეშმარიტება.

იესო ასწავლიდა: „თუ თქვენი სიმართლე არ აღემატება მწიგნობართა და ფარისეველთა სიმართლეს, ვერ შეხვალთ ცათა სამეფოში" (მათეს 5:20). სიმართლე აქ, არ არის მოყვანილი, როგორც თეოლოგიური კონცეფცია, არამედ როგორც პრაქტიკული სიკეთე. ფარისევლებს ჰქონდათ გარეგნული სიმართლე, რომელიც მიზნად ისახავდა ხალხზე შთაბეჭდილების მოხდენას და მათგან პატივისცემის მიღებას. ჭეშმარიტი სიმართლე ბევრად უნდა აღემატებოდეს სამართლიანობასა და სიკეთეს. იესოს სამეფო დამახასიათებელია მათთვის, ვინც სწორად იქცევა. ღვთის სამეფო შეიძლება აყვავდეს იქ, სადაც სიუხვეა. ღვთის სამეფო შეიძლება აყვავდეს იქ, სადაც უკმარისობაა. ეს სიმართლეა, რადგან ღვთის სამეფო არ არის ფიზიკური, მატერიალური სამეფო, არამედ ღირებულებების და ღირსებების სამეფოა.

(5) ღვთის სამეფო არ ხასიათდება სიამაყით და ცერემონიებით, არამედ თავმდაბლობითა და მსახურებით.

იესომ თქვა: „ნეტარ არიან სულით ღარიბნი, რადგან მათია ცათა სამეფო" (მათეს 5: 3). ფრაზა „სულით ღარიბი" თავმდაბლობას ეხება. თავმდაბლობა, როგორც წესი, არ ასოცირდება მიწიერ პოლიტიკურ ლიდერებთან. პოლიტიკოსებმა უნდა უთხრან სხვებს, რატომ არიან ისინი უკეთესები, ვიდრე მათი ოპონენტები. თუმცა, იესოს სამეფო ხასიათდება თავმდაბლობით, თავგანწირვითა და სხვების ხელშეწყობით.

სამეფო პირებს ხშირად იმდენად ანებივრებენ და აქებენ, რომ ისინი ამპარტავნდებიან და მიაჩნიათ, რომ ისინი უფრო მნიშვნელოვნები არიან, ვიდრე სხვები. ისინი შეიძლება ქედმაღლები გახდნენ თავიანთ დამოკიდებულებებში. თუმცა, იესომ თქვა: „ძე კაცისა არ მოსულა იმისთვის, რომ მას ემსახურონ, არამედ იმისთვის, რომ თავად მოემსახუროს და თავი შესწიროს მრავალთა გამოსასყიდად" (მათეს 20:28).[3] მეფეს ეს ხალხი მიჰყავდა ყველგან, სადაც მიდიოდა და ასწავლიდა მათ, რაც თვითონ იცოდა. ეს მეფე მზად იყო, თავის მოწაფეებისთვის ფეხებიც კი დაებანა. ჩვენ ვაჩვენებთ ამ სამეფოს ბუნებას თავმდაბლობით და უბრალოებით და არა რთული და ეგზოტიკური რამეებით.

(6) ღვთის სამეფო იზრდება არა დაბადებით, არამედ იესოს მიმდევრების საქმიანობით.

იესომ თქვა: „მოგცემ ცათა სამეფოს გასაღებებს და, რასაც შეკრავ დედამიწაზე, შეკრული იქნება ზეცაშიც, ხოლო რასაც გახსნი დედამიწაზე, გახსნილი იქნება ზეცაშიც, "(მათეს 16:19).[4] როდესაც ღვთის მიერ შექმნილი სამეფო ცოდვაში, სიბნელეში და უდაბურობაში ჩაიძირა, ღმერთს მოუწია დედამიწის აღდგენა. ღმერთმა კაცობრიობას დააკისრა პასუხისმგებლობა, მიეყვანა ხალხი თავის სამეფოში და განემტკიცებინა თავისი სამეფო საზოგადოების ყველა სხვა ნაწილში. ღმერთი არ აგზავნის ანგელოზებს, თავისი სამეფოს შესაქმნელად. მას ვჭირდებით მე და თქვენ, ამ სამუშაოს შესასრულებლად. ეს არის იმ ადამიანების პასუხისმგებლობა, რომლებიც სამეფოს ნაწილია, რომ:

მივიყვანოთ სხვა ადამიანები სამეფოში.
შევქმნათ სამეფო, სადაც არ უნდა იყვნენ ისინი.
სამეფოს პრინციპების დანერგვა საზოგადოების ყველა ნაწილში.

ეს არის ჩვენი პასუხისმგებლობა და ჩვენი პრივილეგია. მოდით აქტიურად მივიყვანოთ ადამიანები ღვთის სამეფოში.

სამეფოს სახარების პრაქტიკაში განხორციელება, საქმეების წიგნში

ახლა ჩვენ შევხედავთ, თუ როგორ ცდილობდა ადრეული ეკლესია აესრულებინა იესოს ლოცვა, რათა ეხილა დედამიწაზე დამყარებული სამეფო, ისეთივე როგორიც ზეცაშია. გაითვალისწინეთ ეს მაგალითები:

უკმარისობაში მყოფთა მომსახურება

ღმერთს ყოველთვის ჰქონდა განსაკუთრებული ადგილი გაჭირვებულთათვის საზოგადოებაში, მათ შორის ქვრივების, ობლებისა და ღარიბების ჩათვლით. გასაკვირი არ არის, რომ იესოს მიმდევრები პრაქტიკულ სამუშაოებს ასრულებენ ღვთის სამეფოს ასაშენებლად ამ დედამიწაზე.

საქმეების მე –6 თავში ჩვენ ვხედავთ ადრეულ მორწმუნეებს, რომლებიც ზრუნავენ ქვრივებზე. ქრისტიანი ქალბატონი სახელად ტაბითა „სავსე იყო კეთილი საქმეებითა და მოწყალებით, რომელსაც გასცემდა“ (საქმეების 9:36). პავლემ და ბარნაბამ, ქრისტიანებს იერუსალიმში, რომლებიც შიმშილობას განიცდიდნენ, ფული და პროდუქტი ჩაუტანეს (საქმეების 11:29). მოგვიანებით საქმეებში, პავლემ მიიღო საჩუქრები მაკედონიისა და აქაიის ეკლესიებიდან იერუსალიმის გაჭირვებულთათვის (24:17).

ღვთის სამეფოს პრინციპი ჩვენს საჭიროებებთან დაკავშირებით შეჯამებულია პავლეს წერილში 2 კორინთელთა 8:13-15:

ვინაიდან, იმისთვის კი არ იძლევით, რომ სხვებს შვება ჰქონდეთ და თქვენ გაჭირვება, არამედ თანაბრობისთვის. ამჟამად თქვენი ნამატი შეავსებს მათ ნაკლულობას, რათა მათმა ნამატმაც შეავსოს თქვენი ნაკლულობა, რომ იყოს თანაბრობა. როგორც სწერია: ბევრის ამკრეფს ზედმეტი არ მოსვლია და ცოტას ამკრეფს არ დაჰკლებია.

არსებობს მრავალი გზა, უკმარისობაში მყოფთა დასახმარებლად, რომლებიც არ მოითხოვს ზებუნებრივ შესაძლებლობებს. ჩვენ არ უნდა დაველოდოთ ღმერთს, რომ მოგვცეს ზებუნებრივი საშუალებები, სანამ ჩვენი საზოგადოების მტკივნეული მდგომარეობის გამოსწორებას შევეცდებით.

სამართლიანობის დაცვა

ღვთის სამეფოს ერთი მნიშვნელოვანი ნაწილი არის სამართლიანობა. როგორ ეხებოდა ადრეული ეკლესია საზოგადოებაში სამართლიანობის საკითხს? როდესაც პეტრეს და იოანეს უთხრეს, რომ მათ არ უნდა ექადაგათ იესოს სახელით, მათ თავაზიანად აცნობეს ებრაელ ლიდერებს, რომ ისინი განახორციელებდნენ სამოქალაქო დაუმორჩილებლობას, რადგან მათ ჰქონდათ მითითებული სახარების ქადაგება. მათ უთხრეს ამ ლიდერებს: „ღმერთს უფრო მეტად უნდა ვემორჩილებოდეთ, ვიდრე ადამიანებს“ (საქმეების 5:29).

როდესაც პავლე დააპატიმრეს და უკანონოდ სცემეს ფილიპეში, მან უარი თქვა ციხის დატოვებაზე, სანამ არ მოვიდნენ ის ოფიცრები, რომლებმაც მოათავსეს ის იქ და არ სთხოვეს მას ციხის დატოვება. ეს არ ყოფილა მახარებლობის აქტი. ის არ ცდილობდა ამ ხალხის ქრისტესთან მიყვანას. ეს იყო სამართლიანობის აქტი. პავლე ცდილობდა აეძულებინა ეს ლიდერები ეცხოვრათ სამართლიანობის პრინციპებით საზოგადოებაში.

პავლე არ ფიქრობდა, რომ მისი ერთადერთი საქმეა მახარებლობა და ეკლესიების დაარსება. ის ცხოვრობდა დაავადებულ საზოგადოებაში და ის იყენებდა ყოველ შესაძლებლობას ამ ავადმყოფობის, მათ შორის უსამართლობით დაავადების განსაკურნებლად.

ჯანმრთელობის აღდგენა

პავლეს, ისევე როგორც მის მოძღვარს, შეეძლო ზებუნებრივად განეკურნა ზოგიერთი ადამიანი. თუმცა, ეს არ იყო ერთადერთი საშუალება, რომელსაც ის იყენებდა. პავლე წერდა ტიმოთეს: „ამიერიდან მარტო წყალს ნუღარ დალევ, ცოტა ღვინოც იხმარე შენი კუჭისა და შენი ხშირი უძლურების გამო“ (1 ტიმოთეს 5:23). ყურძნის წვენისგან დამზადებული ღვინო ბევრ რკინას შეიცავს. ზომიერად მიღებული, ის შეიძლება კარგი იყოს სისხლისთვის. პავლემ დაუნიშნა ეს ბუნებრივი საშუალება, რომელიც ტიმოთეს სნეულებებისგან გამოჯანმრთელებაში დაეხმარებოდა.

მას შემდეგ, რაც იესომ თავისი მოწაფეები გაგზავნა სახარებლად, მან უთხრა მათ: „წამოდით უდაბურ ადგილას მხოლოდ თქვენ და მცირედ მოისვენეთ“ (მარკოზის 6:31). იესო აცნობიერებდა, რომ დასვენება საჭიროა ჯანმრთელობისთვის.

იაკობმა გააკეთა საინტერესო დამოწმება განკურნების შესახებ.

არის თქვენს შორის ვინმე ავად? მოიხმოს ეკლესიის ხუცესნი, ილოცონ მასზე და ზეთი სცხონ უფლის სახელით. და რწმენის ლოცვა იხსნის ავადმყოფს. უფალი წამოაყენებს მას და, თუ რამ ცოდვა ჩაუდენია, მიეტევება (იაკობის 5:14-15).

სიტყვა "ცხება" ბერძნულად ორი სიტყვით გამოიხატება, aleipho და chrio.

1. Chrio ეს არის სიტყვა საზეიმო ზეთისცხებისთვის.

2. Aleipho ეს არის სიტყვა სამკურნალოდ ან კოსმეტიკური გამოყენებისთვის ზეთისცხების გადმოსაცემად.

ზეთი იყო პირველადი დახმარების წამალი არასპეციალისტებისთვის ძველ სამყაროში. როდესაც კეთილმა სამარიტელმა იპოვა შეიარაღებული მძარცველების მიერ დაჭრილი კაცი, მან ჭრილობებზე ზეთი დაასხა. ღმერთს შეუძლია აირჩიოს, განკურნოს ადამიანი ზებუნებრივად, ლოცვის პასუხად (chrio). ამასთან, მას ასევე შეუძლია აირჩიოს ადამიანის განკურნება ბუნებრივი საშუალებებით მედიცინის გამოყენებით (aleipho).

დასკვნა

ღმერთს სურს თავისი სამეფოს შექმნა დედამიწაზე, როგორც ის ზეცაშია. სამეფო იმართება პრინციპებით და არა გეოგრაფიული, ენობრივი ან პოლიტიკური მახასიათებლებით. რამდენადაც ჩვენ ვასწავლით და ვიყენებთ ღვთის სამეფოს პრინციპებს, ჩვენ ჩამოვაყალიბეთ ღვთის სამეფო ცხოვრების იმ სფეროში.

[1] ხაზგასმულია

[2] ხაზგასმულია

[3] ხაზგასმულია

[4] ხაზგასმულია