(1) სად არიან მცირე ჯგუფები, რომლებიც სულიერ სიცოცხლეს ანიჭებენ ეკლესიას?

ჯანსაღ ეკლესიას, როგორც წესი, ჰყავს გარკვეული მცირე ჯგუფები, სადაც ხდება სულიერი ცხოვრების განმტკიცება. ეს ჯგუფები შეიძლება იყოს სახლის ეკლესიები, საკვირაო სკოლის კლასები ან სხვა სახის ჯგუფები. ისინი შეიძლება იყოს ორგანიზებული ან არაფორმალური. სულიერი გამოღვიძება ჩვეულებრივ მცირე ჯგუფებში იწყება. ეკლესიის სულიერი ცხოვრების შენარჩუნება და გამოღვიძება ვერ ხდება მხოლოდ ღვთისმსახურებით. სულიერი პასუხისმგებლობა და ცხოვრების ცვლილება ჩვეულებრივ მცირე ჯგუფებში ხდება. ეკლესიის წინამძღოლები უნდა დარწმუნდნენ, რომ არსებობს მცირე ჯგუფები, რომლებიც ამ მიზნებს ასრულებენ. თუ ეკლესიაში არსებული სტრუქტურები ხელს არ უწყობს სულიერ ცხოვრებას, საჭიროა ცვლილებები.

(2) ვის ეკუთვნის ეკლესია?

ეკლესია არ არის მოწიფული, თუ არ არსებობს ერთგული და მიძღვნილი წევრების ჯგუფი, რომლებიც პასუხისმგებლობას იღებენ მსახურებაზე და მის ფინანსურ მხარდაჭერაზე.

თუ მსახურება მოქმედებს, როგორც პასტორის პირადი საქმიანობა, ეკლესია არასოდეს მომწიფდება და ჩამოყალიბდება. თუ ეკლესიის შენობა ნაქირავებია, ეკლესია არ არის მოწიფული, თუ კერძო ან გარე ორგანიზაცია იხდის ქირას.

იდეალურ შემთხვევაში, შენობა და მსახურება ეკლესიის წევრთა ჯგუფს უნდა ეკუთვნოდეს. თუ შენობა ნაქირავებია, კრებულმა (ეკლესიის თემმა) ერთად უნდა აიღოს პასუხისმგებლობა ქირის გადახდაზე.

ადგილობრივი საეკლესიო მსახურება უნდა დაფუძნდეს, რათა ქრისტეს დაბრუნებამდე განაგრძოს თავისი საქმიანობა, როგორც დაწესებულებამ.

(3) როგორ ხდება ადგილობრივი მსახურების ფინანსური მხარდაჭერა?

საუკეთესო ფინანსური მდგომარეობა ეკლესიისთვის არის მხარდაჭერა წევრების მიერ დადებული მეათედებით. თუ ეკლესიას მხარს უჭერს გარე ორგანიზაცია, ის არ არის მოწიფული და დაუცველია. თუ მას მხარს უჭერს მოძღვარი ან რამდენიმე შემომწირველი და არა მთელი კრებული, ეკლესიის მრევლი, ანუ თემი, ვერ ჩამოყალიბდა რწმენის მოწიფულ ოჯახად.

მეათედი არის ადგილობრივი ეკლესიის მხარდაჭერის ღვთიური მეთოდი. ეკლესიის წინამძღოლებმა უნდა ასწავლონ მეათედის შესახებ და თანდათან ააშენონ ადგილობრივი მხარდაჭერა ეკლესიის მსახურებისთვის. ეკლესია არ უნდა იყოს დამოკიდებული მისი საქმიანობის გარედან მხარდაჭერაზე. გარე მხარდაჭერა უნდა იქნას გამოყენებული იმ პროექტებისთვის, რომლებიც გაზრდის ეკლესიის შესაძლებლობებს.

(4) მხარს უჭერს თუ არა ეკლესია სრული დროით მსახურ პასტორს?

ბიბლიური გეგმა პასტორზე არის ის, რომ მან დრო მთლიანად თავის მსახურებას დაუთმოს. ზოგჯერ ეს შეუძლებელია ახალი ეკლესიისთვის, მაგრამ ეკლესიას უნდა ჰქონდეს მიზანი განავითაროს მხარდაჭერა, რომელიც საშუალებას მისცემს პასტორს ფოკუსირება მოახდინოს მსახურებაზე, ფინანსური საჭიროებებისგან დათრგუნვის გარეშე.

(5) როგორია ფინანსური ანგარიშვალდებულების სისტემა?

შესაწირავები უნდა შეაგროვოს და დაითვალოს ერთზე მეტმა ადამიანმა. ეკლესიის ფინანსური პრიორიტეტებისა და პოლიტიკის განსაზღვრაში რამდენიმე სანდო ადამიანი უნდა იყოს ჩართული. ეკლესიის წევრებმა უნდა იცოდნენ, როგორ მუშაობს ეკლესიის ფინანსური სისტემა.

(6) რა საშუალებები გამოიყენება ეკლესიის გარეთ მყოფი ხალხისთვის სახარების მისატანად?

[1]ეკლესიის პირველი პასუხისმგებლობა მრევლის ერთგულ წევრებზე ზრუნვაა. თუმცა, ეკლესია ყოველთვის უნდა ხმას აწვდენდეს გარშემო, სამეზობლოში მყოფ ხალხსაც. ეკლესიას უნდა ჰქონდეს ისეთი აქტივობები, რომლებიც უზრუნველყოფენ, რომ ეკლესიის გარეთ მყოფი ხალხი ხედავენ ეკლესიის საქმიანობას და ისმენდნენ სახარებას. ზოგიერთი ეს აქტივობა შეიძლება სპონტანურად განხორციელდეს. ლიდერებს მოუწევთ სხვების ორგანიზებაც. შესაძლებლობების მქონე, უნარიანი წევრები უნდა მიიწვიონ და მოემზადონ ამ აქტივობებისთვის.

(7) როგორ პასუხობს ეკლესია სამეზობლოს საჭიროებებს?

ეკლესიამ უნდა მოძებნოს გზები სამეზობლოში არსებულ საჭიროებებზე რეაგირებისთვის. პრიორიტეტი ყოველთვის უნდა იყოს ღვთის სიყვარულის ჩვენება და ბიბლიური პრინციპების დემონსტრირება.

(8) არსებობს თუ არა ეთნიკური ან ეკონომიკური კატეგორიის ადამიანები, რომლებიც გამორიცხულია ეკლესიის წვდომისგან?

გრძნობენ ღარიბი ადამიანები, რომ შეუძლიათ ეკლესიაში სიარული იმ ტანსაცმლით, რაც მათ აქვთ? მიესალმებიან თუ არა თემის, ანუ დასახლების ბავშვების დასწრებას ეკლესიის მსახურებებზე მაშინაც კი, თუ მათი მშობლები არ მოდიან? არსებობს ადამიანთა ეთნიკური ჯგუფი, რომელიც თვლის, რომ ეკლესია მათთვის არ არის?

(9) როგორ ხვდებიან ეკლესიაში მოსულებს?

ეკლესიამ უნდა ასწავლოს ხალხს, რომ მიესალმონ ადამიანებს, რომლებიც ეკლესიას სტუმრობენ. ვიზიტორების ეკლესიაში დახვედრის და მისალმების ყველაზე მნიშვნელოვანი მიზანია, რომ მათ თავი სასურველად და კომფორტულად იგრძნონ. სტუმრის გაცნობას რამდენიმე ადამიანი უნდა ეცადოს. ის უნდა მიიწვიონ არა მხოლოდ შემდეგ ღვთისმსახურებაზე, არამედ მცირე ჯგუფის შეხვედრებზეც, მაგალითად სახლის ეკლესიის შეხვედრაზე, სადაც მას შეეძლება ისწავლოს და დასვას შეკითხვები.

(10) რა მეთოდი აქვს ეკლესიას, რომ დაუყოვნებლივ მოიმოწაფოს ახალმოქცეულები?

როდესაც ადამიანი იღებს ხსნას, ეკლესიაში თუ სხვაგან, არ შეიძლება მისი უბრალოდ მიწვევა, არა მხოლოდ ღვთისმსახურებაზე, არამედ უშუალო მოწაფეობის სისტემაშიც კი. ეს უნდა დაიწყოს პასტორთან პირისპირ შეხვედრებით. ის შეიძლება მიიწვიონ მცირე ჯგუფში, რომელიც იკრიბება ყოველკვირეულად. ეკლესია მზად უნდა იყოს, რომ ემსახუროს ახალმოქცეულებს.

(11) როგორ აღწერს ეკლესია სულიერ სიმწიფეს ანუ მოწიფულობას?

როგორ გამოიყურებიან სულიერად მოწიფული ადამიანები? ეკლესიას უნდა შევასწავლოთ სულიერი სიმწიფის მახასიათებლები. ეს მახასიათებლები ყოველთვის არ ახლავს ლიდერობის უნარებს ან ნიჭს, მაგრამ ასეთი მახასიათებლების მქონე ადამიანებს პატივი უნდა ვცეთ, როგორც ნიმუშებს.

(12) როგორია მიზანმიმართული სულიერი განვითარების სისტემა?

ეკლესიის მნიშვნელოვანი ამოცანაა დაეხმაროს თავის წევრებს სულიერ განვითარებაში (ეფესელთა 4:11-13). ეკლესიის მესვეურები მხოლოდ იმის იმედად ვერ იქნებიან, რომ სულიერი განვითარება თავისთავად მოხდება. მათ უბრალოდ კი არ უნდა უქადაგონ მრევლს და შემდეგ სულიერი განვითარების მთელი პროცესი ინდივიდუალურ ინიციატივას მიანდონ. პასტორებს უნდა ჰქონდეთ სისტემა ხალხის წასახალისებლად, რომ მათ სულიერი დისციპლინები გამოიყენონ. მათ უნდა უზრუნველყონ ანგარიშვალდებულება ყველასთვის, ვინც მას აღიარებს. ეს შეიძლება მიიღწეს პირადი საუბრებით, მცირე ჯგუფებით, სწავლებით და სხვა გზებით.

[2](13) არსებობს თუ არა წევრობის სტრუქტურა, რომელიც ხალხს აძლევს შესაძლებლობას ეკლესიას მიუძღვნან თავი?

ადამიანებმა, რომლებსაც სურთ ეკლესიას მიუძღვნან თავი, კონკრეტულად უნდა იცოდნენ, რას ნიშნავს მიძღვნილობა. ზოგიერთი ეკლესია აცხადებს, რომ მათ არ აქვთ წევრობის სტრუქტურა, მაგრამ თითოეულ ეკლესიას აქვს საშუალება შეიტყოს, ვინ არიან მისი ხალხი. ყველამ უნდა იცოდეს, ვისგან შედგება ეკლესია.

(14) არის თუ არა წევრობის პირობები ყველასთვის გასაგები და ცნობილი?

ყველამ უნდა იცოდეს, რა აუცილებელი ვალდებულებებია წევრობისთვის. გაწევრიანების პირობები და პროცესის აღწერა უნდა დაიბეჭდოს.

(15) აძლევს თუ არა წევრობის პირობები ახალმოსულს საშუალებას სწრაფად ჩაერთოს ეკლესიის საქმიანობაში?

ახალმოქცეულს, რომელიც მზად არის ეკლესიას მიუძღვნას თავი და უერთგულოს, დაუყოვნებლივ უნდა შეეძლოს ეკლესიის მხარში დადგომა. ეს არ ნიშნავს, რომ მას უნდა მიეცეს თანამდებობა ან ხელმძღვანელობის პასუხისმგებლობა, მაგრამ მან უნდა იცოდეს, რომ ის ეკლესიის ნაწილია.

(16) რომელი ჯგუფია პასუხისმგებელი ეკლესიის ღირებულებებისა და სტანდარტების დაცვაზე?

ეკლესიას ჰყავს თავდადებული წევრების ჯგუფი, რომლებიც განსაზღვრავენ ეკლესიის ბუნებას. ისინი შეიძლება იყვნენ დიაკვნების საბჭო ან ხმის მიმცემ წევრთა ჯგუფი, რომელსაც შეიძლება ეწოდოს მმართველი ორგანო. ლიდერებმა განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიაქციონ ამ ჯგუფის განვითარებას. ცვლილებები ამ ჯგუფში ეკლესიის მომავალს განსაზღვრავს. მოძღვარი ანუ პასტორი მათ წინაშე ანგარიშვალდებული უნდა იყოს და მათი ინფორმირებულობა უზრუნველყოს. მათ და ხელმძღვანელობას ეკლესიისთვის ერთი და იგივე პრიორიტეტები უნდა ჰქონდეთ.

(17) იზიარებს თუ არა ეკლესია მკაფიო ხედვისადმი მიძღვნას?

პასტორმა, ლიდერობამ და ერთგულ წევრთა ჯგუფმა მნიშვნელოვანი დრო უნდა დაუთმონ ეკლესიის მიზნისა და ამოცანების განხილვას. მათ უნდა განავითარონ ეკლესიის ხედვა, რომლის მხარდაჭერაც შეუძლიათ. წევრები უნდა იცნობდნენ ეკლესიის ხედვას.

(18) იციან თუ არა წევრებმა ეკლესიის დოქტრინა?

ეკლესიამ, თავისი ხალხის თაყვანისცემისა და სულიერი გამოცდილების მიღებისთვის მეტი უნდა გააკეთოს. როდესაც გარეშე პირი შეეკითხება წევრს: "რისი სწამს თქვენს ეკლესიას?" წევრს უნდა ჰქონდეს კარგი პასუხი. წევრებს უნდა შეეძლოთ განმარტონ ქრისტიანობის ძირითადი დოქტრინები და მათი ეკლესიის სპეციფიკური დოქტრინები.

(19) ესმით თუ არა წევრებს, ეკლესიასა და მის დენომინაციას შორის ურთიერთობები?

ეკლესიამ უნდა შეასრულოს თავისი ვალდებულება ასოციაციის მიმართ. ასოციაციასთან თანამშრომლობა შეიძლება დაეხმაროს ეკლესიის დოქტრინის მხარდაჭერას. ეკლესიის ხალხი უნდა იყოს წახალისებული ასოციაციის ღონისძიებებში მონაწილეობის მისაღებად.

(20) როგორ იგეგმება და ფასდება ღვთისმსახურება?

ლიდერებმა ლოცვით უნდა დაგეგმონ ღვთისმსახურება. თუ სულიწმიდა უძღვება მსახურებას მოულოდნელი მიმართულებით, ეს მშვენიერია; მაგრამ თუ ეს არ ხდება, ლიდერებს უნდა ჰქონდეთ გეგმა, რომელსაც უნდა გაყვნენ. უნდა იყოს შეხვედრები, სადაც რამდენიმე ლიდერი ერთად იმუშავებს მსახურების დეტალებზე.

თუ ეკლესიას აქვს კარგი ღვთისმსახურება, მრევლი ჩართულია და დაინტერესებულია. ეკლესია უნდა ეცადოს გამოიყენოს მრავალი განსხვავებული ადამიანი მსახურების სხვადასხვა ნაწილში, რათა ხელი შეუწყოს უფრო მეტი ადამიანის დაინტერესებასა და მიძღვნას.

(21) ხდება თუ არა ნათლობა და ზიარება გააზრებულად და წმინდა წერილების შესაბამისად?

ყოველი ჭეშმარიტი ახალმოქცეული უკვე უნდა მოინათლოს, ან გეგმავდეს მონათვლას ახლო მომავალში. ზიარება უნდა მიიღონ მათ, ვისაც აქვთ მადლის მოწმობა. ზიარება უნდა მოხდეს ისე, რომ მონაწილეებს თაყვანისცემაში დაეხმაროს.

(22) ახორციელებს თუ არა ეკლესია ბიბლიურ საეკლესიო დისციპლინის დაცვას, ანუ წესრიგის აღსრულებას?

ეკლესია ცოდვის წინააღმდეგ უნდა დადგეს. თუ ეკლესიის წევრი ცოდვაშია, მას უნდა დაუპირისპირდეს. მიზანი უნდა იყოს მისი მონანიებამდე მიყვანა და მისი სულიერ გამარჯვებაში აღდგენა.

[3](23) არსებობს თუ არა გუნდი, რომელიც იზიარებს მსახურების პასუხისმგებლობებს?

მსახურება არ გაიზრდება, სანამ ლიდერთა გუნდი არ ჩამოყალიბდება. თითოეული ადამიანი შეზღუდულია, როგორც იმ ადამიანების რაოდენობაში, რომლებზეც მას გავლენის მოხდენა შეუძლია, ასევე პასუხისმგებლობების რაოდენობაში, რომლის აღებაც შეუძლია. ეკლესიური მსახურება არ უნდა იყოს ერთი ადამიანის მსახურება.

(24) როგორია მსახურების გუნდში წევრების შერჩევის, მომზადებისა და დამატების სისტემა?

მსახურება ვერ გაიზრდება ლიდერთა გუნდის ახალი წევრების განვითარების გარეშე. გუნდის წევრები ძალიან გულდასმით უნდა შეირჩეს, მაგრამ ეკლესია ყოველთვის უნდა მუშაობდეს იმ ადამიანების მოძებნაზე და განვითარებაზე, რომლებსაც მომავალში შეუძლიათ პასუხისმგებლობის აღება. მსახურების ზრდა დამოკიდებულია უფრო მეტი ლიდერის განვითარებაზე.

(25) როგორია ეკლესიაში კონფლიქტებსა და პრობლემებზე რეაგირების სისტემა?

მოუგვარებელი კონფლიქტები ანგრევს ეკლესიას. ეკლესიის წევრებს უნდა ასწავლოთ როგორ გადაჭრან პირადი კონფლიქტები ადამიანებთან. ეკლესიის წინამძღოლებმა არ უნდა უგულებელყონ კონფლიქტები, არამედ მზად იყვნენ შერიგების ხელშეწყობისთვის.

(26) მხარს უჭერს თუ არა ეკლესია მისიებს სხვა ეკლესიებთან პარტნიორობაში?

თუ ეკლესიას ნამდვილად სურს ღვთის სასუფევლის წინსვლა, ის იმუშავებს არა მხოლოდ თავისი ადგილობრივი გავლენის გაფართოებაზე, არამედ სხვა მსახურების მხარდაჭერაზეც. ეკლესია ცხადყოფს, რომ ეს არის ღვთის სადიდებლად, როდესაც ის წირავს მსახურებას, რაც თავისთავად მას არ მოუტანს სარგებელს.

(27) ხელს უწყობს თუ არა ეკლესია ახალი ეკლესიის დაფუძნებას?

მოწიფული, ჩამოყალიბებული ეკლესია უნდა ეხმარებოდეს ახლომდებარე ტერიტორიაზე არსებულ ახალ ეკლესიას. ახალი ეკლესია მიწვდება იმ ადამიანებს, რომლებთანაც არსებული ვერ აღწევს.

(28) ემსახურება თუ არა ეკლესია მრევლის ყველა ასაკისა და კატეგორიის ადამიანს?

ეკლესიისთვის მნიშვნელოვანი უნდა იყოს ბავშვების, მოხუცების, ახალგაზრდების, ახალგაზრდა ოჯახების, მამაკაცების, დაუქორწინებელი ადამიანების და სხვათა საჭიროებები. ეკლესიამ ასევე უნდა იფიქროს სულიერი სიმწიფის ყველა დონის მქონე ადამიანების საჭიროებებზე.

(29) მუშაობენ თუ არა ეკლესიის ხალხი ერთად, რათა იზრუნონ წევრების საჭიროებებზე?

ეკლესიამ უნდა იზრუნოს მრევლის ფინანსურ საჭიროებებზე. მოთხოვნილებების უმეტესობა უნდა დააკმაყოფილოს იმ ადამიანებმა, რომლებიც ერთმანეთს ეხმარებიან ეკლესიის ლიდერების ხელმძღვანელობის გარეშე. თუ წევრების უმეტესობა არ გრძნობს პასუხისმგებლობას სხვების დასახმარებლად, მაშინ მათ ჯერ კიდევ არ აქვთ ჩამოყალიბებული მოწიფული ეკლესია.

(30) როგორ ზრუნავს ეკლესია მრევლის ფინანსური საჭიროებების დაკმაყოფილებაზე?

ეკლესიაში უნდა იყვნენ დიაკვნები, რომლებიც ყურადღებას აქცევენ საჭიროებებს. ეკლესიამ საქმეების წიგნში ამ მიზნით დანიშნა პირველი დიაკვნები.

[1] “ქრისტიანობის მისიის შესასრულებლად ღვთაებრივად დაწესებულ საშუალებებს შორის, უმთავრესი ადგილი ენიჭება სახარების ქადაგებას“.

- ჯონ მაილი, ქრისტიანული თეოლოგია

[2] “იესომ დააარსა ეკლესია პირადი მოწოდებით და შეკრიბა მოციქულები თავის გარშემო, წვრთნიდა, ასწავლიდა და ავალებდა მათ გამოცხადებისა და ზიარების მსახურებას, პირდაპირ აცხადებდა თავის შეუქცევად განზრახვას ჩამოეყალიბებინა მუდმივი საზოგადოება, რომელსაც გადაეცემოდა ძალაუფლება და უფლებამოსილება რომ მოენათლათ, ექადაგათ, აღესრულებინათ წესრიგი და აღენიშნათ პასექის დრესასწაული მკვდრეთით აღმდგარ უფალთან ერთად“.

- თომას ოდენი, ცხოვრება სულში

[3] “იგივე სხეულმა, რომელიც იბრძვის მთავრობათა და ხელმწიფებათა წინააღმდეგ და რომელიც მომავალში კიდევ უფრო სერიოზულ სირთულეებს ელის, ამავდროულად, უკვე გაიმარჯვა, იმის წყალობით, რომ ის ამჟამად გაერთიანდა თავის თავთან, ზეციურ ქალაქში და მოელის სიხარულის სისრულეს უფალში, რომელშიც ყველა ერთგული ერთად ადიდებს ღმერთს დროთა დასასრულს."

- უილიამ პოუპი,

ქრისტიანული ღვთისმეტყველების კრებული