İncil'deki evlilik dostluk içindir.

“Sonra, “Adem'in yalnız kalması iyi değil” dedi, “Ona uygun bir yardımcı yaratacağım.”(Yaratılış 2:18).

Tanrı'nın paydaşlıkta Baba, Oğul ve Kutsal Ruh olması gibi, Tanrı da bizi sosyal olmamız için tasarladı. Sohbet için yaratılmışız. Biz yakınlık ve dostluk için yaratıldık. Tanrı yalnız olmanın iyi olmadığını söyledi!

Yaratılış Kitabındaki her bölümdeki olayların açıklaması evliliğe saygınlık kazandırır. Tanrı adamdan bir kaburga aldı ve onu güzel bir eş haline getirdi ve o, “Yaradan'ın en son ve en mükemmel eseri olarak erkeğe özel bir şekilde onurla getirildi. Bu tarifteki her adım ve aşama, evliliğin soylulaştırılmasına yöneliktir.”[1] “(“Onu getirdi”) sözcüğü, Tanrı'nın antlaşması olarak adlandırılan evlilik antlaşması bağında ona kutsal bir şekilde bahsedildiğini ima eder. (Süleymanın Özdeyişleri 2:17).”

Evlilik neşeli bir birliktelik olmalıdır.

Adem, “İşte, bu benim kemiklerimden alınmış kemik...”, dediğinde (Yaratılış 2:23) saygı ve sevinci ifade ediyordu. Adem, “Sonunda bir köle! Artık çamaşırlarımı yıkayacak, yemeğimi pişirecek, sırtıma masaj yapacak ve işlerimi yapacak biri var!” demedi. Hayır, Adem dedi ki, “Sonunda, benim bir dengim!”

Evlilik, eşitler birliği olmalıdır.

“...Ona uygun bir yardımcı yaratacağım (mükemmel bir eş)” (Yaratılış 2:18).

Matthew Henry bize şunu hatırlatıyor: “Kadın, Adem'in yan tarafından kaburga kemiğinden yapılmıştı; Adem’e hükmetmek için kafasından yapılmadı, Adem’in ayakları tarafından çiğnenmek için ayaklarından da yapılmadı, ona eşit olmak, kolunun altında korunmak ve kalbinin yakınında sevilmek için yanından yapıldı.”[2] Adam Clarke, “ Kadın erkeğe mükemmel bir şekilde benzer olmalıydı, ne aşağıda ne de üstün olmalıydı, ama her şeyde ona eşit ve onun gibi olmalıydı” diyor.

Evlilik bir ahit birliği olmalıdır.

“Bu nedenle adam annesini babasını bırakıp karısına bağlanacak, ikisi tek beden olacak.” (Yaratılış 2:24). Güçlü evlilikler, romantizme (romantik duygular gelip geçer) veya zevke (sağlıklı evlilikler neşe getirse de) veya kişisel tatmine (güçlü evlilikler gerçekten tatmin edici olsa da) bağlı değildir. Evliliğin harika faydaları, güçlü bir evliliğe neden olmaz; güçlü bir evliliğin sonucudur. Evlilik, antlaşmanın sarsılmaz temeli üzerine kuruludur—bir erkek ve bir kadın, ömür boyu yalnızca birbirlerine bağlı kalırlar.

Evlilik şeffaf, güvenilir, kabullenici bir ilişki olmalıdır – “Adem de karısı da çıplaktılar, henüz utanç nedir bilmiyorlardı.” (Yaratılış 2:25). Günah henüz ilk çiftin masumiyetini bozmadığı için evlilikleri yargıdan,utançtan ve korkudan uzaktı. Yeni Antlaşma bize şöyle der: “Herkes evliliğe saygı göstersin. Evlilik yatağı günahla lekelenmesin…” (İbraniler 13:4).

Çiftlerin güvensiz, kuskulu, şüpheli veya korku dolu oldukları, birbirlerinin evliliğe olan bağlılığından emin olmadıkları yerde güçlü bir evlilik yoktur. Güçlü evlilikler, “ölüm bizi ayırana kadar!” diyen sarsılmaz bir vaade bağlıdır (Romalılar 7:1-2).

Mecazi bir İngilizce ifade “arkanızdaki köprüyü yakmak”tır, yani eyleminize bağlılığınızın geri dönmeyi imkansız hale getirdiğini anlatır.

Başarılı evlilikler her köprüyü ve her gemiyi yakar. Boşanma veya ayrılık, istismar ve aldatma dışında bir seçenek değildir. Bunların olduğu yerlerde bile, Tanrı'nın sık sık telafi edebileceğini unutmamalıyız.

Antlaşma sevgisi özverili, saygılı ve ilişki zor olduğunda bile güzelleştiricidir (1 Korintliler 13). Zayıf bağlılık, geçici çaba, duygusal kopukluk, geri çekilme ve ayartma üretir.

Bir koca, gelini tepkisiz, saygısız veya hasta olsa bile ondan asla vazgeçmediğinde antlaşma sevgisini yaşıyor demektir. Bir kadın, kocası onu sevmese bile, Mesih adına, kocasına saygı duymayı ve itaat etmeyi seçtiğinde, antlaşma sevgisini yaşıyor demektir.

Kocanın sevgisi gelinin saygısını, gelinin saygısı kocanın sevgisini kazanır. Ve (bu sevgide) büyümeye devam ederler!

► Evlilikte mutlu olmazlarsa daha sonra kararlarını değiştirebileceklerini düşünerek evlenenler ne gibi sorunlarla karşılaşır? Bir kişi evliliğinin kalıcı olduğuna inandığında bu tam bağlılık ne fark yaratır?

İncil'deki evlilik Yaratılış'ın yeridir: Üreme.

“Çocuklar RAB'bin verdiği bir armağandır, rahmin ürünü bir ödüldür.” (Mezmur 127:3).

Çocuklar Tanrı'nın bir armağanıdır, ancak bir bakıma anne babanın da Tanrı'ya armağanıdırlar. “Tanrı sizi tek beden ve ruh yapmadı mı? Neden tek? Çünkü O kendisine özgü bir soy arıyordu. Onun için kendinize dikkat edin, hiçbiriniz gençken evlendiği karısına ihanet etmesin.” (Malaki 2:15).

Bazı insanlar çocukları içermeyen bir yaşam tarzı izlemeyi tercih eder, ancak Kutsal Kitap ana babaların dindar çocukları olduğunda Tanrı'nın memnun olduğunu öğretir.

Tanrı'nın istediği şeyin yalnızca üreme değil, tanrısal çocuklar olduğuna dikkat etmek önemlidir. Ebeveynler, çocuklarına Mesih'i takip etmeyi öğretmeleri için Tanrı tarafından çağrılır.

İncil'deki evlilik Mesih içindir.

Efesliler 5:30-32'de Kutsal Ruh, İsa gelene kadar gizli olan evliliğin daha derin bir anlamını açığa çıkarır. Evlilik, İsa Mesih ile Kilisesi arasındaki ilişkinin dünyevi bir resmidir - bir yansımasıdır.

Pavlus bu bölüme, Hristiyanları “Ruh ile dolmaya” teşvik ederek başlar (Efesliler 5:18). Bu bağlamda evlilikle ilgili şu talimatı veriyor:

Ruhla dolu gelin, Hristiyanların İsa'ya boyun eğdikleri gibi damadına ("başına"), "Rab'de" boyun eğecektir (Efesliler 5:24, 32; ayrıca bkz. 1 Petrus 3:1), böylece İsa'ya ve kocasına hürmet eder (saygı).

Her eşin boyun eğişinde aklında “Rab” olması önemlidir. Sadece kocası için değil, Rab’be ve Rab için boyun eğer. Gözü, hatasız olan İsa'nın üzerindedir. Bir kadının kocasına isteyerek boyun eğmesi, İsa'ya sunulan bir tapınma eylemidir.

Sevgi gibi İncil'e göre boyun eğmek de zorlanamaz. İncil'e göre boyun eğmek, kadınların kocalarına Mesih'e duydukları saygıdan dolayı sundukları bir armağandır (Efesliler 5:33). “Her şeye” boyun eğmek (sağlığını tehdit eden veya İsa ile ilişkisini tehlikeye atanlar hariç), İsa'ya sunulan bir tapınma eylemidir.[3]

Bir kadının kocasına boyun eğmesi, onun Ruh'la dolu yaşamının (5:18-21) bir bölümü olarak kocası için duyduğu bir saygı eylemidir (ayet 33). “Uysal ve yumuşak huylu bir ruhtan” gelen bu onur, Tanrı'nın gözünde çok değerlidir (1 Petrus 3:4).

Ruhla dolu damat, gelinini İsa'nın Kilisesini sevdiği gibi sevecektir (Efesliler 5:25). Damat onu kendi bedenini sevdiği gibi sevmelidir (28-29. ayetler). İsa’nın kilisesine “kendini verdigi” gibi, aynı Ruhla dolu olarak oda bu özveriyi göstermelidir. Bu onun “itaat” eylemidir (Efesliler 5:21). Bir yorumcu bunu şöyle ifade eder:

O, (İsa) Kilise'yi kurtarmak için çarmıhta acı çekmeye kendini verdiği gibi, biz de kendimizi inkar etmeye ve eşin mutluluğunu artırabilmek için zahmete ve denenmeye katlanmaya istekli olmalıyız. Onun geçimini sağlamak için çalışmak kocanın görevidir; ihtiyaçlarını karşılamak; hastalıkta ona bakmak için gerekirse dinlenme ve rahatlıktan mahrum kalmak; tehlikede onun önünden gitmek; tehlikedeyse onu savunmak; sinirlendiğinde ona katlanmak; kendisini uzaklaştırırken ona sarılmak; manevi sıkıntı içinde olduğu zaman onunla dua etmek; ve onu kurtarmak için ölmeye hazır olmak. Bu neden olmasın? Eğer gemi battiysa ve güvenliği sağlayabilecek tek bir kalas varsa, onu bunun üzerine koymaya ve kendisi her türlü tehlikede olsada onu güvende görmeye istekli olması gerekmez mi? Ama dahası da var… bir koca, karısının kurtuluşunu istemenin hayatının tek büyük amacı olması gerektiğini hissetmelidir. Ona ruhu için ihtiyaç duyabileceği her şeyi sunmalıdır... Ve ona örnek olmalı; nasihate ihtiyacı olursa ona nasihat etmeli; ve kurtuluş yolunu onun için mümkün olduğu kadar kolay hale getirmeli. Bir koca Kurtarıcı'nın Ruhuna ve kendini inkar edisine sahipse, ailesinin kurtuluşunu sağlayacaksa, bu uğurda hiçbir fedakarlığı çok büyük görmeyecektir.[4]

Damat, Mesih'in gelinini, Kilise'yi arındırdığı gibi gelininin pak olusunu istemelidir, “Öyle ki, kiliseyi üzerinde leke, buruşukluk ya da buna benzer bir şey olmadan, görkemli biçimde kendine sunabilsin. Amacı kilisenin kutsal ve kusursuz olmasıdır.” (Efesliler 5:26-27).

Eski zamanlarda hükümdarların gelinleri, pahalı güzellik bakımlarıyla fiziksel olarak arındırılırdı - " Altı ay süreyle her kıza mür yağı sürülüyor, altı ay da kremler, losyonlar uygulanıyordu." (Bkz. Ester 2:12 ve devamı). Böylece bakire kocası için hazırlanırdı.

Manevi anlamda, koca, karısının gelişmesi için gerekli her türlü aracı -sadakat, koşulsuz sevgi, anlayış, dua, öğüt, öğreti ve nezaket- sağlamalıdır.

Koca, karısına böyle bir sevgi ile davrandığında, karşılığını mutlulukla alacaktır. Pavlus, “Karısını seven kendini sever” der (Efesliler 5:28). Karılarını bu özverili şekilde seven kocalar, Rab tarafından karşılığını fazlasıyla alacaklardır ve büyük olasılıkla karısının saygısı, sevgisi ve sadakatine sahip olacaktır.

► Bir kocanın karısına ruhi destek sağlamak için yapması gereken belirli şeyler nelerdir?

[1]Ellicot’s Commentary for English Readers (Yaratılış 2:22 Üzerine Notlar). 29 Aralık 2020'de https://biblehub.com/genesis/2-22.htm adresinden alındı.

[2]Matthew Henry's Commentary on the Whole Bible

[3]İncil'e boyun eğme konusunun daha fazla araştırılması için, Shepherds Global Classroom'dan edinilebilen Spiritüel Oluşumun 10. Dersine bakın.

[4]Albert Barnes, Commentary on Ephesians, (Bolum 5)